Φωτορεπορτάζ: Ματίνα Φουντούλη
Ποιά ήταν η τελευταία φορά που πήγες σε μια συναυλία και άκουσες κάποιον να παίζει άρπα; Ποιά ήταν η τελευταία φορά που πήγες σε μια συναυλία και σε καθήλωσε τόσο πολύ, ώστε να νιώσεις την ανάγκη να αφήσεις στην άκρη τα κουτσομπολιά και τις συζητήσεις της ημέρας που ήθελες τόσο να πεις στην παρέα σου, για να μη χάσεις το επόμενο στίχο, λέξη και νότα από αυτόν που είχες έρθει να ακούσεις; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μερικές χαλασμένες τηλεοράσεις (σου βάζω και τις καινούριες μέσα!) παρήγαγαν τέχνη;
Σου έχω μια απάντηση και για τις τρεις ερωτήσεις και έχεις ακόμα μια ευκαιρία να το ζήσεις και εσύ από κοντά. Είναι το “Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων” στην Κυψέλη, που τα τελευταία χρόνια μας έχει κάνει πιστούς θαμώνες με τις επιλογές που παρουσιάζει.
Η πολυταξιδεμένη Elisa Vellia, λοιπόν, εδώ και 2 Δευτέρες βρίσκεται μαζί με την άρπα της -θα τη συστήσω παρακάτω- στο ΚΕΤ της Κυψέλης και μας ταξιδεύει σε Σκωτία, Ιρλανδία, Βρετάνη και πάλι πίσω, υπό τους κέλτικους ήχους της, πάντα όμως και με το ελληνικό στοιχείο κυριάρχο. Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε. Γιατί αυτή δεν ήταν μια απλή συναυλία. Ήταν ένα ταξίδι στη Μεσόγειο, στην Κορσική, στον Ατλαντικό.
Η ιστορία ξεκινάει από το Λονδίνο. Και από ένα μετρό. Από ένα σημείο, δηλαδή, που περνάμε όλοι καθημερινά τρέχοντας πανικόβλητοι να προλάβουμε κάτι. Κάποιον. Δε ξέρω. Εκεί όμως, καμιά φορά πετυχαίνεις πράγματα που σε κάνουν να ξεχνάς όλα αυτά για τα οποία τρέχεις και να κάτσεις να απολαύσεις λίγο τη στιγμή. Έτσι έγινε και με την Ελίζα, όπου αυτό που άκουσε ήταν ένας αρπιστής, ο οποίος μέσα στη βουή και τη φασαρία του κόσμου και των τρένων, έδωσε έναν νέο ήχο στην καθημερινότητά της. Και το ταξίδι είχε ήδη αρχίσει. Και επειδή μιλάμε για ταξίδι, αυτή η άρπα που μας έκανε τη χάρη να παίξει για εμάς, δε θα μπορούσε να λέγεται αλλιώς, παρά Οδυσσέας. Χαρήκαμε πολύ για τη γνωριμία.
Επόμενη στάση στο ταξίδι η Κέρκυρα. Νησί καταγωγής της πρωταγωνίστριας, και άρα δε θα μπορούσε να λείπει και από τα τραγούδια της. Από εκεί, φύγαμε για Κορσική συνειδητοποιώντας ότι “…στο λίγο που μάς δόθηκε εδώ κάτω, θα καρτερούμε πάντα φως καλοσυνάτο” προσπαθώντας κάθε φορά στο καλύτερο. Πίσω στην Αθήνα για βόλτες ανάμεσα στις αυλές των παλιών σπιτιών, αυτές με τα παρατημένα δέντρα και τις μυρτιές στους κήπους τους, που έστω και αυτά, όμως, δίνουν μία πράσινη ζωή στο κέντρο της πόλης. Τραγούδια για τον πατέρα της- αφιερωμένα στη γενιά εκείνη των ανθρώπων που πιστεύει ότι “πάντα αξίζει να πολεμάει κανείς για ένα καλύτερο μέλλον”, τραγούδια που μετατρέπουν τη Δευτέρα (ημέρα παράστασης) σε Κυριακή, άλλα ταξίδια στη Μυτιλήνη με τραγούδια επηρεασμένα από τη Σαπφώ και το απολιθωμένο δάσος που έγινε λάθος υπό τους ήχου ενός τανγκό, και το πρώτο μέρος κλείνει, φυσικά, στην Κέρκυρα, ένα μεσημέρι καλοκαιριού από αυτά που δε σε πιάνει ο ύπνος, φοράς τα μπλε πεδιλάκια σου και γυρνάς ανάμεσα στα σπίτια, στα σοκάκια προσπαθώντας να κρυφακούσεις αν υπάρχουν κι άλλοι σαν και εσένα.
Στο δεύτερο μέρος μάς συστήνει τον καλεσμένο της, που φυσικά γνωρίζουμε καλά. Νίκος Ξυδάκης. Από τις ιστορίες γνωριμίας τους και τα λόγια που ακούμε για εκείνον φαίνεται ότι τον αγαπάει και τον θαυμάζει πολύ. Και αφού της εμπιστεύτηκε να πει τον Ερωτόκριτο χωρίς τον φόβο τυχόν περίεργης γαλλικής προφοράς, αλλά και το να παίξει στην άρπα της (συγνώμη, στον Οδυσσέα) τους Μάγκες που δεν υπάρχουν πια (σσσς, πείτε ότι δεν το είπα αυτό, ήταν μυστικό!), νομίζω τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Είχαν όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τα δυο ποιήματα του Σολωμού (κι άλλο ταξίδι στην Κέρκυρα!) που ακούσαμε, την Ψυχούλα και την Ημέρα της Λαμπρής, αλλά και την Ιζαμπώ, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αγγελου Τερζάκη και στίχους του Θοδωρή Γκόνη. Η επιστροφή μας σπίτι έγινε με Φρεγάδα στην Αρχή των τραγουδιών και δώσαμε μια ανοιχτή υπόσχεση, ένα ραντεβού, πριν φύγει ξανά για την Βρετάνη, για την συνάντηση της επόμενης Δευτέρας, με καλεσμένο αυτή τη φορά τον Haig Yazdijan.
“Η γη μοιάζει με τους ανθρώπους που την κυβερνούν. Αν είναι άρρωστοι, τότε είναι και αυτή“.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…