Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Αρχές της δεκαετίας του ’70. Ο περιβόητος διευθυντής του FBI, J. Edgar Hoover, πεθαίνει ξαφνικά και ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Richard Nixon, διορίζει προσωρινά στη θέση του τον L. Patrick Gray (Marton Csokas), έναν «δικό του άνθρωπο». Όταν κάποια άτομα συλλαμβάνονται να βάζουν κοριούς στο ξενοδοχείο “Watergate”, o Gray, κατ’ εντολήν του Προέδρου, διατάζει τον υποδιευθυντή του FBI, Mark Felt (Liam Neeson) να κλείσει την υπόθεση μέσα σε 48 ώρες…
Ο Peter Landesman γράφει και σκηνοθετεί το «Ο Άνδρας που Έριξε τον Λευκό Οίκο» (“Mark Felt, the Man who Brought Down the White House”), έργο που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ο κεντρικός χαρακτήρας, Mark Felt, τον οποίο ερμηνεύει θαυμάσια ο Liam Neeson, ξεχωρίζει διότι, παρά την υψηλή θέση του σε μια υπηρεσία που έχει στα χέρια της «άπλυτα» για τους πάντες, διαθέτει προσωπική ακεραιότητα. Όπως παρουσιάζεται στην ταινία, η άποψη του Felt ήταν ότι το FBI πρέπει, όταν του ζητείται, να ερευνά τους πάντες και τα πάντα, διατηρώντας την ανεξαρτησία του. Το γεγονός ότι ο Nixon διατάζει ουσιαστικά να «κουκουλωθεί» η έρευνα για το “Watergate”, τον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στο σκάνδαλο αυτό εμπλέκεται και ο ίδιος ο Πρόεδρος. Ο Felt αποφασίζει, λοιπόν, να δίνει μυστικά και κατά την κρίση του πληροφορίες σε δημοσιογράφους του περιοδικού “Time” και της “Washington Post”, προκειμένου με τα άρθρα τους να κρατήσουν το ζήτημα στην επικαιρότητα και να εμποδίσουν την παύση των ερευνών.
Η ταινία διαθέτει στιβαρότητα, εξαιρετική διανομή (στο καστ ξεχωρίζουν οι Diane Lane, Josh Lucas, Bruce Greenwood και Tom Sizemore), και σκιαγραφεί με πιστότητα τον γεμάτο ίντριγκα και ψεύδη κόσμο των μυστικών υπηρεσιών, τη δίψα για εξουσία και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση των Ηνωμένων Πολιτειών, στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Όπως πάντα, όμως, την Ιστορία τη γράφουν οι άνθρωποι με τις πράξεις τους. Η αδιανόητη κίνηση ενός τόσο υψηλόβαθμου πράκτορα όπως ο Felt να σπάσει το απόρρητο και να γίνει πληροφοριοδότης δημοσιογράφων, αποδεικνύει ακριβώς το απροχώρητο σημείο στο οποίο είχε φθάσει η διαφθορά στον Λευκό Οίκο. Κινηματογραφικά ωστόσο –και με εξαίρεση το θαυμάσιο καστ και το γεγονός ότι παρακολουθείται με ενδιαφέρον από την αρχή έως το τέλος του–, το συγκεκριμένο φιλμ νομίζω πως δεν διαθέτει τη σκηνοθετική και σεναριακή δυναμική που χρειάζεται για να μπορεί κάποιος να το θυμάται για καιρό μετά το πέρας του…
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από τη Spentzos Film, από την Πέμπτη, 1 Φεβουαρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…