Συνέντευξη στον Παύλο Ζέρβα

Επέλεξες να βγάλεις selfie με τον σύζυγό σου, αλλά και επί χρόνια συνεργάτη σου, Νίκο Γρηγοριάδη! Πόσα χρόνια είστε πλέον μαζί;
Στην παρούσα φάση είναι ο σκηνοθέτης των video clip και ο συμπαραγωγός των καινούργιων μου τραγουδιών …τον καλοπιάνω για να με βγάζει όμορφη!
Στα σοβαρά τώρα, με τον Νίκο γνωριστήκαμε το 1995 στα γραφεία της Λύρα. Μας είχε καλέσει και τους δύο ο Άγγελος Σφακιανάκης γιατί πίστευε πως ταιριάζαμε μουσικά. Να ‘ναι καλά! Δεν έφτιαξε μόνο ένα καλλιτεχνικό δίδυμο αλλά και ένα ζευγάρι! Κάπως έτσι γνωριστήκαμε και στην αρχή ήταν αυστηρά επαγγελματική η σχέση μας. Μας πήρε ένα χρόνο να καταλάβουμε ότι είμασταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο!

Τι είναι αυτό που κρατάει έναν ευτυχισμένο γάμο; Μετά από τόσα χρόνια αρμονικής συμβίωσης, δείχνετε πως κατέχετε το μυστικό! Θα μας το πεις;
Είμαστε και οι δύο άνθρωποι ήπιοι. Έχουμε τις ίδιες αξίες και τις ίδιες προσδοκίες από τη ζωή. Αγαπάμε πολύ τη μουσική κι αυτό μας ενώνει. Επίσης εκτιμούμε και θαυμάζουμε ο ένας τον άλλο για το ταλέντο του και για τον αγώνα που έχει κάνει ο καθένας για την καλλιτεχνική του ταυτότητα. Το μυστικό μας είναι ότι είμαστε και οι δυο παθιασμένοι, ιδεαλιστές και τελειομανείς με ό,τι καταπιανόμαστε.

Όλα αυτά τα χρόνια, συνυπάρχετε ο ένας στις δουλειές του άλλου. Γιατί λοιπόν δεν κάνατε ένα group και πάντα έβγαζε ο καθένας δουλειές με το όνομα του; Το είχατε σκεφτεί ποτέ;
Θα μπορούσαμε, αλλά ο καθένας μας έχει τη δική του καλλιτεχνική ταυτότητα και ύπαρξη. Ξεκινήσαμε σαν σόλο καλλιτέχνες, με προσωπικά άλμπουμ. Επειδή είμαστε και στη ζωή μαζί θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένη μια ελάχιστη αυτονομία. Είμαστε και οι δυο τραγουδοποιοί, γράφουμε συνήθως μόνος του ο καθένας ό,τι τον αφορά. Εγώ είμαι πιο μυστικοπαθής, παρουσιάζω κάτι μόνο όταν θεωρώ ότι είναι τελειωμένο ή όταν έχουν περάσει χρόνια και δεν έχω καταφέρει να βρω μια λύση που να μου αρέσει οπότε ζητώ βοήθεια. Ο Νίκος μοιράζεται τις ιδέες του από την πρώτη έμπνευση, είναι πολύ πιο ανοιχτός…

Η κόρη σας θα τελειώσει φέτος το Γυμνάσιο, τι μουσικές ακούει; Κάνει κριτική στις δουλειές που ετοιμάζετε;
Η Μυρτώ πάει στο Μουσικό Γυμνάσιο Αλίμου, είναι εξαιρετική μουσικός, γράφει τα δικά της τραγούδια στα γαλλικά και στα αγγλικά, γράφει ιστορίες και τις δημοσιεύει στο Wattpad όπου την ακολουθούν εκατοντάδες! Είναι αυστηρός κριτής αλλά βλέπει και μαθαίνει. Έχει για δεδομένα πράγματα που εμείς ούτε στα όνειρά μας δεν φανταζόμασταν στην ηλικία της και αυτό της δίνει φτερά. Γενικά είναι ένα καταπληκτικό πλάσμα ελεύθερο κι αδάμαστο και μας λέει συχνά, ότι θα ήθελε να είχε …πιο νορμάλ γονείς κι ένα κανονικό σπίτι, με έπιπλα, κι όχι σπίτι-στούντιο γεμάτο μουσικά όργανα για να μπορεί να κάνει πάρτι!

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο της από τα τραγούδια σας;
Της αρέσουν όλα μα περισσότερο κάποια που δεν έχουν εκδοθεί ακόμα. Της αρέσουν πολύ η “Θάλασσα”, το “Γυμνή Από Αγάπη”, “Η Παραμυθένια”, “Σε Μια Στιγμή”, “Σε Είδα Στην Πειραιώς” όπου βάλαμε και μια δική της μουσική ιδέα στο ρεφρέν!

Εσύ ποιο θεωρείς το σημαντικότερο τραγούδι σου μέχρι σήμερα; Αυτό που δεν υπάρχει περίπτωση να μη πεις σε ένα live, και που σου έχει αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις;
Από αυτά που έχω τραγουδήσει σαφώς είναι το “Στην Πίσω Τσέπη Του Blue Jean” και το “Νυχτερινό”. Αν δεν ήταν αυτά τα τραγούδια που αγαπήθηκαν τόσο πολύ, δε θα ήμουν τώρα εδώ να σας μιλάω! Από τα τραγούδια του Νίκου που έχω τραγουδήσει αγαπώ πολύ το “Φεύγω Πριν Νυχτώσει”, “Λουλούδι Της Ερήμου”, “Του Αιγαίου Χρώμα”. Θεωρώ πολύ σημαντικά τραγούδια τη “Θάλασσα”, “Των Ανέμων Ερωμένη” και το “Ψέμα Μικρό Μου Ψέμα” που έχει ερμηνεύσει ο Νίκος. Από τα δικά μου ξεχωρίζω το “Στην Ιοκάστη”, “Η Παραμυθένια”, “Αν Δε Μ’ Αγαπάς”, “Το Παιδί Με Την Κεραία”, “Τι Κι Αν Τα Τραγούδια Μου Δεν Αρέσουνε” και οπωσδήποτε το νέο μου τραγούδι “Της Καρδιάς Μου Οι Κάκτοι”.

Πρόσφατα κυκλοφόρησες νέο single, «της καρδιάς μου οι κάκτοι». Είναι μάλιστα προπομπός νέου album. Για πες μου, τι ετοιμάζετε και πότε θα κυκλοφορήσει; Τα τραγούδια του cd θα ακολουθούν το γνώριμο ύφος και στυλ σου;
Στις 12/7 κυκλοφόρησε το τραγούδι μου “Της Καρδιάς Μου Οι Κάκτοι” και το video clip του, σαν digital single μέσω της πλατφόρμας Cd Baby. Ετοιμάζουμε ένα δικό μου προσωπικό άλμπουμ, για όσους δεν γνωρίζουν αναφέρω πως το τελευταίο προσωπικό άλμπουμ ήταν Το Παιδί Με Την Κεραία το 2002, και ακολούθησαν 2 άλμπουμ συνεργασίας με τον Νίκο Γρηγοριάδη το Είναι εδώ! του 2009 και το Λάρβα του 2015.
Το τραγούδι αυτό λοιπόν είναι προπομπός του νέου άλμπουμ. Έχω διαλέξει τα πιο επώδυνα για μένα τραγούδια μου. Αυτός ο δίσκος θα περιέχει όλα όσα με απασχολούν και με έχουν πονέσει. Ξέρετε δε γράφω τραγούδια με το σκεπτικό να αρέσουν ή λαμβάνοντας υπόψη το εμπορικό αντίκρισμα που πιθανόν να έχουν, γράφω τραγούδια που με εκφράζουν και με λυτρώνουν.
Δεν ξέρω τι εννοείς πάντως όταν λες «το γνώριμό ύφος» μου. Το “Παιδί Με Την Κεραία” είναι πολύ διαφορετικό άλμπουμ από το “Κοντσέρτο Για Σοκολάτα Και Τριαντάφυλλα”. Προσπαθώ κάθε φορά να πειραματίζομαι και να κάνω πράγματα που δεν έχω ξανακάνει. Νομίζω πως θα εκπλαγείτε με κάποια από τα καινούργια μου τραγούδια…!

Στη πορεία σου στο χώρο μέχρι σήμερα, παρατηρώ ότι έχεις κάποια σημαντικά διαστήματα «σιωπής»… Είναι τακτική ή τυχαίο;
Κάποια ήταν επιβεβλημένα, όμως κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα κι ούτε μου αρέσει να παραπονιέμαι. Κάποια, τα περισσότερα, ήταν ηθελημένα. Η αλήθεια είναι ότι δε μου αρέσουν οι καλλιτέχνες, ούτε η Κατερίνα καλλιτέχνης, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται. Είμαι εντελώς διχοτομημένη, ζω σε μια τρικυμία από αντιφατικές σκέψεις σχετικά με τους καλλιτέχνες. Από τη μια μας θεωρώ πλάσματα άρρωστα, αδύναμα, ματαιόδοξα, εξαρτημένα και την ίδια στιγμή εντελώς μεγαλειώδη, δυναμικά, ικανά για απίστευτα επιτεύγματα θάρρους, εξυπνάδας, αντίληψης. Δεν το αντέχω αυτό, με ταράζει, ίσως επειδή είμαι μικροαστή! (γέλια)  Θα προτιμούσα να απαλλαγώ από αυτόν τον μπελά, θα προτιμούσα να ήμουν επιστήμονας, να φτιάχνω φάρμακα, να θεραπεύω, να ήμουν αγρότης ή να φυτεύω δάση, όμως δεν μπορώ να μείνω μακριά για πολύ από τη μουσική. Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για αυτό, είναι το ζήτημα της ζωής μου!

Τα χρόνια της κρίσης που ζούμε, τι θεωρείς ότι κατέστρεψαν κυρίως στο ελληνικό τραγούδι; Και στον αντίποδα, μήπως έγιναν αφορμή για να βελτιωθεί κάτι;
Νομίζω ότι μας καταρράκωσαν τόσο πολύ ώστε να αναζητούμε παρηγοριά και ασφάλεια σε οτιδήποτε παλιό και γνώριμο. Όλες αυτές οι διασκευές και η ρετρολαγνεία με προβληματίζουν. Σαν να μη ξέρουμε τι να σκεφτούμε και τι να κάνουμε καλλιτεχνικά και ξεπέφτουμε σε μια στάνταρ, ακίνδυνη λύση. Ειλικρινά πιστεύω πως «το καινούργιο πράγμα είναι άλλο πράγμα» στην μουσική παραγωγή, όπως εύστοχα λέει το τραγούδι, γιατί μάς αποκαλύπτει εδώ και τώρα.
Βέβαια η βιομηχανία του τραγουδιού είχε υποστεί πλήγματα πολύ πριν την κρίση. Κακές επιλογές σε πολλά πεδία, τι να πρωτοπεί κανείς; Ατυχείς επιλογές σε καλλιτέχνες και ρεπερτόριο, ατυχείς επιλογές στην οικονομική πολιτική, στην αλλαγή format από το βινύλιο στο cd,  ξεπούλημα του ρεπερτορίου μέσω εφημερίδων, ανικανότητα στη διαχείριση των νέων μέσων στην ψηφιακή εποχή και άλλα.
Εξωμουσικά κριτήρια καθόρισαν την ελληνική παραγωγή που λειτούργησε καρκινικά και κατέστρεψε τον ίδιο της το σώμα. Προσωπικά αυτός ο κατήφορος της ελληνικής δισκογραφίας με αφύπνισε και με χειραφέτησε. Πολλά μπορούν να συμβούν από εδώ και στο εξής. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να είναι τίποτα άλλο από αισιόδοξος.

Μετάνιωσες ποτέ για την απόφασή σου να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι;
Κάθε μέρα μετανιώνω, κάθε μέρα ευτυχώ! Από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου προσπαθώ να μην ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι, προσπαθώ να βρω υποκατάστατα, αλλά …απέτυχα! Και το χειρότερο είναι πως απέτυχα διπλά, και να ασχοληθώ επαγγελματικά και να μην ασχοληθώ! (γέλια)

Ποια η άποψή σου για τα media και τον τρόπο που προβάλλουν τη μουσική σήμερα; Εσύ είσαι ευχαριστημένη από το χρόνο που σου δίνουν;
Για ό, τι με αφορά, θεωρώ πως για έναν άνθρωπο φτωχικής και ταπεινής καταγωγής, που δεν έδωσε γη και ύδωρ για μια θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα, ίσα-ίσα, έθετε τους όρους του και τα όριά του, που προσπάθησε απ’ την αρχή με τη δική του φωνή, με τις δικές του δυνάμεις, με τον δικό του τρόπο και τα δικά του τραγούδια να σταθεί, και με δεδομένο την αμφίσημη στάση που είχα όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με την καλλιτεχνική μου ύπαρξη, έχω πετύχει πάρα πολλά… Κυρίως την εκτίμηση ανθρώπων με αυξημένη ευαισθησία και καλλιέργεια.
Παρόλα αυτά η τέχνη, όπως η παιδεία και οι θέσεις εξουσίας, είναι ταξικό ζήτημα στην Ελλάδα. Δεν έχουν όλοι το δικαίωμα να κάνουν σπουδαία, σοβαρή τέχνη… Όσοι έχουν γούστο, μουσική παιδεία και κρίση καταλαβαίνουν τι εννοώ, οι υπόλοιποι ας παρασύρονται από ευχολόγια πληρωμένα και ανταποδοτικά.
Το ότι δε βλέπω τηλεόραση, δεν ακούω ραδιόφωνο και δε διαβάζω τύπο, με σώζει από πολλές θλίψεις και άλλες τόσες ανούσιες καλλιτεχνικές ειδήσεις. Γνωρίζω ό,τι γνωρίζω για τη μουσική μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μου αρκεί…

Που θα περάσετε το καλοκαίρι; Σχεδιάζετε κάποιες εμφανίσεις;
Ήδη κάναμε μία συναυλία στη Νάουσα, έχουμε άλλη μία στην Κέρκυρα. Το καλοκαίρι μας, που έχει ήδη φύγει το μισό τώρα που μιλάμε, έχει πολύ δουλειά και λίγες διακοπές. Πρέπει να ολοκληρώσουμε τις ηχογραφήσεις του νέου άλμπουμ και να υλοποιήσουμε την εικόνα για κάποια από τα καινούργια τραγούδια. Επίσης πρέπει να μελετήσω επιτέλους σοβαρά γιατί φέτος δίνω για το δίπλωμα στην κλασσική κιθάρα.

Ευχαριστώ πολύ!
Κι εγώ, κι εύχομαι ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι για όλους!

kyrmizi_grigoriadis_selfie_2017_07_001

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here