Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Περίσσιος
Μοναδικό line-up, πλούσιο πρόγραμμα που ξεπέρασε τις 6 ώρες, πάνω από 80 τραγούδια και πλήθος κόσμου χαρακτήρισαν το μεγάλο και πολυδιαφημισμένο live που έλαβε χώρα στην Πλατεία Νερού, την περασμένη Παρασκευή. Αυτή η ιδιαίτερη βραδιά, που ”μπήκε σφήνα” στις ημερομηνίες του Release Athens Festival, ήταν ίσως το γεγονός του φετινού καλοκαιριού. Η συναυλιακή Αθήνα βρήκε αυτό που της έλειπε: καλοκαιρινά φεστιβάλ που μέχρι τώρα βλέπαμε μόνο σε μέρη της Βορείου Ελλάδας. Με ακόμα καλύτερη οργάνωση, άριστη παραγωγή και τα καλύτερα δυνατά υλικά μέσα.
Όταν ανακοινώθηκαν οι καλλιτέχνες που θα ”στόλιζαν” τη βραδιά, ένα όνομα μας έκανε εντύπωση. Αυτό των Group PάrΩdy, του νέου συγκροτήματος που θα άνοιγε τη συναυλία. Ο περισσότερος κόσμος, αν και ήταν φυσικό να μην ξέρει πολλά για αυτούς, προτίμησε να φτάσει νωρίς στο χώρο για να τους ακούσει και νομίζω πως μόνο κερδισμένος μπορεί να βγήκε. Τα μέλη του συγκροτήματος πραγματοποίησαν μια καλή και μεστή εμφάνιση και αξιοποιώντας κατάλληλα το λιγοστό χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους, άδραξαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν κομμάτια από τον προσωπικό τους δίσκο, ”Παράξενοι καιροί” αλλά και πολύ ιδιαίτερες επανεκτελέσεις, όπως τα ”Ζαβαρακατρανέμια”, με το οποίο έκανα δυναμικό άνοιγμα, ”τα λόγια και τα χρόνια” κ.ά. Η άρτια παρουσία τους και φυσικά το ιδιαίτερο, δυναμικό και παραδοσιακό τους ύφος, συνετέλεσαν αναμφίβολα σε μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της ημέρας.
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε ο Λεωνίδας Μπαλάφας. Ο μουσικός που έχει κερδίσει αρκετούς θαυμαστές τα τελευταία χρόνια, βρέθηκε στη σκηνή για περισσότερο από μία ώρα και προτίμησε να αφιερώσει τον περισσότερο χρόνο σε τραγούδια από το νέο του δίσκο, το ”Λίκνο”. Το ”Κακορίζικο σινάφι”, η ”Γαρδένια” και το ”Κρυφτήκανε τ’ άστρα” είναι μερικά δείγματα ενός δίσκου που έχει σαφή προσανατολισμό στο παραδοσιακό τραγούδι, πειραγμένο πάντα με εκείνα τα μοναδικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη μουσική του Μπαλάφα. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι τα περισσότερα κομμάτια συνοδεύτηκαν επί σκηνής, από τον ίδιο, με το κλαρίνο και λιγότερο με την κιθάρα. Δε θα μπορούσαν φυσικά να λείψουν το ”Ταξίδι για να σε βρω” και ο ”Πυροσβεστήρας”, ιδιαίτερα αγαπητά στο κοινό, τα οποία επέτρεψαν να ανέβει η διάθεση και να ζεσταθεί το κλίμα. Στο τέλος και ενώ το απογευματινό φως, που ταίριαξε τέλεια με τη συγκεκριμένη εμφάνιση, χανόταν, μας αποχαιρέτησε με το ”Άντε να σταθώ στα πόδια μου” για να μας αφήσει στα χέρια του Αλκίνοου.
Με την εμφάνιση του Αλκίνοου Ιωαννίδη, μπήκαμε πια στην καρδιά της βραδιάς. Πιστός στο μοτίβο των εμφανίσεων των τελευταίων δύο χρόνων, έκανε την πιο ονειρική αρχή με το ”Απόγευμα στο δέντρο” για να ακολουθήσουν πολύ γνωστά και αγαπημένα κομμάτια από όλη του τη δισκογραφία. ”Παράκληση”, ”Προσκυνητής”, ”Όνειρο ήτανε”, ”Ο κόσμος που αλλάζει” και πολλά ακόμη συμπλήρωσαν το κάπως βεβιασμένο πρόγραμμά του, μισό σε σχέση με το καθιερωμένο, καθώς έπρεπε να ακολουθηθούν συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια. Ιδιαίτερα όμορφη η μικρή μουσική του αναφορά στο ρεμπέτικο, με το ”Θεέ μου μεγαλοδύναμε” και ”τα ζηλιάρικά σου μάτια”. Θα επισημάνω μόνο, καθώς τους τελευταίους μήνες τον παρακολούθησα αρκετές φορές, πως αυτή του η εμφάνιση ήταν μακράν η καλύτερη. Η μουσική τετράδα εγχόρδων των Σιώτα, Τσεκούρα, Πάππου και Καλούδη ήταν για άλλη μια φορά απερίγραπτη και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στις solo στιγμές που ο καθένας είχε. Ο Αλκίνοος ξέρει καλά τι μουσικούς επιλέγει. Και αφού ολοκλήρωσε την εμφάνισή του με τον ”Τιμονιέρη”, ”έδωσε το τιμόνι” στο μεγάλο οδηγό της βραδιάς λέγοντας: ”Ακολουθεί ο Σωκράτης Μάλαμας. Απολαύστε υπεύθυνα!”. Και να μην ξέρεις, εκεί καταλαβαίνεις τι θα ακολουθήσει.
Η μπύρα πια πάει κι έρχεται ασταμάτητα και όλοι περιμένουν το μεγάλο φινάλε. Εκεί έρχεται ένας Σωκράτης Μάλαμας να βάλει φωτιά στη νύχτα. ”Πιάνει να ζωγραφίσει τα παιδιά μες στην πλατεία (Νερού)”, να τραγουδήσει ”για την Ελλάδα” και να κάνει ”μια βόλτα στα βαθιά” όλων μας, σε αυτά που κάθε φορά ξέρει να ξεκλειδώνει με μοναδικό τρόπο. Το ”Γράμμα”, η ”Πριγκηπέσα”, τα ”Ξωτικά”, ”Τσιγάρο ατέλειωτο” … τα ”Είπε όλα” και μας σύστησε και καινούριο τραγούδι, ”Με το κρασί στο αίμα”.
Μαζί του, η Λαμπρινή Καρακώστα, πιο ώριμη και πιο σίγουρη από ποτέ, δίνει το δικό της τόνο με ”Φύλλα αλκαλικά”. Μαζί του και ο Φώτης Σιώτας, που έχει ”ξεμείνει” από τον Αλκίνοο, θα μας ταξιδέψει ”Ξανά” σαν ”Αερικό” με το βιολί του και τη μαγευτική φωνή του. Η αποδοχή του από το κοινό παραμένει χαρακτηριστική. Σε μια απρόσμενη στιγμή, μέσα στο χορό και στο κέφι, κάνει το χορευτικό της πέρασμα στη σκηνή και η Γωγώ, η ιδιοκτήτρια του ομώνυμου μαγαζιού που γειτονεύει με το Σταυρό του Νότου. Κι εκείνη τη στιγμή που θες ”να λαβώσεις το χρόνο” και να γυρίσει η βραδιά στις ”πρώτες της λέξεις”, ο Σωκράτης ζητάει μια μικρή παράταση. Γιατί ο χρόνος τελειώνει. Καθιερωμένο κλείσιμο με τραγούδια του Θανάση, κάτι σταγόνες από ”νερό αλκοολούχο” και μια μικρή δόση φρενίτιδας από αυτή που συνήθως επικρατεί. Και για να μην κλείσει η βραδιά έτσι απότομα, ο Σιώτας και ο Ταπάκης ”σέρνουν” με τη μαεστρία τους Ικαριώτικο χορό και κόσμος ανταποκρίνεται, φτιάχνει στα γρήγορα κύκλους και χορεύει στο ρυθμό τους.
Το σίγουρο είναι ότι φύγαμε χορτάτοι. Δόση ανάλογη δυόμιση συναυλιών! Ένας συναυλιακός μαραθώνιος που μας άνοιξε την όρεξη. Εδώ θα είμαστε να περιμένουμε και τους επόμενους (που ελπίζουμε να υπάρξουν)!
———————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…