Γράφει η Χρύσα Λύκου

Ήταν ξημέρωμα της 21ης Απριλίου του 1967 όταν ο Στυλιανός Παττακός, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Νικόλας Μακαρέζος ξεκίνησαν την επταετή Δικτατορία στην Ελλάδα, όταν έβαλαν μια ολόκληρη χώρα στον «γύψο», αφαιρώντας της κάθε δικαίωμα στην ελεύθερη βούληση, στην ελεύθερη έκφραση.

Σαράντα οχτώ χρόνια μετά, ο Μανώλης Μητσιάς ανεβαίνει στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για να μας τραγουδήσει «Τα Απαγορευμένα Τραγούδια», εκείνα που ο ελεύθερος αγωνιζόμενος λαός τραγουδούσε δυνατά στη σκέψη του, εκείνα που ψιθύριζε αγκαλιάζοντας κάθε βράδυ τον φόβο.

mitsias_live_2015_04_002

Η πλατεία γεμίζει με κόσμο κάθε ηλικίας, σμίγει γενιές που θυμούνται με εκείνες που πρέπει να μάθουν, πρέπει να κρατήσουν τις μνήμες ζωντανές σε μια χώρα που δεν αντέχει άλλο πόνο. Ερπύστριες από τανκ ακούγονται στην αίθουσα, για να ξεκινήσει ένα ταξίδι στο πρόσφατο παρελθόν μιας χώρας που, όταν της τα πήραν όλα, απέδειξε ότι έχει κι άλλο.

Δεν λείπει κανείς απόψε, δεν απαγορεύτηκε σε κανέναν να σηκώσει το ανάστημά του, να τραγουδήσει για όσους έφυγαν σαν ήρωες μέσα σε μιαν «Αυλή», χωρίς να θέλουν να τους δέσουνε τα μάτια.

Στο μεγάλο πανί, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Γιώργος Μονεμβασίτης δίνουν εικόνα στους στίχους, φορτίζουν τις καρδιές μας με γεγονότα που αναρωτιόμαστε πόσο πίσω τελικά τα έχουμε αφήσει, κατά πόσο οι εικόνες αυτές αποτελούν παρελθόν…

mitsias_live_2015_04_003

Οι μεγάλοι της ιστορίας μας άφησαν μόνους και το βράδυ της συναυλίας ζωντανεύουν μπροστά μας. Μας θυμίζουν πως αυτός ο τόπος γέννησε τον Ελύτη και τον Ρίτσο, έδωσε τα φώτα του στον πλανήτη με τον Χατζιδάκι και τον Σεφέρη. Στο μεγάλο πανί είναι ο Αναγνωστάκης και ο Γκάτσος, είναι τα νιάτα της Μακρονήσου που έβαψαν τις πέτρες με το αίμα τους για μια κραυγή ελευθερίας.

Και ενώ ο Μανώλης Μητσιάς ερμηνεύει Θεοδωράκη και Μάνο Ελευθερίου, ξεσηκώνοντας τον κόσμο με Λεοντή, Σαββόπουλο και Κηλαηδόνη, οι εικόνες φέρνουν ξανά πίσω τον Παναγούλη και τον Μουστακλή, φέρνουν όσους για ένα λεπτό λευτεριάς θυσίασαν στους βασανιστές τους το σώμα τους, να μπορούν να το μαστιγώνουν όταν θα ξέρουν ότι δεν λύγισαν το μυαλό τους.

Ο Τσιτσάνης, ο Ξαρχάκος, ο Άκης Πάνου. Ο Λοΐζος, ο Μαυρουδής και οι διακόσιοι της Καισαριανής. Σ’ ένα πιάνο, ο Μίκης Θεοδωράκης «μιλά» για τον Αναγνωστάκη, ενώ λίγο μετά οι νεότεροι συνειδητοποιούμε ότι οι μεγάλες συγκεντρώσεις δεν γίνονται μόνο όταν ψηφίζονται νέα μνημόνια –γίνονταν όταν οι σπουδαίοι έφευγαν και τα δάκρυα μαρτυρούσαν ότι ο Σεφέρης ήταν ένας απ’ αυτούς.

Ο Μανώλης Μητσιάς, πάντα σεμνός απέναντι στις εποχές, χωρίς πολλά λόγια μοιράζεται λίγα απ’ αυτά που έζησε, υποκλίνεται ελαφρά μπροστά στον κόσμο που τον χειροκροτά δυνατά. Στην αίθουσα του Μεγάρου, παρευρέθησαν ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού κ. Ξυδάκης, εκπρόσωποι της κυβέρνησης, σύσσωμη η ηγεσία του Κ.Κ.Ε., πολιτικοί, καθώς και πλήθος ανθρώπων της τέχνης όπως οι κ.κ. Μουρσελάς, Μπαμπινιώτης, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Κώστας Γεωργουσόπουλος και Γιώργος Μιχαλακόπουλος.

mitsias_live_2015_04_004_voulgaris

Η Δικτατορία δεν συμπάθησε την τέχνη και αυτό είναι κάτι το λογικό. Κανείς δεν συμπαθεί ό,τι δεν καταλαβαίνει, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ανθρώπους «μικρούς» σε μόρφωση και αισθήματα, όταν πρόκειται για ανθρώπους που μοιάζει να μην τους γέννησε ανθρώπινο πλάσμα.

Ποτέ ξανά φασισμός είναι το σύνθημα σ’ αυτήν τη μαύρη επέτειο. Ποτέ ξανά Μακρόνησος, ριπές πολυβόλων και φάλαγγες. Δεν έχουμε την πολυτέλεια ως γενιά να αδιαφορούμε για τις σύγχρονες σειρήνες, δεν έχουμε πια κοντά μας τον Γιάννη Ρίτσο, να μας πιάσει απ’ τους ώμους, να μας ταρακουνήσει και να μας φωνάξει καταπρόσωπο ότι: «Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου, απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».

mitsias_live_2015_04_001

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here