Γράφει η Μάτα Λίτου
Φωτογράφηση: Ιωάννα Μπρατσολιά
Δεν πρόλαβε να κάτσει για τα καλά ο χειμώνας και βρέθηκα ξανά στο -το έχω πει χιλιάδες φορές- αγαπημένο μου μαγαζί, το Σταυρό του Νότου. Δεν ξέρω αν αγαπάω τόσο πολύ αυτό το μαγαζί εξαιτίας της ιστορικότητας των προσώπων που έχουν στοιχειώσει τη σκηνή του ή επειδή όσες φορές έχω πάει έχω περάσει καλά ή έχω παρακολουθήσει κάτι που τις περισσότερες φορές μου έχει μείνει αξέχαστο. Σάββατο βράδυ λοιπόν και όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στη Ρώμη αλλά στο Σταυρό του Νότου στην πρεμιέρα του Μίλτου Πασχαλίδη και της Μιρέλας Πάχου που επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις για τους παρευρισκόμενους.
Πρώτη η Μιρέλα ανέβηκε στη σκηνή με το ακορντεόν της αγκαλιά, προσκάλεσε και το Μίλτο στη σκηνή παίζοντας την εισαγωγή από το “Βυθισμένες άγκυρες” και πριν καλά καλά προλάβει να αρχίσει το live το κοινό είχε κιόλας βραχνιάσει! Αφού μας ευχήθηκε καλό μήνα, καλό χειμώνα, καλή αρχή, άφησε τις πολλές κουβέντες στην άκρη και προχώρησε με τραγούδια του Οδυσσέα Ιωάνου τα “Βαριές κουβέντες”, “Σκυλίσια μέρα” για να συνεχίσει με δύο δικά του πολύ-πολύ αγαπημένα την “Πηνελόπη” και το “Απουσία” που όπως είπε είναι γραμμένο για ένα κορίτσι που είχε γνωρίσει στην Κρήτη το ’97. Όταν το έγραψε, το έστειλε με μία κασέτα στον Ηλία Μπενέτο και αυτός το έδωσε στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και έτσι χέρι με χέρι και στόμα με στόμα έφτασε και σε εμάς! Ακολούθησαν τα “Παραμύθια της οκάς” της ίδιας περίπου χρονολογίας και προχωρήσαμε στο 2007 με το κομμάτι “Χίλια ποτάμια”.
“Ladies first…” είπε ο Πασχαλίδης και το μικρόφωνο από τα χέρια του πέρασε στη Μιρέλα που μας συστήθηκε με το φρεσκότατο κομμάτι της με τίτλο το όνομά της, “Μιρέλα”! Τρεις μέρες μετά, γνωστοί και φίλοι ορκίζονται ότι αν με ακούσουν να το τραγουδάω μία ακόμη φορά θα με σκοτώσουν!!! Συνέχισε στους ίδιους ρυθμούς με το “επίπονο” τραγούδι “Μαξιλάρι” που θέτει όσο πιο κομψά μπορεί τη διαδικασία ενός χωρισμού.
Ο Πασχαλίδης έπιασε πάλι το μικρόφωνο και συνέχισε από εκεί που μας άφησε με το “Ακόμα σ’αγαπώ” και τα “Φωτεινά καράβια”. Oι μουσικοί του τότε πέρασαν σε θέση τραγουδιστή και μας συστήθηκαν ένας ένας μέσα από τραγούδια που έχουν αγαπήσει όπως το “English man in New York” του Sting και το “Sultans of Swing” από Dire Straits.
Στο σημείο εκείνο έγινε το πρώτο “μπαμ”, η πρώτη έκπληξη και ο Πασχαλίδης προσκάλεσε στη σκηνή τον Χρήστο Θηβαίο για να κλείσουν το πρώτο μέρος του προγράμματος με τις “Κακές Συνήθειες”!
Αφού κάναμε ένα αυστηρά δεκάλεπτο διάλειμα στο πρόγραμμα ενσωματώθηκαν “αυτοί που του λείπουν πιο πολύ…” και που τελικά λείπουν και σε εμάς. Το πρόγραμμα πήρε για τα καλά μπρος με κομμάτια του Μάνου Ξυδούς όπως το δυνατό “Εσύ εκεί”, το “Δε θα δακρύσω πια για σένα” και τα “Μπλουζ της άγριας νιότης”. Ο Ξυδούς ήταν ο πρώτος άνθρωπος που τον πλησίασε δισκογραφικά. Είχε μόλις βγει από τους Χαΐνηδες και του πρότινε να φτιάξουν μαζί ένα δίσκο. Ουσιαστικά τον έβαλε σε μία μεγάλη οικογένεια από “θηρία” της μουσικής. Το πιο τρυφερό πράγμα που του έχει συμβεί όπως μας εξομολογήθηκε συγκινημένος! Σειρά είχε το “μεγαθήριο” Άλκης Αλκαίος με τα “Το σαράκι του Ρεμπώ”, “Το καλοκαίρι στην Αμοργό” που το μοιράστηκε με τον Θηβαίο, το “Αγύριστο κεφάλι” και το “Όσο κρατάει ένας καφές” με τη Μιρέλα να το σιγοντάρει. Και τίποτα δε θα κούμπωνε καλύτερα μετά τα κομμάτια του Αλκαίου από το δίδυμο Τόκα – Μητροπάνου με τα “Κιφ”, “Θάλασσες”, “Λούνα Παρκ”, “Έρωτας Αρχάγγελος”. Συνέχισε με τις “Πεθαμένες καλησπέρες”, τραγούδι δικό του που είχε την τιμή να το τραγουδήσει και ο Δημήτρης Μητροπάνος, ενώ το Σάββατο που μας πέρασε το μοιράστηκε με τον Γιάννη Κότσιρα, ο οποίος μόλις ανέβηκε στη σκηνή μπορούσες να ακούσεις ένα κοινό κυριολεκτικά να παραληρεί! Τραγούδησαν μαζί το “Πάντα γελαστοί”, τη “Ρόζα”, το “Ερωτικό” και τα “Δίδυμα φεγγάρια” και παρότι ο Κότσιρας στην αρχή είχε επιφυλάξεις για να ανέβει στη σκηνή μετά έδειχνε να το απολαμβάνει!
Στο τέλος στη σκηνή ανέβηκε και ο Γιώργος Νταλάρας, η τελευταία έκπληξη που μας επεφύλλασε ο Μίλτος Πασχαλίδης! Μαζί είπαν τα “Όσο βαρούν τα σίδερα”, “Του κάτω κόσμου τα πουλιά”, “Ιπτάμενο χαλί”, “Το παράπονο του ξενιτεμένου” και ο Νταλάρας έφυγε τρέχοντας -κυριολεκτικά- πάνω από τη σκηνή.
Την πρεμιέρα έκλεισε ο Μίλτος Πασχαλίδης με τον “Ερωτόκριτο”, “Το πουκάμισο το θαλασσί”, “Ξενύχτησα στην πόρτα σου” και μας άφησε τόσο εκείνος όσο και ομάδα του με το “Χάρτινο το φεγγαράκι” ενώ το τραγουδούσαμε μαζί τους ακαπέλα.
Λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση βρήκαμε backstage τον Μίλτο Πασχαλίδη και τα είπαμε μαζί του!
Music Corner: Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα συναισθήματα σας για τις βραδιές που έπονται στο Σταυρό του Νότου αλλά και για τις πρόβες που προηγήθηκαν;
Μίλτος Πασχαλίδης: Στις πρόβες περνάμε και πολύ καλά! Οι πρόβες για μένα είναι η κόλαση επί της γης! Αν δηλαδή αξιολογούσα τις πρόβες …δεν θα έβγαινε συναυλία! Παρόλα αυτά επειδή με τα παιδιά παίζουμε πολλά χρόνια μαζί και επειδή η παράσταση αυτή είναι δουλεμένη πάρα πολύ δεν έχω καμία ανησυχία για το αν θα πάει καλά. Έχω ίσως μία αγωνία για το αν θα περάσει καλά ο κόσμος, αυτά που έχουμε στο μυαλό μας να υλοποιηθούν.
Music Corner: “Αυτοί μου λείπουν πιο πολύ…”. Ποιους “αυτούς” εμπερικλείει η παραπάνω φράση; Και τελικά ποιός ο σκοπός αυτής της βραδιάς;
Μίλτος Πασχαλίδης: Αυτή είναι μία παράσταση που έγινε και δεν την ξανακάνω, ωστόσο μέρη αυτής της παράστασης υπάρχουν ενταγμένα στην αποψινή βραδιά. Ήταν αφιερωμένη σε εκείνους που μου λείπουν πιο πολύ, τον Μάνο Ξυδούς, τον Άλκη Αλκαίο, τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Μάριο Τόκα με το οποίο δεν προλάβαμε να συνεργαστούμε. Αυτές οι παραστάσεις ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο για μένα και τις ευχαριστήθηκα πολύ…
Music Corner: Τελικά όντως -σύμφωνα με το Αλκαίο πάντα-, αυτοί που ζούνε είναι και αυτοί που μας λείπουν πιο πολύ; Που έχετε καταλήξει;
Μίλτος Πασχαλίδης: Όλα μας λείπουν, γιατί είμαστε αχόρταγα πλάσματα… Μας λείπουν και αυτοί που φύγανε και αυτοί που είναι εδώ… Πάντα όμως, αυτό που έχεις το κοιτάς λιγότερο μέχρι να το χάσεις και όταν πια το χάσεις ανεπιστρεπτί λες “Γαμώτο δεν πρόλαβα…”. Η απώλεια η αμετάκλητη είναι που κάνει τα πράγματα λίγο πιο σκληρά. Κατά τα άλλα όλα μας λείπουν. Καλό είναι, για να μη λείπουμε και εμείς, όπου είμαστε να προσπαθούμε να είμαστε πιο αληθινοί και πιο παρόντες. Εκεί που είμαστε, να είμαστε εκεί. Δεν το καταφέρνουμε βέβαια πάντα.
Music Corner: Πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να καλύψει το κενό που αφήνουν πίσω τους τέτοιοι άνθρωποι όπως ο Μητροπάνος, ο Αλκαίος, o Ξυδούς;
Μίλτος Πασχαλίδης: Όχι, στους οικείους τους σίγουρα όχι, αλλά σε αυτούς που δεν τους ήξεραν πραγματικά αλλά έμαθαν να ζουν με τα τραγούδια τους νομίζω ότι το κενό δεν αναπληρώνεται αλλά καλύπτεται με κάποιον τρόπο. Έτσι κι αλλιώς οι άνθρωποι φεύγουν μονάχα άμα τους ξεχνάς.
Music Corner: Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Μίλτος Πασχαλίδης: Το έχουν πει και πιο σπουδαίοι από εμένα… Όταν κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει, σκάει στα γέλια οπότε δεν έχω σχέδια! Αισιοδοξώ να περνάμε όσο πιο καλά γίνεται εμείς και ο κόσμος στις βραδιές που μόλις σήμερα ξεκινάνε, να μπορούμε να προάγουμε το τραγούδι και να το υπερασπιζόμαστε, να συγκινούμε και να συγκινούμαστε…!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…