8/9/2010
Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Φωτογράφηση: Νίκος Οικονόμου
www.musiccorner.gr
Είναι κάποιες προσωπικότητες στο χώρο του τραγουδιού, που σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται και σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται η φωνή τους, αισθάνεσαι υπερήφανος που κατάφερες να τις δεις από κοντά, πριν κλείσουν τη μεγάλη καριέρα τους.
Πέραν πάσης αμφιβολίας, μία από αυτές είναι και ο Ντέμης Ρούσος. Ο ιδιόρρυθμος Έλληνας από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, που έκανε μια τεράστια και γεμάτη επιτυχίες πορεία στο εξωτερικό, αλλά ποτέ δεν παρέλειπε να τονίζει την καταγωγή του. Κι ας μην εμφανιζόταν τόσο συχνά στη χώρα μας, κι ας μαθαίναμε για τα κατορθώματά του μέσα από τις εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα…
Φέτος, ο παγκοσμίου φήμης σταρ συμπλήρωσε 40 χρόνια «σόλο» καριέρας κι αποφάσισε να το γιορτάσει – μεταξύ άλλων και – στην πατρίδα του. Έτσι, το βράδυ της 6ης Σεπτεμβρίου εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη έπειτα από αρκετές δεκαετίες και συγκεκριμένα στο Θέατρο Γης. Ο κόσμος της συμπρωτεύουσας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του, χωρίς όμως να γεμίσει ασφυκτικά το χώρο.
Τον έχω επισκεφθεί πολλές φορές και σε όλες «ίδρωσα» μέχρι να φτάσω και να βρω θέση να καθίσω. Ωστόσο, αυτή τη φορά τα πράγματα ήτανε πιο ξεκούραστα και άνετα. Όπως ήταν φυσικό, κυριάρχησαν οι ηλικίες άνω των 45-50 ετών, που πρόλαβαν τον ερμηνευτή στη «χρυσή» εποχή του κι ελάχιστοι ήταν οι εκπρόσωποι της νεολαίας…
Η συναυλία ξεκίνησε με περίπου 20 λεπτά καθυστέρηση, πράγμα φυσικό, καθώς ο κόσμος έφτανε στο θέατρο ακόμη και μετά τις 21:30 που ήταν η προγραμματισμένη ώρα έναρξης. Ο Ντέμης Ρούσος ανέβηκε στη σκηνή στις 21:48 μέσα σε θερμά χειροκροτήματα, καλησπέρισε το κοινό κι επεσήμανε ότι η βραδιά θα κυλούσε γεμάτη αναμνήσεις από τραγούδια περασμένων δεκαετιών, «τότε που η μουσική πήγαινε μαζί με την αγάπη, ενώ τώρα …ψαχνόμαστε», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Το εναρκτήριο κομμάτι, μας πήγε πίσω στο Μάη του 1968 και στο περίφημο συγκρότημα “Aphrodite’s child”, στο οποίο εκτός του Ρούσου συμμετείχαν ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και ο Λουκάς Σιδεράς. Ο λόγος για το “Rain and tears”, το οποίο ήταν ένας «πρόλογος» στο ξεφύλλισμα του μουσικού άλμπουμ ενός σπουδαίου ερμηνευτή.
Στη συνέχεια, ο χώρος πλημμύρισε μελωδικότητα με το πασίγνωστο και υπέροχο “Forever and ever”, το οποίο το 1973 έγινε παγκόσμια επιτυχία και μέχρι σήμερα, το ομώνυμο άλμπουμ έχει ξεπεράσει τα 13 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Και αυτό – όπως και όλα τα τραγούδια που επιλέχθηκαν για τούτη τη βραδιά -, παρουσιάστηκε διασκευασμένο σε μια πιο σύγχρονη άποψη από πλευράς ενορχήστρωσης. που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της το ροκ ρυθμό…
Ωστόσο, τα προβλήματα στον ήχο δε έλειψαν κι έτσι το πρώτο μέρος της συναυλίας δεν περιλάμβανε περισσότερα από έξι – επτά τραγούδια. Μεταξύ αυτών, το “We shall dance” (η πρώτη του σόλο ηχογράφηση το 1971 που γνώρισε τεράστια επιτυχία) και τα πασίγνωστα “From souvenirs to souvenirs”, “Let it be me” και “It’s five o’ clock”, με το οποίο και τελείωσε – κάπως απότομα θα έλεγα – η πρώτη εμφάνιση του ερμηνευτή, ο οποίος αρκετά συχνά έκανε νοήματα όσον αφορά τον ήχο. Φωνητικά, εξακολουθεί να βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο και θύμισε σε όλους την εποχή της μεγάλης δόξας του, ενώ το «γρέζι» που έχει αποκτήσει η φωνή του την κάνει ακόμη πιο γοητευτική…
Στο διάλειμμα, ο κόσμος ήταν λιγάκι μουδιασμένος, καθώς αφενός μεν είχε πολλά χρόνια να δει «ζωντανά» τον Ντέμη Ρούσο, αφετέρου επειδή το πρώτο μέρος περιλάμβανε λίγα τραγούδια και διήρκεσε μόλις 40 λεπτά. Πάντως, εκείνος έκανε ότι μπορούσε για να «ζεστάνει» την ατμόσφαιρα με διάφορες αστείες αναφορές, όπως η εξής: «Μα τι κάνετε εσείς οι Μακεδόνες και είστε τόσο ενεργητικοί; Τρίγωνα τρώτε;»…!
Έπειτα από περίπου ένα τέταρτο και λίγο πριν τις έντεκα, ο διάσημος σταρ επέστρεψε στη σκηνή και η αλήθεια είναι ότι εν μέρει αποζημίωσε το κοινό για το «ρηχό» πρώτο κομμάτι της εμφάνισής του. Με περισσότερο κέφι και διάθεση, το ξεσήκωσε με τις ερμηνείες των μεγάλων προσωπικών επιτυχιών του. αλλά και δυο-τριών που είχαν ερμηνευτεί από άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες…
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε μ’ ένα τραγούδι από το νέο του άλμπουμ που έχει τον τίτλο “September”, αλλά αμέσως μετά επέστρεψε στο «χρυσό» παρελθόν του. “My reason”, “I want to live” (κι αυτό από την εποχή των Aphrodite’s child) και για «διάλειμμα» το περίφημο “Mammy blue” που ζέστανε για τα καλά την ατμόσφαιρα, με τον κόσμο να χτυπά παλαμάκια και να χορεύει στους ρυθμούς του.
Εν συνεχεία, η αύρα του Elvis Presley τύλιξε το θέατρο με το “I fall in love with you” (μοναδική η στιγμή που άφησε ν’ ακούγεται μόνο το κοινό) κι ακολούθησε το “Lovely lady of Arcadia” που ξεσήκωσε τους θεατές.
Κάπου εκεί, ο Ντέμης Ρούσος ζήτησε απ’ όλους ν’ ανάψουν τους αναπτήρες τους και μίλησε για ένα τραγούδι που «με κυνηγάει σε όλη μου την πορεία». Αυτό ήτανε το “Goodbye my love goodbye” με το οποίο ουσιαστικά μας αποχαιρέτησε, αλλά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ναι μεν κατέβηκε από τη σκηνή, αλλά αμέσως ανέβηκαν εκεί δύο σολίστες του μπουζουκιού, οπότε όλοι καταλάβαμε τι επρόκειτο ν’ ακολουθήσει.
Φυσικά το “Velvet mornings”, που εμείς εδώ γνωρίζουμε ως «Ντρίγκι-ντρίγκι μάνα μου». Ο σπουδαίος ερμηνευτής, ζήτησε από τον κόσμο να πλησιάσει στη σκηνή και το θέαμα ήτανε πραγματικά μοναδικό. Πιστέψαμε ότι είχε τελειώσει, αλλά ξαφνικά ακούστηκε ένα σόλο κλαρίνο που μας έκανε όλους ν’ αναρωτηθούμε αν θ’ ακούγαμε και …δημοτικό τραγούδι από τη φωνή του. Τελικώς, ήταν το “My friend the wind” που συνδυάστηκε μουσικά με τον «Ζορμπά» του Μίκη Θεοδωράκη κι έτσι ολοκληρώθηκε η βραδιά…
Κοντολογίς, ίσως όλοι να περιμέναμε περισσότερα από την επιστροφή του Ντέμη Ρούσου στη Θεσσαλονίκη έπειτα από πολλά χρόνια. Ωστόσο, εγώ προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός που είδα κι άκουσα από κοντά αυτόν τον παγκοσμίου φήμης τραγουδιστή και σίγουρα θα το λέω με υπερηφάνεια αύριο-μεθαύριο στα παιδιά και στα εγγόνια μου. Ακόμη και με δυσκολία στο περπάτημα, ακόμη και με «προφύλαξη» της φωνής του, ακόμη και ουσιαστικά στη δύση της καριέρας του, ο Ντέμης Ρούσος παραμένει forever and ever μοναδικός…!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από τη συναυλία
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…