Γράφει η Γωγώ Τσάκωνα
Φωτογράφηση: Μαρία Φυλακτού
Κάθε καλοκαίρι το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου καλωσορίζει καλλιτέχνες και θεατές από όλον τον κόσμο σε μια γιορτή πνεύματος και πολιτισμού που είναι δύσκολο να συναντήσεις αλλού. Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, που μόνο στο άκουσμα του δημιουργεί δέος και αγαλλίαση, υποδέχτηκε στις 17 και 18 Ιουλίου τον «Αίαντα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, με έναν εξαίρετο θίασο. Την Παρασκευή 17 Ιουλίου το MusicCorner βρέθηκε στην Επίδαυρο, ανάμεσα σε χιλιάδες θεατών, για να παρακολουθήσει την επίσημη πρώτη της παράστασης.
Λίγο μετά τις εννιά, και αφού η δύση του ηλίου χάριζε στον χώρο μια ακόμη πιο ατμοσφαιρική χροιά, ακούγεται η «ορχηστρική» άφιξη του Χορού υπό τη μουσική του Νίκου Κυπουργού. Ένας ραψωδός-συνθέτης που αποσπάται από τον υπόλοιπο χορό με «σύμμαχο» τη μουσική του, μας εισάγει στο δράμα με ένα άσμα για τον ήρωα Αίαντα, το οποίο συνεχίζει καθ’ όλη την διάρκεια του έργου. Τη σκυτάλη παίρνει η θεά Αθηνά (Ελένη Ουζουνίδου), η οποία με φανερά τα στοιχεία του ανθρώπινου χαρακτήρα των Θεών κατά την αρχαία παράδοση (καθοδηγεί και μεροληπτεί υπέρ του Οδυσσέα) προλογίζει το έργο, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζει για τους θεατές το πλαίσιο του μύθου.
Οι Νίκος Κουρής (Αίαντας) και Μαρία Πρωτόπαππα (Τέκμησσα) κρατούν τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους του δράματος, ενώ, όσο οι στιγμές και οι σκηνές ολοκληρώνονται, σκέφτομαι ότι δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλα πρόσωπα ή φωνές πιο εκφραστικές και καθηλωτικές από τις δικές τους για τους συγκεκριμένους χαρακτήρες.
Ο Αίαντας βασανίζεται και ακροβατεί ανάμεσα στον ηθικό-ηρωικό κόσμο που ο ίδιος υπηρετεί πιστά και σε μια νέα πραγματικότητα που φέρει ο Οδυσσέας, μια ταλάντευση που στο τέλος θα αποβεί μοιραία για τον ήρωα.
Η Τέκμησσα θρηνεί για τον Αίαντα, στο πρόσωπο του οποίου καθρεφτίζεται ο άντρας της, ο πατέρας του παιδιού της, ο κύρης της, ο κόσμος της όλος. Εκείνη, μια ξένη, μια αιχμάλωτη, μια βάρβαρη, στηρίζει και πονά πιο πολύ απ’ όλους τον Αίαντα, ενώ συνάμα πενθεί για τη δική της μοίρα αλλά και το μέλλον του γιου τους.
Εξίσου ξεχωριστοί και οι Γιάννος Περλέγκας (Τεύκρος), Γιάννης Τσορτέκης (Οδυσσέας), Δημήτρης Παπανικολάου (Αγαμέμνων), Γιάννης Κλίνης (Μενέλαος), Παντελής Δεντάκης (Άγγελος) αλλά και ο Χορός (χορογραφίες: Αγγελική Στελλάτου). Όλοι οι ηθοποιοί συμπλήρωναν την αρτιότητα του αποτελέσματος.
Μια υπέροχη παράσταση, μια ταλαντούχα ομάδα καλλιτεχνών αλλά και τεχνικών (τα πρόσωπα πίσω απ’ τα φώτα της σκηνής) που κατέφερε να αναδείξει τα φυσικά χαρακτηριστικά του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου: ακουστική, φυσική ομορφιά, επιβλητική αρχιτεκτονική.
Τέλος, όλη η μαγεία και η λάμψη της συγκεκριμένης παράστασης ανήκει -πιστεύω- αδιαμφισβήτητα στη μετάφραση του έργου που επιμελήθηκε ο μοναδικός Δημήτρης Μαρωνίτης. Ο άνθρωπος που καταφέρνει με τις μεταφράσεις του να φέρει τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων στην Ελλάδα του σήμερα και να εξοικειώσει τον σύγχρονο Έλληνα με τον πολιτισμό του. Ο Μαρωνίτης καταφέρνει να μας μετατρέψει από απλούς παρατηρητές ή θαυμαστές της πλούσιας γραμματείας μας, σε κοινωνούς και συνεχιστές της. Μας διδάσκει! Δικαιωματικά, λοιπόν, του άξιζε το πιο θερμό και βροντερό μας χειροκρότημα το βράδυ της Παρασκευής, το οποίο, βαθιά συγκινημένος, έδειξε να αποδέχεται και με τη σειρά του να μας επιστρέφει με αγάπη.
———————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…