Αλκίνοος Ιωαννίδης & Μιλτιάδης Παπαστάμου...

Δευτέρα 24 Ιουλίου, η παρέα ξεκινάει για Θέατρο Παπάγου και συναυλία Αλκίνοου Ιωαννίδη!
Δώσαμε ραντεβού λίγο μετά τις 5:30 μμ, και ήμουν στην ώρα μου, αν και μου φάνηκε πάρα πολύ νωρίς για μια συναυλία που όλα έδειχναν ότι θα ξεκινήσει μετά τις 9:30 μμ. Τα παιδιά με διαβεβαίωσαν ότι υπήρχε μια "έκπληξη" στη βραδιά την οποία, φυσικά, δεν ήθελα να χάσω με τίποτα!

Υπήρχε λόγος σοβαρός, να βρεθούμε τόσο ...πρόωρα στο πάρκο, εκεί στου Παπάγου. Ανακάλυψα με χαρά έναν τόπο δροσερό και αρκούντως όμορφο. Το Piu Verde, είναι καφέ, αλλά και χώρος αναψυχής, άνετος, συμπαθητικός, φιλικός και φιλόξενος.

Η αλήθεια είναι, είχα περίπου 2 χρόνια να βρεθώ στην συνοικία των στρατηγών και χάρηκα με τις αλλαγές που παρατήρησα τουλάχιστον στην περιοχή του πάρκου. Ανακαινισμένος ο περιβάλλων χώρος, χωρίς να πειραχτεί στο ελάχιστο το πράσινο, εκεί, μπαίνοντας στο πάρκο, στα αριστερά σου, απλώνεται το Piu Verde. Καλή δικαιολογία και μια καλή αιτία κι αφορμή να ξεκινήσεις την βραδινή σου έξοδο, μια μικρή στάση, για έναν καφέ ή έναν χυμό πριν προχωρήσεις παραμέσα και βρεθείς στο θέατρο.

Περιποιημένο και ελαφρώς αλλαγμένο και το θέατρο, κόκκινα μαξιλαράκια στις κερκίδες φροντίζουν την άνεσή μας, ενώ τουλάχιστον για τούτη τη βραδιά με τον Αλκίνοο η σκηνή ήταν 30 πόντους πάνω από το έδαφος, μόνο!
Αυτό φυσικά έφερε τα όργανα της ορχήστρας κοντύτερα, ή τον κόσμο να πλησιάζει περισσότερο στους καλλιτέχνες, δεν ξέρω, πάντως συρθήκαμε και καθίσαμε όλοι "ευλαβικά" κάτω στο τσιμέντο (λίγο άβολο πραγματικά, μα τόσο όμορφο) ακριβώς μπροστά στα πόδια, στα μικρόφωνα και τις ανάσες του Αλκίνοου Ιωαννίδη και του Μιλτιάδη Παπαστάμου.

Όπως μας πληροφορούσαν αφίσες και εισιτήρια η συναυλία γινόταν από κοινού, εξίσου μοιρασμένος ο χρόνος στους δυο τους. Επί σκηνής λοιπόν : Αλκίνοος Ιωαννίδης με λαούτο, κιθάρες και φωνή, Μιλτιάδης Παπαστάμου με κλασικό βιολί, 10χορδο και 19χορδο βιολί κι οι άξιοι μουσικοί που τους πλαισίωναν, Βαγγέλης Καρίπης κρουστά και φωνητικά, Γιάννης Παπατριανταφύλλου κόντρα μπάσσο, Γιώργος Καλούδης τσέλο, κιθάρα, κρουστά μα και λύρα.

Το βλέμμα μου περιηγήθηκε για λίγο στα πρόσωπα των νεαρών παιδιών ανάμεσα στα οποία καθόμουν κι ήταν πραγματικά ευχάριστο ν' ανακαλύπτεις "καθαρά", χαμογελαστά πρόσωπα, γεμάτα προσμονή για το τι θα ακολουθήσει. Ηλικίες, τουλάχιστον εκεί μπροστά στην ορχήστρα, από 16 έως 20 something, αγόρια και κορίτσια, ενώ στις κερκίδες ο μέσος όρος σκαρφάλωνε τουλάχιστον δύο δεκαετίες ακόμα, νομίζω, σε ένα ανακάτεμα ατόμων, στυλ, ακουσμάτων.

"Στρατηγικής" σημασίας οι συναυλίες στου Παπάγου, τα φώτα έσβησαν στις 21:42, δέκα λεπτά αργότερα ανέβηκαν οι μουσικοί και ένα ακόμα πάρτι του Αλκίνοου ξεκίνησε! Αυτήν την αίσθηση έχεις κάθε φορά που εμφανίζεται ζωντανά κάπου. Πως είσαι καλεσμένος στο πάρτι του.

Βράδυ Δευτέρας, υποσχέθηκε να μας πάει ένα ταξίδι "Που Δύσην ως Ανατολήν" ξεκινώντας από την Κύπρο, την πατρίδα του, να μας γνωρίσει ήχους του τόπου, μας προσκάλεσε να χαρούμε την συνύπαρξη διαφορετικών μουσικών, εποχών κι επιρροών, με κάποιες στάσεις σε παλιότερα τραγούδια δικά του και του φίλου και συνεργάτη Μίλτου, μας ταξίδεψαν και σε τραγούδια άλλων σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών όπως σε παλιές και αγαπημένες μελωδίες του Μ. Χατζηδάκι, σε πρωτότυπες ενορχηστρώσεις και διασκευές.

Παρέα του ήπιαμε γουλιά - γουλιά τον "Βόσπορο" και, αφού χρειάστηκε να περάσουμε μαζί του, τους "5 ποταμούς" συναντήσαμε τη "Μυσιρλού" σε μια ακόμα διασκευή, δοσμένη άλλη μια φορά με διαφορετικό τρόπο. Μια βουτούσε στο μπουκέτο των παραδοσιακών τραγουδιών που συνέλεξε από την Κύπρο και μια στην προσωπική του δισκογραφία. Εντύπωση μου έκανε η ανταπόκριση του κόσμου σε όλα.

Φυσικά η ξενάγηση σε κόσμους μαγικούς και όμορφους που μας παρασέρνει κάθε φορά ο Αλκ. Ιωαννίδης, περιελάμβανε και την "Αγορά του Αλ Χαλίλι". Συναντήσαμε και τον "Κεμάλ" στο ταξίδι μας, που για μια φορά ακόμη, μας ψιθύρισε το τόσο αληθινό, σύγχρονο και, δυστυχώς, επίκαιρο "...δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί".

Μα στ' αλήθεια, "...αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ";
Κι όσο ο "Προσκυνητής" προχωρούσε τόσο χωνόμασταν κι εμείς στην μαγεία της βραδιάς, ανακατευόμασταν με τους ήχους, τις μουσικές, τις μελωδίες και τους αυτοσχεδιασμούς της ομάδας.

Ευχάριστο ξάφνιασμα ήταν η ..."μεγάλη ατραξιόν της βραδιάς" όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο Αλκίνοος που παραχώρησε 2 - 3 φορές το μικρόφωνο στον Μιλτιάδη Παπαστάμου για να μας τραγουδήσει στα κυπριακά! Χαμογελαστός, φιλικός και με ιδιαίτερη αμεσότητα προς τον κόσμο ο Ιωαννίδης, δεμένη έμοιαζε όλη η ομάδα, παρόλο που ο ίδιος επέμενε πως "πρόβες πολλές δεν έκαναν". Κι ο κόσμος εκεί! Να συμμετέχει, ν' ακολουθεί, να ζητά κάποια πιο "ειδικά" τραγούδια ή άλλα παλιότερα κι αγαπημένα.

Δύο ώρες συνεχώς, χωρίς διάλειμμα ούτε μία στιγμή, το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο κι η ατμόσφαιρα ζεσταινόταν από μια ενέργεια όλο ζωή.

Ελάχιστα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, μετά την παρουσίαση στο κοινό των συνεργατών - μουσικών και όλων των τεχνικών, ο Αλκίνοος μας ευχαρίστησε για την παρουσία μας εκεί και μας αποχαιρέτισε, για να επανέλθει σχεδόν άμεσα για το encore. Άλλωστε κανείς δεν σάλεψε από τη θέση του είτε στις κερκίδες είτε στο ...πέταλο.

Μέσα σε έντονο χειροκρότημα καλωσορίσματος (και πάλι), χαμογελώντας με ικανοποίηση "τώρα θα σας πούμε όλες τις μεγάλες λαϊκές μας επιτυχίες...", είπε, πήρε ξανά την κιθάρα του για να μας χαρίσει τα πιο αγαπημένα του τραγούδια, αλλά και κάποια πιο ...ξεχασμένα όπως είπε και ζήτησε τη βοήθεια του κοινού για τα κουπλέ. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και ετούτα τα τελευταία τραγούδια, στο encore, ήταν 8, αν μέτρησα καλά!

Για λήξη, κλείσιμο και τέλος, διάλεξε ο ίδιος, να μας πει το "Νανούρισμα" με τα φώτα της σκηνής σβηστά, χωρίς μικρόφωνο και με τα όργανα, σιωπηλά, να ξεκουράζονται στην αγκαλιά των μουσικών και σιγά - σιγά να αποκοιμιούνται.

Καληνύχτα Κεμάλ...
Καληνύχτα Μιλτιάδη...
Καληνύχτα Αλκίνοε...

Ευχαριστούμε!