Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Ο Σταμάτης Κόκοτας, κατάφερε με την πρώτη εμφάνισή του στη δισκογραφία να «ταράξει τα νερά» και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να βρεθεί στην κορυφή της δημοτικότητας και της αποδοχής από πλευράς κοινού.
Όπως έχουμε ξαναγράψει, ήταν από τους βασικούς ερμηνευτές στην προσπάθεια του «ισχυρού άνδρα» της Columbia Τάκη Β. Λαμπρόπουλου να στηρίξει το λεγόμενο «έντεχνο λαϊκό τραγούδι».
Έτσι, μετά τη μεγάλη επιτυχία των πρώτων δύο τραγουδιών που ηχογράφησε σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους του Νίκου Γκάτσου («Στου Όθωνα τα χρόνια» και «Με τι καρδιά τον κόσμο ν’ αρνηθώ»), έπρεπε να υπάρξει και ανάλογη συνέχεια.
Ήταν η εποχή που ο μέγας Λαμπρόπουλος είχε ανακαλύψει το συνθετικό ταλέντο του Δήμου Μούτση και όπως ήταν φυσικό, τον έφερε στην εταιρεία με συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας. Σκέφτηκε λοιπόν να του προτείνει να γράψει τραγούδια (και) για τον Κόκοτα, αμφιβάλλουμε όμως αν είχε προβλέψει την τεράστια και διαχρονική επιτυχία που αυτά θα είχαν…
Όπως και να ‘χει, το 1967 ξεκίνησε η συνεργασία συνθέτη κι ερμηνευτή, που μπορεί να διήρκεσε μόλις τρία χρόνια (ως το 1969), όμως «πρόλαβε» να γράψει τη δική της ξεχωριστή ιστορία στην εγχώρια μουσική σκηνή.
Από τα συνολικά 16 τραγούδια που ηχογραφήθηκαν τότε (συν τρία που τραγούδησε σε δεύτερη εκτέλεση ο Κόκοτας το 1984), τα περισσότερα είναι πασίγνωστα, αγαπημένα κι ακούγονται μέχρι σήμερα. Σας καλούμε να μας κάνετε παρέα και στο σημερινό «ταξίδι» μας, προτείνοντάς σας ν’ ακούτε παράλληλα αυτές τις μοναδικές μουσικές στιγμές…
Επιτυχία με το…καλημέρα
Όπως αναφέραμε παραπάνω, ο Δήμος Μούτσης και ο Σταμάτης Κόκοτας συνεργάστηκαν για πρώτη φορά το 1967, μέσα από τις 45 στροφές. Αμέσως, οι επιτυχίες άρχισαν να έρχονται η μία μετά την άλλη και φτάνει μόνο να παραθέσουμε τους τίτλους των τραγουδιών για του λόγου το αληθές:
https://youtu.be/UI3Nr-8TGeE
«Βρέχει ο Θεός», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα» (όλα σε στίχους Νίκου Γκάτσου) και «Στου Προφήτη Ηλία», με «λόγια» του Γιώργου Παπαστεφάνου.
Επίσης, την ίδια χρονιά ηχογραφήθηκε και το «Ήλιε μου καραβοκύρη», το οποίο όμως δεν ακούστηκε ιδιαίτερα.
Η συνέχεια
«Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», λένε στα ομαδικά σπορ και φυσικά, αυτό δε θα μπορούσε να μην ισχύσει και στο τραγούδι. Από τη στιγμή λοιπόν που η πρώτη συνεργασία Μούτση-Κόκοτα γνώρισε τέτοια αποδοχή από το κοινό, δεν ήτανε δυνατό να μη συνεχιστεί και το 1968.
Αυτή τη χρονιά, ο συνθέτης παρουσίασε τον πρώτο δίσκο του στις 33 στροφές, με τίτλο «Κάποιο καλοκαίρι» και στίχους Γκάτσου. Εκεί, ο ερμηνευτής συμμετείχε με πέντε τραγούδια, εκ των οποίων η «Πειραιώτισσα» έγινε μεγάλη επιτυχία.
Ακολούθησαν και τα «Άπονη καρδιά» και «Απόψε μην αργείς», ενώ υπήρχαν ακόμα και τα «Στον παράδεισο» και «Οι στρατιώτες». Όλα αυτά κυκλοφόρησαν και σε δισκάκια 45 στροφών με ανάλογο αποτέλεσμα, καθώς ακόμα τότε εξακολουθούσανε να παραμένουν ο κυριότερος φορέας ήχου.
Το ίδιο έτος, ο Κόκοτας ηχογράφησε σε δεύτερη εκτέλεση το «Φαρμάκι τα γεράματα», που είχε πρωτοπεί η Βίκυ Μοσχολιού το 1967. Δεν κυκλοφόρησε σε 45άρι, αλλά περιλήφθηκε στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του, με τίτλο το επώνυμό του.
Ακόμη, μέσα στη χρονιά η «τριάδα» (συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής) ετοίμασε κι ένα μικρό δισκάκι, με τα «Η Φανή» και «Κράτησα μια σπίθα στου σπιτιού μου τη γωνιά», τα οποία ωστόσο δεν είχαν ιδιαίτερη τύχη…
Και πάμε στο 1969, οπότε ολοκληρώνεται η συνεργασία δημιουργού και τραγουδιστή. Τότε, κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος του Μούτση, με τίτλο «Ένα χαμόγελο» σε στίχους Γκάτσου και τη συμμετοχή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, της πρωτοεμφανιζόμενης Δήμητρας Γαλάνη και του Σταμάτη Κόκοτα, ο οποίος τραγουδά τα «Όμορφα που ‘ναι στο νησί» και «Με γνώρισες φτωχόπαιδο». Το πρώτο ακούστηκε κάπως, ενώ μέσα στη χρονιά ηχογραφήθηκε στις 45 στροφές και το «Στης καρδιάς σου τ’ ακρογιάλι».
Κι ένα…υστερόγραφο
Από τότε, πέρασαν 15 ολόκληρα χρόνια. Μούτσης και Κόκοτας τράβηξαν εντελώς ξεχωριστούς δρόμους, καθώς ο μεν από ένα σημείο και μετά αποφάσισε να τραγουδά μόνος τις δημιουργίες που έγραφε, ενώ ο δεύτερος συνέχισε την πορεία που είχε χαράξει από την αρχή της καριέρας του, όχι πάντα με επιτυχία.
Βρισκόμαστε λοιπόν στα τέλη του 1984, όταν ο Σταμάτης Κόκοτας ηχογραφεί ένα διπλό άλμπουμ με τίτλο «Τα μεγάλα τραγούδια», το οποίο περιλαμβάνει 24 σπουδαία κομμάτια διαφόρων συνθετών σε δεύτερες εκτελέσεις.
Η παρουσία του Δήμου Μούτση σ’ αυτό, εντοπίζεται σε δύο παλιές συνθέσεις του που είχανε γίνει μεγάλες επιτυχίες με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά («Στην Ελευσίνα μια φορά» και «Αυτά τα χέρια»), καθώς και σε μια πιο πρόσφατη, το πασίγνωστο «Δε λες κουβέντα» από το «Φράγμα» του 1981, που είχε ερμηνεύσει ο ίδιος με τη μεγάλη κι αξέχαστη Σωτηρία Μπέλλου.
Κακά τα ψέματα όμως, όσο σπουδαίος ερμηνευτής κι αν είναι ο Κόκοτας κι όσο καλά κι αν απέδωσε τα τραγούδια σε τούτο το διπλό δίσκο, αυτά έχουνε μείνει στη συνείδηση του κόσμου στις πρώτες εκτελέσεις τους…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…