Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
 |
ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
«Σ’ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ» (PHILIPS 6483372) |
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1982, σε μια εποχή που η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού βρισκόταν ταυτόχρονα σε δύο δισκογραφικές εταιρείες: Στην τότε PHILIPS – όπου ηχογραφούσε περισσότερο τραγούδια «πίστας» για τα νυχτερινά κέντρα που δούλευε – και στη LYRA όπου ερμήνευε ένα περισσότερο «ποιοτικό» ρεπερτόριο.
Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι το εν λόγω άλμπουμ δεν περιλαμβάνει ποιοτικά κομμάτια. Άλλωστε, σε όλη τη διάρκεια της σαραντάχρονης πορείας της η ερμηνεύτρια επέλεγε πάντοτε τραγούδια που είχαν μια αισθητική και ποτέ δεν έπεσε στην παγίδα του εφήμερου σουξέ και του «σλόγκαν». Εδώ, ως προς το συνθετικό μέρος συνεργάζεται με τον Σπύρο Παπαβασιλείου, τον Αντώνη Στεφανίδη, τον ανερχόμενο τότε Λάκη Παπαδόπουλο και τον τότε σύντροφό της Γιώργο Λαβράνο, οι οποίοι της δίνουν τραγούδια που ταιριάζουν απολύτως στη φωνή της.
Έχουν προηγηθεί λίγους μήνες νωρίτερα τα «Σκουριασμένα χείλια» του Σταμάτη Κραουνάκη, όπου η Μοσχολιού ξαφνιάζει ερμηνεύοντας ένα νέο είδος ήχου και λόγου που έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στην ελληνική μουσική στα κατοπινά χρόνια. Είναι πραγματικά απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε να περνά ομαλά από το «Πατάς το κόκκινο κουμπί» στο «Εγώ σε ξέγραψα δεν είσαι το αίσθημά μου» και νομίζω ότι ουδείς κατάφερε να το πετύχει μετά από αυτήν…
Από τον δίσκο που εξετάζουμε, έγινε μεγάλη επιτυχία το «Έχω εσένα ν’ αγαπώ» που ακούγεται μέχρι και σήμερα. Πάντως, θυμάμαι ότι την εποχή που κυκλοφόρησε το άλμπουμ οι σταθμοί έπαιζαν περισσότερο το «Πες πως είναι ένα σπίτι», ένα πραγματικά πολύ όμορφο τραγούδι. Από εκεί και πέρα, εξαιρετικές στιγμές του είναι η «Οδός Κηφισίας» του Λάκη Παπαδόπουλου, το «Εκεί ανάμεσα» του Αντώνη Στεφανίδη και το «Εγώ σε ξέγραψα» του Σπύρου Παπαβασιλείου. Επίσης, υπάρχει σε δεύτερη εκτέλεση το «Αν θες να ‘ρθεις» του Γιώργου Λαβράνου που είχε πρωτοπεί η Δήμητρα Γαλάνη σε δίσκο 45 στροφών το 1970…
Παραγωγός ήταν ο Νίκος Καραγιάννης, την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκαν οι Χάρης Ανδρεάδης, Σπύρος Παπαβασιλείου και Νίκος Λαβράνος, ενώ η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτες τους Γαβριήλ Παντζή και Δημήτρη Κατσούλα.
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Πες πως είναι ένα σπίτι (Αντ. Στεφανίδη-Μ. Κουφιανάκη)
02) Σ’ ένα κόσμο σαν κι αυτό (Σπ. Παπαβασιλείου-Λ. Τεάζη)
03) Εκεί ανάμεσα (Αντ. Στεφανίδη-Μ. Κουφιανάκη)
04) Πεχλιβάνι μου (Αντ. Στεφανίδη-Δημ. Ιατρόπουλου)
05) Εγώ σε ξέγραψα (Σπ. Παπαβασιλείου-Κ. Βέργου)
06) Στη Φρεαττύδα (Αντ. Στεφανίδη-Π. Φαλάρα)
07) Αν θες να ‘ρθεις (Γ. Λαβράνου-Ελπ. Περικλάκη)
08) Δεν κάνει να ξαναγαπήσω (Αντ. Στεφανίδη-Δ. Ιατρόπουλου)
09) Όλο λέει (Σπ. Παπαβασιλείου-Λ. Τεάζη)
10) Έχω εσένα ν’ αγαπώ (Σπ. Παπαβασιλείου-Ν. Βρεττού)
11) Στη Δραπετσώνα (Αντ. Στεφανίδη)
12) Αχ τα μάτια τα μεγάλα (Αντ. Στεφανίδη-Δ. Ιατρόπουλου)
13) Οδός Κηφισίας (Λ. Παπαδόπουλου)
14) Κάποτε μοιάζαμε τραγούδι (Γ. Λαβράνου-Ελπ. Περικλάκη)
|
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
«ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑ» (POLYDOR 827701-1) |
Η δεκαετία του ’80 ήταν η πιο επιτυχημένη για τον Αντώνη Καλογιάννη από πλευράς εμπορικότητας και αποδοχής, αφού κατά τη διάρκειά της απέκτησε τρεις «χρυσούς» δίσκους με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων. Ένας από αυτούς ήταν και το «Και που λες Ευτυχία» που κυκλοφόρησε το 1985, ένα χρόνο μετά τα «Μικρά ερωτικά» του Μάριου Τόκα που επίσης είχαν μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Ο ερμηνευτής είχε πλέον καθιερωθεί μέσω του ερωτικού τραγουδιού και το εν λόγω άλμπουμ δε θα μπορούσε να ξεφύγει από την «πεπατημένη»…
Η επιτυχία του ομότιτλου κομματιού ήταν εξ αρχής μεγάλη κι ακούστηκε πολύ, ενώ παραμένει «ενεργό» μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, ξεχωριστή στιγμή του δίσκου είναι η συμμετοχή της Μαρινέλλας στο «Μου ‘χες τάξει Άννα» του Κώστα Χατζή, το οποίο ουσιαστικά είναι η συνέχεια του «Πάρε ένα κοχύλι απ’ το Αιγαίο» αφού αναφέρεται στην ίδια «ιστορία». Από εκεί και πέρα, καλές στιγμές είναι τα «Τώρα αλλάξαν οι καιροί», «Χαμένες αγάπες» και το «Είναι αργά» του αξέχαστου Δημήτρη Λάγιου, στα οποία συμμετέχει η Αγγελική Γαΐτη.
Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Χάρη Ανδρεάδη, ενώ η φωτογραφία του εξωφύλλου υπήρχε στο εσώφυλλο του άλμπουμ «Ο Καλογιάννης τραγουδά Μουστακί» που είχε κυκλοφορήσει το 1979…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Μου ‘χες τάξει Άννα (ντουέτο με τη Μαρινέλλα) (Κ. Χατζή-Ξ. Φιλέρη)
02) Παιδί της βροχής (Τ. Μουσαφίρη)
03) Τώρα αλλάξαν οι καιροί (Αντ. Πολίτη-Β. Σίμου)
04) Δύσκολα χρόνια (Τ. Μουσαφίρη)
05) Χαμένες αγάπες (Τ. Μουσαφίρη)
06) Είναι αργά (Δ. Λάγιου)
Μουσική: Αλέξη Παπαδημητρίου
01) Λάθος διαδρομή (Ιφ. Γιαννοπούλου)
02) Και που λες Ευτυχία (Ρ. Σοφού)
03) Γλυκό μου μυστικό (Ιφ. Γιαννοπούλου)
04) Λεπίδες δίκοπες οι αναμνήσεις (Ιφ. Γιαννοπούλου)
05) Απολογισμός (Ιφ. Γιαννοπούλου)