Γράφει η Τζίνα Παπαμιχαήλ

Οι μέρες πλησιάζουν που ο μεγάλος καλλιτέχνης Nick Cave διάλεξε τη χώρα μας ως προτελευταίο σταθμό της περιοδείας του και η χαρά μας δεν περιγράφεται. Άλλωστε με το σχεδόν απρόσμενα γρήγορο sold out αποδεικνύεται τρανά το γεγονός της αγάπης μας προς το πρόσωπό του. Είμαι λοιπόν κι εγώ μια από τις φανατικές υστεροχρονισμένες θαυμάστριες του που τον γουστάρει, όχι μόνο για τη μουσική του, αλλά για το ό,τι ξυπνάει στο υποσυνειδητό μου, για όλη την Τέχνη που περικλείει μέσα του.

Κυρίως όμως για την ποίησή του, τόσο έντονη, τόσο περιγραφικά συναισθηματική, ταξιδιάρα,  άυλη, χαοτική, παθιασμένη, άλογη πολλές φορές, καθαρή και βρώμικη μαζί. Δεν έχω αποφασίσει αν είναι η μουσική του που συνοδεύει την ποίησή του που μου αρέσει περισσότερο ή αν η ποίηση του που συνοδεύει την μουσική του. Δεν έχει σημασία… και τα δυο μαζί θα απαντούσαν οι περισσότεροι. Ένα είναι το γεγονός: Πως είναι όλα μικρά αριστουργήματα. Διαβάζοντας λοιπόν  και ακούγοντας τα έργα του, τους δίσκους του, στο πέρασμα των δεκαετιών, η αναγέννησή του, οι μικροί θάνατοι, αλλά και οι σημαντικοί αποχωρισμοί, όπως αυτός ο αναπάντεχος του γιού του λίγα χρόνια πριν, λες και το «Weeping song» δεν ήταν παρά μια προφητεία της ύστερης ζωής του, με έκαναν να τον ψάξω ακόμα περισσότερο ως καλλιτέχνη, να κοιτάξω στις συνεργασίες του και στους ανθρώπους που τον περιστοιχίζουν – που δεν είναι και λίγοι, εδώ που τα λέμε. Είναι ένας καλλιτέχνης που μοιράστηκε τη σκηνή με πολλούς άλλους καλλιτέχνες, αλλά και καλλιτέχνιδες. Και δε θα σταματήσω να επαναλαμβάνω την λέξη καλλιτέχνης. Α, και σας παρακαλώ μην τον κοροϊδεύετε που έχει πια γεράσει και βάφει το μαλλάκι μαύρο… Τη νεότητα δεν την αποχωρίζεται κανείς εύκολα, ειδικά αν δεν την έχει ξεπεράσει και ψυχικά ποτέ.

nick_cave_001

Αυτό εδώ όμως είναι ένα αφιέρωμα στον Cave και την καλλιτεχνική του σχέση με τη γυναίκα. Μιλώντας για την αγάπη και τη μελαγχολική της πλευρά πως θα μπορούσε να λείπει το άλλο μισό άραγε… Έχει γράψει ελεγείες για τον έρωτα, για τη μοναδική εκείνη γυναίκα που του γέννησε τόσα συναισθήματα: From her to Eternity, Deanne, Lie down here & be my girl, I am gonna kill that woman, no pussy blues, κτλ. Ένα πλήθος τραγουδιών μεγάλο μέρος των οποίων είναι αφιερωμένα αλλά και εμπνευσμένα από γυναίκες, μυστήριες, απόμακρες, λαβωμένες, ερωμένες, προδομένες, πόρνες, φαντάσματα, νεκρές, ανύπαρκτες… Μικρές ιστορίες, περιγραφές σχέσεων ευκαιριακών, αλλά και πιο ιδιαίτερων που έχουν αφήσει τα σημάδια τους βαθιά, ξεπηδούν μέσα από βίαιους ήχους, έντονους αλλά και πολλές φορές ρομαντικούς και μελαγχολικούς συνάμα. Όλες είναι μια ιχνογραφία των ανείπωτων συναισθημάτων του, πολλές φορές ανορθόδοξα ανέκφραστων.

Θα έχετε προσέξει μάλιστα ακόμα πως σε πολλά από τα video clip του το background είναι στριπτιζάδικα, όπως για παράδειγμα στο Do you love me ή διάφορα random cabaret, βλέπε το More News From Nowhere ή ακόμα και μπουρδέλο, όπως στο Jubilee Street. Οι γυναίκες σε δεύτερο πλάνο, με μια σεξουαλικότητα που γίνεται έμπνευση, ώστε να συνεχίσουν οι στίχοι να τρέχουν, τα τραγούδια να λέγονται κι ο εγκλωβισμός στον σκοτεινό ερωτισμό να γίνεται ηθελημένος εγκλωβισμός. Όλα όμως περιγράφουν έναν αδιέξοδο έρωτα, ίσως και έναν έρωτα ιδιόμορφο που κινείται σε έναν υπόκοσμο με γυναίκες που φλερτάρουν επικίνδυνα μαζί του. Μάλιστα το video clip του Do you love me είναι γυρισμένο στη Βραζιλία, την περίοδο που ζούσε εκεί με την τότε γυναίκα του, Vivian Carneiro, με την οποία απέκτησε ένα γιο που σήμερα είναι 23 ετών. Ο ίδιος σε μια συνέντευξη του λέει: «Κάναμε το video clip από το “Do you love me” στο Σάο Πάολο. Τραβήξαμε από το δρόμο στην κυριολεξία διάφορους τύπους- τραβεστί, πουτάνες, και τους πήγαμε σε ένα sex club όπου αρχίζαμε να παίζουμε και να γυρνάμε το κομμάτι, ενώ οι ίδιοι δεν είχαν ιδέα τι στον πού…… μουσική έπαιζα και τίποτα για μένα. Έτσι ντύθηκα σαν ένας τραγουδιάρης της νύχτας κι άρχιζα να το τραγουδάω έτσι χύμα μπροστά τους». Τρομερό αν σκεφτεί κανείς ότι είναι ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια που έχει γράψει ποτέ. Το video αφήνει μια αισθητική φτηνού έρωτα μέσα από το μεγαλείου του συναισθήματος του απόλυτου έρωτα. Η παρακμή που γεννάει την Τέχνη.

Στην αυτό-βιογραφική νουβέλα ο «Θάνατος του Bunny Munro», ο χαρακτήρας που έχει φτιάξει, ο Bunny Munro, είναι ένας εμμονικός τύπος με το σεξ που το πάθος του για τις γυναίκες και το random πήδημα με αποτέλεσμα αυτή η «αρρώστια» του να καταστρέφει στην κυριολεξία την οικογένεια του και ειδικά τη σύζυγό του που οδηγείται από την κατάθλιψη τελικά στην αυτοκτονία.

Αντιλαμβάνεται κανείς, λοιπόν, την ιδιαίτερη σχέση που τρέφει στο ασυνείδητό του με το γυναικείο φύλο.

Σε κάποια τηλεοπτική συνέντευξη του στην Αμερική, με παρουσιαστή τον κωμικό Marc Maron, είχε πει πως έχει αδυναμία «σε ένα ιδαίτερο είδος γυναικών» προφανώς εννοώντας την γοητεία του των γυναικών εκτός «ορίων» και κοινωνικών προτύπων. «Έχω μια πολύ περιέργη γενικά σχέση με τις γυναίκες γύρω από τη μουσική μου. Μερικοί φαίνεται να το καταλαβαίνουν άλλοι πάλι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να υπάρχει κάποια σχετική απαγόρευση». Για έναν λόγο που ίσως εγώ προσωπικά δεν έχω καταλάβει, έχει δεχτεί κριτική για το πως χειρίζεται το θέμα της γυναίκας μέσα από την Τέχνη του. Σε ένα άλλο δημοσίευμα στο Vulture o ίδιος απάντησε πως το σίγουρο είναι πως δεν είναι μισογύνης. «Θεωρώ πως έχω κάνει θαύματα στο φεμινιστικό κίνημα. Έχω δεχτεί πολύ κριτική αλλά όσο με αφορά ασχολούμαι περισσότερο στο τι συμβαίνει στο μυαλό ενός άνδρα καθώς έχω το δικαίωμα να μιλήσω γι αυτό, καθώς είμαι ο ίδιος άνδρας».

nick_cave_002

Παρακολουθώντας, λοιπόν, τις συνεργασίες του, αλλά και τις γυναίκες που περάσαν από κοντά του, αναρωτιέται κανείς πως συνδέεται άραγε η μορφή της PJ Harvey, της Lydia Lunch με αυτή της Kylie Minogue και της κρυφής φαντασίωσής του με την Αvril Lavigne. Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο του θα έχει καταλάβει την εμμονή του με το attitude, αλλά και τα οπίσθια της Avril Lavigne. Ω ναι.. εκθειάζοντας παράλληλα και τα οπίσθια της Kylie, ζητώντας βεβαίως στον πρόλογο του βιβλίου του προκαταβολικά συγγνώμη και από τις δυο…

Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι όλες αυτές οι γυναίκες που έχουν περάσει από δίπλα του και μοιράστηκε μαζί τους τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Κάποιες από αυτές ήταν επίσημες ερωμένες του κάποιες όχι, ίσως περιπέτειες, ίσως και απλά συνεργασίες.

Anita Lane – Birthday Party

O Cave είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα του που τον μύησε στο μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας και που τον έχασε σε τροχαίο στα 19, σε μια κρίσιμη για εκείνον, στιγμή της ζώης του. Λίγα χρόνια αργότερα έφτιαξε τους Birthday Party ενώ ήδη πιο πριν έπαιζε σε διάφορα μέρη της Αυστραλίας με την μπάντα του κάτω από το όνομα The boys next door. Το 1980, μετακομισε στο Λονδίνο και αργότερα στο δυτικό Βερολίνο. Μούσα του εκείνη την εποχή και κοπέλα του ήταν η Anita Lane την οποία γνώρισε το 1977. Η Lane, φαίνεται πως ασκούσε μεγάλη επιρροή πάνω του. Mαζί έγραψαν το τραγούδι “Dead Song”, που συμπεριλήφθηκε στο ντεμπούτο άλμπουμ της νέας μπάντας με τίτλο Prayers on Fire (1981).

anita_lane_nick_cave_001

Στο δεύτερο άλμπουμ με τίτλο Junkyard (1982) η Lane και o Cave έγραψαν μαζί δυο κομμάτια το “Dead Joe” Και το “Kiss me back”.
H Anita Lane αργότερα έγινε και μέλος των Bad Seeds με Adamson, Cave, Harvey, Blixa Bargeld και Hugo Race. Επίσης κάποιοι στίχοι από το τραγούδι “From Her to Eternity” ήταν δικοί της. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε την μπάντα. Αργότερα βέβαια έγραψε μαζί με τον Bargeld από τους (Einsturzende Neubauten) το τραγούδι “Stranger than Kindness” για το άλμπουμ Your Funeral…My trial (1986).

Lydia Lunch – Birthday Party

Πάνω κάτω την ίδια εποχή to 1987 η αντι-εμπορική αμερικανίδα καλλιτέχνης Lydia Lunch η οποία πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη περσόνα, συγγραφέα, ποιήτρια, μουσικό, αρκετά αντικομφορμίστρια και μια από τις ηγετικές μορφές που ενέπνευσαν αργότερα τη μουσική noise και του No wave, εξέδωσε ένα άλμπουμ κόνσεπτ το Honeymoon Red, το οποίο μεταφράστηκε σα συνεργασία ανάμεσα στην ίδια και τους Birthday Party. Μαζί με τον Cave ηχογράφησαν το “Done Dun” το οποίο βρίσκεται στο συγκεκριμένο άλμπουμ.

Αν και συνεργάστηκαν σε αρκετά πρότζεκτ εκείνη την περίοδο, οι δυο τους δεν τα πήγαν και πολύ καλά. O ίδιος την έχει κατηγορήσει για προβοκατόρισα του Punk. Η ίδια είχε πει τα εξής τότε για τον Nick: «O Nick Cave τον οποίο σέβομαι απίστευτα σαν έναν από τους πιο σπουδαίους στιχουργούς που έχει να αναεδείξει η ροκ, δεν με κατάλαβε και δεν με έμαθε ποτέ. Ούτε ως γυναίκα, ούτε ως καλλιτέχνη, ούτε ως άτομο εν γένει. Είναι απλό: ή με καταλαβαίνεις και με δέχεσαι ή δε με καταλαβαίνεις, και η αλήθεια είναι πως δε με κατάλαβε ποτέ. Δεν εχω κατάλαβει αν ο λόγος ήταν η αρχή της ευχαρίστησης. Δηλαδή εγώ ήμουν μέσα στη λαιμαργία και στο να παίρνω ευχαρίστηση όχι όμως από τεχνητές ουσίες, αλλά από το σεξ».

lydia_lunch_nick_cave_001

Kylie Minogue – Nick Cave and the Bad Seeds

Προχωρώντας στη δεκαετία του 90 ο Cave δοκιμάζει μια ιδιάζουσα συνεργασία με την pop τραγουδίστρια Kylie Minogue, με την οποία θα πει το πασίγνωστο ντουέτο “Where the wild roses Grow”, το οποίο αποτελεί το πέμπτο κομμάτι του ένατου κιόλας δίσκου των Bad Seeds του δίσκου Murder Ballads (1996). Το συγκεκριμένο κομμάτι το εμπνεύστηκε αφού είχε ακούσει το παραδοσιακό τραγούδι “Down in the Willow Garden“, ένα παραμύθι για έναν άντρα που φλέρταρε μια γυναίκα και στη συνέχεια την σκότωσε καθώς είχαν βγει για βόλτα.

Ο ίδιος ο Cave είχε δηλώσει εμμονικός με την Kylie και ότι χρόνια πριν ήθελε να της γράψει ένα τραγούδι, οπότε όπως κάποτε είχε δηλώσει στο Molly Merdum: «Όταν έγραψα αυτό το τραγούδι, που είναι ένας διάλογος ανάμεσα στον δολοφόνο και στο θύμα του σκέφτηκα πως αυτό ήταν το ιδανικό τραγούδι για να τραγουδήσει η Kylie. Tης έστειλα λοιπόν το κομμάτι και την επόμενη μέρα μου απάντησε ευθύς αμέσως».

kylie_minogue_nick_cave_001

Αν και επίσημα δεν έχουν πει ποτέ ότι ήταν ζευγάρι, είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι η σχέση τους ήταν κάτι παραπάνω από απλή συνεργασία. Το 1995 το τραγούδι έφτασε στο νούμερο 11 στα UK charts. H σχέση τους πάντως φάνηκε πως κράτησε μέσα στον χρόνο, αφού η Kylie, εμφανίζεται στην ταινία του 20000 days on Earth. Οι δυο τους δηλώνουν φίλοι αλλά όπως είπαμε τα οπίσθια της τραγουδίστριας δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη σκέψη του ήρωα του βιβλίου του Harvey –Nick Cave and the Bad Seeds

Nick Cave & PJ Harvey

O Nick Cave και η PJ Harvey ήταν καταρχήν ζευγάρι και μετά ντουέτο. H σχέση τους κράτησε λίγο, αλλά ήταν ιδιαίτερα δυνατή. Μάλιστα ο χωρισμός τους στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, του στοίχισε τόσο πολύ του Cave που σχεδόν «έκλεισε» όλα του τα συναισθήματα στο δίσκο του The Boatmans Call (1997). Eνας από τους πιο ενδιαφέροντες και όμορφους δίσκους του Nick Cave με μεγάλες επιτυχίες μέσα.

pj_harvey_nick_cave_001

O Cave δεν εκρυψε τον έρωτά του για την τραγουδίστρια κι ούτε και το γεγονός ότι υπέφερε έπειτα από τον χωρισμό τους. Όλος αυτός ο πόνος έγινε δημιουργία και γέμισε ένα δίσκο με μπαλάντες – αριστουργήματα.

Το συγκεκριμένο δίσκο τον έχει σχολιάσει ο μεγάλος σκηνοθέτης Wim Wenders. Μετά από δύο χρόνια το ζευγάρι επανενώθηκε στο London’s Palace Theater όπου τραγούδησαν μαζί το ερωτικό “Henry Lee”.

Τα τελευταία χρόνια…

Λίγα χρόνια αργότερα θα γνωρίσει τη γυναίκα του Susie Bick, το μοντέλο που δεν της έγραψε τραγούδια, μοιράστηκε όμως τη ζωή του μαζί της και την έβαλε να διακοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου του, Push the sky away (2013).


Άλλες συνεργασίες με γυναίκες στο παρελθόν είναι το 2004 με τη Marianne Faithful στο δίσκο της Before the Poison, όπου έγραψε τρία τραγούδια και έκανε την παραγωγή με τους Bad Seeds και αργότερα το 2008 συμμετείχε με το “The Crane Wife” στο άλμπουμ της Easy Come, Easy Go. Επίσης το 2010 ξεκίνησε μια σειρά από ντουέτα με την Debbie Harry των Blondie αφορμή το The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project.

Πάντως γεγονός είναι πως εκτός από τους στίχους και τις συνθέσεις που βασίζονται σε πραγματικούς έρωτες και πάθη του ιδίου, εμφανίζεται να μοιράζεται και με τις γυναίκες της ζωής του και με το γυναικείο φύλο εν γένει, την τέχνη του. Δεν τις χρησιμοποιεί όπως άλλοι καλλιτέχνες, δεν τις ξεφτιλίζει, δεν τις υποτιμά. Αντίθετα αποτελούν μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του και φροντίζει να τις συμπεριλάβει στην καλλιτεχνική του δημιουργία. Αυτό κάθε τι άλλο από εγωιστικό ή ναρκισσιστικό μπορεί να είναι και αναδυκνύει την ευαισθησία ενός καλλιτέχνη, ο οποίος δεν ντρέπεται να εκφράσει το συναίσθημά του και αν και περιγράφει με την ποίησή του την ανδρική οπτική, ορισμένες από τις πιο φανατικές του θαυμάστριες είναι γυναίκες…

*** Ο Nick Cave θα δώσει συναυλία τη Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, στο Γήπεδο Tae Kwon Do στο Φάληρο. Η συναυλία είναι ήδη sold out…

Πηγές:
http://www.vulture.com/2010/12/nick_cave_grinderman_interview.html
http://www.nme.com/news/music/nick-cave-23-1261150
https://www.thefreelibrary.com/From+glamour+puss+to+Rag+Doll.-a061088111
http://www.brasilwire.com/nick-cave-in-brasil/
http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2730448/It-reunion-wanted-Nick-Cave-Kylie-Minogue-reunite-new-film-decade-famous-duet-Where-The-Wild-Roses-Grow.html

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here