Γράφει η Τζίνα Παπαμιχαήλ
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου
17 Ιουνίου και το Release Athens δεν θα μπορούσε να κλείσει με καλύτερο τρόπο, με κορυφαίο headliner την τζάζο φάνκ μπάντα από το Λονδίνο, τους Jamiroquai και τον μοναδικό και ακούραστο frontman Jay kay. Φυσικά, δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε την εξαιρετική παρουσία του αυστριακού πρωτοπόρου παραγωγού Parov Stelar, που μαζί με τους μουσικούς του «ξύπνησαν» κυριολεκτικά το κοινό μετά από τον λήθαργο στον οποίο είχε υποπέσει καθώς οι «Cigarettes after Sex» κατάφεραν με επιτυχία να επιβεβαιώσουν το όνομα τους. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν καθόλου ευνοϊκές την Κυριακή που μας πέρασε, καθώς οι «ουρανοί άνοιξαν» από νωρίς το μεσημέρι και η καλοκαιρινή μπόρα δεν έλεγε με τίποτα να κοπάσει. Ο φόβος όλων όσων είχαν αγοράσει τα εισητηρία τους για μια ενδεχόμενη ακύρωση άρχισε να εντείνεται και να εκφράζουν την ανυσηχία τους μέσω μηνυμάτων στο Facebook page του Εvent. Η διοργάνωση ψύχραιμα και σχετικά άμεσα, επιβεβαιωσε μετά από λίγη ώρα και πριν την έναρξη, την κανονική διεξαγωγή του φεστιβάλ. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλη απογοήτευση για το ελληνικό κοινό και για έναν ακόμη λόγο: Η συναυλία των Jamiroquai στην Αθήνα, είχε ακυρωθεί πέρισυ τέτοια εποχή την δεύτερη μέρα του Release, αυτή την φορά λόγω ασθένειας του Jay kay, οπότε μια ενδεχόμενη ματαίωση θα σημαίνε κάτι πολύ παραπάνω από κακοτυχία.
Κατηφορίζοντας προς την Πλατεία Νερού λοιπόν , χιλιάδες αυτοκίνητα θύμιζαν γόνδολες στα κανάλια της Βενετίας, ενώ τα αδιάβροχα και οι ομπρέλες έδιναν και έπαιρναν θυμίζοντας μέρες σε φεστιβάλ της Βόρειας Ευρώπης. Παρόλα αυτά αρκετός κόσμος αψήφισε την κακοκαιρία και έφτασε στον χώρο από νωρίς.
Οι πόρτες τελικά άνοιξαν μια ώρα αργότερα, στις 18:00, ενώ η βροχή συνέχιζε να πέφτει και η πλατεία Νερού, γέμισε όντως νερό. O κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται κοντά στην σκηνή και πρώτοι έπαιξαν οι Sillyboy’s Ghost Relatives, μια νεοσύστατη μπάντα με retrο – pop ήχο, οι οποίοι παρουσίασαν τη δουλειά τους με μουσικά μελωδικά κομμάτια όπως το «Nature of things» που ξεχωρισε αρκετά από τα υπόλοιπα, θυμίζοντας light rock καταστάσεις. Ο κόσμος ένθερμα χειροκρότησε την μπάντα που απαρτίζεται από δύο κιθάρες και ένα μπάσο, ενώ η μουσική διαδρομή συνεχίστηκε ευχάριστα για περίπου μισή ώρα μέσα από ήχους χορευτικούς και ανάλαφρους. Ο Χαράλαμπος Κουρτάρας aka Silly boy φαίνεται πως συνέννωσε τους αόρατους συγγενείς του, Γρηγόρη Μάγο στον ήχο, Μανώλη Γιαννίκο στα τύμπανα, Αλέκο Βουλγαράκη και Θοδωρή Κοντάκο στις κιθάρες και δημιούργησαν ένα αλμπουμ με φρέσκα τραγούδια, τα οποία παρουσίασαν ζεσταίνοντας λίγο την ατμόσφαιρα, ενώ σταδιακά η βροχή άρχισε να μειώνεται. Τα τραγούδια που ακούστηκαν θύμισαν αρκετά dance rock μπάντες όπως «Empire of the Sun» ή «MGMT» με synth pop επιρροές προσαρμοσμένες στο αθηναϊκό αστικό τοπίο αφού θα μπορούσαν άνετα να αποτελέσουν όλα μαζί ένα πολύ ωραίο soundtrack σε μια πιθανή κινηματογραφική ταινία για την πόλη μας.
Στη συνέχεια ακολούθησε ένα διάλειμμα ορισμένων λεπτών, με μουσικές να ακούγονται στο background από Fleetwood Mac μέχρι David Bowie και η βροχή σχεδόν σταμάτησε. Η προσέλευση του κόσμου άρχισε σταδιακά να αυξάνεται και γύρω στις 20:00 ανέβηκαν στη σκηνή οι Αμερικανοί από το El paso του Texas, «Cigarettes After Sex» οι οποίοι έπαιξαν περίπου μια ώρα.
Η μουσική τους είναι αρκετά υποτονική και το set list τους ήταν γεμάτο μελωδικά με χαλαρό ρυθμό τραγούδια, τα οποία όμως γενικά διατηρούν μια συνεχή μονοτονία, χαρακτηρίζονται άνετα ως flatline και ενώ αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση και έναν ρομαντισμό, φαντάζεται κανείς πως θα ταίριαζε καλύτερα να ακούγονται ως ηχητική υπόκρουση λίγο πριν πέσει κανείς για ύπνο και όχι μετά από σεξ – εκτός κι αν αυτό ήταν ξενέρωτο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν αρμόζει για συναυλίες και ειδικά όταν έπεται ένα πολλά υποσχόμενο και ξέφρενο party. Η γνωστή τους επιτυχία «Νothing’s going to hurt you baby» έχει φτάσει τα 529 χιλιάδες views στο YouTube και το παράδειγμά της επιτυχίας του συγκεκριμένου συγκροτήματος, είναι ένα από τα πολλά που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα. Από τα χιλιάδες, εκατομμύρια, thumbs up, σε συναυλιες και φεστιβάλ. Είναι όμως πράγματι ένδειξη επιτυχίας μιας μπάντας αυτό; Η ώρα πάντως πέρασε με αρκετό κόσμο να περιφέρεται στα διάφορα περίπτερα του Φεστιβάλ και να αγοράζει μπύρες απ’ τα δεκάδες μπαρ περιμένοντας το επόμενο γκρούπ.
Κατά τις 21:00 ανέβηκαν στη σκηνή τα μουσικά μέλη και ο ίδιος ο Parov Stelar με την ταλαντούχα τραγουδίστρια Cleo Panther που εντυπωσίασε με την σκηνική της παρουσία, τη δυναμική και το μπρίο της. Το κοινό ενθουσιασμένο άρχισε μαζικά να λικνίζεται στα πρωτα break beat tunes και εκείνη χαιρέτισε τον κόσμο εκ μέρους της πολυμελούς μπάντας από την οποία ξεχώρισαν τα πνευστά, το σαξόφωνο αλλά και η τρομπέτα. Στο πίσω μέρος της σκηνής στεκόταν ο Parov Stelar στα decks του ξεσηκώνοντας το πλήθος με τη μοναδική αισθητική του είδους που έχει εγκαινιάσει, το Electro Swing. Aκολούθησε ξέφρενος χορός, ενώ ακούστηκαν γνωστές επιτυχίες τους όπως τα: «Clap your hands», «Cuba libre», «Catgroove» και πολλά άλλα. Συνεχώς τόσο η τραγουδίστρια όσο και άλλα μέλη του γκρουπ, επικοινωνούσαν με το κοινό, προσπαθώντας να μιλήσουν ελληνικά και μάλιστα ένας από τους μουσικούς είπε πως μένει στη χώρα μας και ευχαρίστησε και εκείνος με την σειρά του τον κόσμο για την αγάπη που δείχνουν στο μουσικό αυτό σχήμα. Ακόμη παρουσίασαν από το τελευταίο album το τραγούδι «Step 2» που κινείται σε πιο electro ήχους και έδωσε πολύ καλή πάσα για τη συνέχεια του φεστιβάλ.
Κακά τα ψέματα όμως, η αποκορύφωση του Release ήταν οι Jamiroquai, με οθόνες να αναβοσβήνουν, και τον Jay Kay να εμφανίζεται χαλαρός με την φορμούλα του με τις ρίγες και το λαμπερό κράνος/μάσκα,σε μια εισαγωγή υπό τον ηλεκτρονικό ήχο του «Αυtomaton», να χαιρετίζει το πλήθος το οποίο ζητωκράυγαζε ανελιπώς εκδηλώνοντας με επιφωνήματα την αγάπη του. Ακολούθησε τρελό party αφού ξεκίνησε με όλες τις επιτυχίες από τα mid 90’s και ειδικά όταν έπαιξε το «Little L» όλοι γκρούβαραν ανεξαιρέτως ηλικίας και φύλου. Ακολούθησαν επιτυχίες όπως: «Light Years», «Space Cowboy», «Alright», «Cosmic Girl», «Canned Heat» και άλλα τόσα που κράτησαν τον κόσμο σε ένα συνεχές χορευτικό παραλήρημα για σχεδόν δυο ολόκληρες ώρες. Ο ήχος ήταν κάτι περισσότερο από άριστος, πολύ καλύτερα από cd ή δίσκο, οι μουσικοί όλοι εξαιρετικού επιπέδου, ήταν άριστα δεμένοι μεταξύ τους σε σημείο που δεν χανόταν το παραμικρό, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά την μοναδικότητα της τόσο ιδιαίτερης αυτής μπάντας που όχι αδίκως το 1996 μπήκε στο βιβλίο των Ρεκορ Γκίνες με το άλμπουμ «Τravelling Without Moving» ως το καλύτερο Funk album στην Ιστορία της μουσικής. Πραγματικά παράδοξο αν φανταστεί κανείς πως φήμες ήθελαν τον Jay Kay να απορρίπτεται αρχικά από τους «Brand New Heavie’s» όπου προορίζονταν για τραγουδιστής. Εκείνος έφτιαξε ως αντίδραση τους «jam» + «iroquai» το δεύτερο συνθετικό του οποίου αναφέρεται σε μια αυτόχθονη φυλή της Αμερικής, η οποία έδωσε έμπνευση για τους στίχους του συγκροτήματος και εντέλει εξελίχθηκε σε μια από τις καλύτερες μπάντες όλων των εποχών στο είδος της.
Ο Jay Kay είναι σίγουρα «μορφή» κι ενώ η μουσική μπορεί να ακουστεί στα μεγαλύτερα και πιο χλιδάτα clubs του κόσμου, οι στίχοι δεν είναι καθόλου απλοικοί και θίγουν πολλές φορές κοινωνικά προβλήματα. Σίγουρα δεν πρόκειται απλά για μια φανκοάσιντ μπάντα αλλά για μια πολυδιάστατη μουσική παραγωγή. Τελευταίο κομμάτι που έπαιξαν και πιο αγαπημένο αρκετών το «Deeper Underground» από την ταινια Godzilla που κανείς ίσως δε θυμάται τόσο την ταινία, όσο το συγκεκριμένο δυνατό κομμάτι με το υπέροχο μπάσο…Για τις απίθανες χορευτικές κινήσεις του Jay έγραψα; Ή μήπως για την ευγενική χειρονομία να δώσει σε μια φαν του τα γάντια που φόραγε κατά τη διάρκεια του live; Τι να πρωτογράψει κανείς πραγματικά γι αυτήν την μπάντα και για τον ίδιο…
Ελπίζουμε πάντως και σε άλλα ανάλογα live στη χώρα μας πέρα από τα συνηθισμένα και χιλιοπαιγμένα ονόματα, που αναγνωρίζουμε ως καλλιτέχνες από τη μια, υπάρχουν όμως και χιλιάδες άλλα γκρούπ από την άλλη, που θα θέλαμε να δούμε και να ακούσουμε. Η τελευταία μέρα του Release ήταν σαφώς η καλύτερη και η πιο δυνατή και σίγουρα κανείς δεν έκλαψε τα λεφτά του, και η βροχούλα αν και όχι σύμμαχος δεν υπήρξε τελικά εμπόδιο στο να ζήσουμε αυτή την υπέροχη μουσικοχορευτική εμπειρία.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…