Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Γιώργος Κατσαρός – Πυθαγόρας:
Από το «Λιμάνι» στον «Αυγερινό» (Α’ μέρος) 

 

Κανείς δε μπορεί να υποθέσει πώς θα ήταν το ελληνικό τραγούδι αν ο Γιώργος Κατσαρός δε συναντούσε στο δρόμο του τον Πυθαγόρα Παπασταματίου. Όχι ότι ο σπουδαίος συνθέτης και σαξοφωνίστας δεν έγραψε όμορφα και διαχρονικά τραγούδια με άλλους στιχουργούς, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του έργου του συνδέθηκε με τα «λόγια» του εξ Αγρινίου στιχουργού και σεναριογράφου που έγινε πασίγνωστος μόνο με το μικρό όνομά του (Πυθαγόρας).

Για περίπου 15 χρόνια οι δυο τους υπέγραψαν πολλές και μεγάλες επιτυχίες, οι οποίες στην εποχή τους θεωρούνταν «ελαφρές» και χωρίς ειδικό βάρος. Κοινώς, απλά «σουξέ». Ωστόσο, ο χρόνος φαίνεται ότι δικαίωσε όλα όσα έκαναν μαζί καθώς τα περισσότερα από αυτά ακούγονται και τραγουδιούνται ακόμη και σήμερα!

Η συνεργασία τους ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν ο Κατσαρός ακόμη «ψαχνόταν» όσον αφορά το συνθετικό ύφος του. Η πρώτη μεγάλη τους επιτυχία ήρθε το 1964, όταν ο Πάνος Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη εμφανίζονταν στην ταινία «Το κάθαρμα» να τραγουδούν το «Κάθε λιμάνι και καημός» (έχουμε γράψει την ιστορία του στη σχετική στήλη του musiccorner). Το τραγούδι έγινε μεγάλη και διαχρονική επιτυχία κι από εκεί και πέρα, συνθέτης και στιχουργός πέραν από μια δυνατή φιλία συνδέθηκαν και με σχεδόν αποκλειστική συνεργασία…

afierwmeno_2013_06_04_katsaros
Γιώργος Κατσαρός

Επειδή λοιπόν αυτή ήταν πολύ μεγάλη και σε ποσότητα αλλά και σε αριθμό ερμηνευτών, σκεφτήκαμε να χωρίσουμε το αφιέρωμα σε δύο μέρη. Σήμερα θ’ ασχοληθούμε με δύο τραγουδιστές με τους οποίους Κατσαρός και Πυθαγόρας δούλεψαν περισσότερο στη δισκογραφία και είχαν τις μεγαλύτερες σε αριθμό επιτυχίες, δηλαδή τη Μαρινέλλα και τον Γιάννη Καλατζή.

Στην ίδια «κατηγορία» ανήκει βεβαίως και ο Γιάννης Πάριος, τη συνεργασία του οποίου με τον Γιώργο Κατσαρό έχουμε παρουσιάσει αναλυτικά μέσα από αυτή τη στήλη. Επειδή λοιπόν όλα τα τραγούδια τους (πλην δύο) έχουν στίχους Πυθαγόρα, μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειες γι’ αυτά στον παρακάτω σύνδεσμο: www.musiccorner.gr/?p=69920

Την επόμενη εβδομάδα, θα παρουσιάσουμε τις υπόλοιπες συνεργασίες του «διδύμου» των δημιουργών με πολλούς κι εκλεκτούς ερμηνευτές, αλλά και τις ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές τους με κάποιους από αυτούς…

afierwmeno_2013_06_04_pythagoras
Πυθαγόρας

Με τη Μαρινέλλα

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μετά, Κατσαρός και Πυθαγόρας είχαν στενή συνεργασία με τη Μαρινέλλα την εποχή που εκείνη πάλευε να σταθεί ως αυθύπαρκτη παρουσία στο χώρο μετά το χωρισμό της από τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ειδικά ο συνθέτης πέρα από τη δισκογραφία, της άνοιξε το δρόμο και για εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα αλλά και την πήρε μαζί του αρκετές φορές σε περιοδείες του ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό…

Για περίπου οκτώ χρόνια λοιπόν, το δημιουργικό «δίδυμο» της έδωσε πολλά τραγούδια, οι επιτυχίες των οποίων τη βοήθησαν να διαμορφώσει ένα προσωπικό ρεπερτόριο και να μπορέσει να καθιερωθεί στη δισκογραφία και στα νυχτερινά κέντρα. Η ίδια ποτέ δεν τους ξέχασε και πάντα τους μνημονεύει με απέραντο σεβασμό κι αγάπη.

Η αρχή έγινε το 1966 με τα «Κλείσε τα μάτια σου καρδιά μου» και «Απόψε χάνω μια ψυχή», τα οποία ακούστηκαν αρκετά αλλά δεν ήταν το «διαβατήριο» της «μεγάλης κυρίας» για τα «ψηλά πατώματα» του ελληνικού τραγουδιού.

Όταν η Μαρινέλλα θα «μεταγραφεί» στην τότε PHILIPS το 1967, οι δύο δημιουργοί είναι εκείνοι που θα της δώσουν τα πρώτα τέσσερα τραγούδια που ηχογράφησε για λογαριασμό της, τα οποία κυκλοφόρησαν σε δύο 45άρια παραμονές Χριστουγέννων εκείνης της χρονιάς.

Το ένα από αυτά ήταν το «Πίσω από τις καλαμιές» που έγινε επιτυχία και της επέτρεψε να ξεκινήσει δειλά-δειλά την αυθύπαρκτη πορεία της στο χώρο.

Ακολούθησαν άλλα οκτώ το 1968, με πιο γνωστό το «Οι άντρες δεν κλαίνε» που δημιούργησε εύλογους συνειρμούς όταν λίγο αργότερα -πάλι σε στίχους Πυθαγόρα- ο Στέλιος Καζαντζίδης «απάντησε» με το «Κι οι άντρες κλαίνε»!

Η επόμενη συνεργασία τους θα έλθει το 1971, όταν η Μαρινέλλα θα είναι πλέον ένα πολύ μεγάλο όνομα στον καλλιτεχνικό χώρο. Θα συμμετάσχει στο δίσκο τους «Ένα καράβι γεμάτο τραγούδια» (ουσιαστικά το soundtrack του ομότιτλου φιλμ) χωρίς όμως κάποια αρκετά γνωστή στιγμή. Υπάρχει βεβαίως η επανεκτέλεση της «Κυρα-Γιώργαινας», αλλά αυτή είχε ήδη «σφραγιστεί» από την ερμηνεία του Γιάννη Καλατζή…

Ακολουθεί το 1972 ένα 45άρι με τα «Ακούστε» και «Ούτε μάτια δακρυσμένα» (ιδιαίτερα το δεύτερο ακούστηκε αρκετά) για να περάσουμε ένα χρόνο αργότερα -1973- στη μεγαλύτερη στιγμή της συνεργασίας τους.

Ο λόγος για το σπουδαίο έργο «Αλβανία», το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς και φυσικά αναφέρεται στο έπος των Ελλήνων στον πόλεμο του 1940. Η Μαρινέλλα είναι πραγματική «ιέρεια» και θα ήταν αδύνατο να βρεθεί πιο ιδανική ερμηνεύτρια για τούτο το δίσκο. «Μάνα μου κρύψε το σπαθί», «Οι Ηπειρώτισσες», «Γράμμα από το μέτωπο» και όλα τα υπόλοιπα αποτελούν ύμνο στην ελληνική φυλή και τολμώ να πω ότι είναι ότι καλύτερο έγραψαν μαζί Κατσαρός και Πυθαγόρας…

Το 1974 θα είναι η τελευταία χρονιά της συνεργασίας της «τριάδας». Αρχικά, οι δημιουργοί θα της δώσουν το τραγούδι με το οποίο η χώρα μας θα πάρει μέρος για πρώτη φορά στο διαγωνισμό της EUROVISION που εκείνη τη χρονιά φιλοξενήθηκε στο Μπράιτον. Τίτλος του «Κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι μου», αλλά οι Ευρωπαίοι δε θα «συγκινηθούν» ιδιαίτερα, δίνοντάς του την 11η θέση σε 17 συμμετοχές. Πάντως εδώ θ’ ακουστεί πολύ, θα γίνει επιτυχία και σημειωτέον ότι το 45άρι που το περιέχει, στην άλλη όψη του περιλαμβάνει ένα ανέκδοτο στις 33 στροφές ή σε CD τραγούδι των ίδιων συντελεστών («Ξύπνα φεγγάρι μου»)

Τον Ιούλιο θα κυκλοφορήσει ένα 45άρι με τα «Να ‘ξερα, να ‘ξερα» και «Βρήκα πλάι σου λιμάνι» που πέρασαν απαρατήρητα, ενώ το Νοέμβριο η Μαρινέλλα θα ηχογραφήσει τα «Πατησίων και Στουρνάρα» και «Ούτε ένας» στο άλμπουμ «Εγώ κι εσύ» που μοιράζεται ερμηνευτικά με τον τότε σύζυγό της Τόλη Βοσκόπουλο…

Έκτοτε, η ερμηνεύτρια θα συνεργαστεί δισκογραφικά και με τους δύο δημιουργούς, αλλά χωριστά…

Με τον Γιάννη Καλατζή

Αν το «δίδυμο» Μάνος Λοΐζος-Λευτέρης Παπαδόπουλος έκανε πασίγνωστο τον Γιάννη Καλατζή από τη μια στιγμή στην άλλη, το αντίστοιχο Γιώργος Κατσαρός-Πυθαγόρας τον καθιέρωσε και τον «απογείωσε» καλλιτεχνικά κι εμπορικά στη συνείδηση του κόσμου από την πρώτη συνεργασία τους κι όλας.

Το 1969 λοιπόν, οι δύο δημιουργοί δίνουν στον Θεσσαλονικιό τραγουδιστή τον «Επιπόλαιο» που αμέσως γίνεται πασίγνωστος, τραγουδιέται παντού, δίνει τον τίτλο στο δεύτερο «μεγάλο» δίσκο του ερμηνευτή και πλέον είναι ένα από τα πιο διαχρονικά τραγούδια όλων των εποχών…!

Την επόμενη χρονιά ακολουθεί άλλη μια μεγάλη επιτυχία με την «Κυρα-Γιώργαινα» (η ιστορία της οποίας επίσης έχει αναφερθεί στη σχετική στήλη του site), η οποία επίσης θα δώσει τον τίτλο στο τρίτο προσωπικό άλμπουμ του Καλατζή.

Η πρώτη «τριλογία» ολοκληρώνεται το 1971 με τον «Σταμούλη το λοχία». Τρία χρόνια, ισάριθμα τεράστια σουξέ και πλέον ο Καλατζής (με τη συνδρομή βεβαίως και άλλων σημαντικότατων συνθετών και στιχουργών) γίνεται ένα από τα πρώτα «ονόματα» στα νυχτερινά κέντρα και στη δισκογραφία.

Η συνεργασία τους θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια μέσα από τις 45 στροφές με όχι και τόσο επιτυχημένες στιγμές («Και πες, πες, πες», «Κοινωνία-κοινωνία», «Ο Παντελής ο Ρεμπελιάς» κ.α.), αλλά παράλληλα ο ερμηνευτής έχει τον τρόπο να βρίσκεται στην κορυφή μέσω άλλων δημιουργών.

Πλέον, φτάνουμε στις αρχές του 1974 και στο άλμπουμ «13 περιπτώσεις» στο οποίο συμμετέχει και η Λίτσα Διαμάντη. Εκεί, περιλαμβάνεται ίσως η τελευταία πολύ μεγάλη και διαχρονική επιτυχία της καριέρας του Γιάννη Καλατζή, το πασίγνωστο «Άσπρα θα φορέσω»

Το φθινόπωρο του 1975, Κατσαρός και Πυθαγόρας ετοιμάζουν τη μοναδική ολοκληρωμένη δισκογραφική τους συνεργασία με τον ερμηνευτή, η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία τους γενικώς. Πρόκειται για το δίσκο «Και η ζωή συνεχίζεται» που πέραν του ομότιτλου δεν ακούστηκε κάποιο άλλο, ίσως στη χειρότερη στιχουργικά στιγμή του Πυθαγόρα…

———————

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here