Γράφει ο Φίλιππος Λαμπρινός
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου
Φαντασμαγορική η πρεμιέρα του Release Festival, όχι όμως και τόσο ουσιαστική. Το Festival που μας άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις τόσο με το περσινό του line up, όσο και με την οργάνωσή του, άνοιξε και φέτος τις πύλες του στην Πλατεία Νερού την Παρασκευή, 2 Ιουνίου, εγκαινιάζοντας το καυτό συναυλιακό καλοκαίρι που ακολουθεί. Η πρώτη από τις τρεις συνολικά μέρες του φεστιβάλ, είχε και το λιγότερο εμπορικό line up, αφιερωμένο στην ηλεκτρονική μουσική με τους Moderat και τους Röyksopp να αφήνουν ανάμεικτες εντυπώσεις.
Οι πύλες στην Πλατεία Νερού άνοιξαν στις 5, με την προσέλευση του κόσμου να είναι ελάχιστη. Η ζέστη και το γεγονός ότι μιλάμε για μια καθημερινή ημέρα, σίγουρα εμπόδισε πολύ κόσμο από το να φθάσει νωρίς –ανάμεσα τους κι εμένα. Οι πιο αδικημένοι πάντως από την ιστορία αυτή δεν είναι άλλοι από την Etten και τους Rattler Proxy, οι οποίοι ανέλαβαν να ανοίξουν το Festival. Αρκετά καλά λόγια άκουσα για την πρώτη, λιγότερο καλά για τους δεύτερους, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι, όταν καλείσαι να παίξεις με τον ήλιο πάνω από το κεφάλι σου και το θερμόμετρο στους 30 βαθμούς, είναι σχεδόν αδύνατο να αποδώσεις όπως επιθυμείς.
Ο πρώτος που είχα την ευκαιρία να ακούσω δεν ήταν άλλος από τον Larry Gus, κατά κόσμον Παναγιώτης Μελίδης. Ο καλλιτέχνης από τη Βέροια, κάτοικος Μιλάνου πλέον, ομολογώ πως με προβλημάτισε αρκετά. Είναι δύσκολο να περιγράψεις με λόγια αυτό το αυτοσχέδιο, υποθέτω, σόου που μας προσέφερε. Αφενός, του αναγνωρίζω την απίστευτη ενέργειά του, το γεγονός ότι στάθηκε ολομόναχος πάνω στη σκηνή για μία ώρα και ότι μας έδωσε το 100% του εαυτού του. Αφετέρου, δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω μουσική αυτό που ακούσαμε –περισσότερο με θεατρική παράσταση έμοιαζε– ενώ οι υπερβολές με ένα αστείο περί αφόδευσης και το ματωμένο του μέτωπο από το επαναλαμβανόμενο χτύπημα του μικροφώνου, μάλλον με τρόμαξαν παρά με έκαναν να διασκεδάσω. Αμφιλεγόμενη παρουσία ο Larry Gus.
Με τον ήλιο πλέον να βρίσκεται στην δύση του και τον κόσμο να κάνει αισθητή πια την παρουσία του, είχε έρθει η στιγμή να απολαύσουμε τους Moderat. Αν και δεν είμαι λάτρης του συγκεκριμένου είδους μουσικής, τα εξαιρετικά σχόλια που άκουσα από την εμφάνιση τους τον περασμένο χειμώνα στο Gazi Music Hall με έκαναν να ανυπομονώ. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν από την πρώτη στιγμή που ανέβηκαν στην σκηνή ήταν ηλεκτρισμένη. Ίσως το γεγονός ότι το φως του ήλιου δεν είχε εξαφανιστεί πλήρως αλλά είχε δώσει μια κόκκινη απόχρωση στον ουρανό, σε συνδυασμό με τον καπνό και τον δικό τους φωτισμό, να προκάλεσε αυτό το μοναδικό αποτέλεσμα.
Με πολλές εναλλαγές ανάμεσα σε instrumental και μη κομμάτια και με τον τελευταίο τους δίσκο σαν άσσο στο μανίκι, οι Γερμανοί έδωσαν ένα τρομερό οπτικοακουστικό σόου. Υπήρξαν στιγμές που ήταν καθηλωτικοί. Δύο κονσόλες, ένας frontman , εξαιρετική δουλεία στον φωτισμό και τα εφέ. Δεν περίμενα ποτέ πως θα μπορούσε να με μαγνητίσει το συγκεκριμένο είδος μουσικής. Ο ήχος του “Reminder” βρίσκεται ακόμα στα αυτιά μου. Σίγουρα οι καλύτεροι της βραδιάς με διαφορά.
Τελευταίοι την εμφάνισή τους έκαναν οι headliners της πρώτης μέρας, οι Royksopp. Οι Νορβηγοί, επτά χρόνια μετά την πρώτη και μοναδική τους εμφάνιση στην Ελλάδα, επέστρεψαν για να αποζημιώσουν τους fans τους για την αναμονή. Ξεκίνησαν εντυπωσιακά με το “Monument” , υποσχόμενοι πολλά περισσότερα από αυτά που τελικά προσέφεραν. Ίσως να ήταν και η πιο δυνατή στιγμή τους ,μαζί με το “Something in my heart” που με εντυπωσίασε, αλλά το πρόγραμμά τους, κατά τα άλλα, έκανε κοιλιά. Δεν είχε την ποικιλομορφία και τις εναλλαγές των Moderat –ίσως και η «ξενέρωτη» παρουσία του κόσμου να μην τους έδωσε την δυνατότητα να εκτοξευθούν. Την παράσταση, πάντως, έκλεψε η Jonna Lee που συνόδευε πιο ψηλά από την σκηνή με τις εξαιρετικές φωνητικές τις ικανότητες, ενώ highlight της βραδιάς ήταν τα κομφετί που πλημμύρισαν την Πλατεία Νερού στο φινάλε.
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ στη στάση του κόσμου στις συναυλίες. Στην Ελλάδα –για το εξωτερικό δεν μπορώ να ξέρω– έχουμε μάθει να πηγαίνουμε στις συναυλίες περισσότερο για το «φαίνεσθαι» , για να δείξουμε στα social media ότι είμαστε εκεί. Η ουσία της συναυλίας δεν είναι στις φωτογραφίες, δεν είναι στο live streaming στο Instagram –η ουσία είναι στον δεσμό που θα δημιουργηθεί ανάμεσα στους καλλιτέχνες και το κοινό. Η ουσία είναι να διασκεδάσεις, να τραγουδήσεις, να χορέψεις. Όχι να τραβάς με το κινητό όλη την συναυλία για να θυμάσαι τελικά κάτι που πραγματικά ξέχασες να ζήσεις! Σημασία δεν έχει η εικόνα, αλλά η εμπειρία…
Η πρώτη μέρα του Release άνοιξε εντυπωσιακά το καλοκαίρι μας. Αναμένουμε με ακόμα μεγαλύτερη ανυπομονησία τις επόμενες ημέρες, οι οποίες θέλω να πιστεύω πως θα είναι ακόμα καλύτερες. Ραντεβού, λοιπόν, στις 16 Ιουνίου με Thievery Corporation και Archive!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…