Όταν έμαθα πως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ετοιμάζει δύο συναυλίες στο Λυκαβηττό 3 & 4 Ιουνίου, ήθελα διακαώς (!) που λένε, να παρακολουθήσω την μία από αυτές ...τουλάχιστον! Φέτος συμπληρώνει δύο δεκαετίες προσωπικής καριέρας κι όλα έδειχναν ότι οι δύο εμφανίσεις του στον αγαπημένο μου λόφο της Αθήνας θα ήταν "επετειακές". Προσωπικά φανταζόμουν αυτές τις δύο βραδιές σαν μια μεγάλη γιορτή, σαν ένα ροκ πάρτυ. Τελικά για τις ανάγκες του Music Corner (χορηγός επικοινωνίας της συναυλίας) παρακολούθησα και τις δύο αυτές συναυλίες!

Τρίτη 3 Ιουνίου

Με τη σιγουριά πως θα περάσουμε όλοι καλά βρεθήκαμε με τους συνεργάτες μου στον Λυκαβηττό από νωρίς. Ελάχιστα λεπτά μετά τις 9μμ τα φώτα χαμήλωσαν και στη σκηνή πήραν τη θέση τους οι μουσικοί. Το πάρτυ ξεκινούσε!

Πρώτος, ήρθε κοντά μας ο νεαρός Άλκης Κωνσταντόπουλος, συνεργάτης του Μαχαιρίτσα τα τελευταία χρόνια, ο οποίος με χιούμορ προσπάθησε να "σπάσει τον πάγο" και την αμηχανία της αρχής. Μας είπε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια το "Γ...ώ την καταδίκη μου", "...δεν πλήρωσα το νοίκι μου, δεν πλήρωσα το ρεύμα μου και πάγωσε το αίμα μου, το σώμα και το πνεύμα μου..." (!), αφιερώνοντάς το στους πονεμένους, τους χρεωμένους και τους ερωτευμένους! Δεν χρειαζόταν τίποτα περισσότερο για να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα και να ανταποκριθεί ο κόσμος σε όσα θα ακολουθούσαν. Ο ίδιος, πολύ καλός μουσικός, παρέμεινε επί σκηνής ως μέλος της ορχήστρας σ' όλη τη διάρκεια της παράστασης παίζοντας βιολί, πάντζο και τρομπόνι και κάνοντας μερικά από τα φωνητικά.

Ο οικοδεσπότης Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ανέβηκε στη σκηνή φανερά ευχαριστημένος, ικανοποιημένος, ευδιάθετος (και πώς να μην είναι άλλωστε) και το πάρτυ ξεκίνησε! Πρώτα πρώτα κάλεσε δίπλα του τα πρώην μέλη των Τερμιτών κι έτσι είχαμε την ευκαρία να χαρούμε, 10 χρόνια μετά την τελευταία κοινή τους εμφάνιση, το συγκρότημα σε απαρτία (Μαχαιρίτσας, Μιτζέλος, Κικριλής, Βασαλάκης)! Ξεκίνησαν με "Σχήμα λόγου" "...Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα κι εγώ δεν έχω για νοίκι, φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλα, κι ο λόγος αυτός τής ανήκει" κι ο κόσμος δήλωσε την παρουσία του αμέσως συμμετέχοντας ενεργά στο ρεφραίν και όχι μόνο.

Γεμάτη εκπλήξεις και φίλους ήταν αυτή η πρώτη βραδιά. Ο Λ. Μαχαιρίτσας μας σύστησε τους νέους (στην ηλικία και τον χώρο) συνεργάτες του, όπως η Ευσταθία "ό,τι καλύτερο μας έμεινε από το φεστιβάλ Θεσσαλονικής 2005" είπε ο ίδιος, οι Εμιγκρέ, ένα νέο σχήμα "για το οποίο θα συνεχίσουμε να μιλάμε για τα επόμενα 10 χρόνια" (επαναλαμβάνω τα λόγια του Μαχαιρίτσα), τα Κίτρινα Ποδήλατα, αλλά και παλιούς πιστούς και αγαπημένους φίλους του και συνεργάτες. Οπως ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Σάκης Μπουλάς, ο Μπάμπης Στόκας, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Δημήτρης Σταρόβας, ο Βαγγέλης Γερμανός μα και ο Βασίλης Παπακωσταντίνου και ο Γιώργος Νταλάρας. Ολοι παρόντες στην επέτειο, όλοι εκεί στην μεγάλη γιορτή. Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει ο αδελφικός φίλος και (επιτρέψτε μου) "κολλητός" συνάδελφος Διονύσης Τσακνής! Εκπληξη ήταν, για μένα, αλλά και τεράστια τιμή, η παρουσία του κυρίου Θάνου Μικρούτσικου. "Χάρις σ' αυτόν", είπε ο Λαυρέντης, "έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε ένα δυο τραγούδια που πραγματικά αξίζουν"! Ακούσαμε τις "Μικρές νοθείες" αλλά και τον "Γουίλι το μαύρο θερμαστή", τραγούδια που πιστεύω πως έχουν περάσει πλέον στο DNA μας!

Εκεί, στην πρώτη σειρά ορθίων, μπροστά στη σκηνή, ανάμεσα σε νεαρά παιδιά (σίγουρα δεν ήταν πάνω από 18 χρονών) προσπαθούσα να μετρήσω πόσα από τα αγαπημένα μας τραγούδια ακούσαμε. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το "Μακό" τραγουδισμένο από την Ευσταθία με λίγο διαφορετική ενορχήστρωση, το "Μπανάκι - Μανάκι" αλλά και το καταπληκτικό "Φλασάκι" από τον Μπουλά, μια διασκευή για το "Ημίφως" από τα Κίτρινα Ποδήλατα, τη "Σκόνη" από τον πρώτο ερμηνευτή της, Γιώργο Νταλάρα όπως και το "Διδυμότειχο μπλουζ" από τον ίδιο, το "Ρίξε κόκκινο στη νύχτα" που τραγουδήσαμε όλοι μαζί, παρέα με τον Λαυρέντη.

Τι θα μου μείνει ως όμορφη ανάμνηση αυτής της πρώτης βραδιάς;
_ Η πολύ ζεστή, καθαρή, σωστή φωνή του τραγουδιστή των Εμιγκρέ στο "...σε θυμάμαι τι να πω, τόσες νύχτες τι να πω... η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό... αν μπορούσα τι να πω... με το χρώμα των ματιών σου να κοιτώ...".
_ Ο πανικός που επικράτησε (ευτυχώς για λίγο) με την εμφάνιση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Θερμό, θερμότατο το χειροκρότημα, διάχυτος ο ενθουσιασμός στο κοινό.
_ Η ερμηνεία του Σάκη Μπουλά στο "Φλασάκι".
_ Η εμφάνιση, συνολικά, των Κίτρινων Ποδηλάτων στη σκηνή και η απήχηση που είχαν στον κόσμο κάτω.
_ Η έκδηλη αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο του Μπάμπη Στόκα, όσο αυτός βρισκόταν στη σκηνή.

Τετάρτη 4 Ιουνίου

Με το χάρισμα, την ικανότητα και την δεξιοτεχνία να παρουσιάζει συνεχώς νέα τραγούδια που έχουν το καθένα την σφραγίδα του δημιουργού τους αλλά δεν μοιάζουν μεταξύ τους καθόλου, τι άλλο να πούμε για τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα; Με την ζωντάνια, τη φρεσκάδα, τη νεανική ματιά που τον διακρίνουν, κάνει τα 20 χρόνια πορείας στη μουσική σκηνή να μοιάζουν μια στιγμή ...μια ανάσα! Είναι όμως δυνατόν να χωρέσεις σε μία και μόνη συναυλία τραγούδια μιας ζωής; Γιαυτό το ραντεβού μας ήταν διπλό!

Για μια ακόμα φορά ανεβήκαμε πολύ νωρίς στο Θέατρο Λυκαβηττού, για να πετύχουμε μια καλύτερη θέση εκεί μπροστά στη σκηνή. Διαπίστωσαμε με χαρά πως ο κόσμος σχημάτιζε ήδη ουρά στα ταμεία και στην είσοδο, αλλά η οργάνωση όλων ήταν τόσο σωστά μελετημένη και προσεγμένη που τα πάντα κύλησαν εξαιρετικά καλά. Κανένα πρόβλημα στην "πόρτα", ουδεμία δυσκολία πουθενά. Εκτός βέβαια από την κούραση της ορθοστασίας κατά τη διάρκεια της συναυλίας (για όσους έχουν λίγα παραπάνω χρονάκια στην πλάτη τους, που όμως συνεχίζουν να ...αναπνέουν νεανικά)!

Συνεπείς, 5 μόλις λεπτά μετά τις 9μμ, όλοι στις θέσεις τους (καλλιτέχνες, μουσική και κοινό) και μια βραδιά με πολλή μουσική, πολλή θετική ενέργεια, πολύ κέφι και πολλή καλή διάθεση ξεκίνησε.

Πρώτος ήρθε στο μικρόφωνο ο Αλκης Κωνσταντόπουλος, τραγουδώντας μας το "σουξέ" του, αλλά και "Μια γοργόνα στ' ακρογιάλι" σε διασκευή. Αμέσως μετά ένα ακόμα νέο σχήμα πήρε το μικρόφωνο. Οι WC τραγούδησαν την "Φάλαινα", συμμετοχή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2005.

Με αμείωτο κέφι ανέβηκε στη σκηνή ο οικοδεσπότης για να μας καλωσορίσει. Πριν ανοιγοκλείσουμε τα μάτια ειχαμε πάλι μπροστά μας τους Τερμίτες και ακούγαμε ξανά (και ξανά) "Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα" αλλά και τη "Σκόνη" και τον "Μικρό Τιτανικό" να ακολουθεί. Τα Κίτρινα Ποδήλατα έκαναν μία ακόμα πετυχημένη εμφάνιση, δηλώνοντας την ευγνωμοσύνη τους στον Λαυρέντη και την αγάπη τους φυσικά.

Αμέσως μετά κι ενώ ακούμε την εισαγωγή του "Τι ζητάω" έρχεται στη σκηνή ο Διονύσης Σαββόπουλος. Δε σου δίνεται η ευκαιρία κάθε μέρα να τραγουδάς το συγκεκριμένο τραγούδι ζωντανά με τον Σαββόπουλο... Μ' άρεσε ο τρόπος του, η σιγουριά του πάνω στη σκηνή (40 χρόνια "φούρναρης", γιατί όχι;), αλλά και το πώς ξεσήκωνε, θαρρείς, το κοινό. Ναι, πρώτη φορά τον είδα σε live. Μου έκανε εντύπωση πώς έδειχνε να διασκεδάζει την κάθε νότα του τραγουδιού.

Στη συνέχεια κι ενώ ο Λαυρέντης τραγουδούσε την "Αννα" ανέβηκαν σιγά σιγά στη σκηνή τα παιδιά της χορωδίας του Σπύρου Λάμπρου ντυμένα στα ολόλευκα. Τα "Τερατάκια της τσέπης" ήταν εκεί, μια πολύ όμορφη εικόνα πραγματικά κι εμείς προσπαθήσαμε να τα συνοδέψουμε όσο πιο αξιοπρεπώς μπορούσαμε.

Ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μας, την επόμενη στιγμή, στην σκηνή ήταν μόνος ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας που, κτυπώντας με ρυθμό το ταμπούρλο μας παρακινούσε να τραγουδήσουμε μαζί του τον "Σουλτάνο της Βαβυλώνας", μιας που ο καλεσμένος του Angelo Branduardi δεν μπόρεσε να έρθει τελικά. Ω του θαύματος μετά το πρώτο ρεφραίν εμφανίστηκε ο ...σωσίας του Branduardi, που δεν ήταν άλλος από τον ...Γιάννη Ζουγανέλη με περούκα! Φυσικά όλος ο κόσμος χειροκρότησε και γέλασε μέχρι δακρύων!

Με το ένα τραγούδι να διαδέχεται το άλλο με τον χρόνο ισομοιρασμένο σε όλους τους καλεσμένους, είδαμε με χαρά στη σκηνή να ανεβαίνουν ο Γιάννης Κότσιρας που μας τραγούδησε "Εφάπαξ", "Ετσι κι Αλλιώς" αλλά και τον "Φύλακα Αγγελο" με τον Αντώνη Μιτζέλο στην κιθάρα, αφιερωμένο στον Λαυρέντη, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη που ντουέτο με τον οικοδεσπότη είπαν "Είπα στους φίλους μου", ο Μίλτος Πασχαλίδης με την κιθάρα και την "Απουσία" του, ο Βασίλης Καζούλλης με την "Φανή", ο Φίλιππος Πλιάτσικας με τις "Ανόητες αγάπες" και φυσικά ο Διονύσης Τσακνής που "...γυρίζει τις πλάτες του στο μέλλον" για ένα ακόμα "Διδυμότειχο μπλουζ".

Εξαιρετική ήταν η στιγμή που στη σκηνή ήρθε η Τάνια Τσανακλίδου για να ερμηνεύσει με τον δικό της μοναδικό τρόπο το "Μακό" αλλά και το "Μαμά γερνάω" μετά από απαίτηση του κοινού. Ναι, πάλι έγινα κομμάτια με το συγκεκριμένο τραγούδι!

Εντύπωση μου έκανε η συμμετοχή του κόσμου από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό της συναυλίας. Πότε ως χορωδία, πότε κρατώντας το ρυθμό με παλαμάκια, πότε εκδηλώνοντας την προτίμηση ή απλά την αγάπη του σε κάποιον από τους καλεσμένους καλλιτέχνες. Θαύμασα, πραγματικά, την "ποικιλία" ηλικιών που βρέθηκαν τα δύο αυτά βράδια στο Λυκαβηττό. Θα μπορούσα να πω, άνθρωποι από όλες τις ηλικίες ήρθαν. Από τον παππού στον εγγονό! Ηταν πολύ όμορφο να βλέπεις τόσο νεαρά παιδιά να "τα δίνουν όλα" τραγουδώντας μαζί με τους καλλιτέχνες, όχι μόνο ρεφραίν αλλά ολόκληρα τραγούδια.

Λίγο πριν τα ρολόγια δείξουν μεσάνυχτα ανέβηκαν όλοι οι καλλιτέχνες στη σκηνή κι ο Λαυρέντης μας σύστησε τους μουσικούς. Στα πλήκτρα ήταν ο Τάκης Φαράζης, στο μπάσο ο Άκης Αμπράζης, ενώ στα τύμπανα ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος, στην ηλεκτρική κιθάρα ο Δημήτρης Καρασούλος, ενώ ο Αλκης Κωνσταντόπουλος έπαιξε βιολί, τρομπόνι, πάντζο και βοήθησε στα φωνητικά. Στην ηλεκτρική κιθάρα (φυσικά) ο Δημήτρης Σταρόβας, ενώ στα φωνητικά ήταν η Ελισάβετ Καρατζόλη. "Ειδικά" ευχαρίστησε για την συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια αλλά και για την παρουσία τους στις επετειακές συναυλίες τον Αντώνη Μιτζέλο με την ηλεκτρική κιθάρα του, τον Τάκη Βασαλάκη για το μπάσο και φωνητικά και τον Παύλο Κικριλή για την ακουστική κιθάρα και τα φωνητικά. Θερμά ευχαρίστησε τον Μιχάλη Μαρματάκη για όλους τους στίχους τραγουδιών των Τερμιτών, αλλά και όλους όσοι του έδωσαν κατά καιρούς στίχους να φτιάξει τραγούδια.

Για το τέλος τραγουδήσαμε όλοι μαζί "Πόσο σε θέλω" ενώ στο encore ακούσαμε μια φορά ακόμα το "Rock&Roll στο κρεβάτι".

Επιστρέφοντας σπίτι σκεφτόμουν πως υπήρξαν στιγμές σ' αυτήν τη δεύτερη βραδιά, που σκεφτόμουν πόσο χαίρομαι να βρίσκομαι ανάμεσά σε τόσο νεαρά παιδιά, που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που (ευτυχώς) επιλέγουν τι τραγούδια θα ακούσουν και δεν αρκούνται στα εύπεπτα σουξεδάκια που μας σερβίρουν τα τελευταία χρόνια.

Δείτε τις δύο συναυλίες σε ...φωτογραφίες!