Γράφει η Πόπη Βεζάζη
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με πολλές γνωστές επιτυχίες και κυρίως με τον ιδιαίτερο, «απρογραμμάτιστο» τρόπο που συνδυάζει τα μουσικά του δημιουργήματα, από το ροκ και το έντεχνο, έως τις επιρροές του από το λαϊκό, το ρεμπέτικο και τα τραγούδια της τάβλας. Κάπως έτσι ξεκίνησε και πάλι δυναμικά τις εμφανίσεις του το βράδυ της Παρασκευής, 19 Οκτωβρίου, ο Λεωνίδας Μπαλάφας, στο stage του Σταυρού του Νότου Club, μαζί με την παρέα του, τα «αγωνιστικά πουλάρια» του, και σήμανε την έναρξη στη γνωστή μουσική σκηνή για τον φετινό χειμώνα.

mpalafas_live_2018_10_007

Η αρχή έγινε με τους ήχους από το «Όλα τα καλά παιδιά», κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο του Λεωνίδα «Άνθρωπος μονάχος», μια μουσική σύνθεση που παντρεύει αρμονικά τη λαϊκή χροιά του τραγουδοποιού με στοιχεία ροκ. Ένα πολύ δυνατό intro για τον καλλιτέχνη και τη γνωριμία τη δική του αλλά και της μπάντας –που πολύ άρτια και συγχρονισμένα τον συνόδευε– με το κοινό στο χώρο. Το πρώτο μέρος ξεκίνησε και συνέχισε ιδιαίτερα ανεβασμένα, με μουσικές περιηγήσεις κυρίως από τις τελευταίες δουλειές του, όπως τη «Μάσκα» και την «Κλίκα», ενώ ο Χρήστος Κυριαζής στο σαξόφωνο, πλαισίωσε τον Λεωνίδα στην κιθάρα πολύ αριστοτεχνικά. Το live συνεχίστηκε με πολύ ηχηρούς ρυθμούς, έως το σημείο που ακούστηκε ο «Πλάτανος», ένα τραγούδι πολυαγαπημένο από το κοινό που στηρίζει τον Λεωνίδα Μπαλάφα, με στοιχεία δημοτικού και παράλληλα ροκ είδους, μία μουσική εικόνα με πολλή ενέργεια και κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, σχόλια για τη βιομηχανία της μουσικής αλλά και την πολιτεία γενικότερα –θέματα που θίγονται ενεργά και κάνουν πολύ συχνά την παρουσία τους στα μουσικά ανταμώματα του καλλιτέχνη.

Το λαϊκό του ταπεραμέντο και το πάθος με το οποίο τραγουδά και κινείται στη σκηνή συνεχίστηκαν με δύο τραγούδια ανέκδοτα, όπως μας είπε ο Λεωνίδας, ο οποίος, πολύ ένθερμος αλλά με λακωνικότητα στα λόγια του, συνέχισε το πρώτο μέρος της εμφάνισής του. Το «Κούλαρε», λοιπόν, σε στίχους του ίδιου και του Yoel Soto και μουσική των Λεωνίδα Μπαλάφα, Χρήστου Κυριαζή, Σπύρου Βρυώνη και Yoel Soto, έδωσε την ένταση στο τέρμα για να έρθει στη συνέχεια το «Κουστώ» και να σπάσει την ομοιομορφία στο πρόγραμμα –αυτό είναι, άλλωστε, ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Λεωνίδα Μπαλάφα, που, όσοι τον παρακολουθούν ανά τα χρόνια, ξέρουν καλά. Καθώς έπεσαν οι μουσικοί τόνοι, ο καλλιτέχνης συνέχισε με την κιθάρα του αυτή τη φορά, πηγαίνοντάς μας ξανά πίσω στην μουσική του δουλειά του 2012, από το άλμπουμ «Ας ρίχνει και χαλάζι». Ο «Παύλος» μία καλλιτεχνική σύμπραξη με τον Κύριο Κ. έσπασε την αρμονία και έκανε τον κόσμο να ανεβάσει και πάλι παλμούς.

 

Περνώντας σε χορευτικά κομμάτια με έναν τόνο πιο λαϊκό, κατέληξε σε ζουρνάδες και τραγούδια της τάβλας, άσματα για τη φύση και τον άνθρωπο με το ένα μουσικό ύφος να διαδέχεται το άλλο. Αισθανθήκαμε ανακούφιση με το «Ας πάει στην ευχή» και πάλι από τον αγαπημένο δίσκο «Ας ρίχνει και χαλάζι» και δόθηκε το πάσο στην μπάντα του να συνεχίσει με έναν χαρούμενο τόνο. Το ρεμπέτικο στοιχείο δεν έλειψε φυσικά, με ακούσματα όπως τα «Από τη ρίζα», του δίσκου «Λίκνο» (2016), «Δεν με νοιάζει τι θα πούνε», του δίσκου «Απηλιώτης» (2013), «Νυχτολούλουδο», κ.ά. κάνοντας τη σκηνή του Σταυρού του Νότου μια μεγάλη γιορτή με ταμπούρλα και βιολιά.

Ο Λεωνίδας Μπαλάφας, ένας σύγχρονος «ποιμένας», με γνήσιο το λαϊκό στοιχείο μέσα του, μας εξέπληξε ευχάριστα παίζοντας στο κλαρίνο κομμάτι από το soundtrack της ταινίας «Αμελί», κάτι το οποίο κανείς δεν φανταζόταν, και απέδειξε την μεγάλη δυναμική και την ικανότητά του να προσαρμόζεται μουσικά.

 

Καθώς το πρώτο μέρος έλαβε τέλος με ήχους ρεμπέτικους και τραγούδια για τους ερωτευμένους, όπως το «Θα σε κλέψω μια βραδιά» και το μελοποιημένο «Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι» του Κωστή Παλαμά, στο δεύτερο μέρος έγινε και πάλι η αρχή με τόνους λίγο διαφορετικούς, πιο χαμηλούς, θυμίζοντάς μας πάντα την αντισυμβατική παρουσία του Λεωνίδα στον χώρο και την ιδιαίτερη μουσική εικόνα του, μέσα από την οποία αυτοπροσδιορίζεται και προβάλλει διακριτικά. Το δεύτερο μέρος του live είχε επιτυχίες παλαιότερες, όπως τον «Πυροσβεστήρα» και τη «Μάνα», τη «Ζυγαριά» και το επιβλητικό «Να σταθώ στα πόδια μου», ένα κρητικό τραγούδι κατά του φόβου και της οικονομικής κρίσης. Φυσικά, η μετάβαση ήταν και πάλι μία έκπληξη, με θρακιώτικα τραγούδια και ύστερα πάλι με πιο «πρόσφατους» ήχους για τον έρωτα και την ανθρώπινη φύση, όπως το «Για τα καστανά τα μάτια σου», τον «Καπιτάλα», τη «Φωνακλού» και το ιδιαίτερο για εκείνον όπως μας είπε «Έπεσε βαριά η ρακή».

Η βραδιά, γεμάτη μουσικές μεταβάσεις και ταξίδια από τον έναν δίσκο στον άλλο, και ο Λεωνίδας Μπαλάφας με τη μουσική του κομπανία, έπαιξαν από τσιφτετέλι έως και το «Έννοια σου», από τον πιο πρόσφατο δίσκο του που κινείται σε ήχους reggae μαζί με ρεμπέτικο. Η ποικιλομορφία σε ήχους και είδη έφτασε στο τέλος της όταν έπεσαν τα φώτα και ακούστηκε το μοναδικό «Τζακ Ο’ Χάρα» του Γιώργου Ζαμπέτα (1972). Κλείνοντας, οι μουσικοί έπαιξαν ακόμα δύο ιδιαίτερα αγαπημένα κομμάτια, το «Μάγκες μου δεν την παλεύω» και το συγκινητικό «Ό,τι αισθάνεσαι να λες», ενώ ο Λεωνίδας μας παρουσίασε με μεγάλη θέρμη τους συνοδοιπόρους του στο μουσικό αυτό ταξίδι. Μας αποχαιρέτησε με την «Προσευχή» από το δίσκο «Απηλιώτης» και ανανέωσε το μουσικό του ραντεβού για τις τρεις επόμενες Παρασκευές στη σκηνή του Σταυρού του Νότου Club.

mpalafas_live_2018_10_002

Τον Λεωνίδα Μπαλάφα συνόδευσαν οι:
Παντελής Πέτρου – Μπάσο, πλήκτρα
Χρήστος Κυριαζής – Σαξόφωνο
Κυριάκος Πέτρου – Βιολί
Σπύρος Βρυώνης – Ηλεκτρική κιθάρα
Νίκος Χριστόπουλος – Τύμπανα

Σάκης Πυριόχος – Ηχοληψία

——————————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here