Γράφει η Μάτα Λίτου
Είμαι σχεδόν σίγουρη πως η βδομάδα δεν θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει καλύτερα! Τη Δευτέρα που μας πέρασε λοιπόν βρέθηκα στο θέατρο Αλίκη αφού πρώτα είχα αποδεχθεί την πρόσκληση στη συνέντευξη τύπου για το έργο “Ντόλλυ, η προξενήτρα” στο οποίο πρωταγωνιστούν η Βίκυ Σταυροπούλου και ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ενώ σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης! Είχα πραγματική περιέργεια και ανυπομονησία να ακούσω τι έχουν να πουν για αυτό το εγχείρημα πάνω στο έργο του Θόρντον Ουάιλντερ.
Πρώτος όπως ήταν αναμενόμενο μίλησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Η απόφαση του να καταπιαστεί με το έργο “Ντόλλυ, η προξενήτρα” ήρθε όταν μετά από πολλές αναγνώσεις πάνω στο έργο. Διαπίστωσε πως πρόκειται για ένα “ελαφρύ” έργο, ενός σπουδαίου συγγραφέα και όπως χαρακτηριστικά είπε: “Σπάνια συναντάς ελαφριά έργα σπουδαίων συγγραφέων”. Το μεγάλο όμως ερώτημα και ρίσκο για τον Μαρκουλάκη ήταν το εξής: Πως καταφέρνεις ένα έργο που αναφέρεται στις αρχές του 20ου αιώνα και τελειοποιήθηκε συγγραφικά το 1953, να το ανεβάσεις το 2014; Κατέληξε πως το ζητούμενο ήταν να το περάσει “μέσα από την ψευτιά του θεάτρου” εννοώντας δηλαδή κάτι εικονικό που φτάνει να είναι πιο δυνατό από το αληθινό! Το έργο αποτελεί μία φάρσα σε 4 πράξεις. Φάρσα που στο παρόν έργο από κυνική -που συνηθίζεται- γίνεται τρυφερή. Σκοπός του Μαρκουλάκη είναι μέσα από αυτή την παράσταση να βγάλει την αγάπη και την τρυφερότητα του συγγραφέα στον “κουρασμένο” θεατή. Θέλει να “ζεστάνει” τη καρδιά αυτού που θα παρακολουθήσει τη παράσταση… Αυτό είναι ένα “στοίχημα” που πιστεύει πως θα το καταφέρει.
Οι ομιλίες των συντελεστών που ακολούθησαν ήρθαν αυθόρμητα να επιβεβαιώσουν τον Κωνσταντίνο. Ένας προς έναν τον ευχαρίστησαν και εξομολογήθηκαν πόσο πολύ τυχεροί νιώθουν που παίρνουν μέρος σε αυτή την παράσταση. Μπορούσες να δεις ξεκάθαρα ότι πρόκειται για λόγια καρδιάς και όχι καθημερινές συναδελφικές τυπικότητες που συνηθίζουμε να ακούμε, ειδικά στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Όλα τα παραπάνω εύστοχα περιέλαβε στη δήλωση του ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ο οποίος μέσα στα λίγα λόγια που είπε τόνισε πως “Ο Κωνσταντίνος δικαίωσε την πίστη του σε αυτόν” καθώς και η Άννα- Μαρία Παπαχαραλάμπους λέγοντας πως “Νιώθω ασφάλεια γιατί ο Κωνσταντίνος μας έλεγε συνέχεια: Εγώ είμαι εδώ!”. Εξίσου καλά λόγια είπε και για τη Βίκυ Σταυροπούλου η οποία παρά το ατύχημα που είχε με το σπασμένο πόδι της προσπάθησε να κάνει την απουσία της όσο το δυνατόν μη αισθητή, ενώ ήταν γενναιόδωρη και τη βοήθησε κανοντάς την να νιώθει πως αποτελεί μέλος μίας πολύ προστατευμένης ομάδας.
Το οξύμωρο βέβαια είναι πως μέσα σε τόσο μεγάλα θεατρικά ονόματα την “παράσταση” της Δευτέρας έκλεψαν τα νέα παιδιά που συμμετέχουν στο έργο, η Ντάνη Γιαννακοπούλου, ο Σταύρος Σβήγκος, ο Αχιλλέας Σκεύης, οι οποίοι συγκίνησαν με τις δηλώσεις τους. Μέσα στο τράκ τους, στα κομπιάσματα, στα “ε…εε…ε”, μέσα στην απειρία τους σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις και ομιλίες, έβλεπες τα μάτια τους να λάμπουν από ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που ζούσαν. Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε η μίνι ομιλία του Σταύρου Σβήγκου η οποία περιελάμβανε τη γνωριμία του με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Νέος ηθοποιός που αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρο του. Αποφάσισε να πάει να συναντήσει τον Μαρκουλάκη στο Θέατρο Αθηνών όταν ανέβαζε για πρώτη χρονιά τον Πουπουλένιο. Βρέθηκε λοιπόν με το ποδήλατο του στη Βουκουρεστίου και με το πέρας της παράστασης περίμενε τον ηθοποιό να βγει. Περίμενε, περίμενε η ώρα όμως περνούσε και απογοητευμένος αποφάσισε να πάρει το δρόμο για το σπίτι. Φτάνοντας έξω από τη Μεγάλη Βρετάνια, σαν άλλος πρωταγωνιστής ταινίας, ρωτάει ή μάλλον θυμίζει στον εαυτό του “Εγώ γιατί ήρθα απόψε εδώ;” και κατευθείαν γυρίζει πίσω στο θέατρο! Ο Μαρκουλάκης αυτή τη φορά δεν άργησε να φανεί και αφού μίλησαν και του έδωσε ο Σταύρος το βιογραφικό του, οι δρόμοι τους χώρισαν. Όχι όμως για πολύ αφού η εκφραστικότητα του Σταύρου ήταν η αιτία που ο Μαρκουλάκης σκέφτηκε πρώτον εκείνο για να καλύψει τη θέση του Μίνου Θεοχάρη.
Τη συνέντευξη τύπου έκλεισαν η Ηλένια Δουλαρίδη και ο Παναγιώτης Λαμπρινίδης, ενδυματολόγοι της παράστασης οι οποίοι επειδή έχουν μάθει να δουλεύουν πίσω από την αυλαία είπαν λίγα λόγια. Ευτυχώς μίλησαν εκ μέρους τους τα κοστούμια τα οποία άρπαξε για λίγο το μάτι μας στο βίντεο που είχαν ετοιμάσει και μας άφησαν έκπληκτους.
Η ιστορία λοιπόν ξεκινάει με τη Ντόλλυ που αποφασίζει να αναλάβει χρέη προξενήτρας για τον πλούσιο έμπορο Οράτιο Βαντεργκέλντερ, έναν δύστροπο χήρο, ενώ γύρω τους ξετυλίγονται όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες του έργου. Οι υπάλληλοι του Οράτιου, η ανιψιά του και ο ζωγράφος αγαπητικός της, μία χήρα ιδιοκτήτρια καπελάδικου και η “αφελής” βοηθός της καθώς και η γεροντοκόρη “προστάτιδα των ερωτευμένων” ρόλο που αναλαμβάνει η Ρένια Λουιζίδου. Χαρακτήρες στην ατέρμονη αναζήτηση για, τι άλλο, πέρα από τo άλλο τους μισό!
Ο ελκυστικός θίασος που περιτριγυρίζει τον σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και η επικοινωνία που είχαν τόσο εκείνος όσο και οι συντελεστές μαζί του, με έκαναν να ανανεώσω το ραντεβού μου με το θέατρο Αλίκη για τις 19 Νοεμβρίου. Ελπίζω να μη βγω ψεύτρα αλλά με όσα άκουσα και είδα τη Δευτέρα η παράσταση δείχνει πολλά υποσχόμενη και προφανώς τη συστήνω ανεπιφύλακτα. Για να δούμε…!
————————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…