Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
«Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια πανέμορφη πόλη, που οι φιλόξενοι κι ανοιχτόκαρδοι κάτοικοί της λάτρευαν τη μουσική. Έτσι λοιπόν, για πολλά – πολλά χρόνια κάθε Σεπτέμβριο, πλημμύριζε από μελωδίες που έγραψαν μεγάλη ιστορία»…
Κάπως έτσι θα μπορούσε ν’ αρχίζει ένα «παραμύθι», αναφερόμενο στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Μα, μήπως κάτι τέτοιο δεν ήταν; Από το 1962 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η πρωτεύουσα της Μακεδονίας μόλις ξεκινούσε ο Σεπτέμβριος έβαζε τα καλά της, για να υποδεχτεί τους εκλεκτούς καλεσμένους της από το χώρο της μουσικής. Τα βλέμματα όλης της φιλόμουσης Ελλάδας, στρέφονταν στο «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο», για πολλά χρόνια τόπο διεξαγωγής του Φεστιβάλ.
Κάθε 15 ημέρες λοιπόν, θα γυρίζουμε το ρολόι του χρόνου σ’ εκείνες τις αξέχαστες εποχές, παρουσιάζοντας χρόνο με το χρόνο τα τραγούδια, τους δημιουργούς και τους ερμηνευτές που γράψανε τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο θεσμό. Όλα αυτά, μαζί με διάφορα παραλειπόμενα, εντός κι εκτός σκηνής…
———————————————————–
1967: «Καλώς όρισες έρωτα», με την Ελλάδα «στο γύψο»…
Από τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967, η Ελλάδα μπήκε «στο γύψο» του Παπαδόπουλου, του Παττακού και του συρφετού τους, για τα επόμενα επτά χρόνια. Κάθε έννοια δημοκρατίας καταλύθηκε, άνοιξαν ξερονήσια για να «υποδεχτούν» τους πολέμιους του καθεστώτος και η λέξη «ελευθερία» πέρασε στην κατηγορία των αγνώστων…
Φυσικά, όλα αυτά δε θα μπορούσαν ν’ αφήσουν ανεπηρέαστο και το χώρο του τραγουδιού. Η λογοκρισία που επιβλήθηκε, «φίμωσε» συνθέτες και στιχουργούς, ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης απαγορεύτηκε δια νόμου, δείγμα του σημαντικότατου ρόλου που παίζει η μουσική στη συνείδηση του κόσμου.
Μέσα σε τούτο το κλίμα λοιπόν, έλαβε χώρα το έκτο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού στο Παλέ ντε σπορ της Θεσσαλονίκης, από τις 13 ως τις 15 Σεπτεμβρίου 1967. Παρουσιαστής πάντα ο Άλκης Στέας και είναι η χρονιά που η διοργάνωση επιστρέφει στην αρχική μορφή της, καθώς λαμβάνουν μέρος σχεδόν αποκλειστικά ερμηνευτές του «ελαφρού» τραγουδιού. Το πνεύμα του «Νέου κύματος» απουσιάζει πλήρως (μικρή εξαίρεση η συμμετοχή της Πόπης Αστεριάδη) κι έτσι, ο θεσμός δικαιολογεί πλήρως τον τίτλο του…
Το «Αλεξάνδρειο» είναι κατάμεστο και τις τρεις βραδιές, καθώς το Φεστιβάλ εξακολουθεί ν’ αποτελεί το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός για τη συμπρωτεύουσα και όχι μόνο. Διαγωνίζονται συνολικά 20 τραγούδια και την τελική βραδιά, το κοινό αποθεώνει τον Σώτο Παναγόπουλο και την Άντζελα Ζήλια, που κερδίζουν το πρώτο βραβείο με το «Καλώς όρισες έρωτα» των Γιώργου Μουζάκη – Ιωάννη Φερμάνογλου.
Δημοσίευμα της εποχής, αναφέρει σχετικώς: «Χαρακτηριστική ήτο η ερμηνεία του Παναγόπουλου, η οποία διεκόπτετο εις τα ενδιάμεσα θυελλώδη χειροκροτήματα και φωνές «Μπράβο, μπράβο», ενώ ο συνθέτης Γιώργος Μουζάκης έκλαιγε από συγκίνηση»…
Ο εκλεκτός κι αξέχαστος ερμηνευτής, θυμάται εκείνη τη βραδιά σ’ ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο που παραθέτουμε παρακάτω, μαζί με τη “ζωντανή” εκτέλεση του κομματιού, όπως ακούστηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1967, την οποία προαναγγέλλει ο Άλκης Στέας…
Και η τραγική ειρωνεία: Ο Σώτος Παναγόπουλος θ’ αφήσει την τελευταία του πνοή εντελώς ξαφνικά 16 χρόνια αργότερα (1983) στην πόλη που θριάμβευσε το 1967. Στη Θεσσαλονίκη…
Το τραγούδι ακούστηκε λίγο καιρό αργότερα στην ταινία “Ο ανακατωσούρας”, με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο κι έτσι, ευτυχώς υπάρχει αυτό το μοναδικό οπτικό στιγμιότυπο από το συγκεκριμένο Φεστιβάλ…
Από εκεί και πέρα, τη δεύτερη θέση κατέλαβε το «Εκείνον», των Τάκη Μωράκη-Φώτη Μιχαλάτου-Ιωάννη Φερμάνογλου, με τις Νάντια Κωνσταντοπούλου και Κρύσταλ, ενώ την τρίτη το «Έκανα βάρκα τον καημό» του Απόστολου Αρμενάκη, με τις Γιοβάννα και Νότα Μοτσενίγου.
Γενικότερα, με εξαίρεση το νικητήριο τραγούδι, δε μπορούμε να πούμε ότι το έκτο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης άφησε έντονα σημάδια στη μουσική ιστορία της χώρας μας. Θα επισημάνουμε όμως τη συμμετοχή του Γιάννη Πετρόπουλου, ο οποίος τέσσερα χρόνια αργότερα (1971) θα κερδίσει το πρώτο βραβείο, καθώς και την παρθενική εμφάνιση του νεαρού Κωστή Χρήστου, που στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’70 θα γίνει πασίγνωστος ερμηνεύοντας αρκετές «ελαφρολαϊκές» επιτυχίες, με κορωνίδα το «Αλίμονο (σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν)».
———–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…