Την Πελαγία μας συστήνει η συνθέτης Ζωή Τηγανούρια με το τραγούδι «Δεν ξέρω γιατί» και ένα υπέροχο video clip!
Η Πελαγία, μία νέα ερμηνεύτρια με νεανική και βελούδινη φωνή, κάνει το δισκογραφικό της ντεμπούτο με ένα τραγούδι-πρόταση για τα μουσικά δρώμενα της εποχής, με σαφείς επιρροές από Λαϊκές, Ανατολίτικες και Ethnic φόρμες.
Σε μουσική και παραγωγή της Ζωής Τηγανούρια, το τραγούδι της με τίτλο «Δεν ξέρω γιατί» σε στίχους του Κωνσταντίνου Ρωμανίδη -ο οποίος εκτός από εξαίρετος στιχουργός, είναι κι ένας σοβαρός επιστήμονας στο χώρο της Ιατρικής- αγγίζει τη ψυχή εγείροντας συναισθήματα αγάπης, έρωτα, γαλήνης και αρμονίας.
Το εξαιρετικό video clip σκηνοθετεί ο Θάνος Λυμπερόπουλος, ενώ συμμετέχουν φιλικά οι μουσικοί Δημήτρης και Θοδωρής Καζάνης.
Τα γυρίσματα έγιναν στον εκπληκτικό χώρο του El Convento del Arte.
Την ενορχήστρωση υπογράφει ο Στέλιος Γενεράλης, με τη Ζωή Τηγανούρια να «ζωγραφίζει» κάνοντας την ενορχήστρωση των εγχόρδων, κι ασφαλώς παίζοντας ακορντεόν.
Στη παραγωγή συμμετέχουν καταξιωμένοι μουσικοί, όπως ο σολίστ του πιάνο της Royal Academy of Music Μάνος Κιτσικόπουλος, Δημήτρης Καζάνης στα βιολιά, Θοδωρής Καζάνης στο τσέλο, Γιώργος Πολίτης στο ηλ. μπάσο και Στέλιος Γενεράλης στα τύμπανα.
Η Ζωή Τηγανούρια συνεχίζει να δίνει βήμα σε νέες ταλαντούχες φωνές με τις ιδιαίτερες συνθέσεις της, προσφέροντας μια απαράμιλλη αυθεντικότητα και ποιότητα στο Ελληνικό τραγούδι. Αυτή τη φορά όμως το κάνει για την πολυαγαπημένη της, ταλαντούχα και πανέμορφη ανηψιά, της οποίας το ταλέντο διέβλεπε από μικρή ηλικία.
Από τότε που ήταν ακόμη μαθήτρια του δημοτικού προσπάθησε να την μυήσει στο κόσμο της μουσικής, βάζοντάς την να συμμετέχει σε μεγάλες παραγωγές. Μέχρι να έρθει η στιγμή που, ταυτόχρονα με την αποφοίτησή της από το Πανεπιστήμιο, να της κάνει την πρώτη της δισκογραφική παραγωγή με αυτό το υπέροχο τραγούδι.
«Δεν ξέρω γιατί, σ’ αγαπάω τόσο» από την Πελαγία…
Δεν ξέρω γιατί, σ’αγαπάω τόσο
Δεν ξέρω γιατί, απ’ τη πρώτη στιγμή
Δεν ξέρω γιατί, αν χρειαστεί θα σου δώσω
Ακόμα κι αυτή, τη δική μου ζωή..
Θα πρέπει νά ‘σαι η ξαστεριά,
σαν μένω μόνη μου στην ερημιά
Θα πρέπει νά ‘σαι ένα ποτάμι,
που αντί για νερό, τρέχει “σ’αγαπώ”
Κι εκεί ξεδιψώ.. κι εκεί ξεδιψώ..
Δεν ξέρω γιατί, μέσ’ τα χέρια σου σβήνω
Κι όταν λές “μ’αγαπάς”, ζωντανεύω με μιάς
Δεν ξέρω γιατί, την καρδιά μου αφήνω
Σε ταξίδι μαζί σου, όπου θές να με πάς..
Θα πρέπει νά ‘σαι η ξαστεριά,
σαν μένω μόνη μου στην ερημιά
Θα πρέπει νά ‘σαι ένα ποτάμι,
που αντί για νερό, τρέχει “σ’αγαπώ”
Κι εκεί ξεδιψώ.. κι εκεί ξεδιψώ..
Κι εκεί ξεδιψώ.. σ’αγαπώ..
Θα πρέπει νά ‘σαι λιμάνι.. σταθμός..
ο τελευταίος μου προορισμός..
Και της καρδιάς μου ο κτύπος αυτός..
ο πιο δυνατός.. ο πιο δυνατός..
Δεν ξέρω γιατί.. σ’αγαπάω.. τόσο.