Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογραφίες: Ζέτα Χιώτη
Καλοκαίρι 2002. Διακοπές στην Αρκαδία και στις ατέλειωτες διαδρομές με το αμάξι, στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου έπαιζε διαρκώς και στο repeat το «Δημήτρης Μπάσης, 5 Χρόνια Τραγούδια».
Καλοκαίρι 2017. Μια ζεστή βραδιά στην αυλή της «Τεχνόπολης» και ο Δημήτρης Μπάσης γιορτάζει τα 20 χρόνια του στο τραγούδι –πότε πέρασαν, αλήθεια; Από το 1997, οπότε και ο εξαιρετικός τραγουδιστής μπήκε στη ζωή μας «Με τη Φόρα του Ανέμου», όπως λεγόταν ο πρώτος του προσωπικός δίσκος, και τα θρυλικά «Χαμοπούλια», ο χρόνος μοιάζει να μην τον έχει αγγίξει παρά μόνο ευνοϊκά. Του χάρισε διάρκεια και πολλούς φίλους –και ακριβώς με αυτούς θέλησε να γιορτάσει τα 20χρονά του, να μοιραστεί τη χαρά του και να εκπληρώσει νέα του όνειρα. Ένα από αυτά είναι η κυκλοφορία του καινούργιου του δίσκου με τίτλο «Τι Τα Θέλεις» –το ομώνυμο κομμάτι έχει ήδη αγαπηθεί μέσα από τα ραδιόφωνα–, η οποία πραγματοποιήθηκε τη βραδιά της συναυλίας.
Το album, το οποίο κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group, διαθέτει εκλεκτούς συντελεστές, με τους Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Νικολόπουλο, Ανδρέα Κατσιγιάννη και Μίλτο Πασχαλίδη, μεταξύ άλλων, να υπογράφουν τραγούδια. Και οι τέσσερείς τους ήταν παρόντες στη βραδιά κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και αρκετές νέες δημιουργίες. Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, διευθυντής της ορχήστρας «Εστουδιαντίνα», η οποία επίσης συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια δημιουργικής παρουσίας, συνόδευσε τον Δημήτρη Μπάση στο παραδοσιακό «Σ’ το ‘πα και σ’ το ξαναλέω», επιτρέποντάς μας να επιβεβαιώσουμε πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η μουσική του τόπου μας στον τρόπο ερμηνείας του τιμώμενου καλλιτέχνη. Με εμφανείς τις επιρροές αλλά και τη μελέτη, τόσο της παραδοσιακής όσο και της βυζαντινής μουσικής, η φωνή του Δημήτρη Μπάση –πάντοτε δυνατή και ολοκάθαρη, με αυτή τη «στρογγυλεμένη» άρθρωση που ξεχωρίζει– πραγματοποιεί αβίαστα περίτεχνα γυρίσματα και «αλφαδιασμένα» κρατήματα, τα οποία γίνονται ακόμη πιο αξιοθαύμαστα, καθώς δεν πέφτουν στην παγίδα της υπερβολής. Η χροιά του δε, ενώ είναι τόσο χαρακτηριστική, έχει έναν τρόπο να «ενσωματώνει» στα μέτρα της διαφορετικά ήδη τραγουδιών. Ίσως γι’ αυτό ο Θάνος Μικρούτσικος να τον παραλλήλισε με τον Καζαντζίδη και τον Μπιθικώτση, προσφέροντάς μας ταυτόχρονα την ευκαιρία να βιώσουμε μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς, με τον συνθέτη να διευθύνει κοινό και ορχήστρα και τον τραγουδιστή να ερμηνεύει δύο από τα πιο αγαπημένα του ζεϊμπέκικα, το «Πάντα Γελαστοί» και τη «Ρόζα».
Οι δεξιοτέχνες μουσικοί, υπό την ενορχηστρωτική καθοδήγηση του έμπειρου Μανώλη Ανδρουλιδάκη, «χρωμάτιζαν» σωστά κάθε τραγούδι, από τα «Η Ζωή» και «Ροκ Μπαλάντα», μέχρι το «Σπασμένο Καράβι» και τα «Λαδάδικα». Η γιορτή αυτή μέτρησε και ορισμένες απουσίες σπουδαίων καλλιτεχνών, οι οποίοι όμως ήταν παρόντες με την ψυχή και τα τραγούδια τους: Δημήτρης Μητροπάνος, Μάριος Τόκας, Αντώνης Βαρδής και Σάκης Μπουλάς –τι όμορφη στιγμή, αλήθεια, αυτή που Ζουγανέλης και Μαχαιρίτσας τραγούδησαν για εκείνον, και κατά έναν τρόπο μαζί με εκείνον, το «Φλασάκι»…
Από τη βραδιά μπορεί να μου έλειψαν λίγο περισσότερα δικά του τραγούδια, ωστόσο ήταν ξεκάθαρο ότι ο Δημήτρης Μπάσης ήθελε να δώσει χώρο στους φίλους του να λάμψουν. Μοιράστηκε τον «Νότο» και το «Πεθαίνω για Σένα» με τον ευδιάθετο και πληθωρικό Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, αφέθηκε στο πηγαίο επικοινωνιακό ταλέντο του Γιάννη Ζουγανέλη, ο οποίος έκανε την έκπληξη με μια θεατρικότατη ερμηνεία της «Στέλλας», την οποία έχουμε αγαπήσει με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, μίλησε με θερμότατα λόγια για την πολύτιμη φιλία του με τον Γιάννη Κότσιρα, ο οποίος του αφιέρωσε το «Κάθε Φορά», και ακούμπησε με σιγουριά στον δυναμισμό της φωνής του «Ακροβάτη» Μίλτου Πασχαλίδη, ενώ η αυλή της «Τεχνόπολης» σείστηκε από τις φωνές μας στο ρεφρέν του «Σ’ τα Είπα Όλα».
Η κυρία της βραδιάς, Μελίνα Ασλανίδου φρόντισε να μας ξεσηκώσει με το «Νερό και Χώμα», αλλά και να μας συγκινήσει με το υπέροχο «Λάθος», ενώ η συμμετοχή ακόμη μίας κυρίας απετέλεσε την έκπληξη του live. Η Γιώτα Νέγκα άστραψε τραγουδώντας «Το Δίκιο μου», ενώ έκανε τη χάρη στον οικοδεσπότη να μοιραστούν το κλασικό λαϊκό «Γυρίζω απ’ τη νύχτα», σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου.
Ο ίδιος ο συνθέτης δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει από αυτή τη συναυλία, καθώς, όπως επεσήμανε ο οικοδεσπότης της, «χωρίς τη συμβολή και την παρουσία του, δεν θα είχαν καν συμβεί αυτά τα 20 χρόνια». Με τις πρώτες νότες του «Ψίθυροι Καρδιάς», μαντήλια ανεμίζουν στα χέρια θεατών ακολουθώντας τον ρυθμό, ενώ επιβεβαιώνεται η διαχρονικότητα των «Τώρα Μένω Μόνος μου» και «Το Λίγο».
Για το κλείσιμο, ο Δημήτρης Μπάσης είχε φυλαγμένη την παρουσία του «δασκάλου» του, όπως τον αποκάλεσε, Γιώργου Νταλάρα: «Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου», «Χαροκόπου 1942-1953 (Εφτά Νομά)» και τα σπουδαία «Παραπονεμένα Λόγια» επισφράγισαν μια βραδιά που δεν θα μπορούσε παρά να ολοκληρωθεί με δύο «ύμνους» του Μίκη Θεοδωράκη. Όσοι φίλοι καλεσμένοι ήταν ακόμη παρόντες, εκεί γύρω στα μεσάνυχτα –μαζί τους και η Ζωή Παπαδοπούλου με τη Δήμητρα Σταθοπούλου, οι οποίες παρακολουθούσαν τη συναυλία–, ανέβηκαν στη σκηνή και τραγούδησαν με μια φωνή τα «Στρώσε το Στρώμα σου» και «Δόξα τω Θεώ».
Ταιριαστό φινάλε για τα μουσικά «γενέθλια» ενός καλλιτέχνη ο οποίος, αν μη τι άλλο, διακρίνεται για τον επαγγελματισμό του (δεν νομίζω ότι θα είχε να επιδείξει τέτοια καριέρα σε διάρκεια 20 ετών, σε αντίθετη περίπτωση), χαίρει της εκτίμησης των συναδέλφων του και έχει ευλογηθεί από την αγάπη του κόσμου. Και στα επόμενα 20 χρόνια, λοιπόν!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…