29/9/2011
www.musiccorner.gr
Γιώργος Perou
(σε …meeting με την Μαρίνα Σκοπελίτου)
Αυτή την εβδομάδα στο meeting point συναντάμε έναν νέο καλλιτέχνη από την Αθήνα, τον Γιώργο «Perou». Το ιδιαίτερο όνομά του προέκυψε από το παρατσούκλι που του κόλλησαν οι φίλοι του πριν από 11 χρόνια, μια βραδιά στην πλατεία Μαβίλη! Αν και μισός Περουβιανός, ο ίδιος αποδίδει το παρατσούκλι του μάλλον στο παρουσιαστικό του παρά στην καταγωγή του!
Με τα τραγούδια του, στα οποία μπορεί κανείς να εντοπίσει επιρροές από την ψυχεδελική pop της δεκαετίας του ’60, θα προσπαθήσει να μιλήσει στο σώμα μας, να το αναταράξει και να μας προκαλέσει πραγματική συγκίνηση!
Music Corner: Ένα από τα στοιχεία που γνωρίζουμε για σένα είναι ότι από πάρα πολύ μικρή ηλικία, άρχισες να ασχολείσαι με τη μουσική. Να φανταστώ ότι ήσουν ένα παιδί το οποίο ήξερε από πολύ νωρίς τι ήθελε να κάνει στη ζωή του;
Γιώργος Perou: Ακούγεται αστείο αλλά ναι… Ήμουν απόλυτα σίγουρος μέσα μου και μάλιστα πολλές φορές ήταν αρκετά συγκεκριμένο όχι μοναχά σαν αντικείμενο αλλά και σαν αίσθηση. Να φανταστείτε ότι είχα μελοποιήσει, αυτοσχεδιάζοντας ενστικτωδώς πάνω και σε γνωστές μελωδίες με τη φωνή και μόνο, τουλάχιστον δέκα ποιήματα του Ανδρέα Κάλβου και ένα μεγάλο μέρος από τα ποιήματα που έβρισκα στα ανθολόγια του δημοτικού σε ηλικία 10 ετών! Αυτό το φλέρτ με το απόλυτο χάος θα ήθελα πολύ να το ξαναζήσω… Παρόλο που η ουσιαστική και πιο μεθοδική μου ενασχόληση ξεκίνησε σχετικά αργά (εκεί κάπου στο τέλος της εφηβείας) ένιωθα σαν να ήμουν από πάντα εκεί. Αυτήν τη πρώτη αίσθηση την έχω ακόμη και δε θέλω πότε, μα ποτέ να χαθεί.
Music Corner: Τα τραγούδια σου, και ειδικά το τραγούδι «Δύο κόσμοι», προδίδουν έναν δημιουργό επηρεασμένο από ποικίλα και ετερόκλητα ερεθίσματα. Θα μπορούσες να αναφέρεις κάποια στοιχεία ή κάποιους καλλιτέχνες που θεωρείς ότι έχουν επηρεάσει τη δουλειά σου;
Γιώργος Perou: Αγαπώ τους καλλιτέχνες (επώνυμους και μη) που τα πρόσωπα ή τα προσωποποιημένα στοιχεία της φύσης στα έργα τους συντελούν το μυστήριο μέσα μου, αποκαλύπτουν τα μυστικά του κόσμου κι επηρεάζουν βαθειά τη ζωή μου κι όχι απαραίτητα μόνο τη μουσική μου. Η διάσημη «Ζαΐρα» του Βασίλη Τσιτσάνη υπήρξε επισήμως η πρώτη γυναίκα που ερωτεύτηκα με την παιδική μου φαντασία. Ακούγοντας τον «κυρ – Αντώνη» του Μάνου Χατζιδάκι δάκρυσα πολλές φορές σαν να έχανα τον δικό μου παππού. Ο καλύτερος φίλος μου από παιδί είναι εκείνος ο άτακτος «Μικρός Βοριάς» του Ελύτη που μου χτυπάει ακόμα τα πορτόφυλλα κι ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου και με ξεσηκώνει…
Κάτι που δίνει στο τραγούδι ξεχωριστή «εκπαιδευτική» αξία είναι ότι μας προετοιμάζει για όλα αυτά που αναπόφευκτα θα ζήσουμε όπως τον έρωτα και το θάνατο. Είναι αλήθεια πως όταν μεγαλώνεις σ’ έναν τόπο με τόσες αντιθέσεις όπως η Ελλάδα και τα βαλκάνια γενικότερα, που από τ’ αρχαία χρόνια τραγουδούν επιτυχώς και τον έρωτα και τον θάνατο ως κάτι απόλυτα φυσικό, έχεις στα χέρια σου ένα ισχυρό φίλτρο που ενώνει τα ετερόκλητα και ξεζουμίζει την ουσία από τα πάμπολλα «πολιτιστικά προιόντα» που μας βομβαρδίζουν.
Music Corner: «Κι όλα τα λόγια που έχω πει μ’ αρρωσταίνουν, τα τραγουδάω για να μην τρελαθώ…». Παίρνοντας έναυσμα από αυτό το στίχο του τραγουδιού σου «Χρυσή λεπίδα», θα ήθελα να σε ρωτήσω τι είναι για εσένα η μουσική και το τραγούδι;
Γιώργος Perou: Το τραγούδι είναι μια “γέννα”. Άλλοτε δύσκολη, ζόρικη κι επίπονη κι άλλοτε μιαν στιγμιαία έκλαμψη του μυαλού που καταγράφεται τελείως ανώδυνα και απλά. Ένα τραγούδι για να συγκινήσει καθηλώνοντας τον ακροατή και προτρέποντάς τον να συμμετέχει οφείλει να περιέχει τα πάντα. Επομένως και το ψέμα και την ασχήμια και την τρέλα και την αρρώστια μας. Όλα τα ανθρώπινα πάθη, όλη τη σοφία της φύσης και την σκληρότητα. Τότε μόνο έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης και υπηρετεί το σκοπό του. Τότε μόνο είναι ειλικρινές. Αν μιλάμε γι’ αυτό το τραγούδι, είναι το μεράκι μου. Ένα γλυκό κρασί που το πίνεις, μεθάς, λύνεται η γλώσσα και το κορμί σου. Μια μαγική στιγμή που ανοίγουν όλες οι πληγές σου κι από μέσα τους ρέει ο λόγος ασταμάτητα. Που τραγουδάς δυνατά και παίρνει τη φωνή σου ο άνεμος. Όλα τ’ άλλα είναι λέξεις βαλμένες στη σειρά με μουσική υπόκρουση σε φόρμα τραγουδιού και δε με αφορούν. Όποιος δημιουργός θέλει να επικοινωνήσει αληθινά με τον κόσμο μέσω του τραγουδιού ας έχει τα κότσια να μας αποκαλύψει τον εαυτό του και ό,τι άλλο πιστεύει και αντιλαμβάνεται. Είναι μεγάλη ευθύνη να έχεις την ικανότητα να υπηρετείς αυτό το τόσο δημοφιλές είδος τέχνης που επηρεάζει και συνοδεύει εδώ και χιλιάδες χρόνια τους ανθρώπους. Έτσι πιστεύω...
Music Corner: Δεν συνεργάζεσαι με κάποια δισκογραφική εταιρία. Επέλεξες να μοιραστείς τα τραγούδια σου με το κοινό, μέσω ενός διαδικτυακού site. Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να σε ρωτήσω είναι γιατί πήρες αυτή την απόφαση και το δεύτερο είναι εάν πιστεύεις ότι αυτό είναι πλέον το μέλλον της δισκογραφίας;
Γιώργος Perou: Πρόκειται για καθαρή ανάγκη για ανεξαρτησία και απόλυτο έλεγχο ολόκληρης της διαδικασίας από την ηχογράφηση μέχρι το δισκοπωλείο. Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε δίλημμα για μένα, με την πρώτη ευκαιρία έφτιαξα τη δική μου εταιρία για να εξυπηρετήσω αυτή την ανάγκη και ανακάλυψα πως την ίδια ανάγκη έχει και όλο το υγιές κομμάτι των δημιουργών που δεν θέλουν να κάνουν εκπτώσεις στο έργο τους. Πρώτος ήρθε ο συνεργάτης και συνοδοιπόρος δισκογραφικά Ζακ Στεφάνου δραπετεύοντας με περισσή χάρη από τον κολοσσό που ονομάζεται Sony music. Εκτός από μένα και τον Ζακ είμαι σίγουρος ότι θ’ ακολουθήσουν κι άλλοι τον ίδιο δρόμο είτε στην δική μας εταιρία, είτε στην Αντέλμα του Στάθη Δρογώση, είτε σε παρόμοιες τέτοιες προσπάθειες. Το μόνο πρόβλημα που χωρίζει την ανεξάρτητη δισκογραφία από το ευρύ κοινό είναι η ακαμψία των Μ.Μ.Ε. και η αδυναμία τους να αναγνώσουν και να προετοιμάσουν το μέλλον. Είναι εθισμένοι στον συγκεντρωτισμό και δε βλέπουν πέρα απ’ τη μύτη τους. Έτσι αντί να δίνουν χώρο στους νέους προτιμούν να ξαναπουλάνε για νέους τους κακογερασμένους βρυκόλακες της ελληνικής δισκογραφίας που αναμασάνε για χρόνια τα ίδια και τα ίδια. Παρόλα αυτά εμείς από τις ζωντανές εμφανίσεις και την ανταπόκριση μέσω του internet έχουμε ήδη τις ενδείξεις ότι αυτό είναι το μόνο μέλλον της δισκογραφίας και κάποια στιγμή που θα «σπάσει» ο αποκλεισμός αναπόφευκτα θα φανεί πόσο έχει αλλάξει το τοπίο και πόσο ισχυρός πυρήνας έχει δημιουργηθεί από το ίδιο το κοινό μας πλέον!
Music Corner: Ως χρήστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τι πιστεύεις ότι μπορούν να προσφέρουν τα μέσα αυτά στους καλλιτέχνες και την καλλιτεχνική δημιουργία;
Γιώργος Perou: Το καλό με όλα αυτά τα μέσα είναι ότι έρχεσαι σε άμεση και καθημερινή επαφή με πολύ κόσμο και ιδιαίτερα με μικρές ηλικίες. Έτσι σε γνωρίζουν και μπορούν παρακολουθούν την εξέλιξή σου με δική τους επιλογή καθημερινά. Φανταστείτε πόσο εύκολα μπορεί να φτάσει στα αυτιά χιλιάδων ανθρώπων ένα τραγούδι που μόλις γράφτηκε και ηχογραφήθηκε πρόχειρα και σκεφτείτε πόσος χρόνος θα μεσολαβούσε αν η πρώτη επαφή ήταν το δισκοπωλείο ή το ραδιόφωνο. Και φυσικά είναι ο πιο ανέξοδος τρόπος προώθησης και διαφήμισης της δουλειάς ενός καλλιτέχνη. Μέσα στην ελευθεριότητα όμως του διαδικτύου υπάρχει τεράστια ποσότητα πληροφοριών για το καθετί και κυρίως επιφανειακής προσέγγισης. Πολλά σκουπίδια και τραγικό ποσοστό εθισμού σε αυτά! Έχουμε πέσει με τα μούτρα σαν τους ιθαγενείς που κάποτε θαμπώθηκαν από τα μπιχλιμπίδια των Ισπανών κατακτητών. Σήμερα βιώνουμε σαν συνέπεια την «ομαδική αναισθησία» χρηστών απέναντι στην υπερβολική πληροφόρηση. Πολλά τα τραγούδια και δεν στέκεται κανείς να τ’ ακούσει. Ελπίζω σύντομα να έχουμε την παιδεία και να κάνουμε τους διαχωρισμούς μας και να χρησιμοποιήσουμε σωστά το παντοδύναμο αυτό εργαλείο ώστε να ξεχάσουμε πια όλοι το ραδιόφωνο, τα έντυπα και την «παντοδύναμη» τηλεόραση ως έχουν σήμερα.
Music Corner: Στο τραγούδι σου «Δύο κόσμοι», περιγράφεις ουσιαστικά μία ιστορία, η οποία έχει αίσιο τέλος. Είσαι γενικά αισιόδοξος;
Γιώργος Perou: Η «περιγραφή» είναι συμβολική. Χαίρομαι που το τέλος σας φαίνεται αισιόδοξο αν κι εγώ δε το έχω δει ποτέ έτσι. Στο μυαλό μου παραμένει μυστηριώδες ίσως γιατί γράφτηκε σε μια μεταβατική κατάσταση ύπνου – ξύπνιου. Νιώθω σχεδόν σαν να μου υπαγόρευε εκείνη τη στιγμή ο ίδιος μου ο εαυτός το όνειρο που έβλεπα. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι στίχοι του τέλους λειτουργούν λυτρωτικά σαν «κάθαρση» και μας δείχνουν πως ολόκληρη η μάχη μεταξύ των «Δύο κόσμων» είναι και ήταν ξεκάθαρα μια ψευδαίσθηση του ανθρώπινου μυαλού όπως και όλοι οι αυθαίρετοι διαχωρισμοί της λογικής και του φόβου. Δεν είμαι αισιόδοξος, ούτε απαισιόδοξος. Απλά δεν είμαι φοβισμένος (κι ας προσπαθεί ένα ολόκληρο σύστημα να μας κρατά τρομαγμένους και ακίνδυνους). Κι αυτό γιατί πιστεύω βαθειά στον άνθρωπο και την δημιουργική ενέργεια που κρύβεται μέσα του. Η «αισιοδοξία» που βλέπει πάντα το ποτήρι μισογεμάτο και η «απαισιοδοξία» που το βλέπει μισοάδειο έχουν ξεπεραστεί πια σαν ψυχολογία γιατί απλά το ποτήρι έχει ξεχειλίσει και η πηγή που το γεμίζει είναι αστείρευτη. Μέχρι να σπάσει λοιπόν το ποτήρι… ας πιούμε!
Music Corner: Ως λαός βιώνουμε μία δύσκολη κατάσταση σε οικονομικό, πολιτικό και κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο. Στη δεδομένη χρονική συγκυρία τι πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρει η τέχνη στον κόσμο;
Γιώργος Perou: Σε προσωπικό επίπεδο είτε από τη πλευρά του δημιουργού είτε από την πλευρά της ενεργής συμμετοχής του αποδέκτη, πάρα πολλά. Καταφύγιο, συγκίνηση, παρηγοριά, αντίδοτο στην κατάθλιψη, καλλιέργεια πνευματική, επικοινωνία – στοιχεία σημαντικά για τον άνθρωπο όσο και η τροφή.
Αλλά – ας μη κοροϊδευόμαστε – η τέχνη πάντα υπηρετούσε τις ανάγκες της κοινωνίας την κάθε στιγμή. Κι όταν λέω «στιγμή» εννοώ και 50 και 60 χρόνια. Η τέχνη βοηθάει τον άνθρωπο να εξελιχθεί, τον αλλάζει καμιά φορά ριζικά αλλά δεν αλλάζει τον κόσμο. Από την εκμηδένιση κάθε ανθρώπινης αξίας που μας προσέφεραν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και το μεταξύ τους διάστημα αλλά και όσα τους ακολούθησαν η τέχνη έχει αλλάξει κοινωνικό ρόλο για πάντα. Μεταλλάχθηκε σε υποκατάστατο αξιών, ομορφιάς και ολοκληρωμένης έκφρασης της ζωής. Υποκατάστατο της επαφής μας με το όνειρο μιας ανθρωπότητα έπαψε να ονειρεύεται. Ο ρόλος της, πια, είναι να μας εισάγει σε έναν άλλο, αρμονικότερο κόσμο γιατί απλά η πραγματικότητα είναι απάνθρωπη και δεν αντέχεται – τριπάροντας λοιπόν μέσω της τέχνης καταφέρνουμε και ισορροπούμε κάπως την γενικότερη «αναπηρία» μας να ζήσουμε. Γι’ αυτό άλλωστε αξιοποιήθηκε τόσο εμπορικά από την αγορά του δυτικού πολιτισμού. Το ίδιο ρόλο λοιπόν θα παίξει και τώρα, στην δεδομένη συγκυρία. Και βλέπουμε…
Music Corner: Θα μπορούσες να προσδιορίσεις πιο είναι το βασικό μήνυμα, που προσπαθείς να περάσεις στον κόσμο με τα τραγούδια σου;
Γιώργος Perou: Θα ακουστεί ρομαντικό και ίσως «χριστιανικό» αλλά οφείλω να το πω. Η “αγάπη”, όσο σκληρή και να φαίνεται καμιά φορά, είναι ο μόνος δρόμος. Δεν έχουμε άλλη επιλογή – όλες οι εναλλακτικές επιλογές που μας πουλάνε είναι εντυπωσιασμοί και επικίνδυνοι αντικατοπτρισμοί. Τα τραγούδια μου θέλω να είναι μέσα στα χιλιάδες παιδιά που φωνάζουν μαζί δυνατά «ο βασιλιάς είναι γυμνός!!!» και τα λαμπερά τους μάτια να γλιστρούν στην αιωνιότητα.
Music Corner: Ποιο από τα δικά σου τραγούδια είναι το αγαπημένο σου;
Γιώργος Perou: Δεν το έχω …τελειώσει ακόμα – αλλά κοντεύω, που θα μου πάει!
Music Corner: Ποια σκοπεύεις να είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου βήματα;
Γιώργος Perou: Ετοιμάζω μια ζωντανή παρουσίαση της δουλειάς μου, ασχολούμαι με ένα καινούριο project με αγαπημένα μου ποιήματα που έχω ντύσει με μουσική και την ψηφιακή έκδοση καινούριων τραγουδιών. Αν όλα πάνε καλά θα έχουμε και μια έκδοση αυτών των τραγουδιών μου σε περιορισμένα αντίτυπα βινυλίου!
——-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…