«Δε βρίσκω άλλη αξία πλέον σε αυτό το πέρασμα, εκτός από το να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε…».

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Δημήτρης Λαντζούνης

Ο Νίκος Ζιώγαλας είναι από τους καλλιτέχνες και ανθρώπους, για τους οποίους πλέον δε χρειάζονται συστάσεις. Μετά από σχεδόν 30 χρόνια στο χώρο της ελληνικής δισκογραφίας και των ελληνικών μουσικών σκηνών, μας έχει χαρίσει τραγούδια που πλέον οι παλιότεροι αποκαλούν «κλασικά», ενώ οι νεότεροι δε διστάζουν να τα ακούσουν, να τα σιγοτραγουδήσουν και να τα κάνουν κομμάτι της ζωής τους.

Ενώ η «Βασιλική» είναι μέχρι σήμερα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της παρέας, το «Σα σταρ του σινεμά» παραμένει από τα κλασικά άσματα σε περιπτώσεις ερωτικών αδιεξόδων και το «Πάρε με απόψε πάρε με» συνοδεύει ακόμα τις λαϊκές βραδιές μας. Φυσικά αυτό είναι ένα μόνο δείγμα τραγουδιών του Νίκου Ζιώγαλα, τα οποία, μετά από χρόνια, συστήνουν ένα κομμάτι της διασκέδασής μας ή αποτελούν μια διέξοδο έκφρασης.

ziogalas_interview_2014_10_014

Με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Ρυθμός Stage με τους Λάκη Παπαδόπουλο και Γιάννη Γιοκαρίνη, 1 και 8 Νοεμβρίου 2014, αλλά και τη νέα δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζει μαζί με φίλους και ξεχωριστούς καλλιτέχνες, ο Νίκος Ζιώγαλας μιλάει στο MusicCorner, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, για τη μουσική πραγματικότητα, την υπομονή και την επιμονή στη ζωή και το χαμόγελο, τους ρυθμούς της σύγχρονης εποχής, τα τραγούδια και τους ανθρώπους πίσω από αυτά.

Η συνέντευξη έγινε στο αγαπημένο μας cafe στο Χαλάνδρι «Life»

Music Corner: Από το 2009 που κυκλοφόρησε η τελευταία επίσημη δισκογραφική σας δουλειά με τίτλο «Πέφτω ψηλά», ετοιμάζετε κάτι καινούργιο, στιχουργικά ή συνθετικά;
Νίκος Ζιώγαλας:
Δεν ετοιμάζω καινούργια τραγούδια, αλλά ετοιμάζω έναν δίσκο με επανεκτελέσεις παλιών τραγουδιών. Πολλά από αυτά συμπεριλαμβάνονται και στο «Πέφτω ψηλά», αλλά αυτή τη φορά θα ακουστούν από άλλους ερμηνευτές, όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Γιάννης Χαρούλης, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, οι On the Road και κάποιοι ακόμη.

Music Corner: Τους ερμηνευτές των επανεκτελέσεων τους επιλέξατε εσείς; Κι αν ναι, με ποια κριτήρια;
Νίκος Ζιώγαλας:
Εγώ τους επέλεξα. Κριτήριο είναι πάντα το τραγούδι και σε ποια φωνή αυτό πηγαίνει. Δεν κάνω ένα δίσκο με τους φίλους μου δηλαδή. Δεν έχω ξανακάνει κάτι τέτοιο και λέω να το δοκιμάσω! Ο δίσκος αυτός δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα κυκλοφορήσει, αλλά ήδη είμαστε στις διαδικασίες ολοκλήρωσής του. Σίγουρα θα έχει μια γκάμα τραγουδιών από την πρώτη μου επαφή με τη μουσική μέχρι σήμερα.

ziogalas_interview_2014_10_001

Music Corner: Η αλήθεια είναι ότι έχετε ζήσει τα «χρυσά χρόνια» της δισκογραφίας…
Νίκος Ζιώγαλας:
Βέβαια. Έχω ζήσει την εποχή που το βινύλιο ήταν πλέον γεγονός. Θυμάμαι μάλιστα όταν βγήκε το πρώτο μου βινύλιο. Ο παραγωγός με έβαλε σε ένα δωμάτιο και μου είπε «Κάτσε να το απολαύσεις». Έτσι έμεινα μόνος μου και είχα συγκινηθεί πολύ ακούγοντάς το, γιατί ήταν πόθος πολλών ετών.

Music Corner: Πιστεύετε ότι αυτά τα χρόνια της δισκογραφίας ξαναγυρνάνε; Το βινύλιο, για παράδειγμα, αντιστέκεται μετά από τόσα χρόνια…
Νίκος Ζιώγαλας:
Νομίζω ότι το βινύλιο επιβιώνει μόνο ως τιμητής του retro. Πιστεύω ότι τα πράγματα πλέον εξελίσσονται ανάλογα με την τεχνολογία. Δε νομίζω ότι θα επανέλθει μια πρότερη κατάσταση και, μάλλον, δεν υπάρχει λόγος.

Music Corner: Ποιες νομίζετε ότι είναι οι επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης για τη μουσική;
Νίκος Ζιώγαλας:
Η μουσική υπάρχει. Δεν έχει να κάνει με τα μέσα που χρησιμοποιούνται. Παίρνεις μια κιθάρα και παίζεις μουσική, αυτό δεν μπορεί να σου το ακυρώσει κανείς. Όπως βλέπεις, έχουν αυξηθεί πολύ τα live. Η ουσία της επομένως δεν επηρεάζεται, μόνο τα μέσα αλλάζουν.

Music Corner: Το μέσο έχει σημασία για εσάς;
Νίκος Ζιώγαλας:
Δε νομίζω. Σίγουρα εισπράτταμε χρήματα από την κυκλοφορία των CD, αλλά πλέον παίρνουμε κάποια χρήματα από τα live και τα πνευματικά δικαιώματα. Έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή στη μουσική, μπορείς να τον πεις επαγγελματία. Σήμερα, ακόμα και μορφωμένοι άνθρωποι, δεν μπορούν να καταλάβουν τη δουλειά των δημιουργών. Προχθές είχα πάει σε έναν οδοντίατρο και, αφού πλήρωσα 50 ευρώ, μου είπε πως δεν πιστεύει πως είναι σωστό να παίρνουμε πνευματικά δικαιώματα. Του είπα κι εγώ να μου δώσει τα 50 ευρώ πίσω και να του δίνω κι εγώ τη μουσική μου τσάμπα! Η μουσική είναι επάγγελμα, προσανατολίζεσαι σ’ αυτή, αγοράζεις όργανα, μηχανήματα, αγωνιάς μέχρι να γράψεις ένα τραγούδι. Αν αυτό δεν είναι δουλειά, τότε τι είναι;

Music Corner: Πώς σας φαίνεται επομένως που νέοι καλλιτέχνες παίζουν μουσική χωρίς χρηματική αμοιβή;
Νίκος Ζιώγαλας:
Κάθε εποχή έχει τις δικές της δυσκολίες. Για να κάνω τον πρώτο μου δίσκο περίμενα δέκα χρόνια. Σήμερα δεν υπάρχει υπομονή. Μακάρι όλοι αυτοί οι δίσκοι που βγαίνουν σήμερα να έχουν δυνατά τραγούδια, που έχουν κάτι να πουν. Εγώ αυτό περιμένω από τα νέα παιδιά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Σημασία έχει το πάθος σου για αυτό που κάνεις και κατά πόσο οι γύρω σου συμφωνούν ότι κάτι κάνεις. Αυτή είναι η ουσία σε οτιδήποτε.

ziogalas_interview_2014_10_002

Music Corner: Τι είναι αυτό που σας συνδέει με παλαιότερους και νεότερους καλλιτέχνες;
Νίκος Ζιώγαλας: Όταν ξεκινάς να ακούς από δημοτικά μέχρι σύγχρονα τραγούδια, συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άλλοι πριν από σένα που έχουν γράψει υπέροχα τραγούδια. Φυσικά μιλάμε για ιλιγγιώδη αριθμό. Το θέμα από εκεί και πέρα είναι αν πιστεύεις ότι μπορείς με έναν δικό σου τρόπο να τραγουδήσεις στην εποχή σου και η μουσική σου να αφορά τον κόσμο. Αυτό ισχύει σε οποιαδήποτε δημιουργική δουλειά. Η απουσία δημιουργικότητας είναι κάτι που δεν το εύχομαι ούτε στον εχθρό μου. Θυμάμαι όταν δούλευα ως μπάρμαν, περιμένοντας τον πρώτο μου δίσκο, μαζί με άλλα παιδιά που ήθελαν να γίνουν τραγουδιστές ή ηθοποιοί, και μου έλεγαν ότι χάνουν τον καιρό τους δουλεύοντας. Η δουλειά που κάνει κανείς τώρα είναι δυνατό κομμάτι της ζωής του και πρέπει να το προσεγγίζει ως τέτοιο, ακόμα κι αν στην πορεία αλλάξει επάγγελμα. Δεν υπάρχουν χαμένες στιγμές. Ακόμα κι αν δε προσεγγίζεις το στόχο σου ευθέως, θα τον προσεγγίσεις στη συνέχεια με άλλους τρόπους που θα βρεις εσύ ο ίδιος. Δε μου αρέσει καθόλου η γκρίνια.

Όσον αφορά όμως στην οικονομική κρίση που περνάμε τώρα, ομολογώ ότι είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος. Επειδή θυμάμαι ότι και στην εποχή μου υπήρχαν ανάλογες δυσκολίες, πλέον λέω ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και δε μπορεί κανείς να μας εγγυηθεί το αύριο, όσο κι αν προσπαθούμε να γαντζωθούμε από το δημόσιο, το κράτος και άλλες σταθερές που έχουμε επινοήσει. Όχι, είμαστε ριγμένοι μόνοι σε αυτόν τον κόσμο και οφείλουμε να βρούμε την άκρη. Εξάλλου μια ζωή χωρίς δυσκολίες, δε θα μπορούσα να τη φανταστώ. Μακάρι όμως ο κόσμος κάποτε να επικεντρωθεί στα θετικά. Σήμερα τα αρνητικά συναισθήματα και οι αρνητικές ειδήσεις έχουν πάρει τα πάνω τους, οι άνθρωποι γκρινιάζουν συνεχώς για τους άλλους και για τη ζωή τους.

Εν ολίγοις είμαστε μπλεγμένοι σε μια ιστορία και πρέπει να βρούμε εμείς τον τρόπο να φύγουμε όσο πιο ήσυχοι γίνεται στην ψυχή και τη συνείδησή μας. Δε βρίσκω άλλη αξία πλέον σε αυτό το πέρασμα, εκτός από το να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε…

Music Corner: Είπατε ότι μας φταίνε συνεχώς οι άλλοι. Εσείς πού το ρίχνετε αυτό το φταίξιμο στην καθημερινότητά σας;
Νίκος Ζιώγαλας:
Ρίχνω το φταίξιμο στον εαυτό μου παραπάνω από ότι θα έπρεπε. Σπάνια μου φταίνε οι άλλοι τελικά. Αντιθέτως, στη ζωή μου συναντώ πολύ ωραίους ανθρώπους. Σπάνια να βρω κάποιον τόσο στραβό, που να θέλει να μου βάλει τρικλοποδιά. Μόνο από λάθος μπορεί να με στεναχωρήσανε. Το πιστεύω πως τα περισσότερα σφάλματα γίνονται από άγνοια.

Music Corner: Για αυτό το απρόσωπο φταίξιμο που έχουμε γύρω μας, στο κράτος για παράδειγμα, τι έχετε να πείτε;
Νίκος Ζιώγαλας:
Αυτό που λέμε απρόσωπο δημιουργείται από εμάς. Δεν είναι κάτι μακρινό. Ξεκινά από τη δική μας στάση και τις δικές μας προσδοκίες από τη ζωή. Αν, για παράδειγμα, δεν έχεις δουλέψει ποτέ στη ζωή σου και περιμένεις να κάνεις πράγματα απίθανα, έχεις πρόβλημα. Δε σου φταίνε οι άλλοι.

ziogalas_interview_2014_10_008

Music Corner: Θα λέγατε ότι δεν υπάρχει υπομονή και επιμονή πλέον;
Νίκος Ζιώγαλας:
Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα βιβλίο στην κόρη μου που λέει: «Υπομονή. Η βιασύνη σκοτώνει». Παλιά υπήρχαν σίγουρα πιο χαλαροί ρυθμοί. Σήμερα τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα. Από τη μια μπορεί να είναι καλό αυτό. Από την άλλη, αν δεν είσαι έτοιμος, αν δεν έχεις δουλέψει, θα φας τα μούτρα σου και θα συνεχίζεις να τα τρως. Όπως λέει και το φοβερό ρεμπέτικο κομμάτι «σα γλιστρώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι, βάζω μπρος τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι». Αν δεν κάνεις εσύ ο ίδιος την κίνηση να σηκωθείς, ίσως σε σηκώσουν μια, δυο ή τρεις φορές, αλλά πρέπει να σηκώνεσαι μόνος σου μετά.

Music Corner: Τι θα λέγατε επομένως ότι λείπει περισσότερο από τον κόσμο σήμερα;
Νίκος Ζιώγαλας:
Το ένα στοιχείο είναι σαφώς η υπομονή και το άλλο η δουλειά. Δυστυχώς ή ευτυχώς δε μας δίνεται τίποτα απλόχερα. Όταν ήμουν μικρός και ανυποψίαστος για το τι είναι όλα αυτά με τα οποία έμπλεξα, περίμενα χρόνια χωρίς να προκύπτει τίποτα από μόνο του. Άρχισα λοιπόν να δουλεύω, να διαβάζω, να μελετάω άλλους μουσικούς. Χρειάζεται δουλειά.

Music Corner: Και για τους ανθρώπους που όντως δουλεύουν σκληρά, είτε πνευματικά είτε χειρωνακτικά, αλλά δεν αμείβονται όσο τους αξίζει, τι έχετε να πείτε;
Νίκος Ζιώγαλας:
Φυσικά υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι. Αυτό ανάγεται σε ένα ευρύτερο δίκιο που μάλλον πρέπει να το λύσει το σύμπαν, δεν ξέρω. Γιατί πονάμε, γιατί υποφέρουμε; Γιατί είμαστε έτσι πλασμένοι. Πονάει η ψυχή, πονάει το σώμα μας κι ύστερα αναρωτιόμαστε πού πάνε όλα αυτά. Έχουμε πάρα πολλά θέματα να λύσουμε και, δυστυχώς, το ανθρώπινο σώμα δεν αντέχει πολλά χτυπήματα. Όσον αφορά στο καθαρά βιοποριστικό κομμάτι της δουλειάς, εγώ θα πρότεινα να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και να μην παραπονιόμαστε. Πολλές φορές, υπερασπιζόμενοι το δίκιο μας, περιοριζόμαστε πάρα πολύ. Κάθε αδικία που βλέπουμε γύρω μας πρέπει σίγουρα να την καταγγέλλουμε. Παρόλα αυτά, ακριβώς επειδή φοβόμαστε, έχουμε την τάση να μπαίνουμε σε ένα κοπάδι, του οποίου ο αρχηγός υπόσχεται. Ψάχνουμε συνεχώς την ησυχία μας. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Η απόδειξη είναι οι τόσες χιλιάδες Ελλήνων που τα τελευταία χρόνια έκαναν τα πάντα να μπουν στο δημόσιο, να βάλουν τα παιδιά ή τους συγγενείς τους, μέχρι που αυτό το δημόσιο φούσκωσε τόσο κάποια στιγμή που τους ξερνάει πια. Εγώ δεν είχα ποτέ σχέση με αυτήν την κατάσταση. Ήμουν πάντα στο ρίσκο. Έτσι ήταν η δουλειά μου και εγώ τη διάλεξα.

Music Corner: Σκεφτήκατε ποτέ να εγκαταλείψετε τη μουσική;
Νίκος Ζιώγαλας:
Βέβαια το σκέφτηκα. Είχα φτάσει 30 χρονών κι ακόμα δεν είχα βγάλει δίσκο, δεν είχα τίποτα. Μόλις έκανα την ερώτηση στον εαυτό μου «Και τώρα, φίλε, τι θα κάνεις;», ξεπήδησε η απάντηση αβίαστα από μέσα μου: «Ή κάνεις αυτό ή πεθαίνεις». Τόσο απόλυτα. Έτσι έβγαλα κάποια χρήματα και πέρασα καλά. Ποτέ μου όμως δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που οργάνωσαν έτσι τη ζωή τους, ώστε να καταναλώνουν όλο και περισσότερα, να χτίζουν σπίτια και εξοχικά, να αγοράζουν αυτοκίνητα. Αυτή η υποτιθέμενη ευημερία αναιρείται τώρα.

ziogalas_interview_2014_10_011

Music Corner: Όντας καλλιτέχνης, με ευρύ μάλιστα ηλικιακό κοινό, πιστεύετε ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να επηρεάζετε τον κόσμο; Κι αν ναι, ποιος είναι αυτός ο τρόπος;
Νίκος Ζιώγαλας:
Πιστεύω ότι πρέπει κανείς να επηρεάζει τους ανθρώπους με τη στάση του μέσα στη ζωή, με το να έχεις το θάρρος να καταγγέλλεις το άδικο που βλέπεις, κι ας ξέρεις ότι μπορεί να μπλέξεις μετά. Δυστυχώς δεν είναι απαραίτητο να είσαι καλός άνθρωπος για να γράφεις ωραία τραγούδια.

Music Corner: Νέα παιδιά ακούνε σήμερα για πρώτη φορά τα τραγούδια σας, όπως το «Σαν σταρ του σινεμά» ή τη «Βασιλική», και τα λατρεύουν και τα κάνουν δικά τους. Πώς νιώθετε για αυτό;
Νίκος Ζιώγαλας:
Αυτό δε θα μπορούσα να το φανταστώ ούτε κατά διάνοια, όταν έγραφα αυτά τα κομμάτια. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι, ούτε να ξέρεις τι θα γίνει μετά από 30 χρόνια όταν κάνεις κάτι. Επειδή κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, κάποια τραγούδια θυμίζουν εκείνη την εποχή. Αν μπορέσουν να μπουν και στο σήμερα, τότε φταίει η δύναμη και η ενέργεια των τραγουδιών αυτών. Από την άλλη, τι να πουν και οι ανώνυμοι δημιουργοί των δημοτικών τραγουδιών! Πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψη μας αυτά, αν θέλουμε να δημιουργούμε νέα πράγματα. Στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση, αλλά μπορείς πάντα να πεις κάτι με ένα δικό σου, μοναδικό τρόπο. Αν είναι να κρατήσει κάτι, θα κρατήσει, θα βρει τρόπο να μπει στις καρδιές των ανθρώπων και να τους αφορά.

Music Corner: Ποια είναι η άποψή σας για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις νέες τεχνολογίες; Ιδιαίτερα στο πρώτο πεδίο δε σας βλέπουμε πολύ δραστήριο…
Νίκος Ζιώγαλας:
Αν σκεφτείς ότι μεγάλωσα και διαμορφώθηκα σε ένα χωριό που δεν είχε ούτε ρεύμα, το γεγονός ότι έχω μάθει ένα πρόγραμμα για να φτιάχνω τα τραγούδια μου, είναι πολύ προωθημένο. Από την άλλη πλευρά, τα media πάσης φύσεως είναι σαν ένα στρόβιλο που γυρνά. Μέσα σ’ αυτόν λέγονται διάφορα με μεγάλη ελαφρότητα, δίνονται εύκολες λύσεις. Όσον αφορά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξ απαλών ονύχων τα αγγίζω κι αυτά. Είναι όμως μια κατάσταση. Το θέμα είναι η πραγματική επικοινωνία, όμως. Αν νομίζουμε ότι αυτά είναι η ζωή και οι φίλοι μας, ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα.

Music Corner: Πιστεύετε δηλαδή ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταλήγουν να είναι τρόπον τινά «αντικοινωνικά»;
Νίκος Ζιώγαλας:
Αντικοινωνικά και βλαβερά, θα έλεγα. Κάθε πράγμα στην υπερβολή του είναι έτσι. Πού πήγε το «μέτρον» για το οποίο κόπτονται όλοι οι Έλληνες σήμερα; Είμαι αρκετά επιφυλακτικός με τα μέσα αυτά, αλλά και ανοιχτός παράλληλα.

ziogalas_interview_2014_10_006

Music Corner: Αναφέρετε συχνά ιδέες – κλειδιά για το σήμερα, όπως είναι η δημοκρατία και η δικαιοσύνη. Αυτές οι λέξεις έχουν αντίκρισμα στην πραγματικότητα ή λειτουργούν απλά ως οδηγοί;
Νίκος Ζιώγαλας:
Αυτές οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους πλέον. Για παράδειγμα, δε σκεφτόμαστε πλέον τι εννοεί ο άλλος, όταν λέει «Σ’ αγαπώ»: «σ’αγαπώ και θέλω να σ’ αλλάξω, να είσαι όπως φαντάζομαι εγώ» ή «σ’ αγαπώ και θέλω να είσαι καλά, να προχωρήσεις και να βρεις τον εαυτό σου»; Αντίστοιχα, ποια είναι η έγνοια των πολιτικών; Απέδειξαν ότι είναι κενοί, άδειοι. Πού πήγαν τα λεφτά του κόσμου; Ξέρω ανθρώπους που δουλεύουν από τα 15 τους και ξαφνικά δε μπορούν να πάρουν σύνταξη. Όποιος διαχειρίζεται αυτά τα πράγματα, έχει μια ευθύνη γι’ αυτό.

Music Corner: Γιατί πιστεύετε πώς ο κόσμος δεν «εξοστρακίζει» τους πολιτικούς που ποτέ δε νοιάστηκαν;
Νίκος Ζιώγαλας:
Πολύς κόσμος είναι διαπλεκόμενος σε αυτήν την κατάσταση. Όταν ζητάς από κάποιον να σε βολέψει, δε μπορείς μετά να στραφείς εναντίον του, γιατί είναι ο ευεργέτης σου. Αν έχεις μάθει να ζητάς χάρες, θα είσαι υποχρεωμένος σε ανθρώπους που μπορούν να τις πραγματοποιήσουν. Ακόμα και τώρα ο κόσμος προσπαθεί να βρει κάποιον άλλον να του κάνει τις χάρες. Ψάχνει άλλα πρόσωπα, αλλά με την ίδια νοοτροπία.

ziogalas_interview_2014_10_016

Music Corner: Επιστρέφοντας στα μουσικά πράγματα, θέλετε να μας πείτε για τις εμφανίσεις που ετοιμάζετε στο Ρυθμός Stage, 1 και 8 Νοεμβρίου, με τον Λάκη Παπαδόπουλο και τον Γιάννη Γιοκαρίνη;
Νίκος Ζιώγαλας:
Ο Λάκης και ο Γιάννης είναι συνοδοιπόροι, ξεκινήσαμε μαζί. Με τον Λάκη είχαμε ξαναπαίξει μαζί το ’88 στο Κύτταρο. Με τον Γιάννη δεν είχε τύχει. Μετά από χρόνια παίξαμε μαζί φέτος για πρώτη φορά. Αισθάνομαι πολύ οικεία μαζί τους. Μου αρέσουν και γελάω πολύ. Όταν παίζουμε, χαζεύω πώς ο Λάκης ελίσσεται στο πάλκο και σκέφτομαι ότι θα ήθελα να έχω μια κάμερα, να τον τραβάω για να βλέπω πώς κάνει αυτά που κάνει. Είναι πολύ καλός τραγουδιστής, έχει γράψει καλά τραγούδια και έχει φοβερό χιούμορ. Ο Γιοκαρίνης είναι αυτός που είναι, με τα τραγούδια του, με το ανοιχτό του πνεύμα. Έχει παίξει πάρα πολλά είδη μουσικής και ξέρει πολλά γύρω από αυτά. Οι βραδιές στο Ρυθμό θα είναι μια υπενθύμιση από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα.

Music Corner: Εκτός από την κοινή αρχή, τι άλλο σας ενώνει με αυτούς τους δυο καλλιτέχνες;
Νίκος Ζιώγαλας:
Έχουμε αγαπήσει τα ίδια πράγματα. Θα λέγαμε ότι το όμοιο παρελθόν κάνει και όμοιες τις ψυχές. Άνθρωποι που έζησαν την ίδια εποχή και αγάπησαν τα ίδια πράγματα, έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Όσο κι αν εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τις καταβολές του καθενός, στην ουσία υπάρχει μια κοινή και καλή βάση συνεργασίας και χαράς.

Music Corner: Από όσο σας παρακολουθούμε, ξέρουμε ότι συμπράττετε με άλλες μουσικές μπάντες, όπως είναι οι On the Road, οι Greeklish Babylon και πολλοί άλλοι. Πώς νιώθετε κάθε φορά που μπαίνετε σε ένα νέο μουσικό σύνολο;
Νίκος Ζιώγαλας:
Η αλήθεια είναι ότι έχω μεγάλη γκάμα συνεργασιών. Από τη μια ήταν θέμα ανάγκης, αλλά από την άλλη μου έκανε καλό. Είναι χαρά μου να συνεργάζομαι με νέα παιδιά. Τους On the Road τους είδα μια φορά στη Θεσσαλονίκη. Άκουγα τη μουσική τους και νόμιζα ότι ήταν τέσσερα άτομα, ενώ ήταν μόλις δυο. Εδώ και τέσσερα χρόνια παίζουμε μαζί σε μια βάση σχεδόν μόνιμης συνεργασίας πλέον, η οποία πάει σε μικρότερους χώρους. Με τους Greeklish Babylon, για παράδειγμα, πειραματίζομαι σε ένα άλλο επίπεδο.

Music Corner: Μετά από τόσα χρόνια στη μουσική, ποιος είναι ο απολογισμός σας;
Νίκος Ζιώγαλας:
Ο απολογισμός μου συνοψίζεται στο ότι ήθελα να ζήσω με και από τη μουσική. Το έχω καταφέρει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό και μακάρι να μπορέσω να συνεχίσω έτσι. Νιώθω εκτεθειμένος, η αλήθεια είναι. Δεν έχω εξασφαλίσει τίποτα στη ζωή μου.

——————

*** Ευχαριστούμε το cocktail bar «Life» (Ιφικράτους 1-3 , Πεζόδρομος Χαλανδρίου / 210.6896292) για τη φιλοξενία! www.facebook.com/profile.php?id=100002115581288
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here