afierwmeno_eksairetika_logo_500x100Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

 

 

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Στη ζωή, μπορεί να γνωρίζεις έναν άνθρωπο επί δεκαετίες και να τον θεωρείς άγνωστο, ενώ μπορεί να συναντήσεις κάποιον κι από την πρώτη στιγμή, να νιώσεις ότι τον ξέρεις χρόνια. Περίπου τα ίδια, ισχύουν και στο τραγούδι. Συνεργάζεσαι μ’ ένα πρόσωπο επί μακρό χρονικό διάστημα και η επιτυχία δεν έρχεται, ενώ κάνεις το ίδιο μ’ ένα άλλο για ελάχιστο χρόνο και μένεις στην ιστορία…

Κάπως έτσι στοιχειοθετείται το «παραμύθι» της συνάντησης του Θάνου Μικρούτσικου με τον αξέχαστο Δημήτρη Μητροπάνο. Ενώ η δισκογραφική συνεργασία τους περιλαμβάνει μόνο μια ολοκληρωμένη δουλειά και πέντε «σκόρπια» τραγούδια, έχει γραφτεί στο βιβλίο της ελληνικής μουσικής με τα πιο χρυσά και φανταχτερά γράμματα. Όσα έκαναν μαζί, ανήκουν πλέον στο πάνθεον του πολιτισμού μας και θα μείνουν για πάντα «αποθηκευμένα» στη μνήμη και στα χείλη όλου του ελληνισμού. Ελάτε λοιπόν να τα δούμε -και να τ’ ακούσουμε- μαζί…

mitropanos_mikroutsikos_001

Οι δυο τους σχεδίαζαν επί αρκετά χρόνια να συνεργαστούν, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε κι αυτό αναβαλλόταν. Όμως, όταν ο συνθέτης αποχώρησε από το υπουργείο Πολιτισμού μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιούνιο του 1996, ήταν πλέον εντελώς ελεύθερος να επιστρέψει στο φυσικό χώρο του.

Κατά σύμπτωση, εκείνη την εποχή ο μεγάλος ερμηνευτής έψαχνε υλικό για το νέο δίσκο του. Ο Ηλίας Μπενέτος -παραγωγός του- έκανε την πρόταση κι έτσι, η συνάντησή του με το δημιουργό, τούτη τη φορά οδήγησε σε μια δουλειά που έμεινε στην ιστορία, αλλά και σε μια πολύ δυνατή φιλία, που διατηρήθηκε ως το τέλος της ζωής του Μητροπάνου.

Έτσι λοιπόν, το Νοέμβριο του 1996 κυκλοφορεί το άλμπουμ «Στου αιώνα την παράγκα», σε CD και σε διπλό βινύλιο. Το δεύτερο είναι εξαιρετικά σπάνιο και περιλαμβάνει ένα δίσκο με 10 τραγούδια κι έναν άλλο με τα υπόλοιπα τέσσερα, σε στυλ maxi-single. Ίσως η τελευταία «παρουσία» αυτού του αγαπημένου φορέα ήχου στα χρόνια του ’90…


Από την πρώτη στιγμή, οι επιτυχίες βγαίνουν η μία μετά την άλλη. Πάνω απ’ όλες όμως, κυριαρχεί η «Ρόζα» του Άλκη Αλκαίου, η οποία υπήρχε στο συρτάρι του Μικρούτσικου επί 20 χρόνια, καθώς εκείνος δεν πίστευε ότι μπορεί να «περπατήσει». Έχω τη γνώμη ότι πρόκειται για το σπουδαιότερο τραγούδι των τελευταίων δύο δεκαετιών κι ένα από τα μεγαλύτερα όλων των εποχών, ενώ η ερμηνεία του Μητροπάνου δε χρειάζεται σχόλιο. Όσο δε για την παρουσίαση του κομματιού στις κατά καιρούς εμφανίσεις του, ξεχώριζε πάντα το λεβέντικο ζεϊμπέκικο που χόρευε προς το τέλος του, όταν υπήρχε το σόλο…

Από εκεί και πέρα, η άλλη μεγάλη στιγμή του δίσκου είναι το «Πάντα γελαστοί» (πάλι σε στίχους Αλκαίου), αφιερωμένο στη μνήμη του Κύπριου ήρωα Σολομώντα Σολωμού, ο οποίος έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των Τούρκων στη Δερύνεια τον Αύγουστο του 1996, προσπαθώντας να κατεβάσει τη σημαία της Τουρκίας…

Από εκεί και πέρα, από ένα γενικότερα εξαιρετικό άλμπουμ, ξεχωρίζουν τα «Λούνα παρκ» (σε μουσική Χριστόφορου Κροκίδη το είχε τραγουδήσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το 1991 στο «Χρόνια πολλά», με τίτλο «Όλα για πάρτη σου»), «Σαν πλανόδιο τσίρκο» και οι «Ατάκες», μια πολύ δυνατή «ροκιά», που νομίζω ότι αδικήθηκε «υπό το βάρος» των άλλων σπουδαίων τραγουδιών του δίσκου…

Τα «σκόρπια»

Με τον απόηχο της «Ρόζας» και των υπόλοιπων μοναδικών κομματιών να μην έχει κοπάσει, ο Θάνος Μικρούτσικος προχωρά στην επόμενη δουλειά του προς το τέλος του 1997. Με στίχους του Λάκη Λαζόπουλου, κυκλοφορεί το άλμπουμ «Ψάξε στ’ όνειρό μας», το οποίο περιλαμβάνει τραγούδια που είχανε γραφτεί κατά καιρούς για θεατρικές παραστάσεις.

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη ερμηνεύει την πιο γνωστή και διαχρονική στιγμή του («Το μηδέν»), ενώ τραγουδούν και οι Κώστας Μακεδόνας, Κατερίνα Κούκα, Κώστας Θωμαΐδης, Διονύσης Τσακνής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Γιάννης Μπέζος.

Πάνω απ’ όλους όμως, υπάρχει ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο οποίος συμμετέχει με τέσσερα τραγούδια. Το ομότιτλο (είχε ηχογραφηθεί για πρώτη φορά από τη Χαρούλα Αλεξίου το 1988) και τα «Φως, ελπίδα, ουρανός», «Καθρέφτης» -ακούστηκε πολύ εκείνη την περίοδο- και «Δικτατορία», ως ντουέτο με το Λάκη Λαζόπουλο.

Και πάμε στα τέλη του 2008. Ο αείμνηστος ερμηνευτής μόλις έχει ξεπεράσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και ολόκληρη η Ελλάδα μαθαίνει με χαρά την είδηση ότι ετοιμάζει ένα καινούργιο δίσκο, έπειτα από αρκετό καιρό.

Πρόκειται για το άλμπουμ «Στη διαπασών» με δημιουργίες διαφόρων συνθετών, μέσα στους οποίους και ο Θάνος Μικρούτσικος. Ο συνθέτης δίνει στο Μητροπάνο το «Θες ένα κόσμο πιο μεγάλο» σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου, που μπορεί να μην ακούστηκε ιδιαίτερα, ωστόσο το θεωρώ ίσως το καλύτερο τραγούδι τούτης της δουλειάς…

Αυτή ήτανε και η τελευταία τους συνεργασία. Ίσως είχαμε και κάτι καινούργιο, αν ο Θεός δεν καλούσε κοντά του τον ερμηνευτή, πολύ πιο νωρίς από το αναμενόμενο…

————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here