Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Γιάννης Τσούμαλης

Γνωρίζετε τον περίφημο μύθο του Ορφέα; Του μουσικού που με τις μοναδικές μελωδίες που σκάρωνε στη λύρα του κατάφερε να μαγέψει μέχρι και τους θεούς και να κατέβει στον Κάτω Κόσμο για να σώσει και να φέρει πίσω την αγαπημένη του Ευρυδίκη; Έτσι λυρικά ξεκίνησε το ταξίδι που σκάρωσαν οι Χαΐνηδες το περασμένο Σάββατο στο Σταυρό του Νότου Plus. Σαν άλλος Ορφέας, η κεντρική μορφή του συγκροτήματος, ο Δημήτρης Αποστολάκης με τη λύρα ανά χείρας, μας καλωσόρισε με το ομώνυμο τραγούδι και ευχήθηκε να υπάρξει μια αρμονική «συν-εξέλιξη».

xainides_stn_2016_10_015

Εδώ και αρκετό καιρό οι Χαΐνηδες δεν έχουν την παλιά κλασσική τους μορφή. Κυριότερο γεγονός αποτελεί η ερμηνευτική απουσία της Μαρίας Κώτη και η αντικατάστασή της από τη Σπυριδούλα Μπάκα. Η ξανθιά παρουσία με την όμορφη φωνή μας καλωσόρισε με το «Είχα μια αγάπη μια φορά» και αμέσως μας κέρδισε. Το κλίμα άρχισε από νωρίς να ζεσταίνεται – είχε προηγηθεί κι ένα πεντάλεπτο λεκτικό «μασάζ» από τον Αποστολάκη (περιττό να αναφέρω ότι ο άνθρωπος είναι μέγας ρήτορας!) – με το χώρο να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα φιλόξενο «Καπηλειό». Μύθοι για «Μάγους» και «Ληστές», παραλληλισμοί ανάμεσα «στον Έρωτα και το Θάνατο» και κάποιες σπάνιες «Συνταγές μαγειρικής», γραμμένες από τους πιο απλούς και αληθινούς μάγειρες της καθημερινότητας, έδεναν τις ιστορίες που η μουσική και ο λόγος ύφαιναν.


Μια μάχη έπαιρνε σάρκα και οστά στη σκηνή. Απ’ τη μία η ασυγκράτητη κρητική φλέβα των παραδοσιακών αξιών και από την άλλη μια παράλληλη μουσική πραγματικότητα να παλεύουν· όχι για να καταπνίξει η μία την άλλη αλλά για να καταφέρουν το μαγικό ερωτικό συνδυασμό. Το κυνηγητό ζωντανεύει πότε με το βουκολικό ήχο της γκάιντας και πότε με τις ηλεκτρικές παραμορφώσεις της λύρας· είναι η στιγμή που βρίσκεσαι στο «Πανηγύρι του τρελού» και του απροσάρμοστου και την ίδια ώρα σε αιφνιδιάζουν προσμίξεις ολούθε. Ήπειρος, Βαλκάνια και ρεμπέτικο απειλούν ευγενικά την Κρήτη. «Εφτά ποτάμια», «Τσιγαράκι μου στριφτό» και «Ακροβάτης» ήταν επιλογές που έκαναν το κοινό να τραγουδήσει δυνατά πάνω στις φωνές του Δημήτρη Ζαχαριουδάκη και του Μιχάλη Νικόπουλου.


Εάν σκέφτεσαι, αγαπητέ αναγνώστη να πας να ακούσεις τους Χαΐνηδες, μην περιμένεις λύσεις εύκολες και γρήγορες. Ετοιμάσου να γίνεις μέρος της μυσταγωγίας, αν θες να επιβιώσεις. Ο Αποστολάκης θα σου δώσει το έναυσμα αρκεί να έχεις υπομονή και διάθεση να τον ακολουθήσεις. Αρκεί να έχεις αποφασίσει πως θα αναμετρηθείς με την προσωπική σου «άγρια και λιμασμένη Τίγρη». Ίσως στο τέλος να καταφέρεις να αντιμετωπίζεις τα πράγματα ως ένας σωστός και τίμιος «Χαΐνης». Εδώ θα σας αφήσω στα αποχαιρετιστήρια λόγια του Δημήτρη: «Όλα αυτά τα χρόνια ούτε εύκολα παίζαμε, ούτε αυτιά χαϊδεύαμε, ούτε συνδιαλλαχθήκαμε με κάποια εξουσία. Η μόνη μας εξουσία είστε εσείς. Τα τραγούδια τα γράφει το συλλογικό υποσυνείδητο. Αυτή την πραγματικότητα τη φτιάχνουμε όλοι μαζί. Κανείς δε μπορεί να κινηθεί αλλά μόνο να συν-κινηθεί. Το θαύμα είναι συλλογικό». Η δύναμη της συλλογικότητας φίλοι μου…

xainides_stn_2016_10_014

Οι Χαΐνηδες είναι:
Αποστολάκης Δημήτρης (λύρα, τραγούδι)
Ζαχαριουδάκης Δημήτρης (ακουστική κιθάρα, τραγούδι)
Κανέλλος Παναγιώτης (τύμπανα)
Μπάκα Σπυριδούλα (τραγούδι)
Μπρέντας  Δημήτρης (γκάιντα, κλαρίνο, καβάλι, φλογέρα)
Νικόπουλος Μιχάλης (λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι, τραγούδι)
Νόνης Γιάννης (μπάσο)


*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here