Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2011

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

«ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Νο 1» (HMV CSDG 38)

Θα τολμούσα να πω – χωρίς να κινδυνεύω να πέσω έξω – ότι ο συγκεκριμένος δίσκος πρέπει να είναι από τους τέσσερις-πέντε σπανιότερους για τον οποιονδήποτε συλλέκτη ελληνικών βινυλίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει στους περισσότερους καταλόγους της δισκογραφίας του Στράτου Διονυσίου, αλλά ακόμη κι αν κατά λάθος ορισμένοι τον έχουν ανακαλύψει, θεωρούν ότι είναι εκείνος που κυκλοφόρησε το 1971 με τίτλο το ονοματεπώνυμό του («Στράτος Διονυσίου») και τον παρουσιάζουν και με το ανάλογο εξώφυλλο…

Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν λιγάκι τα πράγματα, ο δίσκος που παρουσιάζουμε σήμερα είναι χωρίς καμία αμφισβήτηση ο πρώτος μεγάλος του αξέχαστου λαϊκού ερμηνευτή και κυκλοφόρησε το 1969. Άλλωστε, αρκεί να δει κάποιος τον κωδικό του για να το καταλάβει. Η αρίθμησή του είναι CSDG 38, ενώ εκείνος που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι ο πρώτος του έχει κωδικό CSDG 48 (αμφότεροι με την ετικέτα “His master’s voice” που φυσικά ανήκε στην τότε Columbia).

Να φανταστείτε ότι το εξώφυλλο αυτού του άλμπουμ δεν υπάρχει πουθενά κι ελάχιστοι το έχουν δει, ενώ είναι και το μοναδικό του Διονυσίου που δεν έχει εκδοθεί σε ψηφιακή μορφή (CD), άγνωστο γιατί, δεδομένου ότι το σύνολο της δισκογραφίας του συγκεκριμένου καλλιτέχνη έχει ψηφιοποιηθεί…

Θα τον ονομάσουμε λοιπόν «Στράτος Διονυσίου Νο 1» για να τον ξεχωρίσουμε από τους υπόλοιπους με τον ίδιο ή πανομοιότυπο τίτλο, αν και στο εν λόγω εξώφυλλο πάλι αναφέρεται μόνο το ονοματεπώνυμό του.

Κατά τα ειωθότα εκείνης της εποχής, περιλαμβάνει τραγούδια που είχε ηχογραφήσει ο Διονυσίου σε δισκάκια 45 στροφών το 1968 και το 1969 και είχαν γίνει επιτυχίες. Το ίδιο συνέβαινε τότε με όλους τους τραγουδιστές, καθώς ουσιαστικά οι πρώτοι «μεγάλοι» δίσκοι τους ουσιαστικά ήταν «πορτραίτα» και δεν στηρίζονταν σε καινούργιο υλικό…

Να σημειώσουμε εδώ ότι ενώ ο αξέχαστος Στράτος ανήκε στο δυναμικό της Columbia από το 1960, ο πρώτος μεγάλος δίσκος του κυκλοφόρησε μόλις το 1969. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί εύκολα, καθώς οι πρώτες πολύ «δυνατές» επιτυχίες του έγιναν από το 1967 κι έπειτα και δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι τότε καθιερώθηκε οριστικά στο χώρο.

Ως τότε, είχε ηχογραφήσει εκατοντάδες τραγούδια διαφόρων συνθετών από τα οποία ακούστηκαν ελάχιστα και μάλιστα η εταιρεία δεν έβλεπε με καλό μάτι την περίπτωσή του. Ο ίδιος λίγο πριν το τέλος της ζωής του υποστήριζε ότι κάποιοι ιθύνοντές της του έκαναν σαμποτάζ και δεν προωθούσαν τα κομμάτια που έλεγε!

Εν πάση περιπτώσει, η τεράστια επιτυχία που είχε το δισκάκι 45 στροφών που περιλάμβανε τα «Και τι δεν κάνω» και «Γιατί καλέ γειτόνισσα» σε μουσική και στίχους του Άκη Πάνου ήταν η αφορμή να ξεκινήσει η πορεία του Διονυσίου προς την κορυφή. Ακολούθησαν κι άλλα «σουξέ» και με βάση αυτά κυκλοφόρησε κι αυτός ο δίσκος.

Εκτός των δύο παραπάνω, είναι πασίγνωστα και τα «Χθες το βράδυ στην ταβέρνα», «Το μπουζούκι του Νικόλα» και «Μη μου ξυπνάς το παρελθόν» τα οποία τραγουδιούνται ακόμη και στις μέρες μας και σε δεύτερο βαθμό το «Θα ρίξω ροδοζάχαρη».

Στο οπισθόφυλλο, υπάρχει σημείωμα της εταιρείας σε ελληνικά κι αγγλικά σχετικά με το άλμπουμ και την εν γένει παρουσία του Διονυσίου μέχρι τότε στο χώρο, μαζί με μια φωτογραφία του. Θα πρέπει να διαθέτετε εξαιρετικά αποθέματα τύχης για να καταφέρετε να τον βρείτε και βεβαίως σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειαστεί να είστε έτοιμοι να βάλετε πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη…

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Χθες το βράδυ στην ταβέρνα (Αν. Ρεπάνη-Π. Καμηλιέρη)
02) Γιατί καλέ γειτόνισσα (Α. Πάνου)
03) Το μπουζούκι του Νικόλα (Σ. Διονυσίου)
04) Μη μου ξυπνάς το παρελθόν (Σ. Κάξου-Χ. Βασιλειάδη)
05) Πήρα τα μάτια μου (Α. Πάνου)
06) Μια σταγόνα της βροχής (Α. Κατινάρη)
07) Είμαι άντρας μερακλής (Κ. Παπαδόπουλου-Γ. Βρούβα)
08) Θα ρίξω ροδοζάχαρη (Α. Πάνου)
09) Στο τιμόνι που κρατάω (Ν. Δαλέζιου)
10) Και τι δεν κάνω (Α. Πάνου)
11) Βάλτε να πιούμε (Σ. Διονυσίου-Π. Πασβάντη)
12) Εγώ, εσύ και τίποτ’ άλλο (Α. Κατινάρη)

ΤΑΚΗΣ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ
«ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (MINOS MSM 714)

Τo 1988 o Τάκης Μουσαφίρης συμπλήρωνε μια δεκαπενταετία στο χώρο του τραγουδιού, έχοντας αποκτήσει το χαρακτηρισμό-στάμπα του «βασιλιά των σουξέ». Προσωπικά, θεωρώ ότι τον αδικεί αυτή η μονόπλευρη τοποθέτηση, καθώς ναι μεν ήταν ένας από τους κύριους εκφραστές του λεγόμενου «εμπορικού» τραγουδιού, αλλά δεν είναι λίγα τα πολύ σπουδαία κομμάτια που έγραψε. Ήτανε περιζήτητος απ’ όλες τις εταιρείες επειδή «πουλούσε», όμως τότε (ίσως ακόμη και σήμερα) ελάχιστοι έχουν διακρίνει την ευαισθησία και το συναίσθημα που κρύβονται μέσα σε πολλά από τα τραγούδια του…

Για να «γιορτάσει» λοιπόν ετούτη την «επέτειο», θέλησε να παρουσιάσει στον κόσμο ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του μέσα από ένα «εκσυγχρονισμένο» τρόπο ηχογράφησής τους. Έτσι λοιπόν, τον Αύγουστο του 1988 κυκλοφορεί ο δίσκος «Καινούργια χρώματα», ο οποίος περιλαμβάνει 27 πασίγνωστες ή λιγότερο (έως καθόλου…) γνωστές δημιουργίες του Μουσαφίρη σε μορφή ποτ-πουρί, συν μία διασκευή.

Ο δημιουργός τους ξανασκύβει επάνω τους και τις διασκευάζει μ’ ένα πιο σύγχρονο ήχο που εκείνη την εποχή ήταν ο ποπ. Υπάρχουν βεβαίως σε μεγάλο βαθμό και τα λαϊκά στοιχεία, αλλά φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο σκοπός του ήτανε να «εκσυγχρονίσει» τα τραγούδια του και να τα κάνει πιο «προσιτά» κυρίως στη νεολαία που τότε δεν άκουγε τέτοια πράγματα.

Ως προς το ερμηνευτικό μέρος, συνεργάζεται κατ’ αρχήν με τρεις τραγουδιστές που στο πρόσφατο ή απώτερο παρελθόν είχε πολύ στενή και άκρως επιτυχημένη δισκογραφική σχέση: Τον Δημήτρη Μητροπάνο, την Πίτσα Παπαδοπούλου και τον Στράτο Διονυσίου, στον απόηχο της τεράστιας επιτυχίας του άλμπουμ «Εγώ ο ξένος» λίγους μήνες νωρίτερα.

Από εκεί και πέρα, παίρνουν μέρος ο -σχεδόν άγνωστος πέρα από τα όρια της Θεσσαλονίκης τότε- Πασχάλης Τερζής, ο Θανάσης Κομνηνός σε μια περίοδο που φαινόταν ότι είχε πολλές προοπτικές ανέλιξης και η Σοφία Εμφιετζή, ούσα μέλος της Αθηναϊκής Κομπανίας από το 1981 και μια από τις καλύτερες γυναικείες λαϊκές φωνές των τελευταίων τριάντα ετών.

Η παρουσίαση των τραγουδιών μ’ ένα πιο σύγχρονο ήχο παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, αλλά ο δίσκος δεν «περπάτησε» όσο θα περίμεναν οι συντελεστές του και φυσικά η εταιρεία. Είναι χωρισμένα σε τέσσερις «ενότητες», δύο για κάθε πλευρά του παλιού βινυλίου. Περιλαμβάνονται τόσο οι παλαιότερες, όσο και οι -τότε- πιο σύγχρονες επιτυχίες του Τάκη Μουσαφίρη, αλλά και τραγούδια που δεν είχαν ακουστεί καθόλου ή ελάχιστα (λ.χ. «Θέλω να πω δηλαδή» και «Ο ζωντανός ο χωρισμός»).

Οι στιγμές που ξεχωρίζουν από το άλμπουμ, είναι οι ερμηνείες της Παπαδοπούλου σε δύο μεγάλες επιτυχίες του Δημήτρη Μητροπάνου («Κάνε κάτι να χάσω το τρένο» και «Άκου»), αλλά και του Στράτου Διονυσίου στο «Εγώ δεν ήμουνα αλήτης» που αποτελεί μιαν εκ των κορυφαίων και διαχρονικότερων στιγμών του Δημήτρη Κοντολάζου. Ο Πασχάλης Τερζής τραγουδά κατά βάση παλιά και νεότερα «σουξέ» του Μητροπάνου χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ ο τελευταίος εστιάζεται κυρίως στα αντίστοιχα της Ρίτας Σακελλαρίου («Μια ζωή πληρώνω», «Ένα τραγούδι πες μου ακόμα», «Έχω κι εγώ τα δικά μου»).

Αυτός ο δίσκος έχει σχεδόν εξαφανιστεί σήμερα σε οποιαδήποτε μορφή. Σε βινύλιο σπάνια τον συναντάς, ενώ μπορεί η εταιρεία να τον εξέδωσε σε ψηφιακή μορφή το 1994 αλλά όλα δείχνουν ότι τον έχει αποσύρει. Είναι από τα ανεξήγητα της πολιτικής των μουσικών επιχειρήσεων στη χώρα μας…

Παραγωγός ήταν ο Ηλίας Μπενέτος και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Sigma Sound με ηχολήπτη τον Γιάννη Παπαϊωάννου.

Τα τραγούδια του δίσκου

ΠΡΩΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Ένα τραγούδι πες μου ακόμα- Έχω κι εγώ τα δικά μου- Μυστικέ μου έρωτα- Σ’ αγαπώ ακόμα- Θα γίνει χαμός- Κόψε κάτι- Τώρα ειν’ αργά

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Εγώ δεν ήμουνα αλήτης- Θέλω να πω δηλαδή- Θυμάμαι- Φίλα με απόψε- Άγνωστε φίλε- Άκου- Το Σαββατόβραδο

ΤΡΙΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Κάνε κάτι να χάσω το τρένο- Το σ’ αγαπώ το κρατάω για σένα- Το κουταλάκι- Ατάκα κι επί τόπου- Πες μου πού πουλάν καρδιές- Σε μια στοίβα καλαμιές- Το μωρό

ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Ο ταξιτζής- Μια ζωή πληρώνω- Το καφενείο- Μην κοιτάς τι λέω- Ο ζωντανός ο χωρισμός- Οι ξενύχτες- Γιατί η ζωή να μην ειν’ περιβόλι

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ειναι απο τους ποιο ξεχωριστους καλητεχνες που περασαν ποτε απο το πανελληνιο με τα πιο υπεροχα κοματια!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here