Δυο χρόνια μετά το πλατινένιο soundtrack «Μπραζιλέρο» μέσα από το οποίο ακούσαμε τις επιτυχίες «Θάλασσα μου σκοτεινή», «Τι λείπει», «Δεν είναι αργά» και τέσσερα χρόνια μετά το album «Παιχνίδια με τον διάβολο» από το οποίο ακούμε ακόμη και σήμερα τραγούδια όπως τον «Ταχυδρόμο», το «Που ήσουνα φως μου», το «Δεν μας συγχωρώ», ο Νίκος Πορτοκάλογλου επιστρέφει με τη «Δίψα».
Τι είναι η «Δίψα»;

Δεν είναι η Κίρκη, Η μάγισσα, του σεξ η θεά,
Η Καλυψώ, η Ναυσικά
Με του μπαμπά τα λεφτά.
Δεν είν' η θάλασσα, ο ήλιος.
Τα χαμένα νησιά.
Δεν είναι τίποτα απ' όλα
Κι είναι όλ' αυτά...
Είν' η κρυφή σου η ατέλειωτη Δίψα
Είναι n Δίψα που σε κρατά ζωντανό
Είν' n κρυφή σου n ατέλειωτη Δίψα
Είναι η Δίψα για καθαρό ουρανό...

Με αυτούς τους στίχους από το ομότιτλο τραγούδι του νέου δίσκου του Νίκου Πορτοκάλογλου θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το περιεχόμενο αυτής της δουλειάς. Μια δουλειά που ξεκίνησε ουσιαστικά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου «Παιχνίδια με τον διάβολο».
Από τότε μέχρι σήμερα τα τραγούδια «δουλεύτηκαν» στο studio και στις συναυλίες και έφτασε η ώρα να κυκλοφορήσουν.
Δυο χρόνια μετά το πλατινένιο soundtrack από το «Μπραζιλέρο» μέσα στο οποίο ακούσαμε τις επιτυχίες «Θάλασσα μου σκοτεινή», «Τι λείπει», «Δεν είναι αργά» και τέσσερα χρόνια μετά το album «Παιχνίδια με τον διάβολο» από το οποίο ακούμε ακόμη και σήμερα τραγούδια όπως τον «Ταχυδρόμο», το «Που ήσουνα φως μου», το «Δεν μας συγχωρώ», ο Νίκος Πορτοκάλογλου επιστρέφει με τη «Δίψα».
Τι είναι η «Δίψα»;
Δεν είναι η Κίρκη, Η μάγισσα, του σεξ η θεά,
Η Καλυψώ, η Ναυσικά
Με του μπαμπά τα λεφτά.
Δεν είν' η θάλασσα, ο ήλιος.
Τα χαμένα νησιά.
Δεν είναι τίποτα απ' όλα
Κι είναι όλ' αυτά...
Είν' η κρυφή σου η ατέλειωτη Δίψα
Είναι n Δίψα που σε κρατά ζωντανό
Είν' n κρυφή σου n ατέλειωτη Δίψα
Είναι η Δίψα για καθαρό ουρανό...
Με αυτούς τους στίχους από το ομότιτλο τραγούδι του νέου δίσκου του Νίκου Πορτοκάλογλου θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το περιεχόμενο αυτής της δουλειάς. Μια δουλειά που ξεκίνησε ουσιαστικά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου «Παιχνίδια με τον διάβολο».
Από τότε μέχρι σήμερα τα τραγούδια «δουλεύτηκαν» στο studio και στις συναυλίες και έφτασε η ώρα να κυκλοφορήσουν.
Ο δίσκος περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία από το ζωντανό ηλεκτρικό ήχο album «Παιχνίδια με το διάβολο» αλλά και από την σύνδεση του ηλεκτρονικού με τον παραδοσιακό ήχο του «Μπραζιλέρο», προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα προτείνοντας μας κάτι νέο.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον δίσκο ως «πολυσυλλεκτικό», όχι από την μεριά των δημιουργών, αφού όλα τα τραγούδια έγραψε ο Νίκος Πορτοκάλογλου - εκτός από το «Χάδι» στο οποίο έγραφε στίχους μαζί με τη σύζυγο του, Μαρίνα - αλλά από την άποψη του ήχου, ο οποίος συγκεντρώνει στοιχεία από διαφορετικές μουσικές γενιές, διαφορετικά ρεύματα και επιρροές.
Στα τραγούδια θ' ακούσετε να συνυπάρχουν ταυτόχρονα ένα σύνολο εγχόρδων, ομάδα πνευστών κι ένα ηλεκτρικό group. Έτσι μπλέκονται με τον ιδιαίτερο τρόπο του Νίκου Πορτοκάλογλου η reggae με τα βαλκανικά πνευστά, οι ηλεκτρονικές λούπες με βιολί και μαντολίνο και οι ανατολίτικοι ρυθμοί με τις ηλεκτρικές κιθάρες. Με άλλα λόγια είναι ένας πολύχρωμος δίσκος, γι' αυτό το λόγο ο Νίκος Πορτοκάλογλου διάλεξε έναν ζωγράφο της γενιάς του, τον Γιάννη Αδαμάκη, να εικονογραφήσει το εξώφυλλο του δίσκου, εκφράζοντας έτσι με τα χρώματα του τον ήχο του album.
Την παραγωγή του δίσκου έκανε ο μόνιμος πλέον συνεργάτης του τα τελευταία 10 χρόνια, Χρυσόστομος Μουράτογλου και η ενορχήστρωση έγινε από τους δυο τους με τη συμμετοχή της μπάντας του Νίκου (Οδυσσέας Τσάκαλος. Ακης Κατσουπάκης, Κώστας Γιαννίρης, Τάσος Φωτίου και Μάνος Πυροβολάκης).
Στο album συμμετέχουν δύο νέες τραγουδίστριες. Η Ανδριάνα Μπάμπαλη, την οποία σύστησε στο κοινό μέσα από το «Μπραζιλέρο» και με το πρώτο της album «...Και η γη γυρίζει», ερμηνεύει μαζί του το «Γίνε κομμάτια». Επίσης το τραγούδι «Χάδι» μοιράζεται με την Μελίνα Ασλανίδου, με την οποία συνεργάζεται για πρώτη φορά.

Ίσως να μην είναι το πιο εύκολο πράγμα να αποφύγει κανείς τις συγκρίσεις σ' αυτές τις περιπτώσεις, αλλά πολλοί θα έσπευσαν να αναρωτηθούν αν δύο χρόνια μετά την σαρωτική επιτυχία του "Μπραζιλέρο", ο Νίκος Πορτοκάλογλου ξεπεράσει, ή τουλάχιστον επαναλάβει, το ίδιο γεγονός με το νέο του album "Δίψα". Απ' την άλλη πλευρά, ένας τραγουδοποιός του βεληνεκούς του Νίκου Πορτοκάλογλου δεν σου δίνει την εντύπωση ότι κυριεύεται από τέτοιου είδους αγωνίες. Το πρώτο δείγμα της δουλειάς που μας έδωσε στην επετειακή του συναυλία τον περασμένο Σεπτέμβρη στο Λυκαβηττό με το τραγούδι "Η σκιά" απέδειξε πως δεν υπήρχε η πιθανότητα να "λιβανίσει" το παρελθόν, ώστε να ακούσουμε μια ακόμα "Θάλασσα μου σκοτεινή" σ' όλες τις δυνατές της παραλλαγές. Τρεις μήνες μετά, η ακρόαση ολόκληρης της δισκογραφικής δουλειάς αναδεικνύει ένα συναρπαστικό κράμα διάφορων μουσικών τάσεων που ενώνονται εμπνευσμένα υπό τη σκέπη μιας πλήρους ανανεωτικής διάθεσης και αληθινής "δίψας" για ζωή!

Συνταιριάζοντας σχεδόν μαγικά μια ευρεία γκάμα από ήχους, δημιουργούνται μουσικές εικόνες που καλύπτουν διαφορετικά μουσικά τοπία: από reggae έως βαλκανικά πνευστά, ηλεκτρονικές αναφορές με βιολί και μαντολίνο εώς ανατολίτικα ακούσματα με ηλεκτρικές κιθάρες και ο δημοφιλής τραγουδοποιός ανακαλύπτει ξανά την έννοια της πρωτογενούς και καταλυτικής χαράς που διαχέεται μέσα από τη μουσική! Ευχάριστα απρόβλεπτες οι συνθέσεις του και προσωπική γραφή στη θεματολογία των στίχων που ακολουθούν απλές αλλά όχι απλοϊκές γραμμές, οι καινούργιες του δημιουργίες χαρακτηρίζονται από έναν ακατανίκητο παλμό που αποπνέει ολόκληρο το δίσκο, απ' το πρώτο εώς το τελευταίο κομμάτι... Ένα παλμό που συνομωτεί στην "επανάσταση" ενός σαρανταπεντάρη που, αν και διατηρεί όλα τα προτερήματα ενός εφηβικού πνεύματος, πραγματοποιεί το πιο ουσιαστικό του ταξίδι στον μουσικό εγχώριο χάρτη, τώρα που μέσα απ' τα κύματα των εμπειριών του μπορεί να κάνει πυξίδα τη "δροσιά" της ωριμότητας του!

Το cd συμπληρώνεται απ' τα ντουέτα του Νίκου Πορτοκάλογλου με την Μελίνα Ασλανίδου και την Ανδριάνα Μπάμπαλη στο "Χάδι" και στο "Γίνε κομμάτια" αντίστοιχα (ειδικά η Ανδριάνα Μπάμπαλη με τα φωνητικά της "στοιχειώνει" γοητευτικά ολόκληρη τη δουλειά!) ενώ το τελευταίο "Χρωστάμε τη γιορτή" θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για την έναρξη των live εμφανίσεών του! Πάντως οι ερμηνευτικές ικανότητες του Νίκου Πορτοκάλογλου ξεδιπλώνονται με άνεση και ο ίδιος μαζί με τον Χρυσόστομο Μουράτογλου (συνεργαζόμενοι με τον Οδυσσέα Τσάκαλο, τον Άκη Κουτσουπάκη, τον Κώστα Γιαννίρη, τον Τάσο Φωτίου και τον Μάνο Πυροβολάκη) απογειώνουν το αποτέλεσμα ενορχηστρωτικά!

Η "Δίψα" είναι ένα απολαυστικό album που αναμφίβολα αξίζει μια θέση στη δισκοθήκη σας...

... Ο σημερινός μουσικός εαυτός του Νίκου Πορτοκάλογλου που "διψάει" για καθαρό ουρανό και μας τον προσφέρει πολύ γενναιόδωρα! ...

"Όσο κρατάει μια ανάσα, καρδιά μου,
όσο κρατά ένα φιλί
τόσο σε είχα δικιά μου, χαρά μου,
τόσο με είχες κι εσύ
όσο κρατά ένα φιλί"...

(στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου - "Όσο κρατά ένα φιλί")