Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Η 12η Οκτωβρίου 1944 είναι μια ιδιαίτερα σημαντική ημερομηνία στη νεότερη ελληνική ιστορία. Το πρωί της ημέρας αυτής, οι Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις αποχώρησαν από την αθηναϊκή πρωτεύουσα και αμέσως εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι «πλημμύρισαν» τους δρόμους για να πανηγυρίσουν την οριστική αποτίναξη του ναζιστικού ζυγού που έσπειρε την εξαθλίωση και την καταπίεση για πάνω από 3,5 χρόνια. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες που βίωσαν τη ναζιστική θηριωδία, η Ελλάδα δε γιορτάζει ως εθνική επέτειο την απελευθέρωσή της αλλά την έναρξη του πολέμου.
Μια ιδιαίτερα φιλότιμη και ελπιδοφόρα προσπάθεια υπό την αιγίδα αρκετών φορέων έχει έρθει από πέρυσι να αναπληρώσει το κενό αυτό της ιστορικής και συλλογικής μας μνήμης σχετικά με την ημέρα αυτή. «Η Αθήνα ελεύθερη» είναι ο τίτλος μιας σειράς επιστημονικών και καλλιτεχνικών δράσεων με ελεύθερη είσοδο που διαρκούν όλο τον Οκτώβρη μέχρι και την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου. Την Τετάρτη το βράδυ, λοιπόν, ανήμερα της αθηναϊκής απελευθέρωσης, «τραγούδησαν και τίμησαν την ελεύθερη Αθήνα» ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Μίλτος Πασχαλίδης, σε συναυλία που παρέθεσαν στην Πλατεία Κοτζιά. Τη βραδιά προλόγισε με έναν ιδιαίτερο τρόπο η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου, που επιμελείται μάλιστα τις θεματικές μουσικές βραδιές των εκδηλώσεων αυτών. Με την καθηλωτική θεατρική της έκφραση και τους υποβλητικούς ήχους των πλήκτρων του Μικρούτσικου, έκανε μια μικρή αναδρομή στα γεγονότα της Αντίστασης και της απελευθέρωσης και «ζωντάνεψε» μαρτυρίες πρωταγωνιστών της περιόδου. Τραγούδησε μάλιστα, με το δικό της τρόπο, το «Ακορντεόν», για να μας θυμίσει πως «Δε θα (ξανα)περάσει ο φασιμός».
Η συνέχεια ανήκε στο Θάνο, το Μίλτο, τον κόσμο και τις καλύτερες στιγμές από τη φετινή τους περιοδεία, που ολοκληρώθηκε με την εν λόγω συναυλία. Το «Ανεμολόγιο», ο «Μικρόκοσμος», το «Ποιός τη ζωή μου» κ.ά. ήρθαν κι έδεσαν με το νόημα της μέρας ως τραγούδια «συγκυρίας» ή «κοινού αισθήματος», όπως τους αρέσει να τα χαρακτηρίζουν. Με αυτά ξεκίνησαν για να δώσουν το ανάλογο βάρος στη βραδιά. Πρωταγωνίστησαν αρκετές συνθέσεις του Μικρούτσικου με υλικό φυσικά και από το μελοποιημένο Καββαδία καθώς και τα κλασσικά του Μίλτου με κάποιες δανεικές επιλογές. Κάπως έτσι ο χαμένος «Τυμβωρύχος» γινόταν μοναχός «Ακροβάτης», οι «Μικρές νοθείες» γαντζώνονταν σε «Βυθισμένες άγκυρες» και όλες οι «Κακές συνήθειες» διαρκούσαν «Όσο κρατάει ένας καφές» κι ένα απογευματινό τσιγάρο. Εκεί φυσικά και η όλο και καλύτερη Μιρέλα Πάχου, στο καθιερωμένο ντουέτο του «Τι να θυμηθώ» με το Μίλτο, στο δικό της «Μι-ρε-λα» αλλά και στο «Σταυρό του Νότου» και τη «Θεσσαλονίκη» με τη στήριξη και την αγάπη του Θάνου.
Πώς να συνειδητοποιήσεις πως το καλοκαίρι έφυγε και ήρθε το φθινόπωρο όταν μιας παπαρούνας ο ανθός φέρνει κατευθείαν την άνοιξη; Όταν ταξιδεύεις στα ατέρμονα χνάρια της πονεμένης αγάπης του «Ερωτόκριτου» για την Αρετούσα; Όταν οι καιροί επιβάλλουν να έχουμε «Αγύριστο κεφάλι» στις δυσκολίες! «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι» θα φεύγουμε και θα γυρίζουμε με την «πιρόγα» μας αλλά το «παραμύθι δε θα έχει πάντα λυπημένο τέλος». Και στα βήματα της «Ρόζας» θα βαδίζουμε κι απ’ την αγάπη και τον έρωτα θα ποτίζουμε τα διψασμένα χείλη μας … «Στα είπα όλα, φίλα με τώρα»!
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…