Αρχική MC3 Βραδιά επανένωσης των “Λαθρεπιβατών” παρέα με τη Λυδία Σέρβου!

Βραδιά επανένωσης των “Λαθρεπιβατών” παρέα με τη Λυδία Σέρβου!

Φεβ 5, 2013

5/2/2013
Γράφει η Μάριελ Μπόμπα
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Το βράδυ της Πέμπτης στις 31/01 μετά από αρκετά χρόνια μοναχικής πορείας, ο Γιάννης Νικολάου και ο Παντελής Θαλασσινός, οι «Λαθρεπιβάτες», συναντήθηκαν ξανά στο Χυτήριο σε μια «παρεΐστικη» και νοσταλγική παράσταση. Στο πλευρό τους η Λυδία Σέρβου, μια φωνή εξαιρετική που χρωμάτισε τα τραγούδια με το ιδιαίτερο, προσωπικό στυλ της. Μια παράσταση γεμάτη κιθαριστικούς ήχους, αλλά και πιάνο από τον Γιώργο Σαλτάρη, τον μόνιμο συνεργάτη Του Γιάννη Νικολάου, ο οποίος συμπλήρωνε την ομάδα με τον καλύτερο τρόπο.

Λίγο πριν την έναρξη, ο Γιάννης Νικολάου, αλλά και η υπόλοιπη ομάδα, χαρούμενοι και γεμάτοι αγωνία, μας μίλησαν για τη συνεργασία τους και όχι μόνο.

Music Corner: Ποιοι είναι οι μουσικοί σταθμοί, τους οποίους θα επισημάνατε κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Γιάννης Νικολάου: H πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήταν με την κλασική κιθάρα ως παιδί. Στη συνέχεια ήρθε η συνεργασία μου με έναν Σκοτσέζο καλλιτέχνη και τα πρώτα live, τα οποία ήταν αγγλόφωνα μαζί του και αργότερα η γνωριμία μου με τον Παντελή Θαλασσινό και η δημιουργία των «Λαθρεπιβατών», ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς για εμένα. Ακολουθεί μια πορεία εκτός συγκροτήματος τόσο συνθετική, όσο και ερμηνευτική και συνεργασίες με καλλιτέχνες που εκτιμώ.

Music Corner: Οι «Λαθρεπιβάτες» είναι ένα συγκρότημα, για το οποίο θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί, γιατί έφτασε στο τέλος του, όταν βρισκόταν στην μεγαλύτερη ακμή του…
Γιάννης Νικολάου: Αυτό είναι αλήθεια και εγώ προσωπικά το αναγνωρίζω. Όμως, αυτό που έχει σημασία είναι πως τόσο εγώ όσο και ο Παντελής τραβήξαμε τον δικό μας δρόμο τη στιγμή που και οι δύο νιώσαμε την ανάγκη να γίνει αυτό. Γενικότερα δεν «πιέσαμε» το πράγμα, αλλά ο καθένας ικανοποίησε τις δικές του αναζητήσεις. Ο καθένας ήθελε να ικανοποιήσει τον ήχο του. Όπως φαίνεται και από την μετέπειτα πορεία μας ο καθένας μας ακολούθησε κάτι διαφορετικό.
Παντελής Θαλασσινός: Θα συμφωνήσω απόλυτα με το Γιάννη. Ήταν μάλλον μια φυσική εξέλιξη, καθώς ο καθένας ήθελε να ικανοποιήσει τα δικά του θέλω, τις δικές του ανησυχίες. Αυτός είναι μάλλον ο εχθρός των γκρουπ, η ανάγκη του καθενός για προσωπική έκφραση.

Music Corner: Πώς αισθάνεστε που ξαναβρίσκεστε επί σκηνής με το Γιάννη Νικολάου;
Παντελής Θαλασσινός: Αισθάνομαι το αυτονόητο… Ο Γιάννης είναι δικός μου άνθρωπος, έχουμε περάσει πολλά μαζί και χαίρομαι βέβαια σε κάθε μας συνεργασία.

Music Corner: Αισθάνεστε περισσότερο συνθέτης ή ερμηνευτής;
Γιάννης Νικολάου: Είναι πολύ δύσκολο να τα διαχωρίσω. Mάλλον και τα δύο έχουν για εμένα τον ίδιο δυνατό αντίκτυπο.

Music Corner: Τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε σήμερα;
Γιάννης Νικολάου: Σήμερα θα παίξουμε τραγούδια από τους Λαθρεπιβάτες, αλλά και τραγούδια που προέκυψαν στην ξεχωριστή πορεία του καθενός. Πρέπει ωστόσο να αναφέρω πως ο Παντελής είναι δημιουργός των πιο αγαπημένων μου τραγουδιών. Χαίρομαι επίσης που έχω στο πλευρό μου τη Λυδία, η οποία, όπως θα δείτε θα δώσει τη δική της προσέγγιση στα τραγούδια μας.

Music Corner: Πώς είναι να συνεργάζεται κανείς με το Γιάννη Νικολάου; Πώς θα τον χαρακτηρίζατε ως συνεργάτη;
Λυδία Σέρβου: Με το Γιάννη ταιριάζουμε πολύ σαν συνεργάτες καθώς είμαστε και οι δύο πολύ οργανωτικοί και γενικά υπάρχει χημεία στη συνεργασία μας. Είμαστε μάλιστα και οι δύο Κριοί στο ζώδιο και ίσως να προκύπτει και μέσα από αυτό. O Γιάννης είναι σαν ένα μεγάλο παιδί και έτσι πρέπει να του φέρεσαι και να τον αντιμετωπίζεις (γέλια).

Music Corner:Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε;
Λυδία Σέρβου: Όχι, με το Γιάννη έχουμε συνεργαστεί ξανά πριν από περίπου έντεκα χρόνια. Οι δρόμοι μας όμως συναντιούνται ξανά. Μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε στο Ιnternet ένα τραγούδι στο οποίο ο Γιάννης έχει γράψει τη μουσική και εγώ έχω την τιμή να βάζω τη φωνή. Λέγεται το «Μαγικό φίλτρο» και μιλά για το θαύμα του θηλασμού.

Music Corner: Τι θα δούμε στο μέλλον από εσάς;
Παντελής Θαλασσινός: Έχω έτοιμο το υλικό από δύο δίσκους, τους οποίους ελπίζω κάποια στιγμή να κυκλοφορήσω. Η παραγωγή της μουσικής βέβαια είναι σίγουρα αναπόσπαστο κομμάτι μου.
Λυδία Σέρβου: Τους επόμενους μήνες αναμένεται να κυκλοφορήσει ο νέος μου δίσκος, ο οποίος περιλαμβάνει νανουρίσματα παλαιότερων και νεώτερων συνθετών. Υπάρχουν επίσης συζητήσεις και για κάποιες ακόμη εμφανίσεις με το Γιάννη.

Λίγο αργότερα, ενώ ο κόσμος είχε ήδη γεμίσει το χώρο η παράσταση άρχισε με το Γιάννη Νικολάου να εξηγεί στο κοινό πως… «δε φταίει που μεγαλώνει». Η ατμόσφαιρα ζεστή και οικεία από τα πρώτα κιόλας λεπτά της έναρξης, έκανε το θεατή να αισθανθεί… «Σαν στο σπίτι του».

Ακούσαμε τραγούδια καινούρια όπως το «Απόψε ας τραγουδήσουμε», πολύ επίκαιρο, όπως είπε και ο ίδιος ο καλλιτέχνης, γεμάτο αισιόδοξα μηνύματα έναντι των καιρών που βιώνουμε, αλλά και παλιότερα όπως «Ανησυχώ» και «Το γραφείο» όπως επίσης και «Αγκαλιά στον καναπέ», του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, αφιερωμένο στα ζευγάρια με μακροχρόνιες σχέσεις.

Απολαύσαμε επίσης το «Κρυμμένο», ντουέτο από τη Λυδία Σέρβου και Το Γιάννη Νικολάου, αλλά και «Χρώματα», «Ποιος παζαρεύει τη ζωή» και «Ίχνος» από την τραγουδίστρια, την οποία είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε σε προηγούμενες εμφανίσεις της και ομολογουμένως κατάφερε να μας μαγέψει για ακόμη μια φορά.

Εξαιρετικά συγκινητική η στιγμή που ο Παντελής Θαλασσινός ανέβηκε στη σκηνή, φέρνοντας όπως είπε ο Γιάννης Νικολάου «ατμόσφαιρα Λαθρεπιβατών», ερμηνεύοντας «Του Αυγούστου η φωτιά», «Ταξίδι στ’ άγνωστο», «Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω» , «Ποτέ μου δεν μιλώ για αυτή» και «Εισιτήριο στην τσέπη σου». Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει το γνωστό και χιλιοτραγουδισμένο «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε».

Η συνέχεια του live είχε μια γλυκιά μελαγχολία, ενώ ήταν έντονος ο αυθορμητισμός και η χημεία των καλλιτεχνών πάνω στη σκηνή, πράγμα που ήταν μάλλον αναμενόμενο, καθώς δεν πρόκειται για ανθρώπους που συνεργάστηκαν πρώτη φορά, αλλά για παλιούς γνώριμους.

Ερμηνείες που ξεχωρίσαμε από τη συνέχεια του live ήταν «Των θελημάτων τα παιδιά», «Να είσαι εδώ στα δύσκολα», «Για τα τραγούδια ευχαριστώ», το οποίο ο Γιάννης Νικολάου έχει γράψει για τη μεγάλη του αγάπη τους Beatles, “Let it be”, «Το φιλί», όπως επίσης και τον «Κεμάλ» από τη Λυδία Σέρβου και τον πιανίστα Γιώργο Σαλτάρη, μιας και ο Χατζιδάκις είναι όπως μας είπαν η κοινή τους αδυναμία.

Στο τέλος ο Παντελής Θαλασσινός ανταποκρινόμενος στις απαιτήσεις του κοινού έπαιξε τη «Σακαράκα» και «Τα Σμυρνέικα», ενώ το «Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω» ερμηνεύτηκε και δεύτερη φορά έντονα συνοδευόμενο από τα φωνητικά του κοινού.

Ένα live από καλλιτέχνες που προκάλεσαν αίσθηση και μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Η μουσική μας φέρνει πιο κοντά και αποτελεί αφορμή για τις πιο όμορφες συναντήσεις… Αυτό τουλάχιστον κρατήσαμε εμείς από την παράσταση. Είτε μαζί, είτε τον καθένα ξεχωριστά θα χαρούμε πολύ να τους συναντήσουμε ξανά σε κάποια μουσική σκηνή.