Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος

Είναι μερικές μέρες που σου φαίνονται πιο φωτεινές από τις άλλες. Μερικές νύχτες που νομίζεις ότι εσύ είσαι το επίκεντρο της βραδιάς. Πως παίζει παιχνίδια αυτό το μυαλό και μέσα από μια κουβέντα, δυο λέξεις, βγαίνεις με κάτι καινούριο που σου χαμογελάει. Ένα χαμόγελο πλατύ, αληθινό, γεμάτο υποσχέσεις. Εκείνα τα χαμόγελα που ξεκινούν από τα μάτια για να καταλήξουν στα χείλη. Δυο λέξεις είναι αρκετές για να αρχίσουν εκείνες οι μεγάλες σιωπές μαζί με τις ματιές που λύνουν κάθε απορία, αλλά δημιουργούν χίλια άλλα. Δυο λέξεις που οι περισσότεροι δεν τολμούν να πουν. Ο φόβος της απόρριψης; Εγώ δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως κάθε φορά που ένιωσα την ανάγκη να τις πω, βγήκαν από μέσα μου αυθόρμητα.

tumblr_mqcxe3Nze31rk4vk6o1_500-5592.png

Έχω μια φίλη, γύρω στα τριάντα πέντε, παντρεμένη, καλή μαμά, νοικοκυρά και στην δουλειά της από τις πιο συνεπείς. Περνάει μια ζωή μετρημένη, αλλά όμορφη, παρέα με τον σύζυγο της, ενώ μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στα παιδιά της και της φίλες της. Έχει την δυνατότητα να βγει μόνη της, χωρίς ζήλειες, να διασκεδάσει να αλλάξει παραστάσεις. Πριν λίγο καιρό μας εκμυστηρεύτηκε, μεταξύ ποτού και χάχανων αμηχανίας, πως δεν έχει επισκεφτεί ποτέ στην ζωή της Strip Show, αλλά ντρέπεται να πάει. Ευκαιρία μια που ήμασταν όλοι μαζί έξω να την βοηθήσουμε να πραγματοποιήσει και αυτή την επιθυμία της. Είδα μια φίλη τελείως διαφορετική. Μαζεμένη, ντροπαλή, και το βασικότερο σοκαρισμένη για το τι θα πει ο κόσμος που ήταν εκεί μέσα. Προσέξτε… Μαζί με τον σύζυγο, και φίλους πολύ καλούς. Φεύγοντας εκμυστηρεύτηκε πως θα ήθελε να ξαναπήγαινε…

Έχω μια άλλη φίλη στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας της. Από τις λίγες τυχερές που έχει δουλειά, και μάλιστα την αγαπάει. Μια χαρά κορίτσι, σαν τα κρύα τα νερά όπως θα έλεγε η γιαγιά μου. Έχει τύχει και είμαστε μαζί έξω και έχω δει πως την κοιτούν οι άντρες. Όχι μόνο δεν περνάει απαρατήρητη, αλλά βλέπεις τον πόθο στα μάτια των αντρών. Πριν λίγες μέρες μου εκμυστηρεύτηκε και αυτή (αυτό το ότι μου εκμυστηρεύονται όλοι και όλες πράγματα πρέπει να το κοιτάξω) πως εδώ και ενάμιση χρόνο της αρέσει ένας άντρας στον οποίο έχει δώσει κάθε ευκαιρία να την πλησιάσει ερωτικά. Αυτός από την μεριά του δεν κάνει εκείνο το βήμα. Οι υποθέσεις της φίλης μου πολλές. Μπορεί να ντρέπεται τον περίγυρο για την διάφορα ηλικίας (είναι λίγο μεγαλύτερος της), μπορεί να μην καταλαβαίνει τα σημάδια, μπορεί, μπορεί.


Έχω πολλά παραδείγματα όλα στην πραγματικότητα τόσο ίδια, στην πραγματικότητα μικρές καθημερινές ιστορίες που οι πρωταγωνιστές τους νομίζουν πως μόνο αυτοί τις βιώνουν. Δεν βλέπουν τίποτα από την πραγματική εικόνα παρά το μόνο το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Δυο λέξεις μόνο χρειάζεται για να αποκαλυφθεί μπροστά τους η εικόνα. Περιμένουν πότε θα είναι σωστός ο χρόνος, σωστές οι συνθήκες (ιδανικές όπως λέγαμε στη Φυσική). Πότε θα είναι δηλαδή σωστός ο Χρόνος για να πεις αυτό που νιώθεις; Για να απαιτήσεις αυτό που αξίζεις, αυτό που θέλεις. Πότε θα είναι σωστός ο χρόνος για να είσαι απλά ο εαυτός σου, διότι το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι ο εαυτός σου και να ξεστομίσεις τις δυο αυτές λέξεις, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα μετά. Μην περιμένεις να φτιάξουν οι ιδανικές συνθήκες και απλά απόλαυσε το τώρα. Πες τις δυο αυτές λέξεις και θα δεις πόσο πιο εύκολα γίνονται όλα.

ΣΕ ΘΕΛΩ… ΤΟ ΘΕΛΩ…

 ———————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here