Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

 

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ – ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
«ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ» (COLUMBIA 70805)

Κάθε φορά που ακούω αυτό τον δίσκο, απορώ πώς ο σπουδαίος Νίκος Γκάτσος σπατάλησε μελάνι και χαρτί για να γράψει ίσως τους χειρότερους στίχους της ζωής του και πώς ο Μανώλης Μητσιάς δέχτηκε να τους τραγουδήσει. Για να μη παρεξηγηθώ, δεν είναι όλα τα τραγούδια έτσι. Υπάρχουν και ορισμένα που πραγματικά περνάνε κάποια μηνύματα, αλλά και ορισμένα που ώρες-ώρες αρνούμαι να πιστέψω ότι έγραψε ο μεγάλος ποιητής της «Αμοργού»…

Εν πάση περιπτώσει, πρόκειται για την τελευταία δισκογραφική συνεργασία Λουκιανού Κηλαηδόνη και Νίκου Γκάτσου μετά από μια σειρά μεγάλων επιτυχιών, αλλά παράλληλα είναι και η πρώτη και τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά του συνθέτη μ’ έναν ερμηνευτή. Από εκεί και πέρα και μέχρι σήμερα, στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της δισκογραφίας του τραγουδά ο ίδιος με κάποιες – ελάχιστες πάντως – εξαιρέσεις…

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1976, κλείνοντας τον κύκλο της συνεργασίας του Κηλαηδόνη με τον Μητσιά στο βινύλιο. Οι δυο τους είχαν ένα παρελθόν γεμάτο μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες κι επισφράγισαν την κοινή πορεία τους μ’ ένα δίσκο που ωστόσο πέρασε απαρατήρητος. Όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχω ακούσει ποτέ είτε τον έναν είτε τον άλλο ν’ αναφέρεται στον «Περίπατο» ή να ερμηνεύει κάποια από τα τραγούδια του…

Από εκεί και πέρα, οι μουσικές του Κηλαηδόνη είναι αρκετά καλές και η ερμηνεία του Μητσιά άκρως ικανοποιητική. Πάντως, είμαι σίγουρος ότι αν τον ρωτήσετε γι’ αυτό το άλμπουμ θα σας απαντήσει ότι ήταν μια ατυχής επιλογή. Υπάρχουν όμως και δυο-τρία τραγούδια που ξεφεύγουν από τη μετριότητα των υπολοίπων, όπως λ.χ. το «Ήρωες και θύματα», το «Κρα» και η «Προσευχή»…

Η παραγωγή ήταν του Τοξότη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Action με ηχολήπτη τον Γιάννη Τριφύλλη.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Τα τραγούδια μας
02) Πέντε στρατηγοί
03) Κρα
04) Το δαιμόνιο
05) Κυρά-Φανερωμένη
06) Προσευχή
07) Το λαχείο
08) Η αλεπουδίτσα
09) Το χαμόσπιτο
10) Κοριτσάκι μου με τ’ άσπρα
11) Ήρωες και θύματα
12) Χρόνια μας πολλά

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΒΕΛΑΣ – ΒΑΡΒΑΡΑ ΤΣΙΜΠΟΥΛΗ
«ΠΑΛΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ» (MINOS MSM 345)

Η επιχείρηση «εξαφάνισης» του Γιάννη Καλατζή από τον χάρτη της δισκογραφίας συνεχίστηκε και τον Απρίλιο του 1979 που κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος. Η τότε MINOS φαίνεται ότι πήρε ότι είχε να πάρει από τον τραγουδιστή όσον αφορά την εμπορική πλευρά κι από τον Μάνο Λοΐζο, τον Σταύρο Κουγιουμτζή και τον Γιώργο Κατσαρό τον «πέταξε» στον Νίκο Καρβέλα από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 κι έπειτα…

Έτσι, έχουμε έναν ερμηνευτή που από το «Δελφινάκι», το «Παραμυθάκι μου», τη «Γοργόνα», τη «Τζαμάικα», το «Ξενάκι» και τις άλλες μεγάλες επιτυχίες με τους παραπάνω συνθέτες, έφτασε στο σημείο να τραγουδάει «Τώρα πλάκα μου κάνεις ή σοβαρολογείς», «Στη Χονολουλού εκεί θα πάει η τρέλα δεν πάει αλλού» κι άλλα τέτοια …κουλτουριάρικα…

Τούτο το άλμπουμ είναι ακόμη ένα δείγμα του πόσο υπολόγιζε η εταιρεία έναν άνθρωπο που ήταν εκ των βασικών συντελεστών της καθιέρωσής της στην κορυφή. Αποκλείοντάς τον από τους δημιουργούς που τον έκαναν γνωστό με τα υπέροχα τραγούδια τους και υποχρεώνοντάς τον να συνεργάζεται δισκογραφικά για δυο-τρία χρόνια με τον Καρβέλα (με στίχους της αείμνηστης Βαρβάρας Τσιμπούλη), ουσιαστικά του έστελνε το μήνυμα ότι ήταν «τελειωμένος». Κι όμως, είχε τόσα πολλά ακόμη να δώσει…

Εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι ότι ο εν λόγω δίσκος έγινε καθαρά για την ανάδειξη κάποιων εφήμερων «σλόγκαν σουξέ» και για να εκτελεστούν οι όροι του συμβολαίου του Καλατζή με τη MINOS. Εκείνο που πραγματικά με κάνει ν’ απορώ, είναι πώς εκείνος δέχτηκε να τραγουδήσει ένα τόσο χαμηλού επιπέδου ρεπερτόριο μετά από τα σπουδαία τραγούδια που είχε πει τα προηγούμενα χρόνια. Άραγε, δεν είχε τη δύναμη να επιβάλλει κάποια πράγματα ως ένα μεγάλο όνομα που ήταν; Ποιος ξέρει…

Για να έλθουμε και λίγο σ’ αυτό το άλμπουμ, δε θέλω να είμαι εντελώς αφοριστικός και θα πω ότι έχει δυο-τρία κομμάτια που ακούγονται (π.χ. το «Κοντά σου», το «Αφού δεν άξιζα εγώ» και το «Μάθε την αλήθεια»). Τα υπόλοιπα όμως είναι από μέτρια έως αδιάφορα, χωρίς φυσικά να έχουν καμία σχέση με τα σημερινά τραγουδάκια της πλάκας που ακούμε όλη μέρα σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Αυτά μπροστά στα τωρινά είναι έργα κλασικής μουσικής!

Η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου ήταν το «Στο Μεξικό», αφήνοντας τη «Χονολουλού» της προηγούμενης χρονιάς και συνεχίζοντας το «ταξίδι» του Καλατζή προς την αφάνεια. Ίσως οι παλαιότεροι από σας να το θυμάστε, αφού εκείνη την εποχή ακούστηκε αρκετά…

Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Κώστα Κλάββα, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες των συντελεστών.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Γεια σου
02) Κοντά σου
03) Ο Ναπολέων
04) Αφού δεν άξιζα εγώ
05) Δε μπορεί
06) Τύψεις
07) Πάλι
08) Θα ζήσω
09) Στο Μεξικό
10) Μάθε την αλήθεια
11) Πάντα χάνεται η μαγεία
12) Γεια σου σ’ αγαπώ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here