“Ο κόσμος ξέρει τι γίνεται στις συναυλίες μας και έρχεται προετοιμασμένος. Αυτό παρασύρει και όσους έρχονται για πρώτη φορά σε αυτή τη γιορτή, με αποτέλεσμα να μην είναι το συγκρότημα από μόνο του ο πόλος έλξης, αλλά ο δεσμός που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στο κοινό και το συγκρότημα. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αναπτύξει μια τέτοια σχέση με το κοινό τα τελευταία χρόνια.”

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον Φίλιππο Λαμπρινό
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου

Είναι μια μπάντα που στα 11 χρόνια πορείας της έχει πετύχει το αδύνατο, να έχει χιλιάδες θαυμαστές και ελάχιστους επικριτές μέσα σε μια βαθιά διχασμένη κοινωνία που τρώγεται με τα σωθικά της. Οι Locomondo αποτελούν τη συγκεκριμένη στιγμή ίσως το καλύτερο ελληνικό συγκρότημα, με τεράστιες επιτυχίες τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Είτε ακούς έντεχνα ή λαϊκά, rock ή παραδοσιακά, hip hop ή κλασσική, δεν μπορείς παρά να απολαύσεις την τρομερή συναυλιακή εμπειρία που προσφέρουν.

Εμείς συναντηθήκαμε το απόγευμα της Παρασκευής στο αγαπημένο “Life” καφέ στο Χαλάνδρι, με τον Μάρκο Κούμαρη, τραγουδιστή και τραγουδοποιό της μπάντας. Φιλικός, ευδιάθετος και χαμογελαστός απάντησε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις μας και μας διηγήθηκε μέσα από την καρδιά του τις εμπειρίες του. Συζητήσαμε για περίπου δύο ώρες, αναπτύξαμε τους προβληματισμούς μας και στο τέλος αποχωρήσαμε παρέα σαν φίλοι. Καλύτερα να σταματήσω κάπου εδώ την εισαγωγή και να σας αφήσω να απολαύσετε τα πολλά και ενδιαφέροντα που είχε να μας πει!!

locomondo_interview_koumaris_2014_02_019

MusicCorner: Τι αλλάζει στον Μάρκο που βλέπουμε στη σκηνή και τον Μάρκο της καθημερινότητας;
Μάρκος Κούμαρης: Με τα χρόνια έχω αλλάξει εγώ ο ίδιος και πάνω και κάτω από τη σκηνή. Αυτό που πάντα μας ενδιέφερε ήταν να μην υπάρχει διαχωρισμός του καλλιτέχνη από τον κόσμο, αλλά θέλαμε κοινό και συγκρότημα να είναι ένα. Ποτέ δε θέλαμε να διαχωρίσουμε τη θέση μας, να φτιάξουμε ένα τεχνητό star image, να κρυβόμαστε ή να βάλουμε μπράβους. Θέλουμε ο κόσμος που έρχεται να μας βλέπει όπως είμαστε, κι αυτό μας δημιούργησε αυτή την καλή σχέση. Επιθυμούμε να είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι, να τελειώνουμε τη δουλειά μας όπως όλοι , να πηγαίνουμε σπίτι και την άλλη μέρα να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ χωρίς να επηρεαστεί η ζωή μας.

MusicCorner: Πως νιώθετε που ο τελευταίος δίσκος των Locomondo συμπεριλήφθηκε στα World Music Charts;
Μάρκος Κούμαρης: Το 2014 κυκλοφόρησε ένας δίσκος με τίτλο “New day rising”, ο οποίος περιέχει κομμάτια από τον δίσκο «Οδύσσεια» που κυκλοφορήσαμε ένα χρόνο πριν στην Ελλάδα, και κομμάτια που περιλαμβάνονται μόνο εκεί. Ο δίσκος αυτός, που κυκλοφόρησε μόνο σε Γερμανία, Αυστρία , Ελβετία, συμπεριλήφθηκε στα World Music Charts τον Ιανουάριο του 2015. Είναι μια τεράστια τιμή για εμάς, καθώς μας ψήφισαν παραγωγοί Ethnic μουσικής από όλο τον κόσμο.

MusicCorner: Προσπαθείτε μέσα από τα τραγούδια σας να περάσετε μηνύματα;
Μάρκος Κούμαρης: Αρχικά, δεν βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν κάτι ανώτερο ώστε να κάνουμε κήρυγμα. Στα τραγούδια μας υπάρχει συχνά η επιδίωξη να λειτουργεί η μουσική σαν φάρμακο, να ωφελεί υποσυνείδητα τον ακροατή. Τα κομμάτια μας είναι γεμάτα μηνύματα. Το μήνυμα όμως είναι διατυπωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε αυτός που έχει αυτιά να το ακούσει, να το καταλάβει, και αυτός που δεν έχει τον κατάλληλο δέκτη να μην το συλλάβει. Υπάρχει μια διακριτική διατύπωση, την οποία δεν είναι απαραίτητο να την καταλάβει κανείς συνειδητά. Η μουσική κινείται σε πολλά επίπεδα. Ακόμα και στο επιφανειακό, αν κάποιος περάσει καλά, έρθει κουρασμένος και φύγει ευχαριστημένος, αυτό είναι μια νίκη. Και ίσως να είναι καλύτερο αυτό, δεν χρειάζεται δηλαδή κάποιος να κάτσει να αναλύσει τι λέει ο κάθε στίχος. Τα μηνύματα περνάνε υποσυνείδητα. Πολλοί από μας, ιδίως όταν είμαστε νέοι, έχουμε πολλά ερωτήματα και ψάχνουμε τις απαντήσεις στη μουσική.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_021

MusicCorner: Αυτή δεν είναι η μαγεία της μουσικής;
Μάρκος Κούμαρης: Αυτή είναι ακριβώς. Αλλά από την άλλη υπάρχει και η αρνητική της πλευρά, γιατί μπορεί να σου περάσει ασυνείδητα αρνητικά μηνύματα. Ένα μεγάλο μέρος της μουσικής περνάει αρνητικά, σκοτεινά μηνύματα, όπως η εκδικητικότητα, η απόγνωση και η αυτοκαταστροφή, γιατί είναι γραμμένη από ανθρώπους που ίσως σε εκείνη τη φάση να βλέπουν τη ζωή κατά αυτό τον τρόπο. Όλοι έχουμε ένα μεγάλο μαύρο κομμάτι μέσα μας που δονείται σε αυτές τις συχνότητες, και τότε μια τέτοια μουσική σε τραβάει κοντά της.

MusicCorner: Εσένα τα ακούσματα σου ποια είναι;
Μάρκος Κούμαρης: Ακούω πάρα πολλά πράγματα, δεν σταματάω να ψάχνω.

MusicCorner: Σε επηρεάζουν στη δουλειά σου;
Μάρκος Κούμαρης: Πάρα πολύ. Απλά είμαι πολύ επιλεκτικός. Μπορεί μια μουσική να την ερωτευτώ και κάποια άλλη να τη σιχαθώ. Υπάρχει μια τεράστια γκάμα μουσικής που δεν μπορώ να ακούσω. Ειλικρινά, δεν μπορώ να σταθώ σε χώρο με μουσική που δεν μου αρέσει , κι όσο μεγαλώνω γίνομαι όλο και πιο παράξενος.

MusicCorner: Σε τι κατάσταση πρέπει να βρίσκεσαι για να γράψεις μουσική;
Μάρκος Κούμαρης: Το κεφάλι μας είναι γεμάτο εμπειρίες και συναισθήματα. Αυτές μπορείς να τις προσεγγίσεις καλύτερα όταν ο εγκέφαλός σου εκπέμπει κύματα τύπου Α. Αυτές οι συχνότητες είναι λίγο πιο χαμηλές από αυτές που εκπέμπονται στην καθημερινότητα και λίγο πιο ψηλές από την ώρα που κοιμάσαι. Οι καλύτερες ιδέες σου έρχονται εκείνη την ώρα, λίγο πριν κοιμηθείς, όπου μπαίνεις πολύ βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο. Οτιδήποτε θες να γράψεις, υπάρχει κάπου στο κεφάλι σου όπως θα ήταν τέλειο στο στίχο και τη μουσική. Καμιά φορά πετυχαίνεις το 10% ,το 50% ή το 70%, προσπαθείς να το πλησιάσεις. Τα καλυτέρα κομμάτια βγαίνουν συνήθως όταν η μουσική και στίχοι σου έρχονται μαζί, κουμπώνει η βασική ιδέα και μετά κάνεις τις λεπτομέρειες.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_016

MusicCorner: Ποια είναι η σχέση σου με τα τραγούδια που γράφεις;
Μάρκος Κούμαρης: Με τα τραγούδια μου έχω τεράστιο δέσιμο. Τα μισά δεν μπορώ να τα παίξω αμέσως σε live γιατί βουρκώνω. Πρέπει πρώτα να πάρω μια απόσταση. Σημαίνουν πολλά σε μένα, άσχετα με το τι βγαίνει προς τα έξω. Περίπου το 40% των τραγουδιών που έχω γράψει δεν τα έχω παίξει.

MusicCorner: Πώς νιώθεις όταν ένα κομμάτι σου, όπως το «Γελάς πιο δυνατά» και το «Χέρια σαν κι αυτά», που σε αγγίζει και σε συγκινεί, αγγίζει και κάποιον άλλο;
Μάρκος Κούμαρης: Τα κομμάτια αυτά τα δύο που είπες, όπως και «Ο γλάρος» και το «Αστέρια στη σκηνή» , τα είχα γράψει για δική μου ανάγκη, και αρχικά δεν ήταν για έξω. Όμως βλέπεις κάποια στιγμή ότι ένα μέρος του κόσμου νιώθει ή μοιάζει να νιώθει το ίδιο με εσένα. Κι εκεί είναι που την πατάνε πολλοί τραγουδοποιοί, κυρίως ερμηνευτές, και παραμυθιάζονται ότι όλος ο κόσμος τούς καταλαβαίνει και τούς λατρεύει. Γιατί άλλο είναι αυτό που σημαίνει για μένα ένα τραγούδι και άλλο για τον καθένα, κυρίως όσον αφορά την επιφανειακή ανάγνωση των στίχων. Η μουσική κινείται σε δυο ράγες, την επιφανειακή και την υποσυνείδητη. Η υποσυνείδητη είναι αυτή που ενώνει όλους εμάς! Δεν είναι τα λόγια άλλα τα συναισθήματα. Είναι ωραίο αυτό που συμβαίνει, αλλά πρέπει να διαχωρίζουμε σε ποιό επίπεδο ταυτίζεται αυτό που έχουμε ζήσει εμείς με αυτό που νοιώθει ο ακροατής. Καλό είναι να απολαμβάνουμε αυτήν την εμπειρία χωρίς να ψωνιζόμαστε. Να κρατάμε τη χαρά που δίνουμε στον κόσμο με ένα τραγούδι και όχι τον θαυμασμό που ενδεχομένως μας αποφέρει.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_013

MusicCorner: Να μπούμε λίγο σε Αποκριάτικο κλίμα. Τι σημαίνουν οι Απόκριες για τους Locomondo ;
Μάρκος Κούμαρης: Οι Απόκριες ξεκινάνε από την ανάγκη του κόσμου για μία στιγμή να μπορέσει να ξεδώσει, να μπει στο πετσί κάποιου άλλου. Γι΄ αυτό και μασκαρευόμαστε, για να έχουμε την ευκαιρία να σπάσουμε όλα τα κοινωνικά ταμπού για μία μέρα. Έχουν βέβαια και μια θρησκευτική πλευρά και κάθε πολιτισμός τις γιορτάζει διαφορετικά, αλλά παντού υπάρχει ο κοινός παρονομαστής ότι θέλουμε να μεταμφιεστούμε και να γιορτάσουμε.

MusicCorner: Εσείς πώς καθιερώσατε κάθε χρόνο να κάνετε Αποκριάτικο πάρτι;
Μάρκος Κούμαρης: Παρακολουθήσαμε ότι στα live μας τον καιρό των Αποκριών απελευθερωνόταν μια πολύ μυστήρια δύναμη. Αυτό ξεκίνησε το 2005 ή το 2006 όταν παίξαμε Τσικνοπέμπτη στην Κρήτη, στην πλατεία των Λεόντων όπου έγινε ένας πραγματικός χαμός με τις στολές. Από τότε καθιερώσαμε να κάνουμε κάθε χρόνο Αποκριάτικο Πάρτι και δεν θυμόμαστε Αποκριάτικο live που να μην περάσαμε πολύ καλά!

MusicCorner: Τι διαφέρει σε ένα Αποκριάτικο Live;
Μάρκος Κούμαρης: Το Αποκριάτικο Πάρτι δεν έχει προκαθορισμένο πρόγραμμα, αλλά μια ροπή προς τον αυτοσχεδιασμό. Εμείς κάθε χρόνο ντυνόμαστε γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί να μην επαναλαμβανόμαστε! Φέτος το πάρτι μας ήταν στην Ακτή Πειραιώς!

MusicCorner: Θεωρείτε ότι ταιριάζει η μουσική σας περισσότερο από άλλα είδη με το Αποκριάτικο κλίμα;
Μάρκος Κούμαρης: Θα ήταν δύσκολο είναι η αλήθεια να κάνεις ένα Αποκριάτικο πάρτι με ένα διαφορετικό στυλ, πιο έντεχνο ή πιο λαϊκό, εκτός κι αν θες να κάνεις κάτι παραδοσιακό όπως αυτά που γίνονται στα χωριά, τα οποία βέβαια έχουν επίσης μεγάλο ενδιαφέρον. Εμείς προσανατολιζόμαστε στις Απόκριες όπως γιορτάζονται στην Κεντρική και Λατινική Αμερική, οπότε ναι, από μία άποψη ταιριάζει.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_004

MusicCorner: Ποιο είναι το καλύτερο καρναβάλι που έχεις βρεθεί;
Μάρκος Κούμαρης: Στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης γίνεται ένα πολύ ενδιαφέρον καρναβάλι. Τα βραζιλιάνικα καρναβάλια όμως, όπως αυτά που γίνονται στο Ρίο και τη Μπαΐα , είναι ασύγκριτα. Οι άνθρωποι προετοιμάζονται έναν ολόκληρο χρόνο για την ημέρα που θα παρελάσουν. Ένα τραγούδι στο καρναβάλι μπορεί να κρατήσει και πενήντα λεπτά, το οποίο φυσικά τραγουδούν ζωντανά. Οι στολές είναι προσεγμένες, οι χοροί κάτι συμβολίζουν, είναι όλα δηλαδή πολύ καλά σχεδιασμένα.

MusicCorner: Κυκλοφορήσατε και ένα τραγούδι για το καρναβάλι την προηγούμενη εβδομάδα..
Μάρκος Κούμαρης: Ξεκινήσαμε από πέρσι τέτοια εποχή να κάνουμε αναζητήσεις σχετικά με τη βραζιλιάνικη μουσική, η οποία είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τη Reggae. Είναι μια πάρα πολύ πλούσια μουσική σε ρυθμούς και σε μελωδίες με μεγάλη ιστορία πίσω. Εμείς απλά έχουμε αρχίσει να παίρνουμε κάποια στοιχεία που μας ταιριάζουν. Πέρσι γράψαμε το «Θέλει Samba» σε ρυθμούς Samba και Reggae, το οποίο παίξαμε μαζί με τους Batala, μια ομάδα βραζιλιάνικων κρουστών που έχει παραρτήματα σε όλο τον κόσμο και την Αθήνα και έναν εξαιρετικό Βραζιλιάνο μουσικό, τον Junior Brazuka. Έτσι ξεκίνησε η αναζήτηση σε αυτό το στυλ και από πέρσι μπήκε στο μυαλό μου το κομμάτι αυτό που λέγεται «Το καρναβάλι ξεκινά». Το γράψαμε τα Χριστούγεννα για το φετινό καρναβάλι.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_008

MusicCorner: Τι είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να περνάει τόσο καλά στις συναυλίες σας;
Μάρκος Κούμαρης: Νομίζω ο συνδυασμός μπάντας και κόσμου. Όταν ξεκινάς να παίζεις , όπως ξεκινήσαμε εμείς πριν από 11 χρόνια, έχεις μια τελείως διαφορετική νοοτροπία. Παίζεις μπροστά σε ένα κοινό που δεν ξέρει τα κομμάτια και απλά κοιτάζει με ενδιαφέρον τι έχεις να του πεις. Όταν όμως έχουν περάσει κάποια χρόνια και ξέρεις ότι ο κόσμος έχει αγαπήσει κάποια κομμάτια που έχεις πει και έχει συνδυάσει τα live σου με έναν συγκεκριμένο τρόπο διασκέδασης, το πράγμα αρχίζει και κυλάει από μόνο του. Ξέρει δηλαδή ο άλλος ότι παίζουν οι Locomondo , ξέρει τι γίνεται στις συναυλίες μας και έρχεται προετοιμασμένος. Κι αυτό παρασύρει και όσους έρχονται για πρώτη φορά σε αυτή τη γιορτή με αποτέλεσμα να μην είναι το συγκρότημα από μόνο του ο πόλος έλξης, αλλά ο δεσμός που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στο κοινό και το συγκρότημα. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αναπτύξει μια τέτοια σχέση με το κοινό τα τελευταία χρόνια.

MusicCorner: Θα μπορούσατε να παίξετε μπροστά σε καθιστό κοινό;
Μάρκος Κούμαρης: Προσπαθούμε να το αποφεύγουμε. Τα live μας είναι μια συναυλιακή εμπειρία και θέλουμε έτσι να την κρατήσουμε, που πάει να πει ότι δεν υπάρχουν τραπέζια μπροστά και ο κόσμος είναι ελεύθερος να κουνηθεί, να χορέψει. Οι πιτσιρικάδες μπροστά θέλουν να σπρωχτούν, ο κόσμος πιο πίσω θέλει να χορέψει και κάποιοι πιο πίσω θέλουν απλά να ακούσουν. Γι΄ αυτό και δεν παίζουμε σε νυχτερινά μαγαζιά σαν λαϊκές πίστες με τραπέζια. Δεν μας ταιριάζει αυτό.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_009

MusicCorner: Το κοινό πώς είναι στα live σας στο εξωτερικό;
Μάρκος Κούμαρης: Ξεκινήσαμε από το 2006 τις περιοδείες στο εξωτερικό. Το σημαντικό είναι ότι όπου πηγαίνουμε δεν μας βλέπουν μόνο οι Έλληνες αλλά και οι ντόπιοι. Έχουμε αποκτήσει ένα αρκετά μεγάλο κοινό στην Γερμανία, με πολλές sold out εμφανίσεις. Όταν βέβαια παίζουμε κάπου για πρώτη φορά, το κοινό δεν ξέρει τα τραγούδια, αλλά όπου έχουμε ξαναπαίξει, οι ξένοι τραγουδούν μαζί μας και κάνουν και παραγγελιές.

MusicCorner: Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι είστε αρεστοί σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως ρεπερτορίου ή ηλικίας;
Μάρκος Κούμαρης: Πράγματι, αυτό είναι κάτι πολύ ευχάριστο. Το θεωρούμε μεγάλο επίτευγμα και είμαστε πολύ περήφανοι, γιατί αυτό θέλαμε να πετύχουμε. Θέλαμε να απευθυνθούμε σε ένα μεγάλο κοινό αλλά χωρίς να κάνουμε καμία υποχώρηση από αυτές που συνήθως κάνει όποιος θέλει να είναι ευρύτερα γνωστός. Δεν γίναμε γνωστοί από κάποια διαφήμιση, δεν τρέχαμε από ριάλιτι σε ριάλιτι στην τηλεόραση. Ο κόσμος σιγά σιγά, κομμάτι κομμάτι, έπαιρνε στίχους μας και τους έκανε δικούς του. Ο καθένας δηλαδή για έναν δικό του λόγο βρίσκει κάτι μέσα στα τραγούδια μας που τον εκφράζει, κι αυτό για μας είναι απόδειξη ότι υπάρχει λαϊκό έρισμα. Κατά βάθος είναι λαϊκή η μουσική μας, αλλά ξεχωρίζει από τα λαϊκά όπως τα ξέρουμε, πέρα από τη μουσική, και λόγω της θεματολογίας. Δεν ασχολούμαστε δηλαδή μόνο με την καψούρα.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_002

MusicCorner: Πού θα θέλατε να παίξετε που δεν έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Μάρκος Κούμαρης: Δεν έχουμε πάει στην Αυστραλία. Δυο τρεις φορές ήμασταν στο τσακ να πάμε σε κάποια φεστιβάλ που μας είχαν καλέσει, αλλά ήταν πάρα πολλά τα έξοδα. Επίσης θα θέλαμε να πάμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έχει πολύ ωραία φεστιβάλ και φυσικά στη Βραζιλία, όχι τόσο για να παίξουμε, αλλά για να ακούσουμε, να δούμε και να ρουφήξουμε πράγματα.

MusicCorner: Στην Ελλάδα γιατί η Reggae συνδυάστηκε με το καλοκαίρι, τις διακοπές και την χαλάρωση, ενώ είναι μια μουσική που περνάει διάφορα κοινωνικά, θρησκευτικά και πολιτικά μηνύματα;
Μάρκος Κούμαρης: Ίσως επειδή έτσι το βιώσαμε εδώ. Δεν το κατηγορώ, αλλά καλό είναι να βλέπουμε και από ποιο κοινωνικό πλαίσιο προέρχεται μια μουσική, πώς δημιουργείται και τι συμβολίζει. Υπάρχουν πολλών ειδών Reggae. Υπάρχει Pop, πολιτικοποιημένη και θρησκευτική Reggae. Δεν είναι ένα πράγμα. Η Reggae έγινε γνωστή από τον Bob Marley που συνδύαζε και τα τρία στοιχεία. Σίγουρα υπάρχει και μια Reggae πιο ανάλαφρη, πιο ρηχή πιο χαλαρή που έχουμε συνδέσει με το καλοκαίρι. “A la la la la long ” κτλ

MusicCorner: Μιας και μίλησες για τον Bob Marley, το “One Love” που οραματιζόταν, πιστεύεις μπορεί ποτέ να γίνει πραγματικότητα;
Μάρκος Κούμαρης: Δεν ξέρω αν μπορεί να πραγματοποιηθεί γιατί είναι μια ουτοπία. Σε τόσα δισεκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη το να αγαπάμε ο ένας τον άλλο είναι αδύνατον. Aλλά το να έρχεται ένας άνθρωπος που προέρχεται από τον τρίτο κόσμο, από ένα μέρος που είναι η κόλαση, και να μιλάει τόσο ωραία για τον παράδεισο, σε κάνει να σου σηκώνεται η τρίχα. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν στο σκουπιδοτενεκέ του τότε κόσμου. Κι αντί να βγει από εκεί ένα τεράστιο μίσος, μία τεράστια εκδικητικότητα, ο Marley άπλωσε το χέρι του και είπε ότι πρέπει να είμαστε όλοι αγαπημένοι, και οι πλούσιοι με τους φτωχούς και οι μαύροι με τους λευκούς και οι ολυμπιακοί με τους παναθηναϊκούς. Έρχεται από την κόλαση, “ From Babylon” που λένε οι Τζαμαϊκανοί, και σαν τον Ιησού Χριστό μέσω της αυτοθυσίας του – γι’ αυτό και θεοποιείται σε κάποια μέρη- θέλει να μας οδηγήσει στη “Zion” , στον παράδεισο, στη γη της επαγγελίας. Το ενδιαφέρον εδώ είναι το πώς βγαίνει ένα τόσο θετικό μήνυμα από μία τόσο αρνητική κατάσταση.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_001

MusicCorner: Επισκεφτήκατε την Τζαμάικα για να ηχογραφήσετε τον δεύτερο δίσκο σας. Πώς είναι η ζωή εκεί;
Μάρκος Κούμαρης: Όταν είσαι στη Τζαμάικα νομίζεις ότι είσαι σε αφρικανική χώρα αν και βρίσκεται στην Καραϊβική, από την άποψη ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου λευκοί. Οι λευκοί εκεί είναι ένα ξένο σώμα και έτσι σε αντιμετωπίζουν, ζεις τον αντίστοιχο ρατσισμό, είσαι ο κακός. Είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέρος αν δεν ξέρεις και βρεθείς τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος. Μάχες μεταξύ συμμοριών στα γκέτο, βία , πορνεία και στατιστικά 6 φόνοι τη μέρα. Την εποχή που πήγαμε ήταν το πιο βίαιο νησί της Καραϊβικής. Από μουσική άποψη είναι τρομερά ενδιαφέρον ότι από αυτό το νησί των 2.5 εκατομμυρίων κατοίκων, έχουν πηγάσει ιδέες που έχουν επηρεάσει όλη τη μουσική κουλτούρα.

MusicCorner: Η Reggae για την Τζαμάικα είναι ότι το Ρεμπέτικο για την Ελλάδα;
Μάρκος Κούμαρης: Το Ρεμπέτικο έχει ομοιότητες με τη Reggae. Είναι μια μουσική του περιθωρίου, μια μουσική που καταναλώνονται παρόμοιες ναρκωτικές ουσίες, μια μουσική που ξεκινάει από ανθρώπους που θεωρούμε εκτός κοινωνίας και παρόλα αυτά κάποια στιγμή γίνεται η κυρίαρχη λαϊκή μουσική μιας ολόκληρης χώρας. Όταν ξεκίνησε η Reggae λέγανε ότι είναι μουσική που παίζουν αλήτες. Σήμερα όταν λέμε Reggae εννοούμε Τζαμάικα κι όταν λέμε Τζαμάικα εννοούμε Reggae. Το ίδιο και στην Ελλάδα, σήμερα λέμε Ελλάδα – Μπουζούκι . Από κάτι παράνομο που ήταν το Ρεμπέτικο και το μπουζούκι, έγιναν σήμα κατατεθέν της λαϊκής μουσικής ενός έθνους.

MusicCorner: Αν και η Reggae είναι αρκετά δημοφιλής στην Ελλάδα, γιατί νομίζεις δεν βρέθηκε και κάποιος άλλος εκτός από εσάς να ασχοληθεί;
Μάρκος Κούμαρης: Ίσως εμείς είμαστε ειδικές περιπτώσεις. Ο μπασίστας μας για παράδειγμα, o Σπύρος Μπεσδέκης είναι λάτρης της μαύρης μουσικής, παίζει αποκλειστικά Reggae, Disko, Funk το ίδιο και ο Σταμάτης Γούλας στα πλήκτρα. Υπάρχουν πάντως κι άλλες εξαιρετικές Reggae μπάντες στην Αθήνα, στην Πάτρα αλλά κυρίως στη Θεσσαλονίκη, με τη διαφορά όμως ότι χρησιμοποιούσαν αγγλικό στίχο. Εμείς μιλήσαμε στα Ελληνικά πάνω από αυτόν τον ρυθμό. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Πρέπει να ταιριάζει η ρυθμική, η φράση να έχει συγκοπές στο σωστό σημείο, να σε παραπέμπει ηχητικά. Οι Έλληνες στο δεκαπεντασύλλαβο ή τη ρήμα που συνήθως χρησιμοποιούμε, τονίζουμε βαριά. Πρέπει να κόβεις τον στίχο εκεί που πρέπει ώστε και ηχοχρωματικά να σε παραπέμπουν εκεί, να μην είναι άλλο η μουσική και άλλο οι στίχοι.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_007

MusicCorner: Με αυτή την λογική διασκευάσατε την «Φραγκοσυριανή»;
Μάρκος Κούμαρης: Χαίρομαι που το παρατηρείς αυτό γιατί η «Φραγκοσυριανή» είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση λαϊκού τραγουδιού. Η «Φραγκοσυριανή» του Μάρκου Βαμβακάρη, έχει μια ιδιαιτερότητα. Ο στίχος αν παρατηρήσεις μπορεί να τραγουδηθεί ακριβώς πάνω στη μελωδία του Εθνικού Ύμνου. Διαφέρει πολύ από άλλα ρεμπέτικα. Ήταν η πρώτη μας διασκευή και επειδή βγήκε σε δίσκο έπρεπε να πάρουμε την άδεια του δημιουργού, στην συγκεκριμένη περίπτωση των διαδόχων του Μάρκου Βαμβακάρη. Ο Στέλιος Βαμβακάρης, ο γιος του, ο οποίος έχει κάνει κι αυτός πολύ ενδιαφέροντες πειραματισμούς με Blues και μπουζούκι ήταν θετικός, αλλά η πρώτη μας γνωριμία έγινε … ζωντανά στην τηλεόραση. Ήταν μια μουσική εκπομπή αφιερωμένη στον Μάρκο Βαμβακάρη παρόντος του Στέλιου και του Δομένικου. Είχαμε μεγάλη αγωνία και θεωρούσαμε μεγάλη τιμή αυτή που μας κάνανε. Η πιο ωραία στιγμή για μένα ήταν όταν έπαιζα την εισαγωγή για δεύτερη φορά που γύρισε ο Στέλιος μάγκικα με βαριά φωνή και είπε : «Γεια σου Μάρκο με τις πενιές σου» . Αυτό για μας ήταν πιο σημαντικό από κάθε γραπτή άδεια. Είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι, μια πετυχημένη διασκευή πιστεύω. Ηχογραφήθηκε στη Τζαμάικα και ήταν το πρώτο μας κομμάτι που έπαιξε πολύ στο ραδιόφωνο. Χρόνια αργότερα χρησιμοποιήθηκε απ’ τον Fatih Akin στην ταινία του “Soul Kitchen” που βραβεύθηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας.

MusicCorner: Ορισμένα κομμάτια σας, όπως το «Δεν κάνει κρύο», το «Goal»,το «Γαμήλιο πάρτι» ή το «Δεν προλαβαίνω», έχουν συνδυαστεί πλέον με σκηνές από τη καθημερινότητά μας ή με διάφορες περιστάσεις. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Μάρκος Κούμαρης: Τα τραγούδια μας είναι βιωματικά. Ίσως γι’ αυτό να φταίω κι εγώ που θέλω να γράψω ένα τραγούδι για κάθε θέμα. Για παράδειγμα όταν έγραψα το «Goal» , μου λένε γράψε άλλο ένα σαν αυτό. Δεν γίνεται. Έχω βάλει όλη μου την τέχνη σ’ αυτό το κομμάτι και πιστεύω το έχω καλύψει για το πως το βλέπω εγώ. Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε πριν το Μουντιάλ του 2010 οπού θα έπαιζε και η Εθνική. Όταν ήμουν μικρός, για έμενα, ήταν κάτι αδιανόητο ότι θα πήγαινε η Εθνική σε Μουντιάλ. Μπαίνουν οι προσωπικές μας εμπειρίες, οι οποίες έτυχε να είναι και πολλών άλλων, σε ένα κομμάτι που εστιάζει σε μια πλευρά του ποδοσφαίρου πιο ρομαντική, πιο αγνή, μακριά από οπαδισμό και χουλιγκανισμό. Μας γυρνάει στην παιδική μας ηλικία!

locomondo_interview_koumaris_2014_02_017

MusicCorner: Παίζετε μπάλα δηλαδή;
Μάρκος Κούμαρης: Ναι ναι. Μια φορά συνάντησα έναν παλιό μου συμμαθητή στο αεροδρόμιο και μου είπε « Χαίρομαι πάρα πολύ που έχεις πάει τόσο καλά στη μουσική, σε καμαρώνουμε με τη γυναίκα μου, αλλά επιμένω πως το μεγάλο σου ταλέντο ήταν το ποδόσφαιρο». Ήμουν καλός παλιά, ονειρευόμουν όπως κάθε παιδί να γίνω ποδοσφαιριστής. Κάποια στιγμή όμως έπρεπε να κάνω μια εγχείρηση στο γόνατο και τώρα …γράφω τραγούδια για το ποδόσφαιρο!

MusicCorner: Γιατί υπάρχει η βία και ο χουλιγκανισμός σε ένα παιχνίδι όπως το ποδόσφαιρο;
Μάρκος Κούμαρης: Μπορείς να βρεις εκατοντάδες λόγους να μισείς κάτι. Είναι βολικό. Είναι πολύ βολικό να φορτώσεις όλα τα αρνητικά σε κάποιους ή κάποιον και να το χρησιμοποιήσεις σαν σάκο του μποξ. Σε μια αντίπαλη ομάδα, σε μια διαφορετική θρησκεία, σε μια διαφορετική φυλή. Είναι πολύ εύκολος και καθαρτικός μηχανισμός καθώς σε απελευθερώνει από όλες τις δικές σου ευθύνες. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει αυτό γιατί δυστυχώς λειτουργεί τέλεια.

MusicCorner: Η βία δεν έχει σχέση και με τα οικονομικά προβλήματα;
Μάρκος Κούμαρης: Αυτό ισχύει, αλλά υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Το πρόβλημα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας μεγαλώνει λάθος. Μεγαλώνει έτσι ώστε να αναπτύξει νευρώσεις, να αναπτύξει φοβίες και ανασφάλειες. Ο φοβισμένος και ανασφαλής άνθρωπος εκδηλώνει τον φόβο του με επιθετικότητα, βλέπει παντού εχθρούς. Συνήθως οι βίαιοι άνθρωποι είναι αυτοί που φοβούνται πολύ, «θα σε φάω πριν με φας». Πιστεύω πως οι πόλεμοι, οι ανισότητες και πολλά άλλα προβλήματα της ανθρωπότητας, πηγάζουν από κακούς γονείς που μεγαλώνουν λάθος τα παιδιά τους .

locomondo_interview_koumaris_2014_02_006

MusicCorner: Έχοντας ζήσει στη Γερμανία για δέκα χρόνια, ποιες είναι οι διαφορές στην ανατροφή και τον χαρακτήρα των παιδιών;
Μάρκος Κούμαρης: Κάθε λαός έχει τα καλά του και τα κακά του. Οι Γερμανοί δίνουν πολλή σημασία στην πειθαρχία, στην φερεγγυότητα, στο να είσαι στην ώρα σου. Απ’ την άλλη χάνουν την ευεργεσία που μπορεί να έχει η χαλαρότητα και το χιούμορ. Εμείς μεγαλώνουμε τα αγόρια σαν πασάδες, τα κορίτσια σαν πριγκίπισσες και μετά βγαίνουν σε έναν κόσμο που τους λένε « Κάτσε τώρα στη σειρά σου και πάρε 480€», και τρελαινόμαστε. Στο σπίτι είσαι ο βασιλιάς, έχεις τα πάντα, και έξω δεν είσαι τίποτα. Πολλοί από μας γινόμαστε δύσπιστοι, μίζεροι, συνομωσιολόγοι και αντί να δουλέψουμε πάνω στα θέματα μας και στις ανασφάλειες, μας κατηγορούμε όλα τα άλλα. Και οι Γερμανοί πάλι έχουν τα δικά τους λίγο πολύ γνωστά. Πιστεύω μπορείς να βρεις σε κάθε λαό στοιχειά θετικά , τα όποια θα υιοθετήσεις και στοιχεία στραβά , τα οποία θα απορρίψεις. Οι αρχαίοι Έλληνες νομίζω μεγαλούργησαν εν μέρει, γιατί ήταν ταξιδιώτες. Έβλεπαν πράγματα, συλλέγανε τα πιο θετικά στοιχειά, και τα εισήγαγαν στη δική τους κουλτούρα. Η αρχαιοελληνική κουλτούρα δηλαδή δεν είναι κάτι που ξεφύτρωσε από το πουθενά, είναι μια κουλτούρα που υιοθέτησε θετικά στοιχεία και τα έκανε δικά της. Αυτό μπορούμε να κάνουμε και εμείς.

MusicCorner: Τι βλέπεις στην νέα γενιά;
Μάρκος Κούμαρης: Βλέπω μια πολύ μπερδεμένη γενιά. Είναι μια γενιά που έχει από τη μία πολλά κομφόρ που δεν είχαμε εμείς και από την άλλη πάλι έχει πολλές δυσκολίες που δεν είχαμε εμείς. Έχουν στη διάθεσή τους την τεχνολογία, ρούχα, αυτοκίνητα. Η δική μου γενιά έπαιρνε το πρώτο της αμάξι στα 40 και η προηγούμενη γενιά από μένα ακόμα πιο αργά, γιατί ήταν κάτι σαν είδος πολυτελείας. Από την άλλη βέβαια, εμείς σε ό,τι κατάσταση κι αν ήμασταν βλέπαμε το δρόμο μπροστά μας να ανοίγει, βλέπαμε το μέλλον με αισιοδοξία. Τώρα τα παιδιά βλέπουν το δρόμο να στενεύει κι αυτό δημιουργεί ανασφάλεια και επιθετικότητα. Ένα άλλο πράγμα που παρατηρώ επίσης, είναι ότι τα παιδιά με την τεχνολογία χάνουν ένα κομμάτι της πραγματικής ζωής.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_014

MusicCorner: Ειδικά νομίζω η γενιά που μεγαλώνει τώρα και έχει μάθει να ζει μπροστά σε μια οθόνη..
Μάρκος Κούμαρης: Η οθόνη δημιουργεί αρκετά προβλήματα. Αφενός, βλέπουμε μια τεράστια ανάγκη αυτοπροβολής στο Facebook και τα social media. Όλοι είναι κούκλοι και κούκλες και έχουν εκατοντάδες φίλους. Η δική μας ζωή δεν καταγραφόταν με αυτόν τον τρόπο. Τώρα ότι γίνεται καταγράφεται και πρέπει να γίνει δημόσιο. Εμάς η εμπειρία βιωνόταν και τελείωνε, τώρα τα παιδιά αν γίνει κάτι το φωτογραφίζουν και το δημοσιεύουν. Αφετέρου, μιλώντας με παιδιά συμπεραίνω ότι οι γνώσεις τους πάνω σε πολλά πράγματα είναι επιφανειακές. Πολλές φορές λόγω της υπερβολικής χρήσης με την τεχνολογία δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το ουσιώδες από το μη ουσιώδες. Ποια άρθρα είναι σοβαρά, ποια όχι. Αισθάνομαι ότι πλέον δεν έχουν την υπομονή να κάτσουν να ασχοληθούν με ένα θέμα, να εμβαθύνουν, αλλά κλικάροντας από θέμα σε θέμα αυτό που συγκρατούν είναι δύο γραμμές. Το κεφάλι δεν έχει μηχανισμούς να φιλτράρει την ατέλειωτη σαβούρα από το σημαντικό μέσα στην τόση πληροφορία. Επίσης καμιά φορά παρατηρώ ότι τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να συζητήσουν πάνω σε ένα θέμα με σκοπό την αναζήτηση της αλήθειας. Ο σκοπός της συζήτησης φαίνεται να είναι η επικράτηση του ενός επί του άλλου, όπως όταν τσακώνονται κάτω από βίντεο ή άρθρα.

MusicCorner: Δεν παρατηρείς και μια δυσκολία έκφρασης;
Μάρκος Κούμαρης: Είναι λογικό. Καταρχήν κάθε δεκαετία μειώνονται ο αριθμός των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Λέμε δηλαδή «Γαμ… τα ρε μαλ…» και καλύπτουμε τα πάντα, θετικά και αρνητικά. Αντιθέτως, αν μιλήσεις με κάποιον 50 χρονών θα δεις πόσο συγκεκριμένος είναι ο λόγος του και τι λέξεις χρησιμοποιεί, και δεν μιλάω για τους διανοούμενους. Η πολυπλοκότητα της γλώσσας σιγά σιγά θα χάνεται, κι αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που στέλνουμε πλέον μηνύματα κόβοντας τα γράμματα για να προλάβουμε.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_020

MusicCorner: Νιώθεις σαν να ζούμε σε ριάλιτι;
Μάρκος Κούμαρης: Όταν ξεκίνησαν τα ριάλιτι για μένα ήταν κάτι φρικτό, μου ερχόταν εμετός. Δεν περίμενα ο άλλος να νιώθει τόσο άνετα εκθέτοντας την προσωπική του ζωή σε όλη τη χώρα. Παρατήρησα όμως ότι οι άνθρωποι είχαν μια τεράστια ανάγκη γι’ αυτό, οτιδήποτε δηλαδή κάνουν, πρέπει να το δουν όλοι. Έχει μετατοπιστεί η έννοια του ιδιωτικού και του δημόσιου πια. Τα παιδιά ειδικά αποζητούν συνεχώς τη δημοσιότητα κι αν δεν την έχουν νομίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

MusicCorner: Γιατί νομίζεις συμβαίνει αυτό;
Μάρκος Κούμαρης: Όλα ξεκινούν από την παιδεία που δίνουν οι γονείς στα παιδιά πριν ακόμα πάνε στο σχολείο. Νομίζω πως πρέπει να υπάρξει μια επανάσταση όσον αφορά τη συνειδητότητα, να αναγνωρίσουμε δηλαδή ότι η ανατροφή του ανθρώπου πρέπει να έχει σκοπό να δημιουργήσει ένα άτομο ισορροπημένο και λιγότερο ανασφαλές, και πάνω εκεί να κτιστεί μια καλύτερη κοινωνία. Με προβληματικούς ανθρώπους, όποιο σύστημα και αν εφαρμόσουμε θα αποτύχει. Είναι ακόμα πολύ νωρίς όμως. Θα περάσουμε πολλά μαύρα χρόνια ακόμα.

locomondo_interview_koumaris_2014_02_018

MusicCorner: Για να κλείσουμε τη συνέντευξη, θέλω να μου λύσεις μια απορία. Τελικά κάνει κρύο στην Ελλάδα;
Μάρκος Κούμαρης: Αν το δεις κυριολεκτικά, ένας σκανδιναβός θα σου πει «Δεν έχετε κρύο στην Ελλάδα, είστε στην πιο ωραία χώρα του κόσμου». Από την άλλη, μέσα στο τραγούδι υπάρχει μια ειρωνική και κριτική διάθεση για κάποια πράγματα ιδιοσυγκρασίας. Πάντως είναι ένα κομμάτι που έχει ξεπεράσει το συγκρότημα και τους δημιουργούς του. Έχει γίνει σύνθημα στα χείλη του κόσμου. Δεν μπορώ να σου απαντήσω εγώ, είναι αυτό που πιστεύει ο καθένας!

Φωτογραφίες από την συνέντευξη!

*** Ευχαριστούμε το cocktail bar «Life» (Ιφικράτους 1-3, Πεζόδρομος Χαλανδρίου, τηλ. 210 6896292) για τη φιλοξενία! www.facebook.com/profile.php?id=100002115581288
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Loco είναι ο κόσμος που ζούμε, γι’ αυτό και μιλάτε στις καρδιές των ανθρώπων. Συνεχίστε την υπέροχη μουσική σας γιατί τη χρειαζόμαστε. Σας αγαπάμε πάρα πολύ.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here