Γράφει ο Φίλιππος Λαμπρινός
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Από την πρώτη φορά που την άκουσα, η φωνή της και το όνομά της έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μου. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις, 36 ώρες μετά, η φωνή της ηχεί ακόμα στα αυτιά μου. Η Sharon Kovacs, η 25αχρονη τραγουδίστρια από την Ολλανδία, κατάφερε με τον πρώτο της δίσκο να εντυπωσιάσει και να δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες για το μέλλον. Μετά από δύο ή τρεις αναβολές η πολυαναμενόμενη επίσκεψή της στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε και ακόμα και ο Βοτανικός αποδείχθηκε μικρός για να τη φιλοξενήσει.
Αν υπήρχε κάτι που με προβλημάτιζε πριν από τη συναυλία, αυτό ήταν η παρουσία τριών support acts, και πόσο μάλλον τριών support ανόμοιων μουσικά, τόσο μεταξύ τους όσο και με τη headliner της βραδιάς. Δυστυχώς, και πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη , οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν. Τα τρία μουσικά σχήματα που άνοιξαν τη συναυλία καθώς και τα διαλείμματα μεταξύ τους, μάλλον κούρασαν τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί από νωρίς. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τους ίδιους τους καλλιτέχνες, οι οποίοι πριν καλά καλά ζεσταθούν έπρεπε να αποχωρήσουν, αλλά με τους παραγωγούς. Το ταλέντο και των τριών σχημάτων είναι αδιαμφισβήτητο. Η ανάγκη όμως να δημιουργηθεί υποχρεωτικά ένα τρίωρο πρόγραμμα λειτούργησε θεωρώ σε βάρος της ίδιας της συναυλίας…
Τη βραδιά άνοιξαν οι Greeklish Babylon, μια μπάντα που έχει έρθει δυναμικά στην επικαιρότητα και μετράει αρκετές επιτυχημένες συνεργασίες στην ελληνική σκηνή. Με τον ηλεκτρικό και πολύ δυνατό τους ήχο προσπάθησαν να διαταράξουν την κοινή ησυχία αλλά οι ροκ μουσικές τους μάλλον δεν ταίριαζαν με το μελαγχολικό ύφος της βραδιάς.
Στη συνέχεια στη σκηνή ανέβηκε η Angelika Dusk, η οποία με πολύ κέφι και διάθεση ανέβασε τον κόσμο που εκείνη την ώρα είχε σχεδόν κατακλύσει τον χώρο, αλλά και πάλι οι pop ρυθμοί απείχαν πολύ από το μουσικό ύφος της Kovacs.
Οι μόνοι που κατάφεραν έστω και λίγο να μπουν στην ατμόσφαιρα της βραδιάς ήταν οι «The Moka Band», οι οποίοι παρουσίασαν τραγούδια από τον παρθενικό τους δίσκο και έλαβαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού με τη διασκευή του «Bang Bang»!
Την παράσταση βέβαια και τις επευφημίες του κοινού έκλεψε ο …κύριος Νίκος με τα σπουδαία χορευτικά του και τις καρδούλες ακριβώς μπροστά από τη σκηνή!
Κάπου εκεί τα φώτα έσβησαν, το χαλί ξεδιπλώθηκε στη σκηνή, τα έπιπλα πήραν τη θέση τους, τα κεριά άναψαν και το vintage σαλόνι που συνηθίζει να κουβαλάει η Kovacs στις συναυλίες της ήταν έτοιμο να την υποδεχτεί. Η μπάντα της, οι Strangers, βγήκαν πρώτοι και η φωνή της Kovacs ακούστηκε πριν καν βγει στη σκηνή. Μια φωνή μαγική και βαθειά, ανατριχιαστική από το πρώτο άκουσμα. Μια φωνή σκοτεινή που πηγάζει μέσα από τη ψυχή της Sharon, κρυστάλλινη σαν να την ακούς ηχογραφημένη. Η εμφάνισή της στη σκηνή τράβηξε όλα τα βλέμματα. Ακομπλεξάριστη τελείως, με την κλασσική γούνινη κουκούλα να σκεπάζει το ξυρισμένο της κεφάλι και να κρύβει από κάτω την αληθινή αλλά άγρια ομορφιά της. Είδαμε μια πραγματική ντίβα να στέκεται μπροστά μας, να μας κρατάει αιχμάλωτους με την ερμηνεία της σε βαθμό να μην μπορείς να τραβήξεις το βλέμμα σου από πάνω της. Η μελαγχολική soul ατμόσφαιρα που δημιούργησε καθήλωσε τον κόσμο και δεν ήταν καθόλου λίγες οι φορές που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό!
Το πρόγραμμα της Kovacs αποτελούνταν ουσιαστικά από τον δίσκο της «Shades of Black», ο οποίος επί τη ευκαιρία κυκλοφόρησε την ημέρα της συναυλίας σε δέκα χώρες. Τραγούδια μέσα από τα οποία μπορεί κανείς να δει μερικές πλευρές της Kovacs. Κομμάτια με συναισθήματα, με αγάπη και με απογοήτευση. Η αγαπημένη της φράση είναι ότι η μουσική της έχει ψυχή κι αυτό σίγουρα μπορεί να το επιβεβαιώσει όποιος την ακούσει. Ζούσε τα τραγούδια της σαν να επαναλαμβάνει μια στιγμή από τη ζωή της. Αν προσθέσεις τις διασκευές, που σηματοδοτούν τις επιρροές της, από Shirley Bassey, Etta James και Grace Jones, τότε έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη μουσική της ταυτότητα. Η πιο ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ακούστηκαν οι στίχοι «Babe don’t try to call» και όλοι με τα κινητά στο χέρι προσπάθησαν να απαθανατίσουν το τραγούδι που σηματοδότησε την αρχή μιας υπέρλαμπρης καριέρας, «My Love»…
Η βραδιά έκλεισε μετά το encore με την επανάληψη του «My Love» και η γεύση που μας έμεινε ήταν πολύ γλυκιά. Ήταν μια συναυλία από αυτές που απλά δεν πρέπει να χάσεις και είναι σίγουρο ότι δεν θα ξεχάσεις. Η Kovacs έχει ένα πολύ λαμπρό μέλλον μπροστά της, με μόνο εμπόδιο τον κακό της εαυτό. Ίσως κι εμείς σε κάποια χρόνια να νιώθουμε τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να την ακούσουμε. Και για όσους δεν κατάφεραν να έρθουν, μην σας νοιάζει, 20 Ιουνίου μας περιμένει στη Μαλακάσα!
Περισσότερες φωτογραφίες του MusicCorner από το Live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…