Συνέντευξη στον Παύλο Ζέρβα
Γιατί επέλεξες τη συγκεκριμένη selfie; Που ακριβώς βρίσκεσαι;
Βρίσκομαι στο μπαλκόνι του σπιτιού μου στο Βροντάδο της Χίου! Είναι ακριβώς δίπλα στη θάλασσα όπως βλέπετε και αυτή είναι η αγαπημένη μου γειτονιά, στου «Παντελάκη». Εδώ μεγάλωσα, εδώ έμαθα κολύμπι, εδώ πήγαινα με τους γονείς μου ψαροντούφεκο (βασικά εγώ τους ακολουθούσα) και αυτό το σπίτι είναι πολύ κοντά στο πατρικό μου. Λατρεύω τη μυρωδιά της θάλασσας, λατρεύω να κάθομαι το βράδυ και να ρεμβάζω, και, όποτε ζεσταινόμαστε, ρίχνουμε και μία βουτιά με τη μικρή μου Φίλια!
Βουνό ή θάλασσα; Καλοκαίρι η Χειμώνας; Πες μου ένα δυνατό σημείο που θεωρείς ότι έχουν αυτές οι δύο εποχές… Το δυνατό σημείο τους που εσένα σε εξιτάρει!
Δεν τίθεται καν δίλημμα! Καλοκαίρι με χίλια! Δεν μπορώ καθόλου το κρύο, τα χοντρά ρούχα, τα χιόνια. Θα μπορούσα κάλλιστα να ζω σε χώρα που έχει μόνο καλοκαίρι. Ο ήλιος και η ζέστη έχουν πολλή θετική επίδραση πάνω μου και κάθε καλοκαίρι είναι σαν να «ξυπνάω» από χειμέρια νάρκη -γεμάτη όρεξη για ζωή και νέα πράγματα– αντίθετα με το χειμώνα που με βαραίνει απίστευτα. Και το καλοκαίρι στην Ελλάδα μας είναι μοναδικό!
Στον χώρο υπάρχεις αρκετά χρόνια. Πες μου πως αποφάσισες να συμμετάσχεις σε reality φέτος; Τι κέρδισες από αυτή τη συμμετοχή; Και στο άλλο άκρο, υπάρχει ίσως κάτι που …έχασες;
Πέραν του χρόνου που στερήθηκα την οκτάχρονη κόρη μου (με τις πρόβες, τα γυρίσματα κτλ.), αυτά που κέρδισα ήταν πάρα πολλά. Ήταν μία απόφαση που πήρα πολύ συνειδητά και με συγκεκριμένο στόχο – επειδή ακριβώς υπάρχω στο χώρο εδώ και αρκετά χρόνια, το είδα σαν μία ευκαιρία αναγνωρισιμότητας, καλλιτεχνικής δικτύωσης και τηλεοπτικής μου επανασύστασης. Στη Χίο όπου ζω και υπάρχω τα τελευταία χρόνια, θα ήταν πολύ δύσκολο να χτίσω καριέρα μιας και απέχω από τον πυρήνα, που είναι η Αθήνα. Κι έτσι, αντί να πάρω τις «σκάλες», προτίμησα το… «ασανσέρ»! Επίσης, να διευκρινίσω δεν ήταν reality αλλά talent show.
Πρόσφατα κυκλοφόρησες σε διασκευή μια παλιά επιτυχία των Εκείνος κι Εκείνος, το «μια γυναίκα μόνο ξέρει», που αρχικά είχε ερμηνεύσει η Καίτη Γκρέυ. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Είσαι ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα;
Με το Νίκο τον Καλλίνη μας συνδέει μία φιλία ετών, από τα φοιτητικά μου χρόνια. Φέτος ξαναβρεθήκαμε σ’ ένα στούντιο, όπου τραγουδήσαμε μαζί την «Ξενιτιά», ένα υπέροχο τραγούδι που περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή της φίλης Στέλλας Πετρίδου και αποφασίσαμε να μη μείνουμε εκεί. Με την έξοδό μου από το παιχνίδι βρεθήκαμε την ακριβώς επόμενη μέρα και ακούσαμε πολύ υλικό. Αλλά τελικά καταλήξαμε στην επανεκτέλεση του τραγουδιού με μια φρέσκια, καλοκαιρινή ενορχήστρωση (δια χειρός Λεωνίδα Τζίτζου) και χαίρομαι που οι νέες γενιές (που το ’93 δεν γνώριζαν καν το τραγούδι), το μαθαίνουν από τη δική μου φωνή και το έχουν αγαπήσει!
Έχεις αρκετά πάρε δώσε ως τώρα με τη Eurovision! Στο παρελθόν είχες συμμετάσχει σε ελληνικό τελικό, και τελικά έκανες φωνητικά στον Σάκη Ρουβά και το “shake it”. Υπάρχει ακόμα στο πίσω μέρος του μυαλού σου, να προσπαθήσεις να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα στον διαγωνισμό; Πως είδες τον φετινό διαγωνισμό;
Νομίζω ότι ο κύκλος της Eurovision έχει κλείσει για μένα, πέρα από το ότι την παρακολουθώ κάθε χρόνο και έχω φίλους που ασχολούνται με το θεσμό. Άλλωστε την έζησα την εμπειρία, ανέβηκα στη σκηνή της Κωνσταντινούπολης, το ευχαριστήθηκα, έζησα τα party’s, γνώρισα ανθρώπους που κρατάμε επαφή μέχρι και σήμερα. Και έχει πλάκα γιατί και τότε, το 2004, τα γυρίσματα γίνονταν στα «Κάππα Στούντιος», όπως και φέτος με το “Rising” (απλά σε άλλο όροφο). Διορθωτική εμπειρία ίσως; Θα δείξει! Φέτος πάντως είναι η πρώτη χρονιά που δεν κατάφερα να δω τον τελικό γιατί δούλευα, αλλά μου άρεσε το τραγούδι που κέρδισε. Ήταν ένα μήνυμα απλότητας, μουσικότητας, αυθεντικότητας, γιατί τελικά όπως φαίνεται, ο κόσμος έχει βαρεθεί τα πολλά εφέ και φέτος ψήφισε με γνώμονα τη μουσική.
Ποια θεωρείς ότι είναι η σημαντικότερη καλλιτεχνική στιγμή που έχεις ζήσει μέχρι σήμερα;
Είναι πολλές, δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω! Ας πούμε θα αναπολώ πάντα το feeling στο πατάρι του «Σταυρού του Νότου» μαζί με μία καταπληκτική ροκ ομάδα, που σφύζαμε από ενέργεια, πάθος για τη μουσική και αγάπη γι’ αυτό που κάναμε! Ακόμα υπάρχει κόσμος που το θυμάται και αναπολεί συγκεκριμένα τραγούδια εκείνης της εποχής… Επίσης μία συγκλονιστική στιγμή ήταν όταν πέθανε ο πατέρας μου το 2004 και εγώ δούλευα τότε στη Χίο σ’ ένα μαγαζί, και τη μέρα της κηδείας του πήγα και τραγούδησα. Ήθελα να τον πενθήσω τραγουδώντας και όχι κλαίγοντας. Μάλιστα, όταν κάθισα σ’ ένα σκαμπό και του αφιέρωσα το «Αυτή η νύχτα μένει», σηκώθηκαν όλοι στο μαγαζί, έκλαιγαν μαζί μου, με χειροκροτούσαν, άλλοι έρχονταν πάνω στη σκηνή και μ’ αγκάλιαζαν, τρομερό συναίσθημα που δε θα ξεχάσω ποτέ. Και αυτή ακριβώς είναι η δύναμη της μουσικής… Αυτή η σπάνια μέθεξη, που γίνονται όλοι Ένα.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι που σε έχει στιγματίσει; Που όταν το ακούς παύουν να υπάρχουν τα πάντα γύρω σου; Που στην τελική, θα ήθελες πολύ να είχες ερμηνεύσει εσύ;
Αχ! Υπάρχουν πολλά τραγούδια που έχω «ζηλέψει» και θα ήθελα να τα είχα πει εγώ… Ένα από αυτά είναι οι «Μέλισσες», του Γιώργου Καζατζή που έχει ερμηνεύσει η Φωτεινή Βελεσιώτου. Όταν το πρωτο-άκουσα έμεινα άφωνη και το θεωρώ, αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα τραγούδια της τελευταίας δεκαετίας. Μάλιστα, όταν πήγα στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου ως καλεσμένη του Κώστα Μακεδόνα, επέλεξα να πω αυτό ακριβώς το τραγούδι και νομίζω ότι με κατέκλυσε ολόκληρη… Ειδικά ο στίχος «θυμάρι ρίχνω στις φωτιές, με τυραννούν οι ομορφιές», νομίζω είναι το επιστέγασμα της ανθρώπινης φύσης – ο πόνος κι η χαρά, η λεγόμενη «χαρμολύπη», που κυλάει στο αίμα μας ως Έλληνες.
Εκτός από τη μουσική έχεις σπουδάσει και ψυχολογία. Μάλιστα, απ’ όσο γνωρίζω, εξασκείς το επάγγελμα! Πως δένει με τη μουσική; Και πως βάζεις προτεραιότητες ανάμεσα στα δύο;
Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, έχω καταφέρει να τα συγκεράσω αρμονικά και τα δύο. Ή μάλλον, δεν το έχω καταφέρει, γιατί αυτό ΕΙΜΑΙ και όταν ΕΙΜΑΣΤΕ, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούμε να αποδείξουμε κάτι, γιατί αυτή είναι η αλήθεια μας! Πολύ απλά! Το επάγγελμα το εξασκώ πολλά χρόνια, μάλιστα στη Χίο είμαι και πρόεδρος του νεοσύστατου Συλλόγου Ψυχολόγων Χίου και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό, γιατί ήδη έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε ωραία πράγματα στο νησί! Αγάπη και αποδοχή λοιπόν, όταν συνδυάζονται με τη Γνώση, είναι το μυστικό της επιτυχίας και της εσωτερικής πληρότητας.
Το καλοκαίρι θα εμφανιστείς σε περιοδεία στο πλευρό του Κώστα Μακεδόνα. Μίλησέ μας για αυτή τη συνεργασία; Θα υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες στιγμές στις συναυλίες; Τι τραγούδια θα ακουστούν; Και τέλος ποια η άποψή σου για τον Μακεδόνα;
Η συνεργασία με τον Κώστα Μακεδόνα είναι το έπαθλό μου από το “Rising Star”. Από την αρχή μου έδειξε ότι με εκτιμά σαν καλλιτέχνη αλλά και σαν άνθρωπο, ασχέτως αν έφυγα νωρίς από το παιχνίδι. Και μου το απέδειξε με το να με έχει στο πλάι του στην καλοκαιρινή του περιοδεία. Πραγματικά είναι τιμή μου γιατί είναι ένας καλιτέχνης (και πιλότος!) που ξεχωρίζει για το ήθος και την πορεία του στο χρόνο. Επίσης είμαι πολύ χαρούμενη γιατί συνοδοιπόρος μας είναι η Κέλλυ η Βουδούρη, ένα κορίτσι που ξεχώρισε από την αρχή και έφτασε στον τελικό και με την οποία έχουμε καταπληκτική χημεία, πάνω και κάτω από τη σκηνή. Το πρόγραμμα, το οποίο έχει επιμεληθεί ο Κώστας Μακεδόνας έχει αγαπημένα τραγούδια, ντουέτα και δυνατές προσωπικές ερμηνείες. Και φυσικά, θα έχω την ευκαιρία να παρουσιάσω το τραγούδι μου ζωντανά στο ευρύ κοινό, αρχής γενομένης την Παρασκευή 7 Ιουλίου στο Βεάκειο Θέατρο, όπου και η έναρξη της καλοκαιρινής μας περιοδείας!
Εκτός από τις συναυλίες, άλλα μελλοντικά σχέδια; Υπάρχει ίσως κάποιο πλάνο για νέα τραγούδια;
Σίγουρα ναι, ήδη ακούω υλικό, αλλά προς το παρόν θέλω να απολαύσω την περιοδεία με τον Κώστα Μακεδόνα.
Ταυτόχρονα, θα εμφανίζομαι όπως κάθε χρόνο και στο νησί μου, τη Χίο, τις Τετάρτες σ΄ ένα ξενοδοχείο με jazz και έντεχνα ακούσματα και τον υπόλοιπό καιρό θα κάνω μία μίνι περιοδεία κι εγώ, με «Τα πιο ωραία λαϊκά».
Καλή μας αρχή λοιπόν, καλό καλοκαίρι σε όλους και ραντεβού στις 7 του Ιούλη στο Βεάκειο!
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…