Την προηγούμενη βδομάδα συνάντησα τα “Υπόγεια Ρεύματα” στο καφέ της Τεχνόπολης για να κάνουμε συνέντευξη με αφορμή την συναυλία τους στο Ρυθμό (30/10), αλλά μιλήσαμε για πολλά περισσότερα και ενδιαφέροντα πράγματα! Στην αρχή ήρθε μόνο η φωνή του συγκροτήματος, Γρηγόρης Κλιούμης, και στην συνέχεια και οι Νίκος Γιούσεφ (μπάσο, μουσικό πριόνι) και Τάσος Πέππας (Τύμπανα)! Αφού ήπιαμε έναν καφέ και είπαμε διάφορα off the record, ξεκινήσαμε τη συνέντευξη που είχε ειλικρίνεια, πολιτική, backstage ιστορίες, ουσίες και άλλα τέτοια rock n’ roll!
MusicCorner: Αν και δεν χρειάζεστε ιδιαίτερες συστάσεις, θέλω να μου πεις αυτά που δεν γνωρίζουμε για την δημιουργία του συγκροτήματος και για το όνομα “Υπόγεια ρεύματα”!
Γρηγόρης Κλιούμης: Το συγκρότημα είναι αποτέλεσμα μιας μεγάλης παρέας από το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Πάντα είχαμε δυο-τρία συγκροτήματα στην παρέα. Κάποια στιγμή, το ’92, φτιάχτηκε ένα σχήμα με την πρώτη σύνθεση κι αυτό που κάναμε ήταν να βρούμε ένα προβάδικο, ένα παλιό σπίτι στου Ψυρρή που δεν ήταν όπως είναι σήμερα, δηλαδή όταν νύχτωνε δεν κυκλοφορούσες εύκολα.
Έτσι δουλεύαμε όλοι για να πληρώνουμε το νοίκι αυτού του χώρου, ήμασταν της εργατικής τάξης! Βάλαμε μέσα κάποια όργανα και παίζαμε, αυτό είχαμε στο μυαλό μας να κάνουμε. Παραδείγματος χάριν όταν ήσουν μικρός πήγαινες στο σχολείο και μετά για μπάλα, εμείς υποθέσαμε πως αυτή είναι η ζωή των ανθρώπων, να δουλεύεις και να έχεις κάτι το απόγευμα για να παίζεις με τους φίλους σου.
Κάποια στιγμή έκλεισε ένας ραδιοφωνικός σταθμός που είχαμε στην Καλλιθέα, ο “Τικ-Τακ”, και είχαν μείνει τα μηχανήματα για πολύ καιρό εκεί σε αχρηστία. Ένας φίλος μας λοιπόν που δούλευε σαν ηχολήπτης μας είπε να πάμε εκεί και να ηχογραφήσουμε αυτά που γράφαμε. Έτσι κι έγινε και αυτές οι ηχογραφήσεις βρέθηκαν στα χέρια ενός παραγωγού που ήθελε να ασχοληθεί με το πράγμα. Εμάς όλο αυτό μας έπιασε εξ’ απήνης.
Μας είπαν λοιπόν θα βγάλετε δίσκο, μπήκαμε στο στούντιο αλλά δεν μας είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι χρειαζόμαστε και όνομα! Δεν είχαμε όχι μόνο όνομα, αλλά δεν είχαμε κάνει ούτε και συναυλία με αυτό το σχήμα μέχρι τότε. Πάνω στην πίεση δεν θυμάται κανείς πως βγήκε. Ήταν στη φάση ότι πρέπει να βγει ένα όνομα για να γράφει πάνω ο δίσκος απλά! Έτσι βγήκε τυχαία το “Υπόγεια Ρεύματα” το οποίο στη συνέχεια μας άρεσε πολύ. Όλα στην δική μας πορεία έγιναν τυχαία!
MusicCorner: Ο τελευταίος δίσκος σας (20.14) περιέχει 14 καινούρια τραγούδια αλλά και 20 παλιά, διασκευασμένα. Θέλω να μου πεις πως έγινε η επιλογή αυτών των 20 κομματιών, με ποια κριτήρια;
Γρηγόρης Κλιούμης: Το κύριο χαρακτηριστικό των “Υπόγειων Ρευμάτων” είναι ότι είναι το αποτέλεσμα ενός μεγαλύτερου κύκλου. Σ’ αυτά τα 20 χρόνια έχουν αλλάξει 14 μέλη, που όλα όμως ήταν από τον κύκλο μας (φίλοι κλπ.)! Η τελευταία σύνθεση άλλαξε δραματικά το σχήμα, ξέραμε δηλαδή τα παλιά τραγούδια μόνο δύο άτομα. Οπότε χρειάστηκε να έχουμε τραγούδια για να κάνουμε συναυλία, έτσι πήραμε τα παλιά και αρχίσαμε να τα παίζουμε με τον τρόπο του νέου σχήματος. Αυτό το κάνουμε πάντα δηλαδή, ανασύρουμε παλιά τραγούδια και τα παίζουμε με το εκάστοτε σχήμα. Το σημερινό ελπίζω να είναι και το στάνταρ γιατί βαρέθηκα πιά (γέλια)!
…Η απόφασή μας αυτή τη στιγμή είναι να μην ξανακάνουμε δουλειά σε μορφή cd. Αν υπάρχει μια δουλειά που αξίζει να είναι μαζεμένη, σκοπός μας είναι να βγει σε βινύλιο…
MusicCorner: Τα 14 καινούρια τραγούδια είναι και προς τιμήν των 14 μελών που έχουν περάσει από το συγκρότημα;
Γρηγόρης Κλιούμης: Κλείναμε 20 χρόνια οπότε είπαμε πως πρέπει να κάνουμε κάτι. Ήταν και 2014, οπότε αρχίσαμε να παίζουμε με τους αριθμούς. Τυχαία είχαν περάσει και 14 μέλη από το σχήμα κι έτσι είπαμε θα βγάλουμε 20 παλιά και 14 καινούρια!
MusicCorner: Η ιδέα να κυκλοφορήσει και σε βυνίλιο;
Γρηγόρης Κλιούμης: Αυτή η ιδέα μας ταλανίζει χρόνια γιατί πιστεύουμε πως η δισκογραφία με τον τρόπο που λειτουργεί έχει πεθάνει και καλώς! Το CD ως φορέας έχει πεθάνει και πιστεύουμε εδώ και χρόνια πως ο μοναδικός λόγος για να εκδώσεις κάτι είναι σε βινύλιο και φυσικά να υπάρχει μια συλλογή τραγουδιών που να αξίζει τον κόπο να εκδοθούν. Σε αυτή την περίπτωση υπήρχε λόγος. Η απόφασή μας αυτή τη στιγμή είναι να μην ξανακάνουμε δουλειά σε μορφή cd. Αν υπάρχει μια δουλειά που αξίζει να είναι μαζεμένη, σκοπός μας είναι να βγει σε βινύλιο, αλλά μέχρι τότε στο κανάλι μας στο youtube θα ανεβαίνει, ότι προκύπτει, ένα-ένα κομμάτι.
MusicCorner: Τα καινούρια τραγούδια σας βγάζουν έναν προβληματισμό αλλά αποπνέουν και μια ελπίδα. Εσύ πως βλέπεις το μέλλον; Είσαι αισιόδοξος;
Γρηγόρης Κλιούμης: Ελπίζουμε πάντα τα τραγούδια μας να βγάζουν ένα προβληματισμό. Εγώ σαν άνθρωπος βλέπω πάντα το ποτήρι μισογεμάτο αλλά έχω την πεποίθηση ότι τα πράγματα θα πάνε όπως είναι να πάνε, αυτό που μπορώ να κάνω εγώ στην πραγματικότητα είναι… τίποτα! Αυτό που μπορώ να κάνω είναι μόνο πράγματα που συνάδουν με τις αξίες μου και με κάνουν να ζω καλύτερα. Για εμάς ο δίσκος δεν εκπέμπει μεγάλη αισιοδοξία γιατί οι στίχοι δεν είχαν πολλή αισιοδοξία. Γι’ αυτό θελήσαμε να κάνουμε τον ήχο πιο χαρούμενο. Νομίζω είναι πιο λειτουργικό να πεις κάτι σοβαρό με τρόπο που είναι εύκολο να αποτυπωθεί.
…Δεν μπορεί να μην σε απασχολεί αυτό που συμβαίνει γύρω σου, αν δεν σε απασχολεί δεν θα σε κάνω παρέα. Δεν πιστεύω τους ανθρώπους που γράφουν καψούρικα τραγούδια. Ή λένε ψέματα ή είναι καθυστερημένοι!…
MusicCorner: Όλα αυτά τα χρόνια έχετε γράψει τραγούδια με κοινωνικό και πολιτικό στίχο. Θεωρείς πως είναι χρέος του καλλιτέχνη, ειδικά στις μέρες μας, να παίρνει θέση;
Γρηγόρης Κλιούμης: Δεν μπορώ να μιλήσω γενικά για τους καλλιτέχνες, μπορώ να μιλήσω για εμάς. Για εμάς είναι ανάγκη, όχι χρέος. Το να μην μιλήσεις για αυτά, σημαίνει ότι λες ψέματα. Δεν μπορεί να μην σε απασχολεί αυτό που συμβαίνει γύρω σου, αν δεν σε απασχολεί δεν θα σε κάνω παρέα. Δεν πιστεύω τους ανθρώπους που γράφουν καψούρικα τραγούδια. Ή λένε ψέματα ή είναι καθυστερημένοι! Δεν είναι δυνατόν να ζεις εδώ, να είσαι 60 χρονών και να σε απασχολούν οι αγάπες και τα λουλούδια… ωραία είναι κι αυτά τα πράγματα αλλά πόσο σε απασχολούν πια; Για να καταλήξω, δεν είναι χρέος, είναι ανάγκη, αν δεν το κάνεις καταστρέφεσαι καλλιτεχνικά. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει σύγκριση του καλλιτέχνη με το έργο, ο καλλιτέχνης είναι ανύπαρκτος, το έργο είναι αυτό που μένει. Όταν λοιπόν ο καλλιτέχνης ναρκισσεύεται, το έργο καταστρέφεται! Αν είχες κάτι καλό να πεις το φυλακίζεις. Ένας δημιουργός κάνει κάτι γιατί εκείνη τη στιγμή του προσφέρει έκφραση, εκτόνωση… αν δεν το κάνεις γι’ αυτό, δεν έχεις λόγο.
MusicCorner: Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο για σένα να γράψεις;
Γρηγόρης Κλιούμης: Όσο δεν αυτολογοκρίνεσαι, είναι πάντα εύκολο να γράψεις. Το λέω αυτό γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω φτάσει στο σημείο σκληρής αυτολογοκρισίας και ευτυχώς το ξεπέρασα. Χωρίς να το θέλω, κάποια περίοδο πήρα πολύ σοβαρά τον εαυτό μου, αν και δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δηλαδή σκεφτόμουν “αν γράψω αυτό πως θα το ακούσει ο άλλος; Πως θα τον επηρεάσει; Γράφω εγώ τη μαυρίλα μου κι αν ο άλλος πάει και αυτοκτονήσει;” Κατέληξα ότι δεν με νοιάζει. Πρέπει αυτός να φροντίσει τον εαυτό του. Εγώ πρέπει να πω αυτά που με εκφράζουν και το κοινό να διαλέγει… και το κοινό διαλέγει βλακείες! Οπότε σταμάτησα να παίρνω στα σοβαρά τον εαυτό μου και να γράφω όπως έγραφα στην αρχή. Όλα αυτά τα μεταφυσικά της έμπνευσης και της μούσας δεν περνάνε, δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα να γράψουμε τραγούδια για ένα δίσκο. Ξέρεις να το κάνεις; Κάν’το!
MusicCorner: Τελευταία είχαμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις! Εκλογές, δημοψήφισμα… τελικά μας έμεινε κάτι θετικό από όλη αυτή την ιστορία;
Γρηγόρης Κλιούμης: Αυτό που μας έμεινε είναι πως ότι κι αν βάλεις στο κουτί, πάντα το ίδιο βγαίνει! Ελπίζω σε θετικά από το ξεκίνημα της φύσης. Η τέχνη είναι προφητική, όχι με μεταφυσικό τρόπο, απλά όταν οι άνθρωποι εκφράζονται βγαίνουν πράγματα που δεν είναι στο συνειδητό, είναι στο ασυνείδητο και το ασυνείδητο καταλαβαίνει τα πάντα! Πάρα πολλοί τα λέγαμε αυτά, πολύ πριν την κρίση.
Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης έχουμε ανθρώπους να μιλάνε πάρα πολύ για την πολιτική, να συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα, ανθρώπους να ψηφίζουν αυτό το ανέλπιστο “ΟΧΙ”, παρ’ όλα αυτά βλέπουμε τα ίδια πράγματα. Δεν θέλω να προβλέψω πως θα λειτουργήσει αυτή η κυβέρνηση αλλά δεν βλέπω καμία ανατροπή! Δεν βλέπω να αλλάζει κάτι αλλά ελπίζω να κάνω λάθος, θα χαρώ να κάνω λάθος!
MusicCorner: Μήπως η παιδεία είναι το “φάρμακο” σ’ αυτή την κατάσταση; Και τι λες για την πιο σοβαρή εφαρμογή της μουσικής παιδείας, στα σχολεία;
Γρηγόρης Κλιούμης: Η παιδεία είναι το φάρμακο αλλά ούτε αυτή τη βλέπω! Ελπίζω μόνο στην προσωπική προσπάθεια του καθενός να αποκτήσει παιδεία αλλά είναι δύσκολο υπό αυτές τις συνθήκες, με τις υπερβολικά πολλές πληροφορίες που δεχόμαστε καθημερινά. Με τα μουσικά σχολεία προέκυψε ένα μεγάλο καλό. Γενιές παιδιών γνωρίζουν μουσική και όργανα που “πέθαιναν”.
…Η καλύτερη συνεργασία είναι χωρίς δεύτερη σκέψη, με τον Θάνο Μικρούτσικο.
Όταν συναντάς ανθρώπους που θαυμάζεις, συνήθως απογοητεύεσαι. Στην περίπτωση του “Μπάρμπα Θάνου” έγινε το αντίθετο, όχι μόνο δεν απογοητεύτηκα αλλά τον εκτίμησα παραπάνω. Θα πέσω στη φωτιά για τον τύπο!…
MusicCorner: Εσύ ποιά νέα συγκροτήματα έχεις ξεχωρίσει; Γράφονται ωραία κομμάτια στις μέρες μας;
Γρηγόρης Κλιούμης: Έχω ξεχωρίσει τους “ΧατζηΦραγκέτα”, τους “Μέλλον τ’ αλγεινά” και τους “V.I.C.” που είναι και συντοπίτες μου!
Ωραία τραγούδια γράφονται, υπάρχουν πολλά σχήματα και είναι καλύτεροι μουσικοί απ’ ότι ήμασταν εμείς.
MusicCorner: Στην 20ετή πορεία σας έχετε συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες. Θέλω να μου πεις μια συνεργασία που σας έμεινε ως καλύτερη και ως χειρότερη (αν υπάρχει) και γιατί;
Γρηγόρης Κλιούμης: Η καλύτερη συνεργασία είναι χωρίς δεύτερη σκέψη, με τον Θάνο Μικρούτσικο.
Όταν συναντάς ανθρώπους που θαυμάζεις, συνήθως απογοητεύεσαι. Στην περίπτωση του “Μπάρμπα Θάνου” έγινε το αντίθετο, όχι μόνο δεν απογοητεύτηκα αλλά τον εκτίμησα παραπάνω. Θα πέσω στη φωτιά για τον τύπο!
Επίσης έχουμε παίξει και με τον Νταλάρα στην Ιερά οδό, θα μπορούσα να σου πω πως αυτό ήταν το χειρότερο, αλλά δεν ήταν. Δεν ξέρω αν ήταν σωστό αλλά δεν μας χάλασε, είδαμε κι ένα κοινό που καταλάβαμε ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμία επαφή μαζί του. Όχι με τον Νταλάρα συγκεκριμένα αλλά με το περιβάλλον. Εκείνη την περίοδο βγάλαμε τον πιο “σκοτεινό” μας δίσκο. Παίξαμε στην Ιερά οδό, μας άκουσε όλος ο κόσμος και μετά κάναμε έναν δίσκο και ήμασταν περήφανοι που δεν μπορούσε να τον ακούσει κανένας!
…Έχω μετανιώσει μόνο για ένα πράγμα. Με παρέσυρε ο Φάμελλος κι έδωσα τραγούδι στον Γαϊτάνο…
MusicCorner: Έχεις μετανιώσει για κάτι όλα αυτά τα χρόνια;
Γρηγόρης Κλιούμης: Έχω μετανιώσει μόνο για ένα πράγμα. Με παρέσυρε ο Φάμελλος κι έδωσα τραγούδι στον Γαϊτάνο. Εγώ γενικά είμαι χύμα σ’ αυτά τα θέματα, παραδείγματος χάριν με πήρε τηλέφωνο πρόπερσι ένας τύπος για να χρησιμοποιήσει το “Μ’ αρέσει να μην λέω πολλά” σ’ ένα σκυλάδικο δίσκο. Δεν μ’ ενδιαφέρει ποιος το λέει …αυτό το κομμάτι έφυγε από τα χέρια μου πριν από 25 χρόνια. Απλά αυτός ο τύπος (Γαϊτάνος) μας βγήκε και χρυσαυγίτης τώρα!
…Εντωμεταξύ μπήκαν στην παρέα μας και τα υπόλοιπα μέλη…
MusicCorner: Αν και έχετε χρόνια πορείας και ένα μεγάλο κοινό, συνεχίζετε να παίζετε σε μικρά μαγαζιά όπως στο “After Dark” πρόσφατα! Γιατί το επιλέγετε αυτό;
Νίκος Γιούσεφ: Γιατί το επιλέγουν πρώτα οι νέοι που βγαίνουν. Βαριόμαστε να κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση marketing για να γεμίσουμε μεγάλα μαγαζιά και πηγαίνουμε εκεί που γουστάρουν να βγαίνουν και οι νέοι. Μας αρέσει πιο πολύ να πάμε εμείς εκεί που πάει ο κόσμος, παρά να τους πάμε εμείς κάπου. Δεν μας ενδιαφέρει κανένας χώρος, μας ενδιαφέρει να μην μας πάρει η μπάλα.
MusicCorner: Όπως είπαμε και πριν έχουν περάσει πολλά μέλη από τα “Υπόγεια Ρεύματα”. Είναι αναπόφευκτες αυτές οι αλλαγές σ’ ένα σχήμα;
Νίκος Γιούσεφ: Αν και μπήκα τελευταία στο σχήμα, είμαι χρόνια μέλος της παρέας γι’ αυτό σου απαντάω κιόλας. Ποτέ σε αυτή την παρέα δεν υπήρχε αυτή η “καούρα”, μην παίξει κάποιο μέλος σε άλλο project. Έτσι προχωράει αυτό το σχήμα, δεν έχουμε υποχρεώσεις μεταξύ μας και δεν έχουμε ψυχαναγκασμούς. Υπάρχει και μια ιδέα, μπορούμε να την ανακοινώσουμε πρώτα σε εσάς γιατί μπορεί να μην υλοποιηθεί και ποτέ. Είχαμε σκεφτεί κάποια στιγμή και ο Γρηγόρης (που είναι από την αρχή στο σχήμα) και όλοι μας να αντικατασταθούμε από νέους που θέλουν να υπηρετήσουν στίχο και μουσική και όχι να κατευθύνονται από τις εταιρείες, ώστε να φτιάξουν κάποια κομμάτια και να προχωράνε τα “Υπόγεια”. Σαν μια κολεκτίβα φαντάσου! Να αλλάζουν τα μέλη και να παίρνουν τη σκυτάλη ενός γνωστού ονόματος, που είναι μεγάλο πράγμα για κάποιους και για εμάς τίποτα.
Γρηγόρης Κλιούμης: Αφού έγινε το όνειρό μας να παίζουμε και να κάνουμε το χαβαλέ μας, το όνειρό μας τώρα είναι όλο αυτό να γίνει ένα βήμα για κάποιους να ακουστούν! Καμιά άλλη χρησιμότητα δεν έχει μια τέτοια επωνυμία αν δεν είναι βήμα για ανθρώπους. Και με αυτό το σκεπτικό πραγματικά ελπίζουμε να καταφέρω να αντικατασταθώ! (γέλια)
MusicCorner: Στις 30/10 θα σας δούμε στο Ρυθμό stage, με ακουστικό σχήμα. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτό.
Γρηγόρης Κλιούμης: Τώρα δεν ξέρω πως ακριβώς λογίζεται αυτό το “ακουστικό” γιατί πολλές φορές παρεξηγείται. Απλά είναι πιο πειραματικό για εμάς. Είναι ένα διαφορετικό πείραμα. Ο Νίκος είναι δεξιοτέχνης του μουσικού πριονιού, ενός εξαιρετικού οργάνου. Στην ηλεκτρική μορφή μας είναι αδύνατον να λειτουργήσει αυτό το όργανο.
MusicCorner: Η αφίσα σας γι’ αυτό το live στο Ρυθμό, με τα πρόβατα που καταλήγουν στον βοσκό-λύκο, αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας;
Νίκος Γιούσεφ: Είναι δημιουργία της γραφιστικής ομάδας Susami (susamicreative.gr) στην οποία δώσαμε μια ελευθερία να δημιουργήσει και αυτό που βλέπετε είναι ιδέα των παιδιών που μας άρεσε κατευθείαν και τη δεχτήκαμε χωρίς διορθώσεις. Έχουμε μια πολιτική ανησυχία σαν σχήμα και την ίδια ανησυχία είχαν και τα παιδιά του Susami! Τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα και από εμάς τα Υπόγεια ρεύματα και γι’ αυτό έπιασαν με τη μια το θέμα.
Τάσος Πέππας: Φυσικά και αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας. Είμαστε όλοι προβατάκια. Δυστυχώς την ίδια μας την οικογένεια αντικατοπτρίζει.
…Δεν έχουμε καλή σχέση με τις καταχρήσεις. Κινδυνέψαμε να γίνουμε αλκοολικοί την εποχή που παίζαμε στην Ιερά οδό, αλλά ευτυχώς δεν γίναμε…
MusicCorner: Θέλω να μου πείτε μια ιστορία, backstage, που σας έχει μείνει όλα αυτά τα χρόνια..
Νίκος Γιούσεφ: Όταν ξεκινήσαμε μαζί είχα μια ατυχία εγώ με τα νεφρά μου, πάθαινα πέντε κολικούς τη μέρα για ένα μήνα. Οπότε ήξεραν τα παιδιά αν πάθω τίποτα πάνω στη σκηνή, σαν τον Iggy Pop, με …ξεβρακώνουν και μου κάνουν την παυσίπονη ένεση! Kατά τη διάρκεια μιας συναυλίας λοιπόν ήθελα να ουρήσω και δεν ήξερα τι να κάνω γιατί πονούσα, οπότε αφήνω το μπάσο, παίρνω το μπουκάλι της μπύρας, και φεύγω πίσω ενώ έπαιζαν τα παιδιά και έκανα την ανάγκη μου μέσα στο μπουκάλι!
MusicCorner: Η Σχέση σας με τις καταχρήσεις ποια είναι;
Γρηγόρης Κλιούμης: Δεν έχουμε καλή σχέση με τις καταχρήσεις. Κινδυνέψαμε να γίνουμε αλκοολικοί την εποχή που παίζαμε στην Ιερά οδό, αλλά ευτυχώς δεν γίναμε.
Νίκος Γιούσεφ: Αν και έχουμε δοκιμάσει “φυσικά-βιολογικά” προϊόντα, είμαστε πολέμιοι της χημείας και πρέπει να ακουστεί αυτό. Γιατί στην εποχή μας νούμερο ένα στις καταχρήσεις, πέρα από το αλκοόλ και οτιδήποτε άλλο, ήταν και οι χημείες. Έχουμε τσακωθεί αρκετές φορές με φίλους γι’ αυτό το θέμα οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι μας πήρε η μπάλα. Απλώς το αναφέρω για να ακούνε και οι επόμενοι.
MusicCorner: Και για το τέλος, με αφορμή τους νέους που όλο και περισσότερο αποξενώνονται με τα κινητά και το internet, θέλω να τους προτείνετε ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία…
Γρηγόρης Κλιούμης: Δεν θα σου πω συγκεκριμένο βιβλίο, θα σου πω να διαβάσουν τον Επίκουρο ολόκληρο, έχει τρείς επιστολές και μια διαθήκη!
Νίκος Γιούσεφ: Εγώ θα πω το “Sin City”, το κόμικ και το βιβλίο, για να δουν ότι είμαστε μέσα. Πρέπει να το δούν αυτό το πράγμα!
——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…