Γράφει η Μάρω Παναγή
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου
Κυκλοφόρησε το 1999 και μέχρι σήμερα συντροφεύει πολλές από τις ξάγρυπνες νύχτες μας. Ο πρώτος δίσκος των Madrugada, Industrial Silence, φέτος περιοδεύει στην Ευρώπη και το live τους στο Κλειστό γήπεδο Tae Kwon Do στο Φάληρο για πολλούς θα μείνει αξέχαστο.
Ιδιαίτερη σχέση συνδέει το συγκρότημα από τον βορά με το ελληνικό κοινό, πράγμα που τόνισε με χαρά και συγκίνηση και o frontman Sivert Høyem. Αγαπήθηκαν πολύ εδώ και αυτό αποδείχτηκε για άλλη μια φορά με το θερμό καλωσόρισμα που τους πρόσφεραν οι τρεις συνολικά συναυλίες τους φέτος σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μετά από ένα γρήγορο sold out της πρώτης τους εμφάνισης προστέθηκε και δεύτερη μέρα στο γήπεδο του Φαλήρου, η Δευτέρα 8 Απρίλη. Άντε τώρα να χωρέσεις τη μαγεία μιας τέτοιας βραδιάς σε λέξεις…
Κατάμεστο στάδιο, ατμοσφαρικά φώτα, καπνοί και εξαιρετικός ήχος. Η support μπάντα του Luke Elliot βγήκε στη σκηνή και μας προετοίμασε με ένα μισάωρο πρόγραμμα. Ροκ, ηλεκτρικός ήχος από έναν νέο καλλιτέχνη που είχε ενδιαφέρον, αλλά σίγουρα δεν μπόρεσε να καθηλώσει το ανυπόμονο κοινό.
Στις 21.45 η εξαμελής αυτή τη φορά μπάντα με τους Sivert Høyem, Frode Jacobsen (μπάσο), Jon Lauvland Pettersen (ντραμς) και τους τρεις νεότερους συνεργάτες Cato «Salsa» Thomassen (κιθάρες), Christer Knutsen (κιθάρα/πλήκτρα) και Erland Dahlen (κρουστά) ανεβαίνει στη σκηνή. Σχεδόν 11 χρόνια μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, λόγω του θανάτου του τέταρτου μέλους Robert Burås, οι τρεις παλιόφιλοι ξανασμίγουν και επιχειρούν αυτό το τολμηρό comeback με ένα tour που σημαίνει πολλά και για εκείνους αλλά και για το κοινό τους.
Το πρώτο μέρος της συναυλίας ήταν αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στον πολυβραβευμένο δίσκο τους. Ακούστηκαν τα πρώτα κομμάτια Vocal και Belladonna και η αποθέωση είχε μόλις αρχίσει. Νομίζω πως οι πιο συγκινητικές στιγμές ήταν όταν οι Νορβηγοί έπαιξαν το Strange colour blue, όπου ο Sivert έστρεψε έναν δυνατό προβολέα προς το κοινό και φώτιζε μία μία τις κερκίδες, και το Electric. Για το τελευταίο μάλιστα ακούστηκαν συγκινητικά λόγια· «εκείνο το βράδυ μείναμε ξύπνιοι μέχρι το πρωί και παίζαμε σε επανάληψη το τραγούδι μας, σε μια σοφίτα στο Όσλο -που δεν υπάρχει πια, όπως και πολλά άλλα πράγματα. Για μένα, αυτό είναι το Industrial Silence – 4 αγόρια που έπαιζαν αυτό το τραγούδι ασταμάτητα». Εκείνη τη στιγμή η απουσία του φίλου και κιθαρίστα συνεργάτη τους Robert Burås έκανε να στρέψουν κάποια κεφάλια προς τον ουρανό.
Στο δεύτερο μέρος ακολούθησαν τραγούδια από άλλους δίσκους, όπως τα αγαπημένα Only when you’re gone, Honey Bee και Majesty. Μας θύμισαν πολλά, νοσταλγήσαμε, χαμογελάσαμε δειλά… Γνώριμες τρυφερές μελωδίες που φέρνουν σκοτάδι κι ύστερα φως. Με το Valley of Deception επέλεξαν να κλείσουν τη συναυλία και χιλιάδες μάτια είπαν ευχαριστώ. Φύγαμε γεμάτοι, με τη μυρωδιά της περασμένης βροχής και της θάλασσας…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr …