Γράφει η Εβίτα Μπουρμά
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας
Ας αρχίσω με ό,τι κράτησα από τη βραδιά… Κράτησα ένα αόρατο δώρο σφιχτά στο χέρι μου, ένα πολύτιμο αόρατο δώρο από έναν άνθρωπο που με μάγευε χρόνια μουσικά και κέρδισε ένα κομμάτι από την ψυχή μου στον λίγο χρόνο που πέρασα μόνη μαζί της… Κράτησα την αλήθεια που μπορεί να φανερώνεται σε ένα βλέμμα, αλλά κι όσα είναι μέσα μας κι αντικατοπτρίζονται σε μάτια ξένα αλλά τόσο οικεία…
Χωρίς να έχω προσδιορίσει τι με έχει μαγέψει στη συγκεκριμένη γυναίκα, χωρίς να μπορώ να πω με σιγουριά αν είναι μεγαλύτερη η ερμηνεία ή η ψυχή της (αν και κλίνω έντονα προς το δεύτερο), θα σας μιλήσω για την Μελίνα Κανά.
Βράδυ Παρασκευής, τη συναντήσαμε στον Σταυρό του Νότου. Η τρίτη Παρασκευή που βρισκόταν εκεί, μαζί με τη μπάντα «Ο γόης του Θησείου» και τον Πέτρο Μάλαμα. Ο οικείος χώρος γεμάτος και η Μελίνα με την μπάντα ανέβηκαν στη σκηνή. Απλή και ουσιαστική, έτοιμη να κάνει δικό της κάθε σημείο όχι μόνο της σκηνής, ολόκληρου του χώρου.
«Τη θάλασσα που μου ‘δωσες, δες πως την αγκαλιάζω… Δεν είναι πάντα ουρανός, του κόσμου το γαλάζιο…» Δυο στίχοι, ένα καινούργιο τραγούδι που υπογράφουν ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Γιώργος Κλεφτογιώργος. Δεν ήταν το μόνο που ακούσαμε εκείνη τη βραδιά, ήταν ίσως αυτό που προσωπικά με άγγιξε περισσότερο.
Με τη συμβολή της μπάντας, ένα μουσικό παρελθόν ξαναγεννήθηκε στο παρόν μας, τραγούδια τόσο αγαπημένα, απέκτησαν νέα υπόσταση χωρίς να χάσουν καθόλου τη δύναμη τους. Ο ήχος νέος, πιο ηλεκτρικός, έφερε τραγούδια που όλοι έχουμε τραγουδήσει στο σήμερα, σε εντυπωσιακές και καθόλου αναμενόμενες διασκευές τους.
Ο Πέτρος Μάλαμας, συνεσταλμένος στην όψη αλλά με μοναδική έκφραση όταν τραγουδά, η οποία κατακτά το κοινό, έτοιμος να απαντήσει με τη συνολική του εμφάνιση ακόμα και στην παραμικρή καχυποψία ομοιότητας με τον Σωκράτη Μάλαμα, μας έπεισε και μας έκανε να ανυπομονούμε για τα επόμενα του βήματα.
Στο τέλος της βραδιάς, ανάμεσα σε εξομολογήσεις και αλήθειες, η Μελίνα Κανά μας μίλησε για τις εμφανίσεις αυτές, τους ανθρώπους με τους οποίους μοιράζεται τη σκηνή, αλλά και τα δισκογραφικά σχέδια της…
Music Corner: Το πρόγραμμα που απολαύσαμε απόψε γίνεται με αφορμή τη συνεύρεση σας με την μπάντα “Ο γόης του Θησείου”. Ήδη ακούμε στα ραδιόφωνα τρία τραγούδια. Έχει προκύψει και δισκογραφική συνεργασία;
Μελίνα Κανά: Την επόμενη εβδομάδα κυκλοφορεί ένα CD που γράψαμε μέσα στο καλοκαίρι, με αφορμή αυτή τη μουσική οπτική της μπάντας. Ήδη το δουλεύουμε αυτό το άλμπουμ πολλούς μήνες, τώρα έφτασε η στιγμή να κυκλοφορήσει. Τα τραγούδια που ακούγονται στο ραδιόφωνο είναι από αυτή τη δουλειά και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που σε λίγο θα είναι και στα δικά σας χέρια.
Music Corner: Το άλμπουμ περιέχει νέα τραγούδια και διασκευές;
Μελίνα Κανά: Ναι, είναι εννέα διασκευασμένα και πέντε καινούργια τραγούδια.
Music Corner: Απόψε ήρθαμε σε επαφή με έναν εντελώς νέο ήχο, ένα λαϊκό πρόγραμμα παιγμένο ηλεκτρικά. Ποιος ή ποιες σκέψεις κρύβονται πίσω από αυτή την ιδέα;
Μελίνα Κανά: Έχει να κάνει με την μπάντα και με τη δική μου πρόθεση, συναντήθηκαν δηλαδή οι δύο προθέσεις. Εγώ ήθελα καιρό να συμβεί κάτι και να μου προτείνουν ένα καινούργιο περιβάλλον για τα τραγούδια που είχα πει. Θεωρώ πως τα τραγούδια από μόνα τους έχουν μια δύναμη, ανεξάρτητα από το μουσικό περιβάλλον που επιβάλουν η μόδα και οι εποχές.
Ο Νίκος Μαμαγκάκης μού είχε πει ότι αν θες να δοκιμάσεις ένα τραγούδι αν είναι δυνατό στο χρόνο, θα το τραγουδάς προσπαθώντας να το «φτηναίνεις», όπως τραγουδάμε σε μια κερκίδα. Δεν εννοώ πως οι άνθρωποι που τραγουδούν σε κερκίδα θέλουν να φτηνύνουν το τραγούδι, αλλά είναι η διάθεση τέτοια που δεν τους ενδιαφέρει να είναι στο χρόνο ή στη νότα σωστοί, και το τραγουδάνε μέσα από μια άλλη πηγή.
Αυτό σημαίνει ότι τα καλά τραγούδια, αντέχουν, έχουν λόγο ύπαρξης, ανεξάρτητα από το μουσικό τους περιβάλλον. Το μουσικό περιβάλλον, βέβαια, είναι κάτι πάρα πολύ ισχυρό και ζητούμενο για εμάς που τραγουδάμε ζωντανά στον κόσμο, γιατί μας συνδέει με την εποχή. Γίνεται ένα φιλτράρισμα των ήχων και των ρευμάτων που μπορεί να είναι βιωματικά -μπορεί να είναι πράγματα που μας έχουν διδάξει ή που γίνονταν μέχρι χθες. Μέσα από αυτό το φιλτράρισμα, λοιπόν, μπορεί να προκύψει ένας κοινός άξονας για τραγούδια που είναι πριν από τριάντα χρόνια, πριν από είκοσι χρόνια, και είναι και σημερινά.
Βέβαια, η διασκευή δεν έχει πάντα λόγο ύπαρξης. Εγώ προκειμένου να μπω σε αυτή την «περιπέτεια» των διασκευών και της ένωσης των διαφορετικών ακουσμάτων, ήθελα να ακούσω κάτι με έμπνευση και όχι απλά για να αλλάξουμε κάτι. Αυτό συνάντησα σε αυτή τη μπάντα. Ο Παναγιώτης Μανουηλίδης είναι ο άνθρωπος που εμπνέεται πρώτος και έχει την κεντρική ιδέα και μετά, αυτό που προτείνει, το δουλεύουμε όλοι μαζί. Όλο αυτό είναι μια πολύ δημιουργική και γόνιμη διαδικασία, μια γενεσιουργός αιτία για να μπορέσουμε να ξαναγεννηθούμε μέσα από αυτό.
Music Corner: Μαζί σας είναι ο Πέτρος Μάλαμας και ο Θάνος Καζαντζής. Πώς νιώθετε που συνεργάζεστε με τους γιους των ανθρώπων που μαζί κάνατε τόσες μεγάλες επιτυχίες;
Μελίνα Κανά: Ο Θάνος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος γι’ αυτή την μπάντα και τη συνύπαρξη τη δική μου με τον «Γόη του Θησείου» -σε αυτόν είχα απευθυνθεί πρώτα. Του είπα τι ήθελα να κάνω, εκείνος γνωριζόταν με τα υπόλοιπα παιδιά, παίζανε μαζί, ήταν φίλοι, με τον Πέτρο τους θυμάμαι από δεκαέξι χρονών μαζί. Είναι ένας πυρήνας μουσικών που είναι φίλοι και έχουν μεγαλώσει με κοινά ακούσματα.
Επειδή αγαπώ πολύ τα λαϊκά, δεν μου αρέσουν οι γιαλαντζί διασκευές. Καταλαβαίνεις ότι τα «Μεταξωτά» δεν θα δεχόμουν να τα πω σε καμία διασκευή. Όταν άκουσα όμως τη συγκεκριμένη που είχε κάνει ο Παναγιώτης με την μπάντα, μου φάνηκε πολύ ολοκληρωμένη. Δεν ήθελε καθόλου να κλέψει από το παλιό, δεν θέλει να το προδώσει, το σέβεται, του δίνει μια άλλη διάσταση χωρίς να του βάζει ξένα στοιχεία. Σκέφτηκα ότι αν μου το έφερναν σε ένα CD και δεν ήξερα το πρώτο τραγούδι, αυτό που ακούω θα μου ήταν αρκετό. Είναι διασκευές με έμπνευση.
Για τη συνεργασία μου με τον Πέτρο είμαι παραπάνω από χαρούμενη. Αυτό που νιώθω για τον Πέτρο, είναι σαν για ένα δικό μου παιδί. Δεν είναι όμως παιδί, είναι ένας ώριμος άντρας με μια μουσική πρόταση. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι έχει το δικό του στυλ. Έχει αφομοιώσει με πολύ ωραίο τρόπο την κληρονομιά από τον πατέρα του, χωρίς να τον μιμείται ή να τον αντιγράφει. Είναι πάρα πολύ ωραίο όταν γίνεται αυτό! Δεν μπορώ να αμφισβητήσω την ομοιότητα της φωνής γιατί είναι κάτι που έχει να κάνει με την καταγωγή, με τη ρίζα. Συγκινούμαι πάρα πολύ που, μέσα από τη φωνή του, θυμάμαι τον Σωκράτη όταν πρωτοξεκινούσαμε κι οι δύο και τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα δίπλα μου. Όμως ο Πέτρος έχει το δικό του εκτόπισμα, τον δικό του πυρήνα, τις δικές του μουσικές δημιουργίες και γι’ αυτό είναι δίπλα μου. Γι’αυτό είναι δίπλα μου και ο Θάνος Καζαντζής.
Χαίρομαι πάρα πολύ, είναι σαν θαύμα αυτό που έχει συμβεί, όσο κι αν φοβάμαι να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη. Αισθάνομαι ότι είναι μια πολύ ωραία στιγμή στη ζωή σου να συναντάς την επόμενη σου γενιά και να μπορείς να συνυπάρξεις. Να είναι άτομα δημιουργικά, με όραμα, με πρόταση, με θάρρος και σεβασμό. Είναι και αυτή η πάρα πολύ γλυκιά ανατριχίλα που μας ενώνει όλους εκεί πάνω και μας κάνει λίγο φοβισμένους στην αρχή και λίγο ξέφρενους στο τέλος.
Η χημεία της Μελίνας Κανά, της μπάντας και του Πέτρου Μάλαμα επί σκηνής, συγκινητικά εμφανής, σε ένα από τα πιο έντονα συναισθηματικά live που έχω παρακολουθήσει εδώ και καιρό. Για λίγες ακόμη Παρασκευές θα βρίσκονται στο club του Σταυρού και είναι ένα από τα προγράμματα που πραγματικά αξίζει να παρακολουθήσετε!
Η μπάντα “Ο Γόης του Θησείου” είναι οι:
Παναγιώτης Μανουηλίδης – διασκευές, ενορχήστρωση, μπάσο, κιθάρες, πιάνο, τραγούδι
Θάνος Καζαντζής – τύμπανα, ηλεκτρονικά, λούπες
Κώστας Νικολόπουλος – κιθάρες, πλήκτρα, κρουστά
Νίκος Παπαϊωάννου – τσέλο, λαούτο, σάζι, τζουράς
Ο Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου ετοίμασε το βίντεο για τις συγκεκριμένες εμφανίσεις
————————————————-
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…