Φωτορεπορτάζ: Ματίνα Φουντούλη
Στις 25 Ιουλίου 1983 ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έκανε ένα πάρτι στη Βουλιαγμένη και ακόμα μιλάμε για αυτό και νοσταλγούμε τη βραδιά εκείνη! Στις 13 Ιουλίου 2018 -35 χρόνια μετά- η πλαζ Ακτή Βουλιαγμένης πήρε το όνομα Λουκιανός και ο Δώρος Δημοσθένους με τη Μαρία Κηλαηδόνη έπαιξαν τραγούδια του και του αφιέρωσαν τη βραδιά.
Δεν ήμουν εκεί τότε. Ήμουν όμως το Σάββατο που πέρασε, στο Αττικό Άλσος, λίγο πιο πάνω από τη γειτονιά του, την Κυψέλη. Και όλο το απόγευμα κοίταζα τα σύννεφα από το μπαλκόνι για να δω πότε θα σταματήσει η βροχή και τι ελπίδες έχει να πραγματοποιηθεί η συναυλία. Δεν ήθελα -δεν έπρεπε- να τη χάσω και αυτή. Και τελικά, τα σύννεφα έφυγαν, ο ουρανός καθάρισε, πήραμε την ομπρέλα και μια επιπλέον ζακέτα και ανηφορίσαμε προς το μικρό θεατράκι του Αττικού Άλσους που πλέον έχει γίνει η σταθερή ανάβασή μας τέτοιες μέρες του Σεπτεμβρίου.
Ο (τολμηρός) κόσμος που σκέφτηκε σαν και εμάς λίγος, αλλά με όρεξη και νοσταλγία να θυμηθεί για άλλη μια φορά τον Λουκιανό – όχι πώς τον είχε ξεχάσει ποτέ, όπως αποδείχτηκε. Ο Δώρος και η Μαρία σταθεροί στις θέσεις τους, για την τελευταία συναυλία αυτού του κύκλου του καλοκαιριού.
Φυσικά, η βραδιά ξεκίνησε με τη Βουλιαγμένη του, ήταν άλλωστε και ο τίτλος που είχαν δώσει σε αυτές τις συναυλίες. Πίσω στην οθόνη έπαιζαν αποσπάσματα από το πάρτι του τότε, σε εναλλαγή με εξώφυλλα δίσκων του Λουκιανού. Η βραδιά δεν είχε πολλά λόγια, όταν έχεις να κάνεις με τραγούδια του Λουκιανού, δεν τα χρειάζεσαι άλλωστε. Είχε μόνο τα απαραίτητα για να θυμηθείς, να χαμογελάσεις, να συγκινηθείς. Είχε τον Δώρο που μας εκμυστηρεύτηκε την αγάπη του για τη “Νύχτα καταστροφής” που το ερμηνεύει σε όλες τις παραστάσεις του, είχε την Μαρία να ερμηνεύει το όχι πολύ γνωστό, αλλά αγαπημένο της “Για ένα κλαρίνο”, αλλά και το “Τζιν-Τζιν-Τζιν” που “ο μπαμπάς της, ο Λουκιανός” πάντα αφιέρωνε στην Γιασεμή. Και είχε και τον Χρήστο Παπαδόπουλο, με το δικό του “Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ” που μας εξέπληξε ευχάριστα και με λίγα λόγια λέει όλα όσα θέλαμε και εμείς να του πούμε, αλλά και το “Ουγκαγκά μπουμ μπουμ”, αφιερωμένο εξαιρετικά στον Χάρρυ Κλυνν.
Ο επίλογος της βραδιάς έγινε με ένα ανκόρ που προέκυψε από την μικρή μας παρέα που είχαμε μαζευτεί εκείνο το Σάββατο στο Αττικό Άλσος και το χειροκρότημα για λίγο ακόμα ήταν τόσο ζεστό και δυνατό που φυσικά και δε μας χάλασαν χατίρι για έναν Μικρό Ήρωα και έναν χαιρετισμό στον Γιώργο Θαλάσση. Ο πιο σημαντικός επίλογος, όμως, της βραδιάς ήταν η ατάκα από ένα πιτσιρίκι 7-8 χρονών δίπλα μου που μόλις τελείωσε η συναυλία γύρισε στον μπαμπά του με ενθουσιασμό να του πει “Πολύ ωραία ήταν!“… Και κάπως έτσι οι επόμενες γενιές θα μάθουν και τον Λουκιανό, θα μάθουν και τι έγινε το 1983 στη Βουλιαγμένη. Και θα αναζητούν πάντα αυτή τη μουσική και τη διασκέδαση, χωρίς να αρκούνται στα εύκολα.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…