12/2/2013
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Έξω από το Mike’ s Irish Bar στους Αμπελόκηπους, ήταν κολλημένη μια αφίσα με ασπρόμαυρο σχέδιο: ένας μουσικός φορτωμένος όργανα περπατά πάνω σε έναν κόσμο – βόμβα, έτοιμο να εκραγεί. Τα ονόματα στην αφίσα: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος και Sleeping Band! Νομίζω δε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο την Πέμπτη, 7 Φεβρουαρίου, από το να δούμε από κοντά την παράστασή τους, “Ένας τρελός”, και να γιορτάσουμε κι επί τη ευκαιρία και τα γενέθλια του Αλκιβιάδη, του ανθρώπου – μπάντα.
Με μια μικρή καθυστέρηση – της μίας ώρας περίπου! – το live ξεκίνησε και ο Αλκιβιάδης ανέβηκε στη σκηνή μόνος με την κιθάρα του, ξεκινώντας με ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο, για μια γλυκιά πατρίδα, την Ελλάδα. Σιγά σιγά, τα μέλη της Sleeping Band ανέβηκαν στη σκηνή του ιρλανδικού bar και τον περικύκλωσαν μαζί με την κιθάρα του, παίζοντας όλοι μαζί σε λίγες χορδές και ενώνοντας τις φωνές τους. Αφού στη συνέχεια μας χαιρέτησαν με ένα μουσικοθεατρικό σκετσάκι, η παράσταση του “τρελλού” Αλκιβιάδη και της μπάντας του είχε ξεκινήσει για τα καλά.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε πολύ κέφι, πολύ χαβαλέ και μουσική, με διασκευές, παλιά και καινούργια κομμάτια. Ένα μελωδικό “λαλα…” ακουγόταν από τον κόσμο, όσο ο Αλκιβιάδης τραγουδούσε “Σκότωσέ με να σωθώ”, σε μια διασκευή με μουσική του Leonard Cohen από το αγαπημένο “Dance me to the end of love”, ενώ στο “Εκείνη” του Φοίβου Δεληβοριά, μείναμε όλοι – όσοι δεν τον είχαμε ξαναδεί τουλάχιστον – με ανοιχτό το στόμα, όταν έπιασε στα χέρια του το τρομπόνι. Πρόκειται για έναν πολύ καλό μουσικό, κι αυτό το αποδείκνυε κάθε φορά που τα χέρια του έπιαναν άλλο όργανο, πέρα από την κλασική του κιθάρα: τρομπόνι, βιολί, φυσαρμόνικα, τουμπερλέκι και πολλά όργανα ακόμη που μπορεί να παίξει, αλλά δυστυχώς δε μας παρουσίασε το βράδυ της Πέμπτης.
Μαζί με τη μπάντα έπαιξε κομμάτια δικά του, που έχει χαρίσει σε άλλους ερμηνευτές, όπως το Μπάμπη Στόκα (“Έμεινα εδώ”, “Όλα είναι ψέμματα”), αλλά και από προσωπικές του δουλειές, όπως τα “Η γοργόνα”, “Το τραγούδι του ουρανού, “Μη μ’ αφήνεις, σ’ αγαπάω” από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά. Από τα καινούργια του κομμάτια, ακούσαμε και ξεχωρίσαμε το “Χαμαιλέοντα”, που ακούμε ήδη στα ραδιόφωνα, και το “Αφεντικό”, το οποίο πιάνει για τα καλά τον παλμό της επικαιρότητας και της εργασίας στην Ελλάδα του 2013!
Κάπου στη μέση του προγράμματος, γύρω στις 12 παρά, αισθανθήκαμε για λίγο ότι μεταφερθήκαμε σε κάποιο λαϊκό μαγαζί μάλλον! Τα ηνία πήρε αποκλειστικά η Σοφία Παπουλάκου και οι Sleeping Band και το κλίμα γύρισε στο “Μπαρμπαγιαννακάκη”, “Το δίχτυ” και “Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω”! Οι Sleeping Band χαρακτηρίζονται μουσικοθεατρικοπαρανοϊκοί, και νομίζω ότι αυτός ο τίτλος τους πάει γάντι! Θεατρικότητα, καυστικότητα, χιούμορ, σάτιρα, όλα αυτά με κάθε ευκαιρία που δινόταν. Ομολογουμένως, δεν ακούς συχνά το “The one I love” των REM με τη συμμετοχή ενός …μπαγλαμά! Αποκορύφωμα ήταν βέβαια το μικρό θεατρικό του Αλκιβιάδη με τη Σοφία, η οποία εμφανίστηκε με τις πιτζάμες της πάνω στη σκηνή, έτοιμη να ρίξει …παντόφλα στον άντρα της που τριγυρνούσε στη σκηνή του Mike’ s Irish Bar ως αργά!
Πραγματικά, το live αυτό έκρυβε πολλές εκπλήξεις και συμπεριλάμβανε “λίγο από όλα”, όπως θα λέγαμε. Rock, “έντεχνο”, λαϊκό και μπόλικη σάτιρα. Από όλο το πρόγραμμα που είχε ετοιμάσει ο Αλκιβιάδης με τους Sleeping Band, νομίζω ότι σε όλους έμεινε η ενορχήστρωση στο “Rock you like a hurricane”. Για να καταλάβετε, πρέπει να δείτε τον Αλκιβιάδη από κοντά να παίζει βιολί!
Για το τέλος, οι “τρελοί” μας αποχαιρέτησαν με το “Γαμώ την καταδίκη μου”, από την ομώνυμη δισκογραφική δουλειά του Αλκιβιάδη, και “Τίποτα δεν πάει χαμένο” για να φύγουμε με ένα γλυκόπικρο αίσθημα, από αυτό που μας αφήνουν οι στίχοι του Μανώλη Ρασούλη…
Αν βρεθείτε ποτέ κοντά στην αφίσα με τον “Τρελό” μουσικό, μην τον αγνοήσετε!
Οι Sleeping Band είναι οι:
Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος
Χάρης Κωνσταντόπουλος
Γιώργος Δορλής
Σοφία Παπουλάκου
Τόλης Γούλας
Θανάσης Γκιουλέας
Τα πιο πρακτικά θέματα της παράστασης, όμως, καθώς και πού μπορείτε να βρείτε αυτόν τον “Τρελό”, μας τα είπε ο Αλκιβιάδης όσο περιμέναμε να ξεκινήσουν…
Music Corner: Θα ήθελες με λίγα λόγια να μας συστήσεις τη σημερινή παράσταση, “Ένας τρελλός”;
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: Όπως βλέπεις, είναι μαζί με τους Sleeping Band σήμερα. Ήταν ιδέα του Ισαάκ, ο οποίος είναι φίλος και συνεργάτης. Ξεκίνησε πριν από δυο χρόνια με το “Πάμε παραλία”. Γυρίζαμε όλες τις παραλίες και μερικές φορές κοιμόμαστε και σε sleeping bag, εξ ου και το Sleeping Band! Βασίζεται στη δεύτερη δισκογραφική δουλειά, η οποία έχει τίτλο “Ένας τρελλός” και πρόκειται να κυκλοφορήσει όντως σε ένα μήνα (το λέμε εδώ και έξι μήνες, αλλά αυτή τη φορά λέμε αλήθεια!). Η παραγωγή είναι ανεξάρτητη και με δική μας δισκογραφική, με πολύ πόνο, με πολύ κόπο… αλλά και με πολύ πάθος! Την πρώτη παράσταση την κάναμε στο Γκάζι, στην Τεχνόπολη, κι αυτό που παρακολουθείτε σήμερα είναι η εξέλιξή της. Είναι μια μεγάλη παρουσίαση για το δίσκο. Ήδη έχουν βγει κάποια κομμάτια σαν promo στο Internet. Γυρνάμε όλη την Ελλάδα, πάμε Δράμα, Αλεξανδρούπολη, Ξάνθη, Καβάλα… Γενικά προσπαθούμε να την παλέψουμε σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή. Εμείς όμως κάνουμε τέχνη, και σε τέτοιους καιρούς φαίνεται ποιος πραγματικά κάνει τέχνη και ποιος κάνει “τέχνη”. Τέχνη είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς και γουστάρεις, ό,τι κι αν είναι αυτό. Ηρωισμός και φύγαμε! Πρέπει να μείνουμε στη χώρα μας και να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Η χώρα δεν είναι ούτε πολιτική, ούτε πλατείες. Όπως βλέπετε και στην έναρξη της παράστασης, η Ελλάδα είναι ψυχή, είναι μέσα μας.
Music Corner: Την παράσταση αυτή την έχεις παρουσιάσει με πολλούς καλλιτέχνες… Αλλάζει κάθε φορά η μορφή της παράστασης;
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: Πάντοτε αλλάζει. Μπορεί ο τίτλος να είναι κοινός, αλλά αλλάζει. Εμένα οι φίλοι και οι γνωστοί με φωνάζουνε τρελλό μ’ αυτά που κάνω. Έχω μαζέψει λοιπόν κι άλλους τρελούς, γιατί αλλιώς δεν την παλεύουμε. Υπάρχει μια παράσταση με το Δημήτρη Σταρόβα, μια άλλη παράσταση με το Γιώργο Χατζή, εξαιρετικό μουσικό και φίλο. Με το Μπάμπη Στόκα κάναμε ένα άλλο live. Γενικότερα εμένα μου αρέσουν οι παρέες. Θα δείτε και σήμερα οτι δεν είναι “ο Αλκιβιάδης και η μπάντα”. Είμαστε μια παρέα.
Music Corner: Με το Δημήτρη Σταρόβα είχατε πάει και στο Λονδίνο τον Οκτώβριο…
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: Βέβαια, για δεύτερη χρονιά. Πριν ενάμιση χρόνο είχα πάει μόνος μου. Με το Δημήτρη κάναμε ένα ακουστικό σχήμα και ήταν πρόκληση, γιατί ο Δημήτρης είναι εξαιρετικός μουσικός, αλλά… βαριέται! Τον καταγγέλλω ότι βαριέται, αλλά είναι ταλεντάρα. Βγήκε πολύ ωραία στο Λονδίνο. Ήταν πολύ ζεστά. Στον κόσμο άρεσε πάρα πολύ. Είχαν έρθει από διάφορες εθνικότητες, γιατί τους έκανε εντύπωση. Δεν καταλάβαιναν τι λέγαμε, αλλά γελούσαν! Τους άρεσαν τα όργανα, οι μελωδίες.
Music Corner: Είναι αλήθεια ότι ξέρεις να παίζεις 20 όργανα;
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: Δεν τα μετράω, έτσι λέει ο κόσμος! Είμαι μουσικός, έχω δίπλωμα στο τρομπόνι, στο βιολί, στο κλασικό μαντολίνο. Γενικά, όσο ζεις, μαθαίνεις. Μελέτη και απομόνωση! Είμαι καθηγητής και διδάσκω χρόνια. Τώρα ετοιμάζω και το δικό μου ωδείο. Δουλειά να υπάρχει, κι ας σε κυνηγάνε οι τράπεζες! Τουλάχιστον να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν.
Music Corner: Θεωρείς τον εαυτό σου “Χαμαιλέοντα”;
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: Όλοι είμαστε χαμαιλέοντες! Ή έχουμε υπάρξει… Εξαρτάται πώς έχει πιάσει ο καθένας το στίχο του Ισαάκ, ο οποίος είναι πολύ καυστικός κι έχει πολύ χιούμορ. Για να μπορέσεις να την παλέψεις σήμερα, πρέπει να είσαι χαμαιλέοντας. Το συζητάω συχνά αυτό: δε φοβάμαι αν ο χώρος θα με απορρίψει, φοβάμαι μήπως εγώ δεν αντέξω το χώρο. Απο την άλλη, δε λέμε να το παίζεις κάτι που δεν είσαι, αυτό το σιχαίνομαι. Εγώ πιστεύω οτι η αλήθεια φαίνεται στο μάτι. Γι’ αυτό μ’ αρέσουν κι εμένα οι λαϊκοί άνθρωποι.
Music Corner: Για φέτος το χειμώνα έχεις πολλά πράγματα στο πρόγραμμα, έτσι δεν είναι;
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: Η αλήθεια είναι οτι δουλεύω συνέχεια. Έχω δύο υπέροχες δουλειές. Είναι μια εξαιρετική συνεργάτιδα, φίλη, με την οποία είχαμε να συναντηθούμε δέκα χρόνια. Ετοιμάζουμε μια δουλειά, που θα λέγεται “Μια τρελή, τρελή αλφαβήτα”, χωρίς να ξέρει εκείνη τίποτα για το δικό μου “Τρελλό”. Πρόκειται για ένα παιδικό, που πήρε Α’ Βραβείο Ποίησης. Το μελοποίησα μέσα σε ένα απόγευμα, ήταν 25 κομμάτια. Έγινε με πολλή αγάπη και θα παρουσιαστεί το Σεπτέμβρη. Δεν ξέρω αν θα ακουστεί περίεργα, αλλά θα είναι μια σύγχρονη “Λιλιπούπολη”. Το λέω με την καλή έννοια, γιατί κι απο τριών χρονών ξέρω τη “Λιλιπούπολη” απέξω. Η δεύτερη δουλειά που ετοιμάζω εγώ, εδώ και τέσσερα χρόνια, είναι “Αν ακούσεις τα παιδιά” με μια ομάδα φίλων, στιχουργώ. Γενικά, με το παιδί έχω κόλλημα λόγω της διδασκαλίας. Ο καλός παίκτης, δεν είναι πάντα καλός δάσκαλος. Έχω φίλους που είναι εκπληκτικοί οργανοπαίχτες και δε μπορούν να διδάξουν. Εγώ τη διδασκαλία την αγαπάω, είναι το χόμπυ μου. Έχω και μια χορωδία στην Κερατέα, που κάνει ρυθμούς, παίζει με κατσαρόλες, με ξύλα, με τα πάντα! Όπως λέει κι ο Σιδηρόπουλος, στο παιδί υπάρχει ελπίδα.
Music Corner: Και πού σας βλέπουμε φέτος;
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος: Για τρεις Πέμπτες είμαστε εδώ, στο Mike’ s. Στις 16 ξεκινάμε για τρία Σάββατα στο Antart στη Γλυφάδα, ένα μαγαζί στο οποίο μου αρέσει ο τρόπος που λειτουργεί. Θα κάνουμε εκεί εμφανίσεις με τη μπάντα του Antart, με εξαιρετικούς μουσικούς. Παράλληλα θα συνεχίσουμε με περιοδείες σε όλη την Ελλάδα. Περιοδεία, ταυτόχρονα με εμφανίσεις στην Αθήνα, με μαθήματα, με σκαψίματα, με μπαλώματα! Για να έχουμε ποικιλία!
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…