Γράφει ο Μιχάλης Παπαϊωάννου

Με έναν δεύτερο ημιτελικό λιγάκι απρόβλεπτο, ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση του διαγωνισμού της Eurovision. Έχουμε μάθει πλέον και τις 27 χώρες που θα διαγωνιστούν για την νίκη στο μεγάλο τελικό. Μετά την επιτυχία της Ελλάδας στον πρώτο ημιτελικό, η Κύπρος ξεχώρισε κι αυτή στον χθεσινό δεύτερο ημιτελικό και πήρε επίσης τη πρόκριση για τον τελικό του Σαββάτου!

karagiannis_eurovision_2015_semifinal_2015_05_004

Το μεγάλο μάτι της σκηνής, ήταν εκείνο που δέσποζε στην έναρξη και του δεύτερου ημιτελικού. Οι παρουσιάστριες, πολύ πιο καλόγουστα ντυμένες απ’ ότι στον πρώτο ημιτελικό, μας καλωσόρισαν και η Conchita, μας παρουσίασε τους συμμετέχοντες. Το χαρακτηριστικό της φετινής διοργάνωσης είναι ότι το κέφι, τη ζωντάνια και την ενέργεια του σταδίου την αισθάνονται ακόμα και όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα από τις τηλεοράσεις τους!

Την “κρυάδα” της πρώτης εμφάνισης πήρε η Λιθουανία με την Monika και τον Vaidas. Πολύ χρώμα στη σκηνή, πολύ κέφι, ένα ωραίο φιλί, πιάνονταν χέρι χέρι συνέχεια …σαν τις Σουλιώτισες, πήγαιναν πάνω κάτω, με ένα μέτριο κομμάτι, να λέμε και την αλήθεια, που όμως θα το δούμε στον τελικό του Σαββάτου. Για μένα ήταν έκπληξη.

Και από την πολύ χαρά, πάμε στην υπέρμετρη μελαγχολία της Ιρλανδίας και της Molly Sterling. Δεν σηκώθηκε ούτε για μισό λεπτό από το πιάνο και είμαι σίγουρος ότι …θα πιάστηκε! Σίγουρα περνάει μια εφηβική ερωτική απογοήτευση, αν κρίνω από το τραγούδι! Ομολογώ ότι το δάσος, που το χτυπούσε ο ήλιος για φόντο, ήταν πάρα πολύ όμορφο. Δεν τα κατάφερε η μικρή και δεν πέρασε.

Και δυστυχώς ούτε και τα παιδιά από το Σαν Μαρίνο πέρασαν στον τελικό. Ο Michelle και η Anita, έκαναν ότι μπορούσαν για να μας πείσουν ότι έπρεπε να έχουν μια θέση στο τελικό. Συμπαθής και τρυφερή η σκηνική τους παρουσία, αλλά δεν ήταν αρκετή.

Τελικά αυτός ο βαλκανικός ήχος, ακόμα πείθει τους Ευρωπαίους. Το Μαυροβούνιο, για δεύτερη συνεχόμενη φορά περνάει στο τελικό με τον Knez, και να σας πω την αμαρτία μου, μου θύμισε λίγο το …Λευτέρη Πανταζή! Μόνο που θεωρώ ότι ο Λευτέρης είναι καλύτερος! Το κόκκινο χρώμα κυριαρχούσε συνεχώς και ξαφνικά έκαναν κάτι απερίγραπτες χορευτικές κινήσεις. Δεν θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες στιγμές του Zeljko αυτή η συμμετοχή.

Και πάμε στην Μάλτα, όπου η Amber λογικά πλήρωσε τα γραφικά που έμοιαζαν με τα περσινά της Αυστρίας, απλά σε πιο λιτή γραμμή. Ένα όμορφο κομμάτι, με δυναμισμό που το στήριξε και η ερμηνεύτρια όσο μπορούσε. Δεν τα κατάφερε για τον τελικό. Ξέχασα να σχολιάσω το αβυσσαλέο σκίσιμο στο φόρεμα που έφτανε μέχρι…ψηλά!

Και έρχεται η Νορβηγία, με τους Morland & Debrah, οπού χωρίς γραφικά, χωρίς ιδιαίτερες κινήσεις, χωρίς υπερβολές αλλά εντελώς λιτά και απέριττα, στηριζόμενοι στο τραγούδι τους και μόνο, έδωσαν την πρόκριση στη χώρα τους για μια ακόμη φορά.

Εδώ πραγματικά, δεν έχω τι να πω. Η Πορτογαλία, δε θα δει ποτέ τελικό έτσι όπως πάει. Και πάνω που πάει να μου δημιουργήσει μια αμυδρή συμπάθεια το κομμάτι, έρχεται η Leonor Andrade και το σκοτώνει κυριολεκτικά! Δεν νομίζω ότι ήξερε τι ήθελε να κάνει επί σκηνής και φάνηκε πεντακάθαρα. Στοιχηματίζω ότι ήρθε τελευταία στον ημιτελικό.

Η Τσεχία επέστρεψε μετά από 5 χρόνια στο διαγωνισμό και κατά την γνώμη μου άδικα αποκλείστηκε. Η Marta και ο Vaclav, σε ένα καλό τραγούδι, με μια αξιοπρεπή παρουσία, δεν κατάφεραν να δώσουν το εισιτήριο για τον τελικό στην χώρα. Θεωρώ πως η κοπέλα χαλούσε λίγο το κομμάτι, ειδικά όταν βαρέθηκε τις γόβες της και τις πέταξε. Χωρίς λόγο και αιτία…

Και πάμε στην συμμετοχή που απέσπασε το πιο θερμό χειροκρότημα της βραδιάς, στη συμμετοχή που ξεσήκωσε το στάδιο. Δεν είναι άλλο από το Ισραήλ. O Nadav Guedj έδωσε τον ορισμό της Eurovision. Χρυσά παπούτσια, χορός, μπαλέτο, πυροτεχνήματα και ένα στάδιο να φωνάζει Ισραήλ όταν είχε μείνει μόνο μια χώρα για να ανακοινωθεί για τον τελικό. Θα πάει πολύ καλά και θα με θυμηθείτε.

Σειρά είχε η Λετονία με την Aminata. Κερδίζει το Oscar πρωτότυπης συμμετοχής στο διαγωνισμό. Ιδιόρρυθμη παρουσίαση, ενδιαφέρουσα φωνή, με την χώρα να συμμετέχει ξανά σε τελικό από το 2008. Προτομή πρέπει να της κάνουν της κοπέλας στη Ρίγα!

Το Αζερμπαϊτζάν με τον Elnur, πήρε και αυτό το μαγικό χαρτάκι της πρόκρισης. Νομίζω ότι τα φωνητικά τον υπερκάλυπταν ερμηνευτικά και τα άτομα που γύριζαν γύρω του μου φάνηκαν υπερβολικά. Ας μη σχολιάσω την έκλειψη σελήνης από πίσω, ούτε τον ανάδρομο Ερμή που έχουμε. Δε μπορούμε να πούμε πάντως ότι δεν ήταν καλός. Ή μπορούμε;

Η Ισλανδία με την γλυκύτατη Maria Olafs, η όποια …το είχε σκάσει από κάποια παράσταση μπαλέτου, αν κρίνω σωστά από αυτά που φορούσε, δεν πέρασε στο τελικό, παρόλο το μαγευτικό τοπίο που είχε για φόντο. Από τις πιο αδύναμες ερμηνείες του ημιτελικού.

Δε θα πω τίποτα και απλά θα δανειστώ την εύστοχη, όπως πάντα, ατάκα του Γιώργου Καπουτζίδη, όταν ρώτησε την Μαρία Κοζάκου τι κάνουν οι Σουηδοί στην Eurovision. Η απάντηση ήταν …παπάδες! Και θραύση θα προσθέσω εγώ! Ένα μέτριο τραγούδι, που όμως στηρίζεται απίστευτα από όλα αυτά που βλέπουμε στη σκηνή και από τον Mans Zemerlow. Στον τελικό εννοείται και πέρασε, αλλά εξακολουθώ να πηγαίνω κόντρα στα στοιχήματα και να λέω ότι δε θα βγει πρώτο…

Τι να κάνει και η καημένη η Ελβετία που εμφανίστηκε μετά από την Σουηδία. Βαρετό, ανιαρό κομμάτι, χωρίς κανένα ενδιαφέρον και το μόνο θετικό που μπορώ να βρω ήταν το πολύ έξυπνο φόντο, με το μαγεμένο δάσος. Πάλι καλά που είχε και αυτό, αλλιώς θα ήταν στην ίδια μοίρα με την Πορτογαλία. Συγνώμη Melanie Rene, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

Ένας ουρανός με αστέρια, που έλεγε και ο Βογιατζής. Η Κύπρος μας, τα κατάφερε και πέρασε στον τελικό. Ο Γιάννης Καραγιάννης, πολύ καλός στην ερμηνεία του “One thing I should have done”, κατάφερε να μας συγκινήσει, σε ένα αρκετά slow κομμάτι, που θα μπορούσε να ήταν και επίφοβο να αποκλειστεί. Όμως θα είναι μαζί με την Ελλάδα στο τελικό, και θα τον απολαύσουμε ξανά!

Το αμέσως επόμενο μεγάλο χειροκρότημα, μετά το Ισραήλ, το πήρε η κυρία με τα πελώρια ακουστικά στο κεφάλι! Η Σλοβενία με την Maraaya επιβεβαίωσε ότι παραμένει φαβορί και ότι δε θα εγκαταλείψει τόσο εύκολα τα όπλα. Έχω την αίσθηση ότι την είχαν …καρφώσει στο πάτωμα, γιατί δεν κουνήθηκε ούτε χιλιοστό από την θέση που την είχαν τοποθετήσει! Τελικός και δίκαια…

Και την αυλαία έκλεισε η Πολωνία και η Monika Kuszunska. Τα κατάφερε και είμαι σίγουρος ότι συγκίνησε πολύ κόσμο, με την προσπάθεια της. Σε κάποιες στιγμές, έπαιζαν και πλάνα δικά της, όταν περπατούσε και ήταν καλά. Πολύ όμορφή συμμετοχή…

Για να συνοψίσουμε, οι δέκα χώρες που πέρασαν στον τελικό είναι οι εξής:
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ
ΠΟΛΩΝΙΑ
ΣΛΟΒΕΝΙΑ
ΣΟΥΗΔΙΑ
ΝΟΡΒΗΓΙΑ
ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ
ΚΥΠΡΟΣ
ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΆΝ
ΛΕΤΟΝΙΑ
ΙΣΡΑΗΛ

Η ακριβής σειρά εμφάνισης δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή, αλλά αυτό που μπορούμε να σας πούμε είναι ότι η Κύπρος, η Σουηδία, η Σλοβενία, η Νορβηγία, η Λιθουανία, και το Ισραήλ θα εμφανιστούν στο πρώτο μισό, δηλαδή στις θέσεις από 1 έως 13.
Η Πολωνία, το Μαυροβούνιο, το Αζερμπαϊτζάν και η Λετονία στις θέσεις 15 έως 27.

Και κάπως έτσι, μαζεύτηκαν πολλά δυνατά τραγούδια στο πρώτο μισό και προβλέπω να γίνεται σφαγή και να ευνοείται η Ιταλία και η Ρωσία…

Λέτε να πάμε προς Ρώμη φέτος; Δεν είναι και μακρυά!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here