Γράφει η Στέλλα Καραμπακάκη
www.musiccorner.gr
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Καθώς περνάει ο καιρός και η νέα τηλεοπτική σεζόν ξετυλίγει σιγά σιγά τις χάρες της και ρίχνει ένα ένα τα κρυμμένα χαρτιά της στο τραπέζι, γίνεται όλο και πιο φανερό πως οι άσσοι στο μανίκι των μεγάλων καναλιών είναι αδύνατο να δελεάσουν τους τηλεθεατές.

Κι ενώ οι μισοί προσπαθούν να διακωμωδήσουν την κρίση, με κωμικές σειρές που «βρωμάνε» χαμηλό μπάτζετ και κακή παραγωγή από χιλιόμετρα, άλλοι παλεύουν να αγνοήσουν παντελώς την ύπαρξη της, πασπαλίζοντας με χρυσόσκονη παγοδρόμια!

Πιο επίκαιρη από ποτέ είναι νομίζω η μαύρη οθόνη του alter όπου οι εργαζόμενοι ζητάνε τα δεδουλευμένα τους. Τουλάχιστον αυτοί έχουν κάτι να ζητήσουν (το αν θα το πάρουν είναι μια άλλη ιστορία). Οι υπόλοιποι από την άλλη δεν έχουν τίποτα να ζητήσουν, μιας και ή αδυνατούν να βρουν εργασία ή έχουν συμφωνήσει εξαρχής να δουλεύουν «δωρεάν» για να αποκτήσουν την «απαραίτητη γνώση». Επειδή δεν την απέκτησαν με τις τόσες σπουδές και τα πανεπιστήμια, γι’ αυτό περιμένουν να την αποκτήσουν δουλεύοντας κερατιάτικα…

Αυτό θα πει νέα τάξη πραγμάτων

Υπάρχουν αλήθεια άνθρωποι που βλέπουν κάτι άλλο εκτός από ειδήσεις; Και αν ναι, το βλέπουν όντως ή απλώς χαζεύουν τις εικόνες που κινούνται χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται;

Ευγνωμονώ το σύμπαν που υπάρχουν και οι ξένες ταινίες και σειρές, διαφορετικά θα έκλαιγα γοερά έξω από το σπίτι της Ακρίτα εκλιπαρώντας να δώσει κάνα σενάριο κοψοχρονιά, έτσι για την Ελλάδα ρε γαμώτο.

Γιατί μπορεί να μην έχω τάσεις αυτοκτονίας, αλλά η έλλειψη επικοινωνίας με την τηλεόραση στις μέρες μας είναι το κάτι άλλο και όχι μονάχα με έχει τρελάνει και μου έχει κάνει κακό, αλλά πάει να με αποπροσανατολίσει και τελείως. Σε λίγο θα αρχίσω να πιστεύω ότι ζω στην Τουρκία ή έστω κάπου εκεί κοντά, και θα ονομάσω το πρώτο μου παιδί …Ναζιρέ για να μην νιώθει αποκομμένο από την τηλεοπτική πραγματικότητα μεγαλώνοντας!

Το απουσιολόγιο μου αρχίζει να γεμίζει επικίνδυνα…

Δεν με ανησυχούν οι πολλές απουσίες, όχι, αυτές δεν με φοβίζουν. Με ανησυχούν όμως οι ελάχιστες παρουσίες που κατάφερα να βάλω φέτος. Κι αυτό το λίγοι-και-καλοί που λένε εμένα ποτέ δεν μου άρεσε. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν ο νέος χρόνος θα φέρει κάτι καλύτερο. Όχι για την τηλεοπτική πραγματικότητα, αλλά για εμάς. Τι μπορεί να περιμένει όμως κανείς από κάποιον που έρχεται νύχτα; Τίποτα πολύ καλό μάλλον…

Απουσιολόγιο!

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ωραίο το κείμενό σου! Με προβλημάτισε! Προσωπικά βλέπω από ελάχιστα έως καθόλου τηλεόραση. Φυσικά, δεν βλέπω ΠΟΤΕ ειδήσεις!!! Η τηλεόραση με καταθλίβει. Έχει πέσει πάρα πολύ η ποιότητα των προγραμμάτων! Ίντερνετ, ξένες σειρές και dvd με ταινίες! 😉

  2. Μια από τα ίδια κι εγώ. Βλέπω ελάχιστα πράγματα στη τηλεόραση. Δεν θέλω να το παίξω ποιοτικός, ούτε ψάχνω για να δω όπερες και κοντσέρτα ή ρεπορτάζ για τη ζωή του Πικάσο. Βλέπω απλώς ότι θεωρώ ότι είναι αληθινό κι ας είναι και σατιρικό.
    Με τίποτα Τατιάνες και άλλες τέτοιες υποκριτικές εκπομπές. Κάθε μεσημέρι μιλάνε για ψεύτικες υποθετικές ιστορίες.
    Φθήνια, φθήνια και ξανά φθήνια. Οι άνθρωποι της τηλεόρασης καταστρέφουν αργά αλλά σταθερά μόνοι τους το προϊόν τους. Και μετά, όταν θα το έχουν αποτελειώσει, θα βγουν να κλαίγονται που έμειναν χωρίς δουλειά και χωρίς μισθούς της τάξης κάμποσων χιλιάδων ευρώ το μήνα.
    Η υποκρισία στο μεγαλείο της…………

    Μόνο internet παιδιά. Για ενημέρωση, για διασκέδαση, για ταινίες……. Για όλα.

    Αντίο τηλεόραση… Σε έφαγαν τα παιδιά σου (όπως και την Ελλάδα)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here