Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Ο Αλέκος Χρυσοβέργης εμφανίστηκε στην ελληνική μουσική σκηνή ως συνθέτης «μοντέρνων» τραγουδιών, ενώ με την πάροδο των ετών έκανε και ορισμένες «ελαφρολαϊκές» απόπειρες, κυρίως πάνω σε στίχους της αξέχαστης Μάρως Μπιζάνη.
Όμως, η δημιουργική συνύπαρξή του με τον στιχουργό Σπύρο Γιατρά, οδήγησε αμφότερους στην κορυφή του λαϊκού είδους κι εδώ και 35 ολόκληρα χρόνια πρωταγωνιστούν στο χώρο, έχοντας υπογράψει ορισμένες από τις πιο αγαπημένες, γνωστές και διαχρονικές στιγμές του τραγουδιού μας, συνεργαζόμενοι με πολλούς σημαντικούς -και μη- ερμηνευτές.
Ο πρώτος που ηχογράφησε τις κοινές δημιουργίες τους, ήταν ο Στράτος Διονυσίου. Ο αξέχαστος λαϊκός τραγουδιστής είχε στενή συνεργασία με το «δίδυμο» σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του και ο συνολικός απολογισμός της, περιλαμβάνει 23 τραγούδια, πολλά εκ των οποίων είναι πασίγνωστα και πρωταγωνιστούν ακόμα και στις μέρες μας. Αυτά θα παρουσιάσει η σημερινή στήλη, θυμίζοντας στους παλαιότερους και θυμίζοντας στους νεώτερους ένα μέρος μιας «χρυσής» κι ανεπανάληπτης εποχής για την ελληνική μουσική…
Το ξεκίνημα και τα…σκόρπια
Όπως αναφέραμε παραπάνω, Αλέκος Χρυσοβέργης και Σπύρος Γιατράς ενώσανε τις δυνάμεις τους για πρώτη φορά το 1981. Το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, κυκλοφόρησαν τα πρώτα «κοινά» τραγούδια τους, με τη φωνή του Στράτου Διονυσίου (σχεδόν παράλληλα και κάποια μ’ εκείνη της Λίτσας Διαμάντη, στο δίσκο της «Τέλειωσαν τα σ’ αγαπώ»).
Ο αείμνηστος λαϊκός ερμηνευτής είχε επανέλθει στο προσκήνιο με τον καλύτερο τρόπο μέσω του άλμπουμ «Υποκρίνεσαι» και τότε ετοίμαζε το δεύτερό του με την ετικέτα της MINOS, το οποίο έμελλε να είναι και το πιο εμπορικό της καριέρας του, με πωλήσεις άνω των 200.000 αντιτύπων.
Τίτλος του, «Όλα είναι δανεικά», γραμμένο από τους Χρυσοβέργη-Γιατρά. Ένα ξεχωριστό τραγούδι, με ιδιαίτερη ενορχήστρωση, που μπορεί να μην ακούστηκε πολύ (οι μεγάλες επιτυχίες του δίσκου ανήκανε στους Πολυκανδριώτη-Πάριο με τα «Και λέγε-λέγε» και «Τα πήρες όλα»), όμως κατά τη γνώμη μου κατέχει ιδιαίτερη θέση στο ρεπερτόριο του Στράτου.
Ίσης αξίας είναι και το «Συγκρατήσου», επίσης ενορχηστρωμένο μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο και τη Χαρούλα Αλεξίου στις δεύτερες φωνές, ενώ το τρίτο τραγούδι του «διδύμου» είναι πιο λαϊκό, το «Σημάδια μου αφήνεις», που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο…
Η συνεργασία του ερμηνευτή με τους Χρυσοβέργη-Γιατρά θα συνεχιστεί και το 1982. Το Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ «Θυμήσου» και οι δύο δημιουργοί θα συμμετάσχουν με τρία κομμάτια, χωρίς όμως να γίνει επιτυχία κάποιο απ’ αυτά. Το καλύτερο της «τριάδας», είναι κατά την άποψή μου το «Καρδιά μου δεν ξέρεις».
Ωστόσο, η πρώτη μεγάλη στιγμή του «διδύμου» με το Στράτο θα έλθει ένα χρόνο αργότερα, το Νοέμβριο του 1983, μέσα από το δίσκο «Της γυναίκας η καρδιά». Το ομότιτλο τραγούδι είναι γραμμένο από τους δύο συνεργάτες κι αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά και διαχρονικά της καριέρας του Διονυσίου, ενώ ακούγεται πολύ ακόμα και σήμερα.
Οι δημιουργοί υπογράφουν και άλλα δύο κομμάτια του άλμπουμ, τα οποία όμως μείνανε στην αφάνεια: «Πρέπει να ‘χεις θάρρος» και «Το φορτηγό».
Και πάμε στο Νοέμβριο του 1984 και στο άλμπουμ «Μόνο οι ερωτευμένοι», το οποίο είναι και το τελευταίο «πολυσυλλεκτικό» της δισκογραφικής πορείας του Στράτου. Χρυσσοβέργης και Γιατράς συμμετέχουνε με δύο τραγούδια, εκ των οποίων το «Μια καρδιά αλήτη» ακούστηκε πολύ εκείνη την περίοδο, ενώ αρκετά καλό είναι και το «Προδομένη αγάπη»…
Ο μοναδικός δίσκος
Από τότε και μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Στράτος Διονυσίου θα εμπιστεύεται ένα συνθέτη για κάθε προσωπικό άλμπουμ του. Έτσι, το Μάρτιο του 1989 ήλθε και η σειρά του «διδύμου» να ετοιμάσει μιαν ολοκληρωμένη δουλειά για τη φωνή του, η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία που ο ερμηνευτής κατάφερε να ολοκληρώσει…
Πρόκειται για το δίσκο «Νομίζεις», που αποτέλεσε άλλη μια τεράστια εμπορική επιτυχία για τους συντελεστές τις, με πωλήσεις άνω των 100.000 αντιτύπων. Περιέχει αρκετά πολύ γνωστά μέχρι και σήμερα τραγούδια, όπως το ομότιτλο και τα «Καλύτερα μαζί σου και τρελός» και «Μας υποχρέωσες», που θυμάμαι ότι εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσανε σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Επίσης, ακούστηκαν αρκετά και τα «Θέλω να πηγαίνω να πηγαίνω» και «Όλα για όλα δικά σου», όμως πιστεύω ότι η κορυφαία στιγμή του άλμπουμ είναι το «Τι αχαριστία Θεέ μου», με το Στράτο να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο ξεκίνημα. Ακούστε τον και θα καταλάβετε…
Δυστυχώς, ένα χρόνο αργότερα ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής θα φύγει από τη ζωή, αφήνοντας ένα μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική μουσική. Ο Αλέκος Χρυσοβέργης και ο Σπύρος Γιατράς συνέχισαν (και συνεχίζουν) να γράφουν μεγάλες επιτυχίες με διάφορους καλλιτέχνες (εντός ή εκτός εισαγωγικών…), όμως είμαστε βέβαιοι ότι κάποια απ’ αυτά τα τραγούδια θ’ αποκτούσαν άλλη διάσταση αν μπορούσε να τα ερμηνεύσει ο Στράτος…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…