Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
«Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια πανέμορφη πόλη, που οι φιλόξενοι κι ανοιχτόκαρδοι κάτοικοί της λάτρευαν τη μουσική. Έτσι λοιπόν, για πολλά – πολλά χρόνια κάθε Σεπτέμβριο, πλημμύριζε από μελωδίες που έγραψαν μεγάλη ιστορία»…
Κάπως έτσι θα μπορούσε ν’ αρχίζει ένα «παραμύθι», αναφερόμενο στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Μα, μήπως κάτι τέτοιο δεν ήταν; Από το 1962 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η πρωτεύουσα της Μακεδονίας μόλις ξεκινούσε ο Σεπτέμβριος έβαζε τα καλά της, για να υποδεχτεί τους εκλεκτούς καλεσμένους της από το χώρο της μουσικής. Τα βλέμματα όλης της φιλόμουσης Ελλάδας, στρέφονταν στο «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο», για πολλά χρόνια τόπο διεξαγωγής του Φεστιβάλ.
Κάθε 15 ημέρες λοιπόν, θα γυρίζουμε το ρολόι του χρόνου σ’ εκείνες τις αξέχαστες εποχές, παρουσιάζοντας χρόνο με το χρόνο τα τραγούδια, τους δημιουργούς και τους ερμηνευτές που γράψανε τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο θεσμό. Όλα αυτά, μαζί με διάφορα παραλειπόμενα, εντός κι εκτός σκηνής…
———————————————————–
1973: «Ανατέλλει» ο Δημήτρης Κοντολάζος…
Τα παρατράγουδα και οι αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1972, ήταν ο «μπούσουλας» για το αντίστοιχο του 1973. Έγινε μια προσπάθεια αναδιοργάνωσης του θεσμού, με κυριότερη καινοτομία το γεγονός ότι ουσιαστικά «αποκλείστηκαν» τα μεγάλα ονόματα και δόθηκε χώρος σε νέα. Άλλωστε, η αναστάτωση που προκλήθηκε με τη συμμετοχή του σούπερ σταρ Τόλη Βοσκόπουλου ένα χρόνο νωρίτερα, ήταν ακόμα νωπή και ουδείς ήθελε να δει κάτι ανάλογο και την επόμενη χρονιά…
Πράγματι, δε συνέβη το παραμικρό κατά τη διάρκεια του τριημέρου από τις 12 ως τις 14 Σεπτεμβρίου 1973, όπου έλαβε χώρα το 12ο Φεστιβάλ. Μοναδική «παραφωνία», η ένσταση που υπέβαλλε κάποιος μάνατζερ για την αλλαγή των στίχων του τραγουδιού «Ίσως», που ερμήνευσε η Νάντια Κωνσταντοπούλου…
Πάντως, η εντοπιότητα προφανώς κι έπαιξε κάποιο ρόλο στην ανάδειξη του τελικού νικητή. Ήταν ο Δημήτρης Κοντολάζος, σχεδόν άγνωστος τότε, ο οποίος με το «Μπαρμπαλιά» του Πέτρου Ζέρβα και του Δημήτρη Καραστάθη κατάφερε να κερδίσει το πρώτο βραβείο. Ήτανε το ξεκίνημα μιας πολύ σημαντικής καριέρας για τον ερμηνευτή από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος σε όλη τη δεκαετία του ’80 βρισκόταν στην κορυφή του λαϊκού τραγουδιού, ενώ οι δίσκοι του γίνονταν χρυσοί και πλατινένιοι.
Πάντως, η νίκη του προκάλεσε κάποια πικρόχολα σχόλια από την πλευρά της Νάντιας Κωνσταντοπούλου, η οποία έκανε λόγο για «μπουζουκοτράγουδα» και κατέκρινε τη συμμετοχή του μπουζουκιού στη διοργάνωση…
Από εκεί και πέρα, τη δεύτερη θέση κατέλαβαν οι Charms, με το πασίγνωστο «Να μείνουμε πάντα παιδιά» των Γιώργου Μελίκη και Κώστα Ρουβηνέτη. Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη επιτυχία του δημοφιλούς συγκροτήματος, ενώ φάνηκε ότι πλέον στο Φεστιβάλ κυρίαρχο ρόλο έπαιζε και η άποψη της νεολαίας…
Το τρίτο βραβείο αποτέλεσε ίσως την έκπληξη της βραδιάς, καθώς δόθηκε στη Φρύνη Γρηγορίου (έγινε περισσότερο γνωστή με το μικρό όνομά της), η οποία ερμήνευσε το «Σαν ένα φεγγάρι» της Λίτσας Σταματοπούλου.
Από τα υπόλοιπα τραγούδια, ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε το «Όταν θα γεννηθεί ο γιος σου», με τη Λήδα Χαλκιαδάκη και το Σπύρο Βλασσόπουλο, ο οποίος κέρδισε το βραβείο του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συνθέτη, αξίας 15.000 δραχμών. Πάντως, η έκπληξη ήταν ότι αποκλείστηκε στα προκριματικά και δεν πέρασε στον τελικό…
Ξεχωριστές οι συμμετοχές της Ξανθίππης Καραθανάση και της Θάλειας, δύο «ντόπιων» ερμηνευτριών, ενώ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πήρε μέρος η Ελπίδα, η οποία ωστόσο δεν κατάφερε να επαναλάβει την επιτυχία της προηγούμενης χρονιάς. Επίσης, σημειώνουμε την παρουσία της μόλις 16 ετών τότε Μπέσυς Αργυράκη, με την «Ηλεκτρονική εποχή» του Δημήτρη Κωνσταντάρα. Ήταν και για κείνη η αφετηρία για μια πολύ σημαντική καριέρα…
———–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…