Γράφει η Στέλλα Καραμπακάκη
www.phonographic-society.com/artists#!__stella-karabakaki
Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012
www.musiccorner.gr
Καθώς κυλάνε τα χρόνια, καθώς μπαίνουν οι απουσίες και η διάθεση χαλά, υπάρχουν κάποιοι που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και που είναι πάντοτε εκεί…
Είναι οι φίλοι, λίγοι και καλοί, που ξεροσταλιάζουν έξω από δωμάτια νοσοκομείων, προσφέρουν ώμο, χαρτομάντιλα και παγωτό όταν χρειάζεται, στηρίζουν το εκάστοτε κόλλημα και την εκάστοτε δουλειά που επιλέγουμε, συζητάνε ώρες ατελείωτες, διαλέγουν μαζί μας βέρες, στέφανα και πιπίλες, φτιάχνουν καφέ μετά από ξενύχτι, κλαίνε, γελάνε, μεγαλώνουν στο πλάι μας και μας βοηθάνε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.
Είναι οι φίλοι που για τους άλλους είναι μαύρα πουλιά αλλά για εμάς είναι τα πάντα.
Άλλοι φεύγουν, άλλοι μένουν, κάποιοι ξεθωριάζουν και κάποιοι μένουν στη ζωή μας με πιο έντονα χρώματα – ανάλογα με τις περιστάσεις και την πορεία που επιλέγει ο καθένας τους.
Σχεδόν ένα χρόνο τώρα, κάθε βδομάδα, βάζω απουσίες σε ένα νοητό απουσιολόγιο που έχει πια γεμίσει. Σχεδόν ένα χρόνο τώρα, κάθε βδομάδα, οι φίλοι μου με ακολουθούν και βάζουν απουσίες μαζί μου.
Μεταξύ μας όμως βάζουμε μονάχα παρουσίες!
Και είναι κάτι βδομάδες σαν κι αυτή που πέρασε και σαν κι αυτή που μας έρχεται με πολύ φόρα και καλή διάθεση, που θυμάμαι πως αυτές οι παρουσίες είναι το γιατρικό που πρέπει να πάρω, εγώ αλλά κι εσείς οι υπόλοιποι, για να νιώθω καλά, κι ας μην πρόλαβα να χάσω τα κιλά που ήθελα πριν τις διακοπές, κι ας μη βρήκα λύσεις στα προβλήματα της δουλειάς, των σχέσεων και της ζωής μου ολόκληρης.
Έχω τα βράδια μας, αυτά που ήρθανε, κι αυτά που έρχονται, έχω το Ηράκλειο, τα Εξάρχεια, την Αιδηψό, την Αλεξάνδρας, την πλατεία Κοτζιά, έχω μαστίχες, ρακόμελα, κοκτέιλ, τσιγάρα, πουράκια και ναργιλέδες, κι έχω και μια μελό διάθεση γενικότερα, γιατί οι έντονες συγκινήσεις μας κάνουν μελό και ευαίσθητους και γι’ αυτό τις γουστάρουμε κι όλας κατά βάθος…
Γιατί όλοι κάπου, κάπως, κάποτε, είμαστε μελό, αλλά μονάχα με λίγους και καλούς φίλους, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και που είναι πάντοτε εκεί, μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας.
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών.
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς…
Εξάρχεια, Ηράκλειο, Αλεξάνδρας, Κοτζιά…
|
|
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…