Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Θανάσης Πολυκανδριώτης-Γιάννης Πάριος
Από τον Στράτο ως την Αλίκη 

 

Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο Γιάννης Πάριος βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στην κορυφή του ελληνικού τραγουδιού. Οι δίσκοι που ηχογραφεί κάθε χρόνο σιγά-σιγά «απογειώνονται» εμπορικά, τα τραγούδια του κατακλύζουν τα ραδιόφωνα και φυσικά τα νυχτερινά κέντρα στα οποία εμφανίζεται γεμίζουν από τον κόσμο που θέλει να τον ακούσει «ζωντανά».

Κάπου εκεί λοιπόν -περίπου το 1976- θα γνωριστεί με τον σολίστα του μπουζουκιού Θανάση Πολυκανδριώτη, ο οποίος είναι πολύ γνωστός στο χώρο με τις δεκάδες συμμετοχές του ως οργανοπαίκτης σε ηχογραφήσεις, αλλά χωρίς ως τότε ιδιαίτερο συνθετικό παρελθόν. Είχε κάνει επιτυχία με το πρώτο του τραγούδι -το «Ζηλεύω-ζηλεύω» με τον Πάνο Γαβαλά το 1966-, έκτοτε όμως δεν είχε πολυασχοληθεί με τη σύνθεση…

Ωστόσο, η γνωριμία του με τον Πάριο έμελλε να παίξει αποφασιστικό ρόλο στο ουσιαστικό ξεκίνημα της καριέρας αμφότερων και ως δημιουργών. Θα γίνουν πολύ καλοί φίλοι και ο Πολυκανδριώτης θα γίνει «το μπουζούκι» του ερμηνευτή σχεδόν για τα επόμενα δέκα χρόνια. Παράλληλα, θα γράψουν μαζί πολλά τραγούδια (μουσική ο συνθέτης, στίχους ο τραγουδιστής) που θα γίνουν μεγάλες επιτυχίες και θα παραμείνουν ως σήμερα στα χείλη του κοινού! 

Πάμε λοιπόν να δούμε αναλυτικά τους «καρπούς» αυτής της άκρως επιτυχημένης συνεργασίας τους, που μετρά συνολικά 46 τραγούδια!

afierwmeno_2013_12_03_parios_polykandriotis

Το κεφάλαιο «Στράτος»

Στο ξεκίνημα ετούτης της καταγραφής, δε θα μπορούσαμε παρά ν’ αφιερώσουμε μια ολόκληρη ενότητα στα τραγούδια που έγραψαν Πολυκανδριώτης και Πάριος για τον αξέχαστο Στράτο Διονυσίου. Ο σπουδαίος λαϊκός ερμηνευτής είναι εκείνος που ηχογράφησε τις περισσότερες δημιουργίες του «διδύμου» και θεωρήσαμε ότι αυτές έπρεπε να παρουσιαστούν ξεχωριστά από τις υπόλοιπες.

Την περίοδο 1977-78, οι τρεις τους εμφανίζονταν στα «Δειλινά» μαζί με τη Δούκισσα, τη Μπέσσυ Αργυράκη και τη Βίκυ Παππά. Μέσα στα καμαρίνια λοιπόν και συνήθως κατά τη διάρκεια της αναμονής για την έναρξη του προγράμματος του Πάριου, εκείνος έδινε στίχους στον Πολυκανδριώτη κι αυτός σιγά-σιγά δοκίμαζε διάφορες μελωδίες μέχρι να καταλήξει στην οριστική «φόρμα» του τραγουδιού.

Κάθε φορά λοιπόν που ολοκληρωνόταν μια καινούργια δημιουργία, φώναζαν από το διπλανό καμαρίνι τον Διονυσίου για να την ακούσει κι αν του άρεσε, να την ενέτασσε στο δίσκο που ετοίμαζε το φθινόπωρο του 1977. Εκείνος αρχικά δεν ήταν ιδιαίτερα «ζεστός» με την εν λόγω προοπτική, όμως στη συνέχεια άλλαξε γνώμη κι έτσι συμπεριέλαβε τρία τραγούδια στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε τότε, με τίτλο «Αν ξαναζούσα».

Πρόκειται για τα «Βραδιάζει» (που είναι και το πιο γνωστό), «Και όλο κλαίω» και «Είναι κρίμα», τα οποία είναι …σχεδόν τα πρώτα με τα οποία εμφανίζονται ως συνδημιουργοί Πολυκανδριώτης και Πάριος στη δισκογραφία. Και λέμε «σχεδόν» γιατί παράλληλα κυκλοφόρησαν και κάποιες άλλες δημιουργίες τους με τη Χριστιάνα και τον Τόλη Βοσκόπουλο όπως θα δούμε παρακάτω…

Η συνεργασία του «διδύμου» με τον Διονυσίου θα συνεχιστεί και το 1979 στο δίσκο «Γυναίκες-γυναίκες», όπου υπάρχει και η πρώτη μεγάλη επιτυχία τους με τη φωνή του. Ο λόγος για το πασίγνωστο «Γιατί Θεέ μου η ζωή» που ακούγεται μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, στο ίδιο άλμπουμ συναντάμε και το «Μινόρε παράπονο», ένα πολύ σπουδαίο τραγούδι από κάθε πλευρά. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια λυπητερή καντάδα γραμμένη σε δεκαπεντασύλλαβο από τον Πάριο και «ντυμένη» υποδειγματικά με τη μουσική του Πολυκανδριώτη, αλλά πάνω απ’ όλα ερμηνευμένη καταπληκτικά από τον Στράτο.

Από εκεί και πέρα, υπάρχει και το «Στην καρδιά μου ένα μαχαίρι» που επίσης είναι καλό αλλά δεν ακούστηκε καθόλου.

Και πάμε στο 1980. Ο Διονυσίου αλλάζει εταιρεία μετά από είκοσι χρόνια και «μεταγράφεται» στην πανίσχυρη MINOS. Πολλοί τον θεωρούν «τελειωμένο» και «ξεπερασμένο», όμως η επιστροφή του στην κορυφή μόλις έχει αρχίσει. Η εταιρεία τον υποστηρίζει από κάθε πλευρά κι έτσι τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφορεί το «Υποκρίνεσαι», με μεγάλη επιτυχία και «χρυσές» πωλήσεις.

Από τα 14 τραγούδια του δίσκου, τα πέντε υπογράφουν από κοινού ο Θανάσης Πολυκανδριώτης και ο Γιάννης Πάριος και τα δύο από αυτά γίνονται μεγάλες επιτυχίες: «Τα μάζεψα τα πράγματα» και «Θέλω να πω στον εαυτό μου» (ή «Λάθη που κάνει η ζωή»). Τα άλλα τρία είναι τα «Σφάλματα για κλάματα», «Στάσου πόνε» (λιγάκι… «μοντέρνο») και «Στο ‘χα πει προτού να φύγεις».

Η μεγάλη στιγμή των τριών τους όμως θα λάβει χώρα την επόμενη χρονιά. Μετά την τεράστια αποδοχή του «Υποκρίνεσαι», ο Στράτος έχει πάρει ξανά «τα πάνω του» και η επόμενη δουλειά του θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο του 1981 με τίτλο «Όλα είναι δανεικά». Πολυκανδριώτης και Πάριος συμμετέχουν με δύο τραγούδια, αλλά …τι τραγούδια!

Ξεκινάμε από το «Τα πήρες όλα», μακράν το καλύτερο κομμάτι που έγραψαν οι δυο τους κι ένα από τα κορυφαία των τελευταίων 40 ετών στην ελληνική μουσική. Αρχικά ο Διονυσίου δεν ήθελε να το πει, ωστόσο πείστηκε κι εν τέλει «πλούτισε» το ρεπερτόριό του μ’ ένα από τα πιο λαμπερά «στολίδια» του.

Το άλλο είναι ένα «αλέγκρο» που ζήτησε να γράψουν οι δυο τους για τον Στράτο ο διευθυντής της εταιρείας Μάκης Μάτσας. Έτσι, προέκυψε το πασίγνωστο και διαχρονικό «Και λέγε-λέγε» που μαζί με το «Τα πήρες όλα» ήτανε τα κύρια «οχήματα» ώστε το άλμπουμ να ξεπεράσει σε πωλήσεις το όριο των 150.000 αντιτύπων!

Η επόμενη δισκογραφική συνεργασία του Στράτου με τους Πολυκανδριώτη και Πάριο εντοπίζεται στο 1983 και στο δίσκο «Της γυναίκας η καρδιά». Οι δυο τους του δίνουν τα «Χωρίς αισθήματα» και «Γύρισε κοντά μου», το οποίο ακούστηκε πολύ εκείνη την περίοδο (μάλιστα λίγους μήνες μετά εντάχθηκε και στην ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ο έρωτας του Οδυσσέα» με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά…).

Ο «κύκλος» των τριών θα κλείσει το 1984 μέσα από το άλμπουμ «Μόνο οι ερωτευμένοι» με το «Τι να κάνω σ’ αγαπώ», αλλά και τη συμμετοχή του Στράτου στο ντουέτο με τον γιο του Άγγελο με τίτλο «Εγώ θα σου δείξω το δρόμο» από το δίσκο του τελευταίου «Παράπονό μου»

Τόλης Βοσκόπουλος και Λίτσα Διαμάντη

Σχεδόν ταυτόχρονα με τα πρώτα τραγούδια που γράφουν για τον Στράτο Διονυσίου το 1977, Πολυκανδριώτης και Πάριος συνεργάζονται και με τον Τόλη Βοσκόπουλο δίνοντάς του το «Μα σ’ αγαπάω καλέ μου» που περιλαμβάνεται στο «χρυσό» σε πωλήσεις άλμπουμ «Είναι το κάτι που μένει» που κυκλοφορεί το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς.

Ωστόσο, τη μεγαλύτερη επιτυχία τους μαζί του θα την κάνουν το 1981, όταν μέσα από το δίσκο «Καρδιά μου μόνη» θ’ ακουστεί πολύ το πασίγνωστο «Άιντε στην υγειά της». Στο ίδιο άλμπουμ, το «δίδυμο» υπογράφει και τα «Μια μαργαρίτα μάδησα» και «Χελιδόνα μου» που δεν ακούστηκαν σχεδόν καθόλου, αν και το πρώτο είναι πολύ καλό τραγούδι…

Και περνάμε στη Λίτσα Διαμάντη, η οποία ηχογράφησε αρκετές δημιουργίες των Πολυκανδριώτη και Πάριου. Το ξεκίνημα έγινε το Νοέμβριο του 1978 όταν στον «χρυσό» δίσκο «Είσαι μια συνήθεια» περιλήφθηκε ένα εξαιρετικό τραγούδι, το «Τέτοιες ώρες μιλάνε τα μάτια» που μπορεί να μην έγινε επιτυχία, ωστόσο οι fans της τραγουδίστριας το αγαπούν πολύ -και όχι αδίκως.

Η πιο εκτεταμένη συνεργασία της μαζί τους στο βινύλιο ήλθε το 1981 με αφορμή το άλμπουμ «Τέλειωσαν τα σ’ αγαπώ». Εκτός από το ομότιτλο που ακούστηκε πολύ, το «δίδυμο» υπογράφει και τα «Σαν την καλαμιά», «Μάνα» και «Ένας καημός».

Το 1983 Πολυκανδριώτης και Πάριος δίνουν στη Διαμάντη το «Μη μου ζητάτε να ξεχάσω» για το δίσκο της «Κάθε εμπόδιο για καλό» και το 1985 η δισκογραφική επαφή τους μαζί της ολοκληρώνεται με το «Πέρασα πολλά» μέσα από το άλμπουμ «Τα μυστικά του έρωτα».

Από τον Δάκη στην …Βουγιουκλάκη!

Αφιερώσαμε ξεχωριστά κεφάλαια στους Στράτο Διονυσίου, Τόλη Βοσκόπουλο και Λίτσα Διαμάντη, καθώς αυτοί -και ιδιαίτερα ο πρώτος- είχανε την πιο εκτεταμένη κι επιτυχημένη συνεργασία με τον Θανάση Πολυκανδριώτη και τον Γιάννη Πάριο.

Τούτη η ενότητα περιλαμβάνει τα τραγούδια που έγραψαν οι δυο τους για διάφορους ερμηνευτές, από τον Δάκη και την Χριστιάνα ως την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Κατερίνα Στανίση. Στην παρένθεση αναφέρεται το έτος κυκλοφορίας και ο τίτλος του δίσκου που περιέχεται το τραγούδι ή τα τραγούδια.

Χριστιάνα: «Τελειώσαμε λοιπόν», «Γεια σου-γεια σου» («Πες μου γιατί», 1977), «Έπαψα να περιμένω» («Χριστιάνα («Τα μάτια σου»)», 1979).

Μαρινέλλα: «Να ‘μαι» («Σ’ αγαπώ», 1979).

Δάκης: «Κάθε όμορφο που πεθαίνει», «Μα τώρα λείπεις» («Τώρα θα μείνω», 1979).

Γιάννης Πουλόπουλος: «Θέλω να σε δω» («Δεν ξεχνιέσαι», 1980).

Αλίκη Βουγιουκλάκη: “Πού να ‘σαι τώρα” («Σήμερα γεννιέμαι ξανά», 1980).

Γιώργος και Νίκος Τζαβάρας: «Και τότε εμένα θα φωνάξεις», «Μου θυμίζεις» («Πού θα πας», 1982).

Κατερίνα Στανίση: «Κάνεις λάθη» («Όλα τα πράγματα αλλάζουν», 1983).

Άγγελος Διονυσίου: «Παράπονό μου», «Εγώ θα σου δείξω το δρόμο» (ντουέτο με τον Στράτο Διονυσίου), «Κράτησέ με» («Παράπονό μου», 1984).

Νίκος Νομικός: «Αν ήμουνα εγώ», «Φεύγουν οι ώρες», «Βαθιά χαράματα», «Με κουράζεις» («Πώς να σε ξεχάσω», 1984).

Γλυκερία: «Μάτια μου» («Μάτια μου», 1986). Το τελευταίο τραγούδι των Πολυκανδριώτη-Πάριου που καταγράφηκε στη δισκογραφία.

Σημειωτέον ότι τόσο ο συνθέτης όσο και ο ερμηνευτής έγραψαν πολλά τραγούδια ξεχωριστά για τους περισσότερους από τους παραπάνω τραγουδιστές. Όσο για τον ίδιο τον Πάριο, σε μουσική Πολυκανδριώτη και στίχους δικούς του ηχογράφησε μόλις τρία τραγούδια: “Να ‘χα μια αγάπη” (“Ένα γράμμα”, 1981), “Λάθος μου κι αυτό” και “Οι αναμνήσεις” (“Όταν βραδιάζει”, 1983).

—————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here