ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΚΑΛΠΑΚΗΣ
(σε… meeting με τoν Σωτήρη Κατσαβάκη)

Ο Νίκος Καρακαλπάκης είναι ένας νέος ερμηνευτής με σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό του και αξιόλογες μουσικές σπουδές. Μετά από δέκα χρόνια παρουσίας  στο χώρο της μουσικής παρουσιάζει το πρώτο του album με τα τίτλο  «Ότι μας ανήκει» με 6 καινούργια τραγούδια και 2 διασκευές.
Ανήσυχος και δημιουργικός επιχειρεί να δώσει το δικό του στίγμα και μας μιλάει για τα τραγούδια του  και τις αγωνίες ενός νέου καλλιτέχνη σε μια δύσκολη εποχή σαν τη σημερινή.

karakalpakis_nikos_2017

Μετά από αρκετές συνεργασίες στον χώρο της μουσικής μας παρουσιάζεις την πρώτη σου προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο ”Ο,τι μας ανήκει” με 8 τραγούδια. Πως τα επέλεξες?Τραγουδάω επαγγελματικά σχεδόν δέκα χρόνια. Δούλεψα και συνεργάστηκα με αξιόλογους καλλιτέχνες και φρόντιζα να κάνω πάντα ποιοτικές δουλειές. Έτσι όταν άρχισε να έρχεται καλό υλικό στα χέρια μου και να ξεπερνάω προσωπικές ανασφάλειες σε σχέση με την σημερινή κατάσταση στη μουσική βιομηχανία, τόλμησα να κάνω την παραγωγή μιας ολοκληρωμένης προσωπικής δουλειάς. Τα τραγούδια που επέλεξα προσεκτικά είναι στην πλειοψηφία τους βιωματικά τραγούδια, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα και με την δική μου ζωή.Mε τους περισσότερους δημιουργούς των τραγουδιών είχα ήδη συνεργαστεί. Έγιναν όλα με πολλή αγάπη και φρόντισε για την ενορχήστρωση τους η συνεργάτιδα μου Αρετή Κοκκίνου, με την οποία σκηνοθετήσαμε μουσικά όλη την δουλειά.

Ανάμεσα στα καινούργια  συναντάμε και δυο διασκευές (Καληνύχτα-Σπανός και Λιλήθ -Βενετσάνου) Τι ξεχωριστό έχουν για σένα και θέλησες να τα διασκευάσεις?
Είναι τραγούδια που αγαπώ κι έχω ερμηνεύσει σε ζωντανές εμφανίσεις μου. Η «Λιλήθ» είναι ένα τραγούδι που πολλές φορές το κοινό μου πρότεινε να το ηχογραφήσω γιατί του άρεσε να το ακούει και με την φωνή μου. Όταν διάλεγα τα τραγούδια του δίσκου ήταν ήδη μέσα στις επιλογές μου. Η «καληνύχτα» σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου ήταν το κατάλληλο τραγούδι για το κλείσιμο του δίσκου. Το είχα τραγουδήσει με τον Γιάννη Σπανό σε πολλές κοινές μας εμφανίσεις. Με συγκινούσε η πρώτη εκτέλεση με τον Διονύση Θεοδόση. Κλείνοντας ο δίσκος με το γλυκό αυτό τραγούδι αφήνω στον ακροατή την γεύση μιας διαδρομής που ξεκίνησε με ένα «Πεφταστέρι» (πρώτο τραγούδι του δίσκου) σαν ευχή για να τελειώσει με μια άλλη ευχή… μια «Καληνύχτα»!

Αν κάποιος δεν έχει ακούσει ποτέ τον Νίκο Καρακαλπάκη πως θα περιέγραφες το μουσικό σου στίγμα όπως προκύπτει απο τον πρώτο σου δίσκο και απο τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου?
Από το στίγμα του πρώτου μου δίσκου θα έλεγα πώς ακούει έναν συνδυασμό λυρικού, λαϊκού και παραδοσιακού ύφους με μια νεανικότητα και αισθαντικότητα στην φωνή και ωριμότητα στις ερμηνείες. Πιστεύω πως στις ζωντανές μου εμφανίσεις κάποιος ανακαλύπτει πολύ περισσότεροεμένα ως καλλιτέχνη και τις δυνατότητες μου. Γι αυτό προτείνω πάντα σε όσους με γνωρίζουν μόνο μέσα από ηχογραφήσεις να έρθουν να με ακούσουν ζωντανά. Στο live δίνομαι περισσότερο απ ότι στον δίσκο. Στην σκηνή επιβάλλομαι. Μπορώ να τραγουδήσω πολλά πράγματα και ετερόκλιτα. Μου αρέσει η πρόκληση και τα δύσκολα. Εύχομαι να βρω το κατάλληλο υλικό και να το κάνω και σε επίπεδο ηχογραφήσεων μελλοντικά. Ίσως η επόμενη μου δισκογραφική δουλειά να ναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Πως βιώνεις την σύγχρονη πραγματικότητα ενός νέου μουσικού-τραγουδιστή  στην Ελλάδα σήμερα της κρίσης με τα προβλήματα στην αγορά της δισκογραφίας και την δυσκολία “διείσδυσης” σε ραδιόφωνα και media γενικά?
Σίγουρα θέτω υποψηφιότητα για βραβείο υπομονής και καλής θέλησης! (γέλια). Προσπαθώ να αντιμετωπίσω τις πολλές δυσκολίες με χιούμορ πια και να κυνηγήσω το όνειρο μου. Θα θελα όμως να πω πως καλό θα ήταν να υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες σε καλλιτέχνες όπως εγώ από ανθρώπους και μέσα που δεν λειτουργούν μόνο με κίνητρο το χρήμα – μιας και μιλάμε για τέχνη – αλλά και με μια ευαισθησία και φροντίδα όπως αρμόζει σε κάποιους από εμάς που δεν διαθέτουμε άλλα μέσα. Ενώ λεγόμαστε καλλιτέχνες, μας προτρέπουν να γίνουμε σαν τρωκτικά που πρέπει να φάμε όλοι από το ίδιο τυράκι και στο τέλος τρωγόμαστε και μεταξύ μας λες και έχουμε να χωρίσουμε κάτι… Δεν το είχα ποτέ έτσι στο μυαλό μού και δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές έχω φτάσει στα όρια της κατάθλιψης. Στο «παιδί» που έχω μέσα μου οφείλω την καλλιτεχνική μου δημιουργία. Πρέπει να το προφυλάξω.

Δουλεύεις στην εκπαίδευση σαν καθηγητής μουσικής. Ποιά είναι η εμπειρία σου και οι εντυπώσεις από αυτό το κομμάτι?
Είναι αρκετά κοπιαστική δουλειά με ευθύνες. Δυστυχώς στα πλαίσια ενός διαλυμένου σχεδόν κράτους είναι ένας τομέας που επίσης είναι αδύναμος και παρεξηγημένος. Εδώ και δέκα χρόνια είμαι αναπληρωτής εκπαιδευτικός. Με απολύουν κάθε χρόνο μπαίνοντας στο ταμείο ανεργίας τουλάχιστον 3 μήνες και αλλάζοντας κάθε χρονιά εργασιακό περιβάλλον. Σιχαίνομαι όταν ακούω τον κόσμο να μας αποκαλεί «δημόσιους υπαλλήλους» με τη γνωστή φράση «καφεδάκι, άραγμα και πολλές αργίες». Προκαλώ όποιον το πιστεύει να μπει και να κάνει μάθημα σε σχολική τάξη και να αναιρέσει.
Η κρίση έχει βγάλει έντονα τη κακή πλευρά των ανθρώπων.Αυτές είναι οι συνθήκες της εργασίας μου. Παράλληλα η εμπειρία μου με τα παιδιά είναι εμπειρία ζωής. Πιο πολλά μαθαίνω εγώ από εκείνα παρά αυτά από μένα. Και παρόλο που έχω στεναχωρηθεί κάποιες φορές με το πόσο λάθος λειτουργεί σε μεγάλο μέρος του το εκπαιδευτικό σύστημα και το ανθρώπινο δυναμικό του, έχω συγκινηθεί με την απόδοση των παιδιών σε μουσικές εκδηλώσεις που μου δίνουν χαρά κι ελπίδα να συνεχίσω όσο αντέχω.

Ποιές είναι οι επιρροές σου σε τραγουδιστικό επίπεδο , θα έλεγες ότι έχεις κάποια πρότυπα?
Έχω την τύχη να έχω ακούσει ζωντανά τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές γιατί οι γονείς μου με έπαιρναν μαζί τους από πολύ μικρή ηλικία στις εξόδους τους. Η Μαρινέλλα και ο Γιάννης Πάριος ήταν αυτοί που με εντυπωσίασαν περισσότερο από όλους όσο αφορά τις φωνητικές τους δυνατότητες, το πάθος τους, την σκηνική τους παρουσία. Αργότερα ανακάλυψα μεγάλες φωνές παγκοσμίως και θαύμασα όπως η Sarah Vaughan, η Αmalia Rodrigues, ο Tom Jones, η Shirley Bassey, η Yma Sumac, η Diamanda Galas, ο Steve Perry και πολλοί άλλοι. Μου αρέσουν οι φωνές με μεγάλο φωνητικό εύρος, εκφραστικές δυνατότητες και πάθος. Παρόλο που δισκογραφικά υπηρετώ ένα είδος ερμηνευτικά δύσκολο μεν φωνητικά πιο εσωστρεφές δε, στις ζωντανές μου εμφανίσεις λειτουργώ πιο δυναμικά και είμαι κοντά στις μουσικές μου επιρροές όσο αφορά το συνολικό performing αναλόγως τί έχω επιλέξει να παρουσιάσω κάθε φορά.

Πως φαντάζεσαι ένα ιδανικό Live ,σε ποιο χώρο και με ποιες συνθήκες ώστε να πετύχεις την επικοινωνία με τον κόσμο ,τα τραγούδια σου και την μουσική σου?
Μου αρέσουν οι συναυλιακοί χώροι, λίγο θεατράλε, με ωραία φώτα, καλό ήχο, καλό εξαερισμό που να σέβονται και το κοινό και τον καλλιτέχνη. Θέλω να παρουσιάζω προγράμματα σε μορφή μουσικών παραστάσεων, να κάνω καλές συνεργασίες με ταλαντούχους ανθρώπους. Την καλή επικοινωνία με το κοινό την έχω κερδίσει  ήδη στην διάρκεια της πορείας μου γιατί λειτουργώ αληθινά σε ότι κάνω πάνω και κάτω από την σκηνή.

Εκτός από την μουσική πες μας κάτι που σε ευχαριστεί και σε χαλαρώνει να κάνεις στην ζωή σου?Moυ αρέσει η γυμναστική και κυρίως ο χορός, το καλό φαγητό με φίλους , η περιποίηση καλλωπιστικών φυτών και τα ταξίδια. Στα ταξίδια μου έχω κάνει τις καλύτερες ψυχοθεραπείες μου. Με τα ακουστικά του mp3 μου έχω περπατήσει χιλιόμετρα μόνος σε ηλιόλουστα μέρη, σε πολύ χιόνι, σε βρεγμένο χορτάρι και έχω «βασανίσει» το μέσα μου να καθαρίσει από την λάσπη. Πολλές φορές όταν με πιάνουν τα «γκρίζα» μου, έτσι και γίνει το κλικ στο μυαλό μου και θυμηθώ εικόνες από τα ταξίδια μου, είναι σαν να πηγαίνω αυτόματα εκεί και ξαφνικά λέω μέσα μου «ρε συ τι ωραία που ναι η ζωή!». Είναι όντως ωραία. Αλλά το μυαλό λές και πάει πρώτα στο λάθος. Είναι μια παγίδα αυτό.

Στον δίσκο σου υπάρχουν επιρροές από παραδοσιακά όργανα και ηχοχρώματα . Ποια η σχέση σου με την παράδοση μας?
Θα έλεγα πως με διεγείρει ψυχικά χωρίς να έχω ζήσει στην ύπαιθρο ή να έχω ρίζες από κάποιο χωριό. Αυτό είναι κάτι το οποίο το κουβαλάμε λίγο ή πολύ στο DNA μας. Αγαπώ πολύ την αστική λαϊκή μουσική που έφεραν οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία στους τόπους που κατοίκησαν, κάποια παραδοσιακά τραγούδια της Ηπείρου και της Μακεδονίας καθώς και τραγούδια της θάλασσας από τα νησιά μας. Διακρίνεται το φόλκ στοιχείο στα τραγούδια που επέλεξα για τον δίσκο μου γιατί βασίζονται σε ελληνικούς ρυθμούς.  Με  την βοήθεια της Αρετής Κοκκίνου που ενορχήστρωσε τα τραγούδια, «παντρέψαμε» το παραδοσιακό με το λόγιο ύφος στις σωστές αναλογίες ώστε το αποτέλεσμα να είναι αυθεντικό και να υπηρετεί την μουσική και τον στίχο του κάθε τραγουδιού. Δουλέψαμε όλα τα τραγούδια με μια κοινή αισθητική, δίνοντας τους μια σύγχρονη ακουστική «ματιά»  χωρίς να ξεφύγουμε πολύ από το έντεχνο ύφος των τραγουδιών που δημιούργησαν παλαιότεροι σημαντικοί  Έλληνες συνθέτες του είδους.

Τι σε κάνει να αισιοδοξείς,να ελπίζεις? Τι θα ήθελες να αφήσει η δουλειά σου σε όσους την ακούσουν?
Ελπίζω και  αισιοδοξώ γυρεύοντας την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας. Κοιτάζοντας τον ουρανό, την θάλασσα, τα δέντρα, ένα ωραίο πρόσωπο, ένα ωραίο κορμί… ακούγοντας μια ωραία μουσική, διαβάζοντας ένα καλό στίχο. Μέσα στο «Ό,τι μας ανήκει» υπάρχουν κομμάτια του πάζλ της ζωής όλων μας. Πιστεύω πως το κοινό ακούγοντας τον δίσκο αυτόν θα βρει πολλά τέτοια κομμάτια από την προσωπική του διαδρομή να τα συνδέσει με τα τραγούδια. Όσο τα τραγούδια αυτά θα φτάνουν στα αυτιά περισσότερων ανθρώπων, θα μπαίνουν και στις καρδιές τους. Αυτό πιστεύω κι εύχομαι για το «Ό,τι Μας Ανήκει»

 —————————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here