Δημήτρης Μητσοτάκης
(σε… meeting με τον Σωτήρη Κατσαβάκη)


Μια ξεχωριστή περίπτωση στον χώρο της μουσικής ο Δημήτρης Μητσοτάκης, στιχουργός, συνθέτης, συγγραφέας τριών βιβλίων  και δημιουργός του συγκροτήματος «Ενδελέχεια» είναι κι  ένα πρόσωπο με κοινωνικές αναζητήσεις και ευαισθησίες. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με το ρεμπέτικο τραγούδι με το σχήμα του τους Ρε καντίνι.
Μας μίλησε με αφορμή τις εμφανίσεις του  στον ζεστό χώρο του Μουσικού Καφενείου ”στου Στράτου”, στη Φωκίωνος Νέγρη για άλλα δύο Κυριακάτικα μεσημέρια στις  31 Ιανουαρίου και 7 Φεβρουαρίου στις 3μμ

mitsotakis_dim_2012_10_01

MusicCorner: Πως αποφασίζεις να δημιουργήσεις τους «Ρε Καντίνι» και να ασχοληθείτε με αυτό το μουσικό είδος? Η πορεία σου στους Ενδελέχεια δεν μαρτυρούσε αυτή την επιρροή και αγάπη στο ρεμπέτικο.
Δημήτρης Μητσοτάκης: Οι “Ρε Καντίνι” είναι ένα σχήμα που δημιούργησα για να παρουσιάσω ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία, παράλληλα με άλλες μουσικές παραγωγές. Η αποδοχή που είχαν οι “Ρε Καντίνι” στο κοινό αλλά και η σειρά των επιτυχημένων εμφανίσεων τόσο στην Αθήνα όσο και εκτός, με οδήγησε στη σκέψη να φτιάξω ένα νέο πρόγραμμα και να συνεχίσω την πορεία της μουσικής αυτής ομάδας. Θέλω να σας πω ότι με το ρεμπέτικο ασχολούμαι από πολύ νεαρή ηλικία και πολύ πριν τη δημιουργία των Ενδελέχεια. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έπαιζα ρεμπέτικα και κάποια στιγμή είχα φτιάξει και την “Μονολιθική κομπανία” με την οποία παίζαμε σε σταθερή βάση στον “Βρούτο” των Εξαρχείων, στο παλιό “μπαράκι του Βασίλη” αλλά και εκτός Αθήνας. Είχαμε παίξει μέχρι και στην Ολλανδία και στην Τουρκία.

MusicCorner:Οι αποστάσεις ανάμεσα στους Ενδελέχεια ,στο μετέπειτα ακουστικό σου σχήμα τους Ευδαίμονες και τώρα σε αυτό ,πως γεφυρώνονται? Δεν θέλεις να έχεις ένα συγκεκριμένο και αναγνωρίσιμο ύφος?
Δημήτρης Μητσοτάκης: Για μένα πάντα η μουσική ήταν μία. Εξάλλου και ο ίδιος αισθάνομαι ένα παζλ από ήχους. Αν ανατρέξετε σε παλιές μου συνεντεύξεις της εποχής των Ενδελέχεια θα δείτε πολλές φορές να μην αποδέχομαι τον όρο ελληνικό ροκ και να χαρακτηρίζω εκείνα τα τραγούδια  μας “σύγχρονο ελληνικό ηλεκτρικό λαϊκό τραγούδι”, τίτλος τεράστιος μεν, σαφέστατος δε. Η ενασχόλησή μου με διαφορετικά πράγματα, τόσο από δημιουργική όσο και από  στυλιστική σκοπιά, ίσως να μη με βοηθάει πολύ, καθώς δεν συγκαταλέγομαι εύκολα κάπου συγκεκριμένα, είναι όμως μια πολυτέλεια που επιτρέπω στον εαυτό μου και που την πληρώνω ακριβά αφού πλήττω εύκολα με την επανάληψη. Δεν θα μπορούσα να παίζω 20 χρόνια το “βουτιά από ψηλά”, όσο κι αν το αγαπώ και με συγκινεί ακόμα,  ακόμα κι αν ήταν  μεγάλες οι απολαβές.

mitsotakis_live_2011_01_13

MusicCorner: Τι θα παρουσιάσεις στο μουσικό καφενείο στου Στράτου αυτά τα μεσημέρια?
Δημήτρης Μητσοτάκης:Αγαπημένα ρεμπέτικα τραγούδια από όλες τις φάσεις του συγκεκριμένου είδους, χωρίς κείμενα αυτή τη φορά, και με μια διάθεση χαλαρή που θα μπορούσε να καταλήξει σε γλέντι, ανάλογα με τη διάθεση του κόσμου.

 MusicCorner:Εχεις σχέδια για την κυκλοφορία καινούργιων τραγουδιών (με ποιο τρόπο τώρα που η δισκογραφία κατέρρευσε) ή καινούργιου βιβλίου μιας και σε έχουμε γνωρίσει και σαν συγγραφέα τριών βιβλίων;
Δημήτρης Μητσοτάκης: Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε ο τελευταίος μου δίσκος που έχει τίτλο “Κατρακύλες”, σε συνεργασία με τον Γρηγόρη Κλιούμη, δουλειά που παρουσιάζουμε και ζωντανά σε live. Η αλήθεια είναι ότι έχω αποφασίσει να μην ξανακάνω δίσκο. Νομίζω ότι κανείς, ή έστω σχεδόν κανείς, δεν ενδιαφέρεται πια να ακούσει ολοκληρωμένη δουλειά. Ακούμε ένα τραγούδι ή μισό στο youtube και πάμε για άλλο. Θα ανεβάζω πού και πού κανένα σινγκλ, άμα έχω κέφι, όπως έκανα με το “Φαλλοκρατικό” πρόσφατα και μέχρι εκεί. Έχουμε επιστρέψει στην εποχή των 45 στροφών τόσο από εμπορική όσο και από κοινωνική πλευρά. Σαν χώρα έχουμε κάνει τεράστια βήματα προς τα πίσω.

Τώρα ετοιμάζω- σκηνοθετώ μια μουσικοθεατρική παράσταση, με δύο ηθοποιούς και δύο μουσικούς, παραλλαγή μια παλιότερης με νέα κείμενα και τραγούδια που έχει τίτλο “Καυτή σούπα σε Υπόγειο” και βασίζεται στη συγγραφική αλλά και συνθετική μου εργασία. Παράλληλα παρουσιάζω και την μουσική παράσταση “Ο έρως στο μεταπολεμικό ρεμπέτικο” με καταπληκτικά τραγούδια και  κείμενα γνωστών συγγραφέων αλλά και δικά μου, που σκιαγραφούν κοινωνικά, πολιτικά, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά τη συγκεκριμένη εποχή.

mitsotakis_2011_12_01

 MusicCorner: Γιατί όλο και περισσότεροι μουσικοί και τραγουδιστές επιστρέφουν στο παρελθόν( διασκευές ρεμπέτικων, λαϊκών) . Υπάρχει κρίση και στην δημιουργία νέων τραγουδιών?
 Δημήτρης Μητσοτάκης: Όσο υπάρχουν ζόρια τόσο κοιτάμε προς τα πίσω για να παίρνουμε θάρρος και να πάμε μπροστά. Δεν υπάρχει δισκογραφία σήμερα, δεν υπάρχει παραγωγή. Τραγούδια γράφονται αλλά δεν κυκλοφορούν εφόσον δεν υπάρχει πια δισκογραφικό εμπόριο. Μόνο σπιτικές παραγωγές που ανεβαίνουν στο ίντερνετ σαν μπουκάλια πεταμένα στη θάλασσα προς άγνωστο παραλήπτη. Ζούμε καταστάσεις εμπόλεμης σύρραξης. Από το 1940 μέχρι το 1946 δεν υπήρξε δισκογραφική παραγωγή λόγω πολέμου. Σήμερα συμβαίνει το ίδιο! Τουλάχιστον μετά το ’46 και για μια επταετία υπήρξε οργασμός δημιουργίας, για να δούμε τι θα συμβεί στο μέλλον;

MusicCorner: Από πού αντλείς αισιοδοξία για να δημιουργείς σε μια δύσκολη εποχή στην Ελλάδα του 2016?
Δημήτρης Μητσοτάκης: Δεν ξέρω, μάλλον από τις δυο μου κόρες. Έτσι κι αλλιώς όμως η δημιουργία για μένα δεν είναι δουλειά είναι ζωτικής σημασίας ανάγκη.

MusicCorner: Πως θέλεις να φεύγει ο κόσμος από τα Live σου? Με ποια αίσθηση?
Δημήτρης Μητσοτάκης: Χαρούμενος και σκεπτόμενος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here