Το Εξαρχειώτικο Σάββατο…

Γράφει η Μάρω Παναγή

Ομόνοια… Ανεβαίνω την οδό Θεμιστοκλέους. Αρχίζω ήδη και νιώθω την αλλαγή, όχι μόνο στην άσχημη μυρωδιά, αλλά βλέπω διαφορετικό κόσμο, μαγαζιά, ακούω ζωντανές ομιλίες. Έπειτα από ένα δεκάλεπτο αργού βαδίσματος φθάνω στον προορισμό μου, πλατεία Εξαρχείων. Έχω συνηθίσει τη μυρωδιά  και  μ’ αρέσει. Η πλατεία έχει κόσμο σήμερα Σάββατο, όπως πάντα. Μπαζάρ με χειροτεχνίες, βιβλία και παλιά αντικείμενα έχουν καταλάβει τον χώρο και μονοπωλούν το ενδιαφέρον των περαστικών. Εγώ παρατηρώ τα προσφυγάκια της διπλανής κατάληψης να κάθονται περιέργως ήσυχα περιμένοντας υπομονετικά να φύγουν οι πωλητές και να μπορέσουν επιτέλους να ξεχυθούν σαν αγριεμένοι πειρατές και να παίξουν μπάλα.

Έχει ήλιο σήμερα, είναι μια ακόμη ζεστή μέρα της άνοιξης. Οι  επισκέπτες και οι θαμώνες της περιοχής κάθονται και απολαμβάνουν τον κρύο καφέ τους στα περιμετρικά καφέ. Πηγαίνω προς το σπίτι, ανεβαίνω τη Βαλτετσίου, μυρίζει σουβλάκι και νεράτζι, στρίβω στη Μπενάκη, τα καφέ και τα μεζεδάδικα είναι γεμάτα. Ανηφορίζω, λαχανιάζω λίγο, περνάω Αραχώβης, Δερβενίων, Ερεσού, Μεθώνης, ουφ φτάνω Καλλιδρομίου. Ξαναξεφυσώ όταν βλέπω τον αμέτρητο κόσμο που έχει κλείσει την οδό κάνοντας τα γιορτινά του ψώνια στη φημισμένη λαϊκή των Εξαρχείων. Ευτυχώς έχω την κάμερα μαζί μου για να απαθανατίσω τη ζωή που βρίσκω μπροστά μου.

Χωρίς σκέψη ανηφορίζω την Καλλιδρομίου μέχρι να φτάσω τέρμα στην Ασκληπιού. Πίσω μου ορθώνεται ο ηλιόλουστος Λυκαβηττός και εμπρός μου απλώνονται οι αγαπημένες μου πορτοκαλί ομπρέλες που στεγάζουν τους πάγκους με τα ζαρζαβατικά, τα φρούτα, τα ρούχα, τα ξηροκάρπια, τα ψάρια και ό,τι άλλο βάζει ο νους σας. Κατηφορίζω πάλι πίσω, φωτογραφίζω, «Γεια σας κυρ Κώστα, καλά πάει σήμερα ε;», με κερνάει τρία αγγούρια. Ηλικιωμένοι, χίπηδες τουρίστες, παλαιές αρχόντισσες των νεοκλασικών, σκύλοι, μωρά, όλοι ξεχύνονται στη μεγάλη λαϊκή -γιορτή-!

Έχει βραδιάσει και ήδη ακούω από το σπίτι τα πρώτα χαχανητά και τα τσουγκρίσματα μπύρας από τη Θεμιστοκλέους δίπλα. Το σαββατιάτικο άραγμα. Οι δρόμοι και τα στενά θα συνεχίσουν  να γεμίζουν μέχρι τα ξημερώματα. Στην πλατεία έχουν ανάψει τις φωτιές, κάθονται γύρω γύρω συζητώντας. Μου θυμίζουν Ινδιάνους μερικές φορές έτσι όπως πηδούν πάνω από τις φωτιές και παίζουν. Συναντώ τους φίλους μου και πάμε για τα καθιερωμένα (φθηνά) κρασιά. Τα μαγαζιά είναι γεμάτα, το κέφι κορυφώνεται όσο ρέει το κρασί, ακούμε παλιά ρεμπέτικα και νιώθω απολύτως εγώ.

Τέσσερις το ξημέρωμα πήγε και βρίσκομαι στην κρεπερί της πλατείας. Από τη Στουρνάρη ακούγονται μπαμ μπουμ. Άλλο ένα Σάββατο με μπάχαλα δεν είναι παρά συνηθισμένο εδώ. Λίγες μολότοφ, κάνα δακρυγόνο και καμένοι κάδοι…

Αυτά είναι τα σαββατιάτικα Εξάρχεια, ζωντανά, απρόβλεπτα, παρεΐστικα…

————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…