Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2011

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ-ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
«ΗΛΙΑΣ ΚΛΩΝΑΡΙΔΗΣ» (COLUMBIA 70921)

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, το ελληνικό τραγούδι έχει αρχίσει να παίρνει έναν άλλο δρόμο. Ο κόσμος θέλει να ξεχάσει τα δύσκολα χρόνια που πέρασε και να διασκεδάσει. Έτσι λοιπόν, τα «εμβατήρια» και τα «πολιτικά» άσματα αρχίζουν να οπισθοχωρούν και δίνουν τη θέση τους σε πιο «ελαφρά» ακούσματα, τα οποία οδηγούν σ’ ένα νέο είδος ψυχαγωγίας μακριά από προβληματισμούς, σκέψεις και αναλύσεις.

Κάπου εκεί, ο τότε παραγωγός της Columbia Γιώργος Πετσίλας (άλλοτε μέλος του θρυλικού «Τρίο Καντσόνε» και πρώην σύζυγος της Νάνας Μούσχουρη) δίνει μια κασέτα στον Γιώργο Κατσαρό, προκειμένου ν’ ακούσει μια καινούργια φωνή. Ο συνθέτης εντυπωσιάζεται, αφού ακούει ένα τραγουδιστή να ερμηνεύει από λαϊκά μέχρι λάτιν και βυζαντινούς ύμνους, αλλά και μπαλάντες. Το όνομά του, Ηλίας Κλωναρίδης

Γεννημένος στο Περιβολάκι Λαγκαδά, από πολύ μικρός «ζυμώνεται» με το τραγούδι έχοντας το ρόλο του ψάλτη στην εκκλησία του χωριού του. Έχοντας λοιπόν ως «όπλο» μια φωνή κατευθείαν βγαλμένη από τη βυζαντινή εποχή, έρχεται στην Αθήνα και η πρώτη μεγάλη στιγμή του είναι δίπλα στον Γιάννη Μαρκόπουλο, ερμηνεύοντας τόσο στη δισκογραφία όσο και σε συναυλίες τους «Ελεύθερους πολιορκημένους» του Διονυσίου Σολωμού στο πλάι του Νίκου Ξυλούρη και της Ειρήνης Παππά.

Ο Κατσαρός λοιπόν ακούγοντας τη φωνή του, αποφασίζει αμέσως να του γράψει τραγούδια. Με τη στιχουργική συνεργασία του Πυθαγόρα, ετοιμάζει δώδεκα δημιουργίες οι οποίες κυκλοφορούν το Πάσχα του 1979 και σχεδόν αμέσως προκαλούν αίσθηση. Το κοινό ακούει μια «αλλόκοτη» φωνή να τραγουδά κομμάτια υψηλών απαιτήσεων και την πρώτη έκπληξη διαδέχεται ο θαυμασμός. Ο δίσκος με τίτλο το ονοματεπώνυμο του τραγουδιστή («Ηλίας Κλωναρίδης») αρχίζει σιγά-σιγά να «κινείται» εμπορικά και σταδιακά να βγάζει επιτυχίες που έμειναν διαχρονικές.

Πρώτη απ’ όλες, ο «Αυγερινός». Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι εδώ ο Κλωναρίδης δίνει μια από τις σπουδαιότερες ερμηνείες που παρουσιάστηκαν στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Ο Κατσαρός του είχε πει ότι αυτό το τραγούδι λέγεται «μια κι έξω» και τον άφησε ν’ αυτοσχεδιάσει, κάτι που κάνει το κομμάτι μοναδικό κι «απαγορευτικό» για οποιονδήποτε άλλον επιχειρήσει να το πει.

Εν συνεχεία, οι «Δρόμοι της Αθήνας» με το σαξόφωνο του συνθέτη να δίνει άλλο τόνο, το υπέροχο «Υπάρχει αγάπη», η αγαπημένη «Θεσσαλονίκη» και το «επιβλητικό» «Έρχομαι», είναι τραγούδια που ακουστήκανε λίγο έως πολύ και κάνανε γνωστό τον Κλωναρίδη. Σίγουρα άξιζε να πάει πολύ ψηλά, όμως έπεσε κι εκείνος «θύμα» της πολιτικής των εταιρειών και της ευχέρειάς τους ν’ «ανεβοκατεβάζουν» τραγουδιστές όποτε και όπως θέλουν…

Τα κομμάτια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν λαϊκά, υπάρχουν όμως και αρκετές μπαλάντες. Γενικότερα, είναι ένας δίσκος «κομμένος και ραμμένος» για τη φωνή του Κλωναρίδη ο οποίος πολύ συχνά με τους «αυτοσχεδιασμούς» του δίνει ένα ξεχωριστό τόνο στην όλη δουλειά.

Θα ήθελα να σταθώ λίγο στον Πυθαγόρα. Ήταν η τελευταία του συνεργασία με τον Γιώργο Κατσαρό, ένα «δίδυμο» που έγραψε μεγάλη ιστορία και χρυσές σελίδες στο ελληνικό τραγούδι για 15 ολόκληρα χρόνια. Λίγους μήνες μετά (14 Νοεμβρίου 1979), ο σπουδαίος στιχουργός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 49 ετών και φαίνεται ότι είχε προαισθανθεί το τέλος του, αφού αρκεί ν’ ακούσει κάποιος τα «Έρχομαι» και «Άνοιξε ουρανέ» για να το καταλάβει.

Ο συνθέτης αρκετά χρόνια αργότερα είπε ότι παραξενεύτηκε πολύ όταν πήρε στα χέρια του αυτούς τους στίχους, αφού μέχρι τότε ο Πυθαγόρας δεν είχε δώσει δείγματα τέτοιου «πεσιμισμού». Μάλιστα, για πρώτη φορά χρησιμοποιεί αποσπάσματα από την ελληνική ποίηση τόσο στο «Έρχομαι» («Νύχτα γιομάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια»), όσο και στο «Θεσσαλονίκη» («Το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμισ’ άνθη»). Ίσως να ήταν και η τελευταία στιχουργική κατάθεση του Πυθαγόρα, αν και τον Ιούνιο κυκλοφόρησαν «Τα τραγούδια της Χαρούλας» του Μάνου Λοΐζου, τρία από τα οποία υπέγραφε εκείνος…

Τα τραγούδια του δίσκου
01)  Έρχομαι
02)  Υπάρχει αγάπη
03)  Δρόμοι της Αθήνας
04)  Μάνα μου μανούλα μου
05)  Θεσσαλονίκη
06)  Όταν θυμάμαι εσένα
07)  Αυγερινός
08)  Εσύ
09)  Δε με ξεχνάς
10) Υποκρίνεσαι
11) Θα κλάψεις
12) Άνοιξε ουρανέ

ΓΙΩΡΓΟΣ & ΝΙΚΟΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ
«ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ PIANO BAR» (MINOS MSM 655)

Δε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί οι αδελφοί Τζαβάρα (Γιώργος και Νίκος) δεν κατάφεραν να πετύχουν πολλά πράγματα στη δισκογραφία. Ενώ στις εμφανίσεις τους ο κόσμος ήταν πολύ θερμός μαζί τους, οι δίσκοι που έβγαζαν δεν πήγαιναν και τόσο καλά κι ας είχαν πολύ όμορφα τραγούδια…

Επιπλέον, μου φαίνεται ακατανόητο το γεγονός ότι από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και την ένταξή τους στην τότε MINOS, τα άλμπουμ που έκαναν περιείχαν αποκλειστικά επιτυχίες του πρόσφατου ή απώτερου παρελθόντος σε μορφή ποτ-πουρί, με τη συμμετοχή γνωστών και δημοφιλών τραγουδιστών. Άραγε, δεν υπήρχαν συνθέτες για να τους δώσουν καινούργια τραγούδια; Ποιος ξέρει…

Ένας από αυτούς τους δίσκους ήταν και το «Μια ζωή στα πιάνο μπαρ» που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1987, σχεδόν δύο χρόνια μετά το «Μια βραδιά μεταξύ μας» που τηρουμένων των αναλογιών είχε «περπατήσει» εμπορικά. Δε διαφέρει καθόλου από τον προηγούμενο ως προς το στυλ και το ρεπερτόριο, καθώς περιλαμβάνει γνωστά κομμάτια που χρονολογικά στην πλειοψηφία τους καλύπτουν τη δεκαετία 1975-1985.

Σε τούτο το άλμπουμ ο ακροατής θα βρει συγκεντρωμένες ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του εν λόγω διαστήματος με νέα ενορχήστρωση και πολύ καλές ερμηνείες από τα «Τζαβαράκια». Πρόκειται με άλλα λόγια για ένα δίσκο «παρέας», τον οποίο βάζεις στο πικάπ και τραγουδάς μαζί με τους φίλους σου…

Βεβαίως, όπως και στην προηγούμενη δουλειά τους τα αδέλφια δεν είναι μόνα τους. Συμμετέχουν ο Γιάννης Πάριος (όπως και στο «Μια βραδιά μεταξύ μας»), ο Μανώλης Μητσιάς, η Αγγελική Γαΐτη και η Ελένη Δήμου, η οποία ξαφνιάζει με την ερμηνεία της στο «Χαστούκι». Στην πρώτη έκδοση του άλμπουμ ακουγόταν και ο Αντώνης Καλογιάννης, ωστόσο στη μεταγενέστερη ψηφιακή κυκλοφορία του αφαιρέθηκε η συμμετοχή του προφανώς για «εταιρικά» ζητήματα…

Το μοναδικό καινούργιο τραγούδι του δίσκου είναι το ομότιτλο, το οποίο είναι πανέμορφο και είχε ακουστεί αρκετά εκείνη την εποχή. Ωστόσο, κυμάνθηκε σε χαμηλό επίπεδο αναφορικά με την εμπορική κίνησή του, καθώς την ίδια περίοδο η εταιρεία κυκλοφόρησε τις νέες δουλειές των «βαρέων πυροβολικών» της (Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Στράτος Διονυσίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου).

Κυρίως όμως, σάρωσε τα πάντα στο διάβα της η επιστροφή του Στέλιου Καζαντζίδη στη δισκογραφία έπειτα από σχεδόν δώδεκα χρόνια σιωπής με το άλμπουμ «Ο δρόμος της επιστροφής» κι έτσι μοιραία ορισμένες πολύ καλές δουλειές που βγήκαν τότε δεν είχαν την προβολή που τους άξιζε ούτε από την εταιρεία, αλλά ούτε και από έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης…

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο AL STUDIO του Αλέξη Παπαδημητρίου με ηχολήπτη τον Νίκο Εσπιαλίδη. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Χρήστος Κωνσταντινίδης.

Τα τραγούδια του δίσκου
ΕΠΙΛΟΓΗ Α’
Δεν το μπορείς- Μπορεί- Σ’ αγαπώ (σαν το γέλιο του Μάη)- Επειδή σ’ αγαπώ (Μ. Μητσιάς)- Πάρε ένα κοχύλι απ’ το Αιγαίο- Πιο καλή η μοναξιά- Μόνος (Φύγε κι εσύ)- Κι έπαιζε το ράδιο- Ούτε συζήτηση (Γ. Πάριος)- Αχ αγάπη- Η αγάπη μας- Θα ‘θελα να ήσουν- Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει- Βήμα-βήμα (Αγγ. Γαϊτη)- Αννούλα του χιονιά- Στόμα γλυκό μου στόμα- Φεύγω Μαργαρίτα- Και που λες Ευτυχία

ΕΠΙΛΟΓΗ Β’
Πιάνο μπαρ- Να χαρείς τα μάτια σου καλέ- Μπορεί να έφυγες- Το βαρυχείμωνο- Οι άντρες δε μιλούν πολύ- Πριν χαθεί το όνειρό μας- Της γυναίκας η καρδιά- Μια γυναίκα φεύγει (Αντ. Καλογιάννης)- Εγώ δεν ήμουνα αλήτης- Αν δεν είχα και σένα- Τα μάζεψα τα πράγματα- Τώρα ειν’ αργά

ΕΠΙΛΟΓΗ Γ’
Χαστούκι (Ελ. Δήμου)- Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ- Κόκκινο γαρύφαλλο- Έξοδος κινδύνου- Καληνύχτα κοιμήσου- Μάτια μπλε- Χωρίς συνθήματα

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here