Γράφει ο Γιάννης Τσούμαλης
Φωτογραφίες: Μάριος Γκούβας
Σταυρός του Νότου και ώρα 22:30. Ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται σιγά-σιγά. Ήρθαμε για τον Ορφέα Περίδη και τη Λιζέτα Καλημέρη. Το κοινό μεικτό, με τους μεγαλύτερους να νικούν σε αριθμό. Δίπλα μου κάθεται μια κυρία με τον άντρα της. «Τον ακούω από τότε που βγήκε. Τα πρώτα του τραγούδια τα έχω ακόμα σε κασέτες στ’ αυτοκίνητο. Πάντα με ενθουσίαζε!», θα μου πει για τον Περίδη, αφού ξεκινήσει η μουσική βραδιά. Αυτή αρχίζει ήρεμα με τραγούδια ίσα-ίσα να ζεσταθεί η καρδιά, να βγει μετά να παίξει. «Η καρδιά μου είναι στα ψηλώματα» -γραμμένο με αφορμή μια φράση του Σκιαθίτη μας κοσμοκαλόγερου, του Παπαδιαμάντη-, η «Φυλακή» σε μουσική Φάμελλου, το «Παραμύθι» του, το «Εθνικό έλλειμμα», «Τα τραγούδια μου τ’ αμερικάνικα» σε μουσικό συνδυασμό με το «Μπρονξ» (μάθαμε και την αστεία ιστορία του) ήταν κάποια από τα τραγούδια που είπαν κι έτσι «Ζήλεψε η νύχτα». Με φωνή ζεστή και πιο μεστή με τα χρόνια, ο τραγουδοποιός καταφέρνει γρήγορα να κάνει το μαγαζί μπουάτ του ‘60. Πιο κατάλληλη συνοδό σε αυτή τη μουσική διαδρομή δεν θα μπορούσε να βρει. Η βαθιά φωνή της Καλημέρη συνταιριάζει με την ηρεμία του Περίδη και φαίνεται πόσο κέφι και διάθεση έχουν τούτοι οι δύο τροβαδούροι να επικοινωνήσουν όσα νιώθουν.
Ξεκινά το δεύτερο μέρος με το «Στη φυλακή με κλείσανε», τον «Ίσιο δρόμο» και ταξιδεύοντας από τον «Μικρό αδερφό» μέχρι τα «Τσιγάρα» ακούμε την «Υλαγιαλή», που ακόμα σκορπά την ομορφιά του αινίγματος. Ας μη πούμε κάτι επ’ αυτού. Για μένα προσωπικά, η «Υλαγιαλή» παίρνει μορφές ποικίλες, ανάλογα με την εποχή της ζωής μου. Αυτή, άλλωστε, είναι και η ομορφιά. Σιγά-σιγά το πρόγραμμα ζωηρεύει. «Τα γκαρσόνια» πηγαινοφέρνουν τα ποτά και σιγοτραγουδούν το «Κάτι μου κρύβεις» και το «Μέσα στις λίμνες των ματιών σου», που ήταν και το δισκογραφικό βάφτισμά του ως τραγουδοποιού. «Αχ να σε δω» και η ιστορία των μυθικών ερωτευμένων, του Ορφέα και της Ευριδίκης, ξεδιπλώθηκε με αυτό το υπέροχο τραγούδι. Η κυρία δίπλα μου έχει συγκινηθεί, γιατί κατά δήλωσή της «όταν ακούω αυτόν τον άνθρωπο ταξιδεύω στη περασμένη μου ξεγνοιασιά». Εγώ από την άλλη δημιουργώ στιγμές με αυτά τα τραγουδάκια. Μάλλον έτσι είναι η καλή τέχνη. Συγκινεί τους παλιούς και κινεί τους καινούργιους.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν να δούμε μαθητή και δάσκαλο στην ίδια σκηνή να ερμηνεύουν. Συγκινημένος ανέβηκε στη σκηνή ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο οποίος ευχαρίστησε τον δάσκαλό του και, αφού ο Περίδης μίλησε με καμάρι για τα άλλοτε μουσικά τους μαθήματα, κοιτάχτηκαν στον «Καθρέφτη» κι ύστερα είπαν με τη Λιζέτα Καλημέρη το «Νιώσε με». Πραγματικά ατμοσφαιρική στιγμή με το κοινό να σιγοτραγουδάει μεταξύ αγκαλιών, ποτού και ανεβασμένης κεφαλής που μαρτυρά την χωρίς όρους παράδοσή του στους ερμηνευτές. Η βραδιά συνέχισε με πολύ γνωστά τραγούδια, όπως η «Φωτοβολίδα», το «Βαλς», το «Φεύγω» και έκλεισε εξαιρετικά με «Αυτός που πάει τη ζωή». Μας καληνύχτισαν, τα φώτα άνοιξαν, η σκηνή έσβησε και ο κόσμος δειλά-δειλά άρχισε να αποχωρεί.
Η κυρία δίπλα μου, εμφανώς συγκινημένη από τη βραδιά δήλωσε πως ετούτη τη μαγεία είχε καιρό να τη νιώσει. Δεν θα διαφωνήσω. Η βραδιά αυτή ήταν καταρχάς ατμοσφαιρική και για αυτό ευθύνονται τόσο οι δύο ερμηνευτές, που κατέθεσαν με τον πιο όμορφο τρόπο την αλήθεια τους, αλλά και η εξαιρετική ορχήστρα που τους συνόδευε. Προσωπικά, δεν ήξερα πολλά τραγούδια του Περίδη, παρά μόνο τα πιο γνωστά. Μα εκείνα τα άγνωστά μου ήταν που με μάγεψαν περισσότερο! Κι αν προσθέσει κανείς τις μικρές ιστορίες που ανέφερε ο καλλιτέχνης ανάμεσα στα τραγούδια, το χιούμορ στη σκηνή, τη ζεστασιά του χώρου και τη ζωηράδα του κοινού, αλλά και το γεγονός πως βγήκε η αίσθηση της παρέας που είναι σε ένα σπίτι και τραγουδά πόνους και χαρές, θα λέγαμε πως περάσαμε μια εξαιρετική βραδιά!
Δείτε περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από την παράσταση…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…